dark place

Κάποτε σας είχα γράψει για την Αθηνούλα, εδώ,

https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Η-εμπνευση-το-μαχαιρι-και-η-Αθηνά.18372/


Από την τελευταία φορά που την είχα δεί και ήταν αυτή που γράφω στην προηγούμενη ιστορία είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος, το κουτάκι Αθηνά είχε πάρει την θέση του στην καρδιά μου. Σχεδόν ξεχασμένο στην καρδιά μου, σαν την υπόσχεση που της είχα δώσει.

Χτύπησε ο τηλεφωνητής του κινητού, άκουσα το μήνυμα.

''Καλή μέρα η Αθηνά είμαι, έμαθα ότι επέστρεψες Ελλάδα, θέλω να σε δώ είμαι έτοιμη''

Χάρηκα πολύ που άκουσα την φωνή της, είχα πολύ καιρό να την ακούσω. Ήξερα τι έκανε, σχεδόν ήξερα τα πάντα, όπως κάνω με όσους ανθρώπους περνούν από την ζωή μου. Για το πτυχίο, το μεταπτυχιακό, τον αρραβώνα. Χαιρόμουν για εκείνη πολύ. Προχώρησε και είναι δυνατή. Η ζωντάνια της μου έλειπε. Ακόμη και τώρα που γράφω μου λείπει, νομίζω ότι για αυτό γράφω, για να κλέψω λίγη από την ζωντάνια που κρύβει μέσα το χαμόγελο αυτού του κοριτσιού, αυτής της γυναίκας πλέον.

Ξάφνου θυμήθηκα,

''Αν ποτέ ξαναβρεθούμε θα δείς έναν άλλο άνθρωπο, θα νιώσεις πόνο, θα γεμίσει το κορμί σου σημάδια, θα με ευχαριστήσεις με τον τρόπο που μόνο εγώ επιθυμώ.''

Έτσι έκλεινε το γράμμα αποχαιρετισμού που της άφησα πριν βγώ για πάντα από την ζωή της.


Έχω μάθει τις υποσχέσεις μου να τις κρατάω.

Την πήρα τηλέφωνο, το σήκωσε, άκουγα την ανάσα της, ένιωσα να με διαπερνά το πάθος μέσα μου, την δική μου να κόβεται, κρατήθηκα

''Στην Γέφυρα του Ισθμού αύριο στις 7 το απόγευμα''

Το έκλεισα πριν προλάβω να ακούσω την φωνή της, δεν ήμουν έτοιμος να την ακούσω ξανά.

Πήρα τα κλειδιά του εξοχικού από τους γονείς μου, πήγα εκεί από το προηγούμενο βράδυ, να προετοιμάσω τον χώρο με τα απαραίτητα.




Ήταν στην ώρα της, είχα σταθεί ακριβώς στην μέση της γέφυρας και την περίμενα.

(Γαμώ την υψοφοβία μου, σκεφτόμουν)

Με πλησίασε, πόσο όμορφη παρέμενε. Είχε ντυθεί όπως την πρώτη φορά που την είδα. Το κολλητό τζην και ένα μπλουζάκι στενό να γράφει όμορφα το κορμί της, είχε γυμναστεί και άλλο από τότε. Χαμογέλασε, αν και επέμενε να έχει το κεφάλι της προς τα κάτω.

''Πάμε''


Με ακολούθησε με το αμάξι της στο σπίτι. Περάσαμε τον κήπο μπήκαμε μέσα.


Την άφησα να στέκεται όρθια μέσα στη μέση του σαλονιού, περίμενε, περίμενε να της πω κάτι, οτιδήποτε. Έβγαλα το μοντγκόμερυ μου το άφησα στην πολυθρόνα κι ανανέωσα τα ξύλα στο τζάκι.

Μέσα μου όμως καιγόμουν, να την φιλήσω, να την αγγίξω, να της κάνω έρωτα. Όχι δεν έπρεπε, δεν πρέπει να της κάνω αυτό πάλι, οι ζωές μας προχωρούν και με κάνει περήφανο όπως προχωρά η δική της. Εδώ ήταν για κάτι διαφορετικό.

''Βγάλε τα ρούχα σου''

''Μάλιστα, Κύριε''

Χαμογέλασα, χαμογέλασα γιατί ήταν πραγματικά εκεί για αυτό και ήθελε όσο κι εγώ να το ζήσει. Ήξερε ότι μετά για κάποιες μέρες δεν θα έπρεπε να την δεί γυμνός άλλος. Μου είπε αργότερα ότι ο σύντροφος της έλειπε ταξίδι, όλα ήταν εντάξει.


Την παρατηρούσα ενώ έβγαζε την μπλούζα της, το στήθος της ήταν ελεύθερο από σουτιέν, δεν είχε βάλει, άλλωστε είναι τόσο όμορφο, μεγάλο και στητό που δεν χρειάζεται, κατέβασε αργά το παντελόνι της, φωτισμένη μόνο από το χρώμα της φωτιάς που έκαιγε δίπλα της.Έβγαλε το εσώρουχο της, το δίπλωσε και περίμενε όρθια γυμνή με το βλέμμα προς τα κάτω.

Την άφησα για περίπου δέκα λεπτά έτσι, το χαμόγελο άρχισε να σβήνει από το στόμα της καθώς καταλάβαινε ότι εννοούσα ότι της είχα πεί και τώρα ήταν πλέον δική μου.


Σηκώθηκα πήγα στο μέσα δωμάτιο εκεί που είχα αφήσει την βίτσα και το tail whip, για την πρώτη τιμωρία της, όλα είχαν καλά σχεδιαστεί πολύ πριν.

''έλα εδώ, θα σε μαστιγώσω''

Την κοίταζα καθώς έρχονταν, είχε κοκκινήσει σχεδόν είδα το τρέμουλο στα πόδια της όταν αντίκρυσε το μαστίγιο και την βίτσα δίπλα από το κρεβάτι.

''Μην φοβάσαι, αν φοβάσαι θα σε πονάω περισσότερο''

Γέλασε. Λάθος πρώτο. Εννοούσα ότι είπα.

Την άρπαξα από τα μαλλιά και την πέταξα με βία στο κρεβάτι.

''Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις''

Τρόμος. Δάκρυσε.

''Κράτα τα δάκρυα σου για μετά''

το χέρι μου πήγε ανάμεσα στα πόδια της, δεν δάκρυζαν μόνο τα μάτια της. Έσκυψε περισσότερο το κεφάλι της, ντρέπονταν για την αντίδραση του κορμιού της.


Την άρπαξα ξανά από το μαλλί την σήκωσα και την έβαλα να σταθεί όρθια δίπλα στον τοίχο. Τα χέρια της πίσω από το κεφάλι και οι ρώγες της από την καύλα και από το κρύο του δωματίου ίσα ίσα που ακουμπούσαν στον τοίχο.

Πήρα το μαστίγιο, μερικά βήματα πίσω της, άρχισα να χτυπώ την πλάτη της, σκιρτήματα, φωνές, μικρές φωνές που μετατρέπονταν σε κραυγές όσο τα χτυπήματα δυνάμωναν, τώρα πια άρχισα να την χτυπάω δυνατά, έβαλε τα κλάματα, με δυσκολία κρατιόμουν να μην την γαμήσω εκείνη την ώρα ακριβώς. Γονάτισε από τον πόνο, κουλουριάστηκε, έπεσε στο πάτωμα, αλλά τα χέρια της τα κράταγε ακόμη στο κεφάλι της.

Την πλησίασα, έστρεψε το κεφάλι της κάτω, την πλησίασα τόσο κοντά που ένιωθε την ανάσα μου, της δάγκωσα το αυτί,

''Σήκω αμέσως πάνω και πάρε την θέση σου''

Η φωνή μου λειτούργησε σαν ελατήρια στα πόδια της, πήρε την θέση της πάλι, το μαστίγωμα ξανάρχιζε, τώρα τα δάκρυα της που κυλούσαν, οι κραυγές που γέμιζαν το χώρο και το μαστίγιο πάνω στο κορμί της, συνέθεταν μία μελωδία.

Σταμάτησα, πήγα κοντά της, ένιωσα με τα χέρια μου το καυτό της κορμί, κατέβασα τα χέρια της, τα έτριψα είχαν πιαστει, την γύρισα προς το μέρος μου, την ακούμπησα πάνω μου, άρχισα να την φιλάω στο στόμα, ενώ τα χέρια μου τυλίχθηκαν γύρω της..

''καλώς ήρθες στον πιο σκοτεινό μου κόσμο..''



Τέλος.

 

Η μαγεία βριςκεται ... Στις λέξεις !!!
Ευχαριστούμε για ενα ακομα γραπτό σου

 

Αχ βρε guruni τι ομορφα ταξιδια ειναι αυτα;;;!!!!ποσο απολαυστικα ειναι τα κειμενα σου!!!!υ π ε ρ ο χ ο

Τα γουσταρω καθε φορα και πιο πολυ