Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

:* ευχαριστώ

 

Πρώτον, δεν ευχήθηκα κάτι.  
Δεύτερον, λες να μην μου έχει τύχει παρτενέρ με φυσιολογικό αλλά μικρότερο μέγεθος από ότι ίσως να προτιμώ ή από τον υπόλοιπο μέσο όρο του συνόλου των παρτενέρ μου;
Μια χαρα πέρασα, τρόποι υπάρχουν...
Και ο γυναικείος κόλπος δεν είναι απύθμενο πηγάδι να χρειάζονται ντε και καλά 20+ εκατοστά...

 

Χιουμοριστικα θα έλεγα  
Και το κατάλαβα. Όπως και να έχει, όμορφα όλα τα τατου  

 

Αν τα ζωγραφίζεις κιόλας ναι είναι όμορφα

 

Καλά είναι απλά από τότε που αλλάξανε την τεχνολογία των χρωμάτων έχουν χαθεί η ζωντάνια καί η διάρκεια στα τατουάζ

 

Teach me master  

Εγώ γουστάρω απλά να τα βλέπω, νομίζω θα βαριόμουν απίστευτα να μου κάνουν  

 

Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα.
Ναι η δερματοστιξία είναι τέχνη πλέον (γιατί αλλιώς ξεκίνησε). Το κακό είναι πως επειδή απλώθηκε σε πολύ κόσμο τα περισσότερα που βλέπεις είναι χαζομάρες..
Όσο για την βαρεμάρα: Αγαθά κόποις κτώνται.

 

Το παραπέμπω εδώ γιατί δεν είναι σχετικό με το αντίστοιχο νήμα το σχόλιό μου. Ενημερώνω τους αγαπητούς @Arioch και @tithon για το σχολιασμό μου σε αυτό το νήμα, έτσι ώστε να αντι-σχολιάσουν εαν το επιθυμούν.

Μα και η γενετική βάση της τάσης οργάνωσης σε ομάδες μία υπόθεση είναι.

Εξίσου βάσιμη/"βάσιμη" υπόθεση μέσα από την ίδια διαδικασία συμπερασμού είναι και αυτή που λέει πως εφ' όσον τα μοτίβα ρόλων σε μία ομάδα παρουσιάζουν μία επαναληπτικότητα σε όλες τις ομάδες του αυτού είδους, άρα θα πρέπει να υπάρχει γενετική βάση.

Υπόθεση η μία, υπόθεση και η άλλη. Συμπερασμός βασισμένος όχι σε επαναληπτικότητα πειράματος αλλά σε επαναληπτικότητα μοτίβων και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Ορθά προβαλλόμενος συμπερασμός, εσφαλμένως, απλός σχολιασμός υπό εμού επί της διαδικασίας.

 

Και εξήγησα γιατί τη θεωρώ "καλή" υπόθεση.

Οι ομάδες σχηματίζονται γιατί αυτός ο τρόπος οργάνωσης είχε επιτυχία εξελικτικά. Ο στόχος όμως της ομάδας δεν είναι απαραίτητα γενετικά προγραμματισμένος οπότε γιατί να είναι ο ρόλος;

Γενικά σαν είδος μας αρέσουν οι ιεραρχικές ομάδες και η ιεραρχία προκύπτει ανάλογα με την ομάδα και τις ανάγκες της.

Η σχέση γονέα/παιδιού στην ομάδα που λέγεται οικογένεια έχει ρόλους οι οποίοι είναι οι ίδιοι για όλους τους γονείς και για όλα τα παιδιά.

Όσον αφορά το είδος μας, η σχέση αρχηγού/ακόλουθου σε άλλου είδους ομάδες έχει να κάνει με τις δυνατότητες/ικανότητες των μελών της· αυτό που αμφισβητώ είναι ότι υπάρχει "αρχηγικό/ακολουθητικό"¹ γονίδιο.

¹ Συγχωρείστε με για το νεολογισμό αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το γράψω.

 

Ο κυρίαρχος στόχος της ομάδας είναι να επιβιώσει, άρα μπορούμε να δεχθούμε, από το έλασσον στο μείζον, πως αφού απλές νουκλεϊκές και αμινοξικές δομές όπως οι ιοί στοχεύουν/"στοχεύουν" στο να επιβιώσουν και να διαιωνισθούν, αντιστοίχως πολυπλοκότερες δομές, όπως τα σπονδυλωτά έχουν κυρίαρχη "προγραμματισμένη" τάση να επιβιώσουν και να διαιωνισθούν. Στο υποθετικό, λοιπόν, επίπεδο που συζητάμε, προγραμματισμένοι θα μπορούσαν να είναι και οι ρόλοι και η ποσόστωση των ρόλων που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί για τη διαιώνιση της ομάδας και του είδους συνολικότερα.

Καλά κάνεις και το αμφισβητείς, διότι ούτως ή άλλως, αυτό περί του ενός γονιδίου είναι μαρκετινίστικες αμερικανιές για βαρύγδουπους τίτλους που θα πουλήσουν. Όταν για τη μία μόνο βαριά αλυσίδα ενός αντισώματος έχουν εντοπιστεί (τουλάχιστον) δύο γονίδια που την κωδικεύουν, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως να μιλάμε για ένα γονίδιο που ρυθμίζει ολόκληρες δομές συμπεριφορών είναι για αμερικάνικα πάνελ. Ωστόσο, πάντα σε υποθετικό επίπεδο, θα μπορούσε να υπάρχει γενετικός καθορισμός "αρχηγικότητας"-"υποτακτικότητας" ως πολλαπλασιαστικό σύνολο δράσης πολλών γονιδίων.

Εξάλλου - και αυτό είναι το σημαντικότερο -, η αποτύπωση προτύπων συμπεριφοράς, ειδικά σε ένα θεμελιακό επίπεδο όπως είναι οι ρόλοι σε μία ομάδα χάνεται τόσο στο χρόνο, που δε γνωρίζουμε πλέον σε τι βαθμό είναι απλή κοινωνική εμπέδωση και σε τι βαθμό είναι γενετική αποτύπωση. Ειδικότερα τώρα που το "δόγμα" Weismann αρχίζει επιτέλους να αμφισβητείται...

 

γιατί αποδείχτηκε επιτυχημένος εξελικτικά, για κανέναν άλλον λόγο. οι αλληλουχίες αποτυπώνουν την επιλογή, δεν στοχοθετούν.