Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Μόνο που το κατηγορηματικά αδύνατο είναι κατηγορηματικά αδύνατο ό,τι σόφισμα και αν σκεφτείς. Ή όπως θα έλεγαν και οι σύγχρονοι μαθηματικοί "Ρε Zermelo, δε μας γαμάς κι εσύ και η επιλογή σου;"

Έστω ανοιχτήρι...

 

Θα το ξαναπω για πολλοστή φορά: εσείς οι μαθηματικοί είστε χρήσιμοι για να κάνετε τη ζωή των υπόλοιπων πρακτικών επιστημών πιο εύκολη. Σας ευχαριστούμε θερμότατα γι' αυτό. Κατά τα άλλα, όσα κατηγορήματα και θεωρήματα και να κατασκευάσετε, αν οι πρακτικές ανάγκες της κινητικής του είδους μας ωθούν προς την εστίαση σε χώρους και τρόπους που πριν δεν αντιλαμβανόμασταν, απλά θα το κάνουμε. Λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένα, θα το κάνουμε. Κι εσείς θα μας βοηθήσετε. Με το κλασικό σας ύφος ανωτερότητας και αίσθηση υψηλής νοημοσύνης που αγγίζει ουράνια επίπεδα, αλλά θα το κάνετε. Και όπως ανέφερα: δε χρειάζεται να έχουμε την παραδοσιακή μορφή του homo sapiens για να γίνει αυτό...

Το περιεχόμενο ήδη παρετέθη. θα βρούμε απλά το σχήμα, την εξωτερική μορφή που θα ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς.

 

Το κατηγορηματικά αδύνατο αδιαφορεί για τη μορφή είτε παραδοσιακή, είτε μοντέρνα είτε μεταμοντέρνα.

Αυτό είναι το καλό και το κακό με τα μαθηματικά: Αν πουν ναι είναι ίσως¹ αλλά αν πουν όχι είναι όχι.

¹ Αν είσαι τυχερός η απόδειξη είναι κατασκευαστική. Αν είσαι λιγότερο τυχερός η απόδειξη είναι ύπαρξης με hint κατασκευής. Αν είσαι γκαντέμης η απόδειξη είναι σκέτα ύπαρξης και δε σε χάλασε, σκάσε και ψάχνε...

 

 

Βρε, εκεί είναι και η δομική fallacy της μαθηματικής αυθεντίας της οποίας είσαι θιασώτης: πως μπορεί να προσληφθεί και να εισαχθεί κατηγορηματικά αδύνατο από έναν εγκέφαλο που εσύ κι εγώ υποστηρίζουμε πως είναι πεπερασμένος? Πως μπορείς να θέσεις την κατηγορηματικότητα του αδύνατου, όταν δεν ξέρεις ποιο είναι κατηγορηματικά το χωροχρονικό/διαστατικό πλαίσιο και περιεχόμενο το οποίο μας εμπεριέχει, διαπερνά, διαμορφώνει, καθορίζει? Ακόμα και οι κατηγορηματικές παραδοχές που γνωρίζουμε είναι παρά ελάχιστο τμήμα του συνεχούς (π.χ. κατηγορηματικά ξέρεις πως από τη στιγμή που γεννιέσαι θα πεθάνεις, αλλά κατηγορηματικά δεν ξέρεις το επόμενο βήμα της διαδικασίας).

 

Επειδή ορίζω τι σημαίνει κατηγορηματικά αδύνατο και επειδή οι ορισμοί δε σηκώνουν συζήτηση. Δεν έχει άλλο, this is it.

Αν δεν αποδεχθείς τους κανόνες της τυπικής λογικής η οποιαδήποτε συζήτηση δεν έχει νόημα γιατί δεν μπορεί να στηριχθεί επιχειρηματολογία χωρίς κανόνες.

 

Σιγά, κάντε πιο κει, μην μας πάρουν τα σκάγια.  

 

Να ήτανε η ζήλεια ψώρα  

 

Ποτε θα γίνω το λιπασματαααααακι σου;

 

Σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, σε μία οργανωμένη σε κράτος κοινωνία, θα συνέκλινε με την αρχή της equity, αυτοί που εισηγούνται και προτείνουν μέτρα παύσης της οικονομικής δραστηριότητας σε κλάδους που δραστηριοποιούνται άλλοι πολίτες, να υπόκεινται σε αναλογική μείωση μισθού, ώστε να επιμερίζεται το πλήγμα και να το βιώνουν όλοι, περισσότερο ή λιγότερο, αλλά όλοι.

Δε γίνεται να παίρνεις τον/τους παχυλό/παχυλούς μισθούς σου και να αποδεικνύεσαι θερμότατος θιασώτης της παράλυσης των μέσως προσπορισμού άλλων πολιτών στο όνομα του γενικού οφέλους... Απλά δε γίνεται... Όταν επικαλείσαι το γενικό όφελος, οφείλεις να υπόκεισαι στους περιορισμούς και τα πλήγματα που συνεπάγεται η εξυπηρέτησή του και στα οποία υπόκεινται άλλοι συμπολίτες σου. Ειδάλλως δεν κρατάς λάβαρο το γενικό καλό, την ωριμότητα και άλλες τέτοιες αόριστες έννοιες και αξίες. Διάκριση, λεπτότητα, σεβασμός λέγεται... αλλά μορφωμένοι, αμόρφωτοι, τα ίδια ταγάρια είμαστε πλέον...