Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Καταλαβαίνεις ότι δικαιολογείς την πράξη της "καταδίωξης" ανθρώπων που δεν γνωρίζεις, επειδή ειπώθηκαν κάποια λόγια σε μια κλιμάκωση διαφωνίας στην οποία ήσουν συνυπεύθυνη? Μια χαρά κελαηδούσε και σένα το στοματάκι σου τότε και γενικά σε κάθε διαφωνία. Είναι δυνατόν να συνεχίζεις μέσα στο μυαλό σου συζητήσεις μηνών πριν και να τους ψάχνεις για να τους ξαναβρίσεις?
Όρμας με το παραμικρό και δεν σβήνεις με τίποτα.

Και άντε πες σου κατσε τόσο βαρύ αυτό που άκουσες, μήνες μετά. Μίλα βρε άνθρωπε ήρεμα, δώσε μια ευκαιρία στον άλλον να το ξεναδεί το θέμα, μπορεί κάτι να καταλάβει. Δεν κερδίζεις τίποτα με το να ξαναβρίζεις και να εξαφανίζεσαι.

Όσον αφορά τον Α. που δεν μου πέφτει λόγος, αλλά μιας και το ανέφερες ..
Επιλέγουμε τα δηλητήρια μας. Επιλέγουμε να πιστέψουμε αυτά που μας βολεύει να πιστεύουμε.
Υπάρχει ένα ρητό που λέει " Αν η πραγματικότητα κάθεται τόσο βολικά στα αφτιά σου, τότε δεν είναι πραγματικότητα"
Edit: Όχι οτι απαλλάσσεται από το μερίδιο ευθυνών του.

Καταλαβαίνω ότι χρειάζεσαι το φόρουμ, μετά από τόσα χρόνια έχεις φτιάξει την φωλίτσα σου εδώ και είναι κρίμα να φύγεις, μακάρι να βρεθεί μια λύση.

 

Θέλεις να πεις ότι πλέον διατηρείς μόνο ένα nickname;
Και θέλεις να το πιστέψουμε;
Και την άλλη φορά που έλεγες ότι δεν υπήρχαν άλλα, αν θυμάσαι, βγήκαν στην φόρα καμία δεκαριά "ρώσικα" για τα οποία έλεγες πως δεν τα άνοιξες εσύ, αλλά δικοί σου γνωστοί, για να μπαίνουν μόνο όταν γράφεις και σου κάνουν αποκλειστικά like.

 

Δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο. Από χθες με συνοδεύει ο καταιγιστικός ρυθμός της θρυαλλίδειας επίκλησης, σαρωτικός, τύφλα να 'χει ο Όμηρος. Το ψιθυρίζω ρυθμικά σε κάθε βήμα:

Τι λΕς
μαρΗ;
που μΟΥ 'ρθες
στο φΕτ

Πραγματικά, @Θρυαλλίς , σ' ευχαριστώ. Μου χάρισες το εμβατήριο για τις πεζοπορίες μου    

 

Μπήκε, μαλωσε, σβήστηκε. Κι όλο αυτό σε λίγες ώρες. Ρεκόρ!

 

αδικία (!)
το χάσαμε το λαηβ.
δεν υπάρχει ενσυναίσθηση.

 

Αμ δε

 

Ναι και οχι.
Η υλη ειναι μια. Δεν γινεται στο υπογειο να εχει παρτυ και στον 5ο να ειναι ζεν.

Επιπλεον (πολυ συνοπτικα) αυτο που ερχεται σε αμφοσβητηση ειναι η σχεση αιτιου-αιτιατου.
Καθως αρχιζουμε να μιλαμε με πιθανοτητες αν πεταξεις ενα μπαλακι στον τοιχο απειρες φορες, καποια στιγμη θα περασει απενανατι.

 

Μια χαρά γίνεται, το γεγονός ότι δεν συμβαίνει στην καθημερινότητα σου δε σημαίνει τίποτα πέρα από αυτό.

Το παρακάτω δε συνιστά παραβίαση του αιτίου/αιτιατού

Μόνο που δεν μπορείς να πετάξεις το μπαλάκι άπειρες φορές αλλά πεπερασμένες. Το εξαιρετικά απίθανο δεν έχει ουσιαστική διαφορά από το κατηγορηματικά αδύνατο όταν μιλάμε για τόσο μικρούς αριθμούς. Αλλά ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που αυτό συμβεί ή που το σπασμένο ποτήρι αυθόρμητα ξανακολήσει μόνο του δεν είναι η τυπική λογική που παραβιάζεται αλλά η εμπειρική σου -μακροσκοπική- αντίληψη.

 

Αυτό που τίθεται σε αμφισβήτηση τελικά είναι αν ισχύει τελικά ο νόμος του αιτίου-αιτιατού. Δεν απιδεικνύεται απο πουθενά οτι τελικά αποτελεί νόμο.
Επιπλέον, όταν αναφερόμαστε στο άπειρο, η ανθρώπινη λογική μπορεί να το "ψηλαφίσει" μόνο, παρά να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. (λχ αξίωμα της επιλογής (μιας και είσαι μαθηματικός) με το παράδοξο των banach-tarsky). Τελικά η φιλοσοφία είναι μια πιο αφηρημένη μορφή μαθηματικών.

Τώρα σχετικά με τη γνωσιολογία για να μην γράφω κατεβατά σεντόνια, βρήκα αυτό το βίντεο, που ο εξαιρετικός Στάντης Αποστολίδης κάνει μια επισκόπηση όλης της ιστορίας της φιλοσοφίας (απο τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, μέχρι τον Χιούμ (νομίζω πρέπει να τον αναφέρει) και τον Μπέρκλεϋ).

Αν έχεις όρεξη:

 

Όπως συμβαίνει με κάθε αξίωμα. Μπορείς να το δεχτείς και μαζί με άλλα να δομήσεις ένα σύστημα ή μπορεί να μην το δεχτείς και να δομήσεις κάποιο άλλο. Το στοίχημα είναι το σύστημα που θα δομήσεις να είναι συνεπές. Αν είναι, το τι κάνουν τα άλλα συστήματα είναι αδιάφορο από την οπτική του πρώτου. Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε ένα σύστημα που περιλαμβάνει τους φυσικούς που να είναι ταυτόχρονα και συνεπές και πλήρες but such is life.

Μαθηματικά δεν υπάρχει κανένα παράδοξο στο Banach-Tarsky. Το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει το άπειρο, είναι πρόβλημα της αντίληψης μας και όχι των τυπικών συστημάτων που το περιλαμβάνουν.

Τα αξιώματα, όπως αυτό της επιλογής, δεν είναι αδυναμίες, μαζί με τους ορισμούς και τους κανόνες παραγωγής είναι οι δομικοί λίθοι κάθε τυπικού συστήματος.