Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

μάλιστα το βρήκα, στο αρθρο 2 αναφέρεσαι?

 

Στο άρθρο 44 παρ.1 του Συντάγματος...

Υ.Γ. για να μην πω μαλακία...
Το άρθρο 2 που αναφέρεσαι μου διαφεύγει... 

 

  μπερδευτηκα, αυτα τα νομικίστικα! τεσπα. η πνπ που γραφετε πιο πάνω αναφερεται μόνο στα εντυπα μέσα τηλεοραση κλπ. Αλλά δεν ορκίζομαι κι όλας.

 

Εγώ αναφέρθηκα στο τι είναι και σε ποιές περιπτώσεις χρησιμοποιείται...
Τέσπα, έχεις δίκιο...
Έτσι κι αλλιώς η Κυριακή ζύγωσε...
Και η "απαγόρευση" θα λήξει... 

 

Ναι σωςτα, η απαγορευση θα ληξει. Αλλα δεν ειναι πιο ομορφο να μην ακουμε στις απαγορευσεις;
Σ ευχαριστω παντως για τις πληροφοριες.

 

Αναλογα την αιτια για την οποια γινεται η απαγορευση...
Οταν ειναι καταφανης μη λογικη η αδικη...
Ειναι καθηκον μας η ανυπακοη...

Παρακαλω... 

 

@underherfeet ,έχω την τιμή να μεταφέρω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς του @Tenebra_Silente από ένα απομακρυσμένο χωριό της Ηπείρου σε σας...

 

Αγάπη μου @Ana Steel ...
Τελικά κατάφερα να χαιρετίσω τον φίλτατο μόνος μου...
Αλλα μου αρέσει πολύ που το έκανες κι εσύ για μένα...
Όπως σου είχα ζητήσει...

Υ.Γ. Ο αντιπροσωποΣκοτάδιας στο τέλος το έκανε το "θαύμα" του...
Και την μαλακία της γραμματέος του την έλυσε μόνος του...
As always...
Τώρα μπάνιο γιατί ζέχνω από το πρωΐ στην "πίπα"...
Και μετά βουρ για τσίπουρα και "κατοικίδια" στην Πρέβεζα...

Υ.Γ. 2 ο φίλος μου εδώ...θέλει να σου κάνει άγαλμα...
Λέέι ότι όταν μιλάω για σένα...
Λάμπω ολόκληρος...
Και δεν μ' έβλεπε τόσο χαρούμενο...
Από μια εποχή που ήμασταν συμφοιτητές στην Ιταλία...
Σίγουρα "φταίει" και το σημερινό αποτέλεσμα...
Έβγαλα κι εγώ μη κατάφαση...
Και δεν το περίμενα...γνωρίζοντας τον τόπο που με είχαν στείλει...
Είναι ωραίο να νιώθεις "μάχιμος" για τα πράγματα που πιστεύεις..

Σε φιλώ καρδια μου...
Και ναι...Κάποια φασαριούλα την έκανα...
Όπως από παράδοση μου χαχα...   

 

Θα μπορούσα να το γράψω στο "Τι σκέφτεσαι"...
Αλλά προτιμώ το "δικό μου" νήμα...
Που μπορώ να γράψω ότι στον πέοντα γουστάρω...

Το αληθινό "Καππιλίκι", δεν έχει φύλο...
Δεν αφορά μόνο το βουδουσουμου...
Δεν είναι μόνο μαμάω και δέρνω...
Δεν είναι μόνο δίνω εντολές...

Αλλά κυρίως είναι να έχει κάποιος/α τα καρύδια...
Να υψώνεται όταν το ζητούν οι περιστάσεις...

Καππάς ο Γιώργος ο υπέργηρος συμπατριώτης μου...
Που μου είπε " στα τσακίδια η σύνταξη μου"...
Θέλω τα εγγόνια μου να μην περπατούν με σκυμένο το κεφάλι...
Καππού η Χαρά η 65αρα...
Που γύρισε στα Ηπειρώτικα κατσάβραχα πριν λίγους μήνες από το America...
Κι αυτές τις μέρες έφερε τους μόχθους μιας ζωής στο Ελλάντα...
"Γιατί αν πεινάσουμε...θα πεινάσουμε όλοι μαζί..."...

Να ρε φούστη μου...
Πόσο λίγος ένιωσα μπροστά τους...
Πόσο δύναμη πήρα...
Πόσο υπερήφανος ένιωσα...
Και επιτέλους ξαναθυμήθηκα τι μετράει για μένα...

Να είναι όλοι τους καλά...
Και τους ευχαριστώ για την φιλοξενία...
Και τις απίθανες στιγμές απλότητας και μεγαλείου που μου χάρισαν...
Και που μ'έκαναν να νιώσω μέρος σε κάτι ανεπανάληπτο...
Που δεν θα ξεχάσω ποτέ...

Υ.Γ. Μπάρμπα Γιώργο...
Μ'έκανες να βουρκώσω σα μου μίλησες για τον πατέρα..
Ήταν άρχοντας...
Και με τιμά που στα μέρη του κάποιοι ακόμη τον θυμούνται με στοργή και σεβασμό...
Με τιμά και με συγκινεί...

Να είσαι καλά γέροντα...
Και δεν θ' αλλάξω...έννοια σου...
Πλέον είναι πολύ αργά για μένα...
Σ'ευχαριστώ από καρδιάς για την
ευχή σου... 

 

Φίλε @Tenebra_Silente , η Ηπειρος ήταν ανέκαθεν τόπος σκληρός, τραχύς. Το ίδιο και οι άνθρωποι. Να ξέρεις όμως πως, όταν έχεις ζυμωθεί στη σκληράδα, όταν κατορθώσεις να βγάλεις ρίζες στην πέτρα, η καρδιά γλυκαίνει. Η ψυχή ανοίγει. Μαθαίνεις να βγάζεις γλώσσα στο χάρο και να τείνεις το χέρι στη ζωή.

Ανθρωποι της γης, με στιβαρό βλέμμα, μεστά λόγια. Πόδια στο βράχο, χέρια στον ουρανό. Μέσα τους κατοικεί η ανθρωπιά....

 

@peleas φίλε μου, οι ηπειρώτες είναι παράξενα τρένα...
Όπως λες κι εσύ, είναι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν στις αντιξοότητες, σκληροί, κλειστοί...
Αλλά γι' αυτό είναι εξίσου περήφανοι και "γαλαντόμοι", όταν σε εκτιμούν...
Είναι η μισή μου ρίζα, όντας η άλλη μου θρακιώτικη/μικρασιάτικη...
Και ώρες ώρες λες και τα δυο μου μισά, παίζουν γροθιές...

Κάτι στιγμές όμως σαν τις χθεσινές...
Το ηπειρώτικο μου παίρνει το πάνω χέρι...
Και νιώθω "βράχος", γη κι εγώ...
Ξεχνώ την "θάλασσα" και τον αέρα των παλιών σμυρνιών που ρέουν στο αίμα μου και κείνοι...
Και περήφανος κοιτάζω τα βουνά και τα ελάτια...
Τις πέτρες μου...τα τοξωτά γιοφύρια...
Και νιώθω ότι κι εγώ ανήκω κάπου...
Πίστεψε με, για κάποιον που έζησε σαν ξένος την μισή του ζωή...
Είναι σημαντικό να έχει κάπου μια Ιθάκη...

 

Τωρα μπερδευτηκα! Τι ειμαστε τελικα Ζιμπαμπουε ή Ελλαδα;