Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Συ είπας!  

 

Που λέτε, έχω γνωρίσει μερικά πολύ πολύ εν-δια και φέροντα άτομα σε αυτό που λέμε "χώρος" κι εδώ κι αλλού και κάπου...
Άλλα που δημιουργούν, άλλα που και δημιουργούν και κατασκευάζουν, άλλα που ξέρουν πολύ καλά με αυτό που καταπιάνονται σε κάθε τομέα...
Επειδή είμαι και μυστήριος τραίνος, μιλάω για τα άτομα εκείνα που βρίσκονται σε πολύ - πολύ υψηλό επίπεδο με αυτό που ασχολούνται και επαγγελματικά και μη επαγγελματικά.
Από το να φτιάξουν ένα "παιχνιδάκι" μέχρι εκείνα που έχουν φτιάξει την γραμμή παραγωγής αεροσκαφών (τώρα τελευταία για τα αερόπλανα αυτά γίνονται και πολύς ντόρος) και από εκείνα που μπορούν να σκαρώσουν ένα πολύ καλοβαλμένο γραπτό μέχρις εκείνα που "τσακώνονται" με έρευνα...
Κάποια που είναι διεθνώς αναγνωρίσιμα σε πεδία πολύ ζόρικα (εντελώς όμως) και κάποια που επιλέγουν πιο συνειδητά και από συνειδητά να μη "σηκώνουν σκόνη"...
Χαίρομαι που τα έχω γνωρίσει, που έχουμε πει πολλάααααα και ωραία και ζόρικα, αμέ....
Κάποια από αυτά είναι ομιλητικότερα κάποια έως και καθόλου.
Κάποια ίσως και να τα γνωρίζετε ή να είστε εκτεθειμένοι/ες στο έργο τους, κάποια όχι, κάποια δεν θα τα μάθετε ποτέ...
Κάποια είναι σπάνια στον χαρακτήρα και δεν κουβαλάνε βαρύγδουπες περγαμηνές, αυτά κι αν είναι ...παλιόπαιδα!
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, το θέμα είναι τα βιώματα άλλωστε...
Φαίνεται στη ματιά, στο βλέμμα και ακόμα πιο δύσκολα σε αυτό που υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται, ακόμα και αν το κοιτάτε κατάφατσα...

 

Λάϊκ κι εδώ. Όταν θέλεις εσύ...Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση μου δίνεις.  

 

Γκουντ, θενκς, τα δέοντα όπου δει..!

 

Δροσιά ο κόσμος κι όνειρο, μα εδώ ξεχνάμε όλοι...

 

Εγώ πάλι, που λέτε, δεν έχω νταραβάρια με ψαγμένους αεροναυπηγούς και διεθνώς αναγνωρισμένες περσόνες. Σίγουρα δεν έχω παρτίδες με την ιντελιγκέντσια (εάν υπάρχει τέτοιο πράγμα σ’ αυτή τη χώρα) και την οικονομική ελίτ του τόπου. Γενικά, οι γνωριμίες μου είναι αυτό που λένε «της τάξης μου» -και μη φανταστείτε δα ότι ανήκω και στη μπουρζουαζία- πράγμα που είναι καλό, δημιουργεί μια αίσθηση ομοιογένειας, ομοτιμίας και ισότητας : Κανείς δεν θαυμάζει τον άλλον περισσότερο απ’ όσο του αναλογεί, κανείς δεν απεχθάνεται τον άλλον πιότερο απ’ αυτό που του αξίζει. Κι ίσως ακριβώς εξαιτίας αυτής της συνθήκης, οι κατσίκες του γείτονα μπορούν να κοιμούνται ήσυχες. Η αντίληψή μου, το μορφωτικό μου επίπεδο, η οικονομική μου κατάσταση, όπως και όλου του κύκλου μου, βρίσκονται στο επίπεδο που θ΄αποκαλούσαμε «μέσος όρος», ίσως ελάχιστα πιο πάνω ή πιο κάτω, αναλόγως του τομέα για τον οποίον κάθε φορά μιλάμε. Νομίζω ότι εάν οφείλαμε ν’ αυτοπροσδιοριστούμε, θα χρησιμοποιούσαμε όλοι τον τεριμμένο όρο «άνθρωποι της καθημερινότητας», που θα μας χαρακτήριζε άπαντες. Ταιριάζουμε με την παρέα μου ακόμη και ηλικιακά, πχ δεν θα δείτε στην ομήγυρη τίποτα περπατημένους δεκαοχτάχρονους ή δεκαοχτάχρονες, όπως επίσης δεν θα δείτε και μπαρμπάδες των εξήντα φεύγα, περπατημένους ή μη -αδιάφορον. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να εντοπίσω στο περιβάλλον μου απογόνους του Πλάτωνα, του Αρχιμήδη ή του Ντα Βίντσι. Ούτε και σύγχρονους αδελφούς Ράϊτ ή Τόμας Έντισον ή Τέσλα. Επίσης δεν έχω το παραμικρό στοιχείο ότι κάπου ανάμεσα στις παρέες μου μπορεί να κρύβεται κάποια προσωπικότητα τόσο ιδιοφυής, αινιγματική και συνάμα σκοτεινή, όσο ας πούμε ο Καλιόστρο ή ο Παγκανίνι ή ο Καραβάτζιο. Και πάλι δεν με χαλάει. Δεν έχω μεγάλη ιδέα για τις παρέες μου κι αυτό είναι αμοιβαίο. Κι είναι -από τη δική μου σκοπιά- υγιές, διότι όταν κάποιος έχει μεγάλη ιδέα για τις παρέες του, τότε, αναπόφευκτα έχει μεγάλη ιδέα και για τον εαυτό του. Τελικά, όπως εύστοχα αναφέρθηκε κάπου παραπάνω, το θέμα είναι τα βιώματα, αφού αυτά δομούν τις μονάδες και κατ’ επέκταση συνθέτουν τις ομάδες.

Και γι’ αυτό το λόγο, δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως γίνεται ένας πολύ-πολύ-πολύ ψαγμένος και μυστήριος, με πολλά βιώματα κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα, να γίνεται στενός κορσές σε ανθρώπους που εμφανέστατα δεν ανήκουν στο πολύ-πολύ-πολύ υψηλό επίπεδο –γενικώς- των συνήθων συνδαιτυμόνων του.

 

@Gloriana Majestica
Σε αυτό το φόρουμ, όπως αρχίσατε να καταλαβαίνετε, άλλοι έχουν το όνομα (πχ. @Stalker) και άλλοι την χάρη.

 

Εγώ βλέπω, δλδ. το παρατηρώ εδώ και καιρό εδώ μέσα. Ότι άνθρωποι που θα είχαν πράγματα να πουν. Συχνά πυκνά αναλίσκονται σε ανούσιες κοκορομαχίες.
Και αναφέρομαι ακόμη και σε ηλεκτρονικούς λογαριασμούς - γιατί αυτό είμαστε, όσοι δεν έχουμε πει ούτε καν ένα γεια "ζωντανά" -, που μου είναι "αντιπαθείς".
Το "αγαπημένο" άθλημα εδώ μέσα είναι το "ποιος την έχει μακρύτερη", όπως και το ποιος θα καταφέρει να επιβεβαιώσει την ανιαρή - αφού θα ήταν σταθερά επαναλαμβανόμενη - και αρνητική του "μυθολογία". Αν βέβαια βρίσκει κάποιο γούστο σ' αυτό - άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου και τίποτε δεν αποκλείεται -, έχει καλώς.
Αφού τουλάχιστον θα "διασκέδαζε". Άλλο ένα ξέρω ή έτσι νομίζω, ο όποιος "κουρνιαχτός" είναι απαραίτητο συστατικό και αυτής της ιστοσελίδας.
Γιατί, αν κάποιος πιστεύει, ότι μόνο σ' αυτήν γίνεται το "σίστριγκλο", ας κουνήσει το κεφαλάκι του. Σε ιστοσελίδες για ψαράδες, "μαλλιοτραβιούνται" για το ποιος ψαρεύει καλύτερα,
το ποια τεχνική είναι η πιο "χλιδάτη" - για να μην ξεχάσω, ότι κι εκεί αραδιάζουν "γαλόνια" κάθε είδους. Έτσι, για το κάλτσιουρ -.
Κι εκεί υπάρχουν "θύτες", "θύματα", "ξερόλες", εμμονικοί, ενοχλητικοί, κάφροι και πάει λέγοντας. Πολλοί κάνουν "μαθήματα" - επίσης πολλές φορές της πλάκας, όπως κι εγώ τώρα καλή ώρα -, θέτε από συνήθεια, θέτε από μαλακία του εγκεφάλου τους, θέτε από βαρεμάρα. Αφού θα γνώριζαν ήδη, πως ότι κι αν έγραφαν/έλεγαν, θα πήγαινε στο "βρόντο".
Ότι θα ήταν παντελώς άσκοπο, αφού η "μηχανή" για να λειτουργήσει, χρειάζεται να τροφοδοτείται ασταμάτητα με "κρέας". Δε πα να είναι αναμασημένο μέχρι εμέτου.

Ένα όμως δεν θα πάψει να μου κάνει εντύπωση. Το πως οι όποιες προθέσεις περνούν μονίμως από κόσκινο και βγαίνουν πάντα λειψές/λάθος.
Σαμπώς και βρισκόμαστε μέσα στα κεφάλια των άλλων, για να γνωρίζουμε τι σκέπτονται ανά πάσα στιγμή.
Κι αφού κάθε "δικαιολογία" είναι καλή για "μαλλιοτράβηγμα", ευτυχείτε, τόσο οι "μεν", όσο και οι "δε". Υπάρχουν και κάποιοι, που θέτε λόγω γηρατειών, θέτε λόγω χασμουρητού - απ' το να βλέπουν το ίδιο εργάκι σε loop, κάτι σαν την "μέρα της μαρμότας" - που και να το ήθελαν, δεν θα είχαν πια τρίχες στο κεφάλι, να τις προσφέρουν για τράβηγμα.

Κρίμα πάντως, σπατάλη, κάποιοι θα είχαν πράγματα να πουν, αλλά προτιμούν την μαλθακία. Κάποιοι άλλοι θα είχαν πράγματα να πουν και βλέποντας την "αρένα", προτιμούν τη σιωπή. Όχι επειδή θα φοβόντουσαν, αλλά επειδή θα την αντιλαμβάνονταν ως κακόγουστη. Γύρω γύρω όλοι, στη μέση ο αέρας ο κοπανιστός.

Καλό σας βράδυ. Εγώ το λέω ειλικρινά, αν θέλετε να βρείτε τον λάκκο και σ' αυτή την φάβα, ελεύθεροι/ες. Δεν θα είμαι εδώ, για να διαβάσω. Όχι επειδή είμαι πολυάσχολος, απλά προτιμώ να πάω να πλύνω τις σωβρακοφανέλες μου ή να γεμίσω κάτι γιαπράκια, που είχα τάξει σ' ένα φίλο.  

 

Σ’ ένα από τα πρώτα μηνύματά μου προς εσάς @elfcat, στο θρυλικό thread με τους πολυγαμικούς K, είχα αναφερθεί ειδικά στο ήθος και την ευγένειά σας. Χαίρομαι που δεν έπεσα έξω. Στην πορεία και χώρια από τις διαφωνίες μας (που σίγουρα δεν είναι επί προσωπικού), μου δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσω και άλλα στοιχεία σε σας. Ξεχώρισα ιδιαίτερα την αξιοπρέπειά σας. Στο διαδίκτυο, εμένα τουλάχιστον μερικοί άνθρωποι, όταν γράφουν, μου δημιουργούν την αίσθηση ότι «ίπτανται» αρκετά εκατοστά πάνω από το έδαφος. Σας έχω κατατάξει σ’ αυτήν την κατηγορία.

(στον αντίποδα, κάποιοι άλλοι δίνουν την εντύπωση ότι χρειάζονται να σκαρφαλώσουν σε καρέκλα για να «μιλήσουν», ειδάλλως δεν πρόκειται ν’ ακουστούν. Τι να κάνουμε, ο καθένας με το μπόϊ του...)

Λοιπόν, έχετε δίκιο, άλλοι έχουν το όνομα κι άλλοι τη χάρη. Εν προκειμένω μάλιστα μιλάμε για τον ορισμό του “stalker”, από την πρώτη στιγμή μέχρι τώρα. Έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα.

Kαι μη με ρωτήσετε εάν λούστηκα με Ultrex  

 

Ειρήσθω εν παρόδω και χωρίς κανένας να είναι υποχρεωμένος να το γνωρίζει, η επιλογή του nickname δεν είχε να κάνει με την σημασία της λέξης στα αγγλικά.