Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

Διαβλέπω ένανε προβληματισμό...
Για πες...

 

χωρίς προβληματισμό. με μιά ακρόαση:
τελείως μαρκετίστικο και αρεστό ολούθε.

διαλέγουμε έξι σημεία σε κάποιο απ' τα οποία θα ταυτιστεί ο πελάτης.
οδηγούμε στιβαρά μια ανάλυση που δεν θίγει.
είναι όλοι ικανοποιημένοι γιατί φταίει ο άτιμος ο ντουνιάς.

στο καπάκι επικαιροποιούμε γιατί δεν προσέχουμε τα νέα παιδιά στο εταιρικό περιβάλλον, ενώ κράζαμε που πριν τα παραπροσέχαμε και χάλασαν.  
και καταλήγουμε: σκάσε και δούλευε, ψωνάκι, θα είσαι καλύτερα στην επόμενη μετεμψύχωση.

παλιό.

 

Σταδιάλα...
Κι εγώ που νόμιζα πως αποτυπώνει τα παράγωγα της ελλειμματικής ηγεσίας από το τέλος της δεκαετίας του '80 κι εντεύθεν...

 

ηγεσία όπως κεντρικός σχεδιασμός;

 

Ηγεσία "σκέτο", δηλαδής ως αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής συνισταμένης, σε αντίθεση με την ηγεσία γιαλαντζή, όπως πχ λέμε: ο κυρ-Τάκης ο διαχειριστής της πολυκατοικίας απέναντι...

 

η κοινωνική συνισταμένη διαπιστώνει ένα στένεμα προοπτικών τις τελευταίες δεκαετίες και διαλέγει την ασφάλεια και την άμυνα ως επιδίωξη, έστω και τυχοδιωκτικά. μας έχει ξανατύχει.

υγ:γκρίνια, άμα θέλαμε, κάναμε έτσι κι αλλιώς.

 

Γεγονός!
Γι' αυτό ονοματίζεται το αίτιο.

 

η όποια ηγεσία, μεροληπτεί, εκφράζουσα την θέση της κοινωνικής συνισταμένης, άντε και ορισμένων συνιστωσών. δεν θαυματουργεί.

 

Μμμμ...
Άλλο ηγεσία, άλλο εξουσία...

 

και τον ψευδοδιανοούμενο του βιδεο συμπεριέλαβα.

 

@cadpmpc

Μα όχι συνέχισε....

 

Ψευδο...?