Eκτός θέματος και άνευ τίτλου

για όλα τα αφανή πως εκφράζεις κάτι και σε ποιούς συνδυασμούς, άνευ τάραχου ή αυγοτάραχου  

 

Ισχύει καραμπαμπάμ...
Προσπαθώντας να κάνεις μια καλή εικόνα, την "έστιβες, μετά μπορούσες να "ξεζουμίσεις" όποια μηχανή κι αν σού έπεφτε στα χέρια, με χαρακτηριστική άνεση.
Ίσως η πιο αποτελεσματική εκπαιδευτική μηχανή που έγινε ποτέ, από κάθε άποψη.
Δεν θάθελα να ξαναπαιδευτώ με τίποτε με αυτήν... Α πα πα πα..!
Μαζοχισμός μπούνια, λέμε...

 

Να τέτοια κάνεις και τσουπ ο συνειρμός χα χα  
Ο Επίκουρος έλεγε ...
Από τις επιθυμίες, ορισμένες είναι φυσικές και αναγκαίες, άλλες είναι φυσικές και όχι αναγκαίες κι άλλες δεν είναι ούτε φυσικές ούτε αναγκαίες, αλλά γεννιούνται από ματαιοδοξία ...  

 

Όπου μη εξαρτώμενα από εμάς = επιθυμίες ούτε φυσικές, ούτε αναγκαίες.
Μου αρέσει ως προσέγγιση. Απλοποιεί το ζήτημα της αξιολόγησης των επιθυμιών σε ξεκουραστικό για το πνεύμα βαθμό.

Και μετά παρεμβαίνει ο άνθρωπος και τα κάνει περίπλοκα, ως είθισται να πράττει. Η ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων στη Λ. Αμερική και η απαγόρευση προσέγγισης των πηγών σε όσους δεν πληρώνουν, η περιχαράκωση των φυτειών μπανάνας στην Αφρική και ο πυροβολισμός όποιου πεινασμένου προσπαθήσει να κόψει ένα τσαμπί θέτει την παραπάνω ισότητα/επαγωγή σε άλλο επίπεδο...

Υ.Γ. Επιτέλους κάποιος που δε βαριέται να συζητάει (τουλάχιστον μαζί μου   )!

 

@espimain, ίσως μια φιλολογική ανάλυση θα βοηθήσει στην αποκωδικοποίηση του μυστηριώδους κειμένου.

Πρώτο κείμενο:

Δεύτερο κείμενο (διόρθωση του πρώτου):

Η μεγαλύτερη δυσκολία προκύπτει από τις δυο διαφορετικές εκδοχές του επιθέτου που αναφέρονται στον τερματοφύλακα: "μυρωδιά" στο πρώτο κείμενο, στο δεύτερο "μηρωδια" με 'η' - και χωρίς τόνο.
Οπωσδήποτε το άρθρο "τον" καθορίζει ως αρσενικό το επίθετο: μυρωδιάς στην πρώτη περίπτωση [σ.σ. ο ανύπαρκτος, λέει το σλανγκ τζιαρ], αλλά στην δεύτερη; Που είναι και η διορθωτική; Θα επιχειρήσω μια τολμηρή ερμηνεία: με τόνο στο ι, ο μηρωδίας είναι αυτός που έχει όμορφα δυνατά πόδια, ο καλλίμηρος στ' αρχαία, όπως μας θυμίζει ο πρώτος στίχος της Φειδιππίδειας του Άμοιρου: "Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, καλλίμηρον, ὃς μέτρα πολλὰ πλάγχθη [...]"

Τώρα, εμμμ, το νόημα της απόκρυφης δήλωσης "Δεν υπάρχει καλύτερη μυρωδιά από τον ομορφομπούτη τερματοφύλακα" είναι... εμμμ... ευχαριστώ πολύ που με καλέσατε στην εκπομπή σας, καληνύχτα.

ΥΓ H αναφορά στην ινδική θεότητα Κακυκαλύ του πρώτου μηνύματος - εναλλακτικό όνομα της θεάς Κοκακόλα - τοποθετεί χρονολογικά το μήνυμα στην περίοδο της ινδικής εκστρατείας του Μεγαλέξανδρου. Σημαίνει πιθανόν "γλυκιά σαν θεά". Η μυρωδιά. Των μπουτιών του τερματοφύλακα. Εμ. Καληνύχτα σας και πάλι.

 

@estelwen

Η φιλολογική σας εννοιολογικη και ετυμολογικη ανάλυση του μυστηριώδους αυτου κειμενου, πραγματικά μου έφτιαξε τη μέρα... 

 

Ακριβώς αυτό.  
Τώρα κατάλαβα. Ναι.  
Ευχαριστώ πάρα πολύ πολύ  

 

Θα το αποθηκεύσω να το διαβάζω όταν δεν έχω κέφια και χρειάζομαι κάτι να με κάνει να γελάσω.
        

 

Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο μπαλέτο.  

Ναι, χρησιμοποιώ Τ9 για να γράψω από το κινητο και μερικές φορές μπορεί να με προδώσει.

Βέβαια δεν ήξερα ότι έχω μπει σε φόρουμ του κυρίου Μπαμπινιώτη και ότι έπρεπε να έχω PhD για να συμμετέχω εδώ. Εσείς όλοι που έχετε τα πτυχία θα έπρεπε να είστε λίγο πιο ελαστικοί και να προσέχετε την γλώσσα σας όταν προσβάλετε κάποιον, διότι δεν ξέρετε ποιος είναι απέναντι σας, ενώ εγώ ξέρω και πολύ καλά μάλιστα.  

Όπως και να έχει όμως, καλή συνέχεια και να έχετε μια όμορφη μέρα.

 

σφάλλετε, εκλεκτή συνάδελφε.

η υπόθεσή σας οτι η «μηρωδία» είναι επίθετο, ελέγχεται ως αβάσιμη ή και αυθαίρετη. η αποκατεστημένη φράση είναι, προφανώς, «η μηρωδία (του) τερματοφύλακα» με την συνήθη, στην ελληνική, παράλειψη του άρθρου της γενικής - κατά «τα φώτα (της) πορείας», «το αίμα (του) δράκου» κλπ
η αμελητέα σύγχυση γένους του ουσιαστικού προκύπτει από το ευνόητο δεδομένο οτι γένη και φύλα είναι επινοήματα άνευ περιεχομένου, κι εκ τούτου δύνανται να συγχέονται και στην γραπτή έκφραση.
η προκύπτουσα αποκατεστημένη φράση αναφέρεται στην πασίγνωστη μηρωδία, την οποία άδει συλλαβιστά και επαναλαμβανόμενα ο τερματοφύλαξ, αναμένων εν επιφυλακήι την επιστροφή της μπάλας στα καρέ του, αποτελούμενη από τον μόνον στίχον «αχ, μαρία, τα μπούτια σου». η μηρωδία, αλλού συναντώμενη στην βιβλιογραφία και ως μαρωδία, άδει τον διαρκή (είτε νοσταλγικόν) πόθον του τερματοφύλακος διά τους μηρούς της (ή κάποιας) μαρίας. η εμφάνιση στη βιβλιογραφία άλλοτε με τον όρο μηρωδία κι άλλοτε με τον όρο μαρωδία προκάλεσε κατ επανάληψιν έριδες μεταξύ των μελετητών περί του κέντρου της προσοχής του τερματοφύλακος. εννοιολογικά, η ωδή, φέρει ως συμπαραδηλούμενα, τόσον το άρωμα των μηρών της μαρίας, όσον και το άρωμα στρατωνισμού εκ της καταγωγής του στίχου. βρίθει, άρα, αρωμάτων, διά κάθε, σχεδόν, γούστο.

διατελώ μεθʹ υπολήψεως.

 

Πω πω τι μαθαίνει κανείς;  

 

Αξιότιμε @tithon,
διάβασα με προσοχή την άκρως ενδιαφέρουσα ερμηνεία σας. Συγκινήθηκα δε με την ευαισθησία σας στο θέμα των εμφύλων μυρωδιών, εμ, ζητημάτων.

Πράγματι δεν δύναται να αποκλειστεί η εναλλακτική ανάγνωση που προτείνετε. Ενέχει δε περισσότερες οσμές, προστεθείσης της Μαρίας στην ήδη ζαλίζουσα του ρωμαλέου τερματοφύλακα. Υπόσχομαι δε ότι θα την εξετάσω προσεκτικότερα, μόλις συνέλθω από την συγκίνηση και συνάμα ζάλη που μου προκάλεσε το παραγεγραμμένο ιώτα στο "εν επιφυλακηι".

Κλείνουσα, προτείνω μια συνάντηση για αποκλειστικά επιστημονική συζήτηση στο περίπτερο της Ελληνικής Εταιρίας Μυρωμένων Μηρών, Δίγαμμα και Κόππα γωνία. Θα φοράω πάλλευκο λινό χιτώνα και δάφνινο στεφάνι. Α, για να με αναγνωρίσετε ευκολότερα θα έχω και μια δάδα στο χέρι, όχι αναμμένη, μην με βάλουν φυλακή για εμπρησμό.