Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

Ποτε δεν θα ξεχασω εκεινον τον Σεπτεμβριο.
Ηταν τοτε που η ζωη μου σημαδευτηκε ισως για παντα. Αλλαξα απο τοτε.
Ζουσα οπως και τωρα στον 6ο οροφο στην πλατεια Βικτωριας. Σε μια πολυκατοικια που φτιαχτηκε το 1968.
Μεχρι τοτε πιστευα πως ειναι απολυτα ασφαλης μεσα στο σπιτι μου, πως τιποτε εκει μεσα δεν μπορει να ταραξει την γαληνη μου.
Μια περιπου εβδομαδα πριν τον σεισμο, οποτε εβγαζα εξω για βολτα την σκυλιτσα μου (μηνων τοτε σε ηλικια), παρατηρουσα οτι οταν γυριζαμε στο σπιτι αρνιοταν πεισματικα να μπει μεσα στην πολυκατοικια.
Ηταν κατι που δεν το εκανε τις προηγουμενες ημερες.
Αλλα και οταν ανεβαιναμε στο διαμερισμα στεκοταν μπροστα στην πορτα και εκλαιγε γοερα σαν να ηθελε να βγει εξω.
Ολα αυτα ωσπου φτασαμε στην εβδομη Σεπτεμβριου.
Απο το πρωι εκεινης της αποφραδας ημερας μπηκε και κρυφτηκε μεσα στην εντοιχισμενη ντουλαπα κατι που δεν το ειχε κανει ποτέ.
Γυρω στις 2 το μεσημερι, με επισκεφθηκε ενας καλος φιλος πρωην σκλαβος μου.
Κατσαμε , μιλησαμε, καποια στιγμη βρεθηκε σχεδον ξαπλωμενος στον καναπέ να διαβαζει ενα περιοδικο, ενω εγω μπαινοβγαινα στην βεραντα, αλλοτε ποτιζοντας τα φυτα μου και αλλοτε μετακινοντας τις γλαστρες.
Τοτε, για μια στιγμη κοντοσταθηκα και κοιταξα απεναντι. "Που στο καλο εξαφανιστηκαν ολα τα περιστερια?" αναλογισθηκα.
Οι μαρκιζες στην απεναντι πολυκατοικια ηταν γεματες απο αυτα, ειχαν τις φωλιες τους και τωρα ηταν ολα ερημα, "τι τα τρομαξε?" σκεφτηκα.
Η ωρα ειχε φτασει 14:55, ο φιλος μου συνεχιζε να διαβαζει, και εγω μολις ειχα μπει απο την βεραντα μεσα στην κρεββατοκαμαρα οταν............μια μικρη στην αρχη δονηση με εκανε να κολλησω στην θεση μου, απολυτα ψυχραιμη και περιμενοντας να σταματησει ψιλοφωναξα στον φιλο μου, "το νοιωθεις? γινεται σεισμος".
Εφυγα με γρηγορο βημα προς το χωλ, αλλα τοτε η δονηση ξεκινησε απιστευτα ισχυρη.
Ο φιλος μου πεταχτηκε ορθιος, η σκυλιτα μου πεταχτηκε εξω απο την εντοιχισμενη ντουλαπα και ηρθε στα ποδια μου κλαιγοντας, η πολυκατοικια κλυδωνιζοταν περα-δωθε, καδρα επεφταν απο τους τοιχους, κατσαρολες, πιατα, ποτηρια μεσα στα ντουλαπια "χορευαν" βγαζοντας εναν απιστευτο ηχο, στο μυαλο μου σε κλασματα δευτερολεπτου περασαν σκεψεις οπως, "Θεε μου η Αταλαντη, οι Αλκυονιδες, ή μηπως εγινε εκρηξη στα διυλιστηρια Σκαραμαγκα?"
Πρ' ολα αυτα φωναζα στον τρομοκρατημενο φιλο μου "Δεν θα πεσει, μην φοβασαι, αν ηταν θα ειχε ηδη πεσει".
Η δονηση σταματησε, ο φιλος μου αρπαξε στην αγκαλια του την σκυλιτσα μου και ουρλιαξε, "εξω γρηγορα".
Ακουγα στριγγλιες στις σκαλες απο κοσμο που αλλοφρων κατεβαινε μεσα στο σκοταδι μια και το ρευμα ειχε κοπει, προλαβα, τον αρπαξα απο το μανικι και του ειπα,"οχι κατω, στην ταρατσα απο πανω γρηγορα".
Βγαινοντας απο το διαμερισμα ενστικτωδως γυρισα και κοιταξα εξω στην βεραντα.
Γλαστρες ειχαν πεσει ή γυρει στο πλαι, ανοιξα την πορτα ο φιλος μου τελικα αρχισε να κατεβαινει προς τα κατω, και εγω ενστικτωδως ακολουθουσα με εναν φακο στο χερι σταματωντας σε καθε οροφο κοιταζοντας τις κολωνες μην τυχει και παρατηρησω ραγισματα.
Φτανοντας κατω στο ισογειο και ενω σκεφτομουν, "ηταν οντως κατι δυνατο, ή εγω επειδη μενω ψηλα το ενοιωσα τοσο εντονο?" εμεινα αναυδη!
Κοσμος, απιστευτα πολυς κοσμος, ειχε γεμισει ο δρομος, βιτρινες ειχαν σπασει, μαρκιζες μαρμαρινες ειχαν ξεκολλησει, εγω ημουν μισογυμνη, η ψιλικατζου σε κατασταση πανικου να μου φωναζει, "Μιρελλα αν εβλεπες, σπιθες πετουσαν οι πολυκατοικιες οπως τριβονταν μεταξυ τους", και ο φιλος μου με το σκυλακι αγκαλια να προσπαθει να με πεισει να μην ξαναμπω στο κτιριο.
"Βρε χριστιανε μου, πρερει να ανεβω να ντυθω, να παρω το λουρί του σκυλιου, ταυτοτητες, χρηματα, το κινητο".
Ανεβηκα απο τις σκαλες. Μπηκα μεσα στο διαμερισμα, αρπαξα το βιβλιαριο τραπεζης, το λουρακι της σκυλιτσας, το φορητο φαρμακειο, ενα μπουκαλι νερο απο το ψυγειο, το διαβατηριο-ταυτοτητα μου, και αρχισα να ντυνομαι.
Με την ακρη του ματιου μου παρατηρουσα τα φυλλωματα των εσωτερικων φυτων που ειχα να τρεμουν καθε τοσο, σημαδι πως συνεχως γινονταν μικροδονησεις.
Κατεβηκα πιο ηρεμα τις σκαλες, εφτασα κατω και παλι, και αμεσως λες και ενας διακοπτης πατηθηκε, η λογικη μου πηρε μπροστα.
Γυρισα και ειπα σε καποιους μαζεμενους εκει, "Δηλαδη για να καταλαβω, βγηκαμε ολοι εξω και καλα και στεκομαστε κατω απο τις πολυκατοικιες και τα μπαλκονια και αυτο υποτιθεται πως ειναι ασφαλες?"
Πηρα το σκυλι απο την αγκαλια του φιλου μου και του ειπα, "εγω παω πανω, τι θα κανουμε, θα τριγυρναμε στους δρομους?".
Φοβομουν αλλα προσπαθουσα να μην το δειχνω, ενοιωθα ανασφαλεια και απογνωση, ομως επρεπε να φανω δυνατη, να προσποιηθω εστω, πιστευοντας οτι το μεγαλο κακο περασε.
Οι μετασεισμοι ηταν συνεχεις, στην αρχη καθε 5 λεπτα, κι εγω μονη να προσπαθω να συμμαζεψω ο,τι μπορουσα.
Περασαν απο τοτε 9 ολοκληρα χρονια.
Οι πολυκατοικιες που σεισθηκαν τοσο βιαια ειναι ακομη στην θεση τους.
Ο, τι κατερρευσε ηταν χτισμενο χωρις κολωνες, ή ειχαν γινει παρεμβασεις,ή ειχε θεμελιωθει σε σαθρο εδαφος οπως η Ρικομεξ που πηρε μαζι της τοσους ανθρωπους.
Ειδα ομως και την αναλγησια των δημοσιογραφων που αντι να δειξουν κατι ευχαριστο στον τοσο ταραγμενο απο τον σεισμο κοσμο εδειχναν ερειπια σε απευθειας συνδεσεις και την ησυχια που εκαναν οι διασωστες μηπως αφουγκρασθουν φωνες κατω απο τα χαλασματα. Ειδα για μια ακομη φορα τον θανατο να "πουλα" και να ανεβαζει τους δεικτες τηλεθεασης. Ειδα την κινδυνολογια να θριαμβευει!
Αρχισα να μελετω τους σεισμους, τις κινησεις των λιθοσφαιρικων πλακων, τα σεισμικα ρηγματα, εμαθα πως η Ελλαδα ειναι μια χωρα σεισμογενης, οτι οπου εσεισε θα σεισει, και πως οπως οι μοσχοβιτες εχουν μαθει να ζουν με το χιονι, ετσι και εμεις πρεπει να μαθουμε να ζουμε με τους σεισμους.
Ενοιωσα και αλλους πιο μακρυνους σεισμους εκτοτε.
Ομως η πολυκατοικια ειναι ακομη στην θεση της.
Και εγω κοιμαμαι παντα με ενα πορτατιφ αναμμενο την νυχτα (κατι εντελως κουτο) αφου με ποιον τροπο αυτο θα σταματησει την ταλαντωση του εδαφους?
Το βεβαιο ειναι παντως απ' οσα εζησα οτι τα σπιτια, τα σωστα φτιαγμενα, ΔΕΝ πεφτουν ευκολα.
Και πως ο πανικος ή το να πιστευεις τους κινδυνολογους ειναι πραγματκα ολεθριο.  

 

ΤΟ ΗΞΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!!
ΕΤΣΙ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ ΟΛΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!!
εγω εμενα σε μια καθετο επι της Αχαρνων μερικα τετραγωνα απο τον Αγιο Παντελεημωνα ...
ηταν προφανες οτι ημουν μεσα στην εμβελεια σου !!!!!!
Το διαμερισμα στον πρωτο οροφο και θυμαμαι οτι πριν τελειωσει ο σεισμος ημουν εξω απο την πολυκατικια πηδοντας με την μια , 12 σκαλια σε ενα αφανες Ολυμπιακο ρεκορ ... θυμαμαι την σκονη που εχει κατακλεισει ολη την Αχαρνων και στο βαθος δεν φαινοτανε τιποτα απο αυτη .
δευτερολεπτα μετα ξαναγυρισα για να παρω το κοτοπουλο που ετρωγα και την κοκα κολα ... εβλεπα Τολμη και Γοητεια εκεινη την μερα ....
ρωτηστε στην περιοχη για καποιον που καταβροχθιζε ενα μπουτι απο κοτοπουλο στο παγκακι και επινε εναμιση μπουκαλι κοκα κολα .....

 

Ισνογκουντιδη εισαι φαγανουτσικο μωρο.
Πρεπει να ενωσουμε τις "δυναμεις" μας, να καταπληξουμε τα πληθη.
Με σεισμο η οχι το βεβαιο ειναι πως τα fast foods οι ταβερνες και τα μεζεδοπωλεια θα μας στησουν αδριαντα.
Το ολιγοτερο που μπορουμε να φαμε ετσι σαν διαιτα ειναι απο ενα φρουτο ο καθενας = ενα καρπουζι εκαστος. 

 

εγω που μενω στην Παρνηθα,τι να πω??????????????

 

Απάντηση: Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

Εκεινη τη περιοδο ημουν Παγκρατι και μου εκανε εντυπωση περα απο τη δονηση,ο
ηχος(σα να περασε τρενο μεσα απο το σπιτι) και η κινηση στους δρομους(ο ενας κουτουλουσε
πανω στον αλλο)

 

Απάντηση: Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

M αρεσουν οι σεισμοι, η αισθηση αυτης της τεραστιας ενεργειας, της παντελως αδιαφορης για το ανθρωπινο ειδος, και μ αρεσει ακομη περισσοτερο το πατιρντι που γινεται τα πρωτα λεπτα (εφοσον δεν εχει θυματα), εξανθρωπιζομαστε κ πάλι.. πλουσιοι, φτωχοι, ομορφοι, ασχημοι, καλοι, κακοι ,πολιτικοι ,ψηφοφοροι γινονται ολοι απλως -φοβισμένοι- άνθρωποι.


Ειναι καλο να θυμόμαστε που κ που οτι ειμαστε ομιλων χωμα με ημερομηνια λήξης..



 

 

Re: Απάντηση: Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

Αν χρειάζονται σεισμοί για να αντιληφθούμε ότι είμαστε ομιλών χώμα, τότε βράσε όρυζαν!

Θα προτιμούσα να το εμπεδώνω σε νηφάλιες συνθήκες, χωρίς ποτέ να ξεχνώ, ότι τίποτα δε χτίζεται πάνω στην πέτρα, όλα στην άμμο χτίζονται....

 

Δεν είχα ευτυχώς την τύχη να ζήσω τον σεισμό της Αθήνας τότε καθώς δεν είχα εγκατασταθεί ακόμη εδώ. Θυμάμαι όμως εκείνο το μεσημέρι έβλεπα σειρά στο παλιό κανάλι τότε το Σκάι..........................

Μου την έδωσε άγρια τώρα.   Έγραφα επί είκοσι λεπτά πράματα και πράματα και με ένα κατά λάθος κλικάρισμα του ποντικιού ενεργοποιήθηκε η επιλογή back και πήγε στο κεντρικό η σελίδα. Κάνοντας FF και γυρνώντας εκ νέου εδώ, δεν ξαναβγήκε το κείμενο που είχα γράψει όπως έβγαινε άλλες φορές. Προσπάθησα να το γράψω ξανά και βγήκαν μόνο οι δύο πρώτες προτάσεις. Πού να τα ξαναγράφω τώραααααα...  

 

Αυτο που ακουστηκε σαν τραινο να περνα κατω απο την γη ηταν το εξης: Κατ' αρχην ειχαμε εναν ισχυρο σεισμο 5,9 ριχτερ τοσο κοντα στο κεντρο της Αθηνας, καπου 20 χλμ αποσταση.
Δευτερον ο σεισμος αυτος ηταν "ρηχος" 8 με 10 χλμ κατω απο το εδαφος.
Τριτον ηταν σεισμος χερσαιος και οχι υποθαλασσιος ωστε η θαλασσα να αποροφησει την ενεργεια.
Τεταρτον, λογω της μεγαλης συσωρευμενης τασης υπηρχε διαρκης διαρρηξη, δηλαδη, οταν τα πετρωματα εσπασαν, τα ακριβως επομενα στην σειρα εσπασαν και εκεινα, και μετα αλλα, ωσπου να σταματησει η διαρρηξη.
Πεμπτον, ηταν ενας απο τους πλεον βιαιους σεισμους διοτι η κινηση του ηταν, πανω-κατω και δεξια-αριστερα ταυτοχρονα.
Οι σεισμολογοι πιαστηκαν κυριολεκτικα στον υπνο, αφου με την παλαια χαρτογραφηση του ρηγματος το ειχαν υπολογισει να εχει δυναμικη μεχρι 4 ριχτερ.
Κανεις δεν σκεφτηκε να ξαναχαρτογραφησει το συγκεκριμμενο ρηγμα με συγχρονα μεσα οπου δειχνουν σαφως οτι το ρηγμα αυτο εχει δυναμικη μεχρι 6 ριχτερ και εκτεινεται απο την Παρνηθα μεχρι την Πεντελη με μηκος 15 ολοκληρα χιλιομετρα.
Η επαναληψη σεισμου απο το συγκεκριμμενο ρηγμα αγγιζει τα 400 χρονια και η προηγουμενη σεισμικη του δραστηριοτητα ηταν γυρω στο 1730.
Λιγοι ισως ξερουν οτι το Ποικιλον ορος (Αιγαλεω) καθως και ο χειμαρος του Κηφισου απεδειχθησαν κυριολεκτικα σωτηρια για την Αθηνα ανακοπτοντας την "ορμη" των σεισμικων κυματων.

 

εχει ζησει κανεις σας τον σεισμο της Θεσσαλονικης το '78;
εκει να σας ειχα...

 

Re: Απάντηση: Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

κατα λαθος ανεβασες εδω το ποστ ... παρακαλεσε καποιον Μοντ να στο μεταφερει στο σωστο νημα στα "Ασυνηθηστα Φετιχ" ....
οσο για την "ημερομηνια ληξης" απαντω ... εξαρταται ....

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Eμπειρια σεισμου της Παρνηθας, για να μην φοβαται ο Isnogood!

ουφφφ