Eξευτελισμός-Αποδόμηση χαρακτήρα υποτακτικής

Το "φυσιολογικό", πώς το εννοείς;

 

Φυσιολογικό από τη πλευρά της έρευνας θεωρείται η γυναίκα να υποτάσσεται στον άνδρα και όχι ο άνδρας στη γυναίκα.

 

Ε ο καθένας έχει το φαντασιακό του απωθημένο, δεν είναι κακό. Τα ονείρατα άλλωστε είναι ανέξοδα.

 

Φυσικά και δεν είναι κακό ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι είμαστε...  

 

Λες ε;

Μάλλον δεν κατάλαβες και τόσο την "υφή" της απαντήσεώς μου αλλά δε μ'ενδιαφέρει και να στην επεξηγήσω.

 

Χαίρομαι που τη κατάλαβα...

 

Ειναι δυσκολο πραγμα ολο αυτο.
Κατ αρχην πρεπει να θεωρησουμε οτι η σκλαβα αποδεχεται να ειναι σκλαβα όχι υποτακτικη. Από εκει και περα πρεπει να γινει ένα "ξεσκαρταρισμα" αναμεσα στα κομματια της που θα κρατηθουν και θα αναπτυχθουν και αυτα που θα πρεπει να αποβληθουν. Ολο αυτο χρειαζεται πολυ χρονο και πολυ αγαπη και αφοσιωση εκατερωθεν. Εχεις εναν ανθρωπο στα χερια σου και ουσιαστικα τον πλαθεις. Θα επανελθω.

 

Θέλει να μας δώσει κάποιος ένα παράδειγμα ενός σκλάβου που έχουν «αποδομήσει» την προσωπικότητά του; Τι ακριβώς κατάφεραν;  

 

Ο Μπαλούρδος .
(ο.κ , τρολλιά,το ξέρω ,αλλά δεν κρατήθηκα. Μάλλον χρειαζομαι και γω αναδόμηση   )

 

Δεν το έχω διαβάσει, όμως γνωρίζω τι πραγματεύεται. Η προσέγγισή μου επί το θέματος ξεκινά από διαφορετική οπτική, μη κατανοώντας το γιατί να θέλεις την "Ελένη" να την κάνεις "Μαρία".

Αυτό θα μπορούσε να απαντηθεί από τα σχετικά νήματα του MasterJP και τις ανάλογες συζητήσεις στο φόρουμ (νομίζω έχω τοποθετηθεί σχετικά).
Μακάρι να είχα χρόνο και διάθεση να παρουσίαζα αναλυτικότερα την άποψή μου.

Ανώριμοι είμαστε όλοι, κάποιοι λιγότερο κάποιοι περισσότερο.
Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο (συνηθέστερο) μπορεί και μόνον το έναν (σπανιότερο)

Καλύτερα ανάποδα, καθώς πρώτα ο άνθρωπος και μετά τα παράγωγά του, έτσι: Παρατηρούνται στους σκλάβους ή στους εν δυνάμει σκλάβους, κάποια κοινά - στάνταρ στοιχεία στον χαρακτήρα που τους χαρακτηρίζουν;
Στην αρχή πίστευα πως είναι πιο υποκειμενικά , αυθαίρετα τα πράγματα, κιότι δεν υπήρχαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Στην πορεία διαπίστωσα πως τελικά δεν είναι τόσο υποκειμενικά κι αυθαίρετα, παρατήρησα πως συγκλίνουν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Ως προς το τι ζητά ο κάθε αφεντάς μαζί τους κι εγώ, και πως έχει φιλοσοφήσει το έργο του ο καθένας μοιάζει με το "άβυσσος η ψυχή της γυναίκας"
Ωστόσο κι εκεί μπορεί να παρατηρηθούν κάποιες συγκλίσεις.

Ίσως και καλώς να κάνει που σε τρομάζει, κι έχεις βρει έτσι τους δικούς σου ρυθμούς και τρόπο ζωής.
Δεν βρίσκω τον λόγο να το αναλύσεις μιας που στις αρχές είχα κάποια παρόμοια βιώματα και μπορώ να σε κατανοήσω, πέραν τούτου, αφού βάζεις το πρέπει, θα μιλούσαμε για χαμένη υπόθεση.

Τι να κάνουμε, καμιά φορά η πραγματικότητα μας χαλάει την ζωηρή φαντασία μας, ίσως κάποιοι θα μπορούσαν να πουν το αντίθετο, όπως το προσεγγίζει κανείς.

Όπως το δει κανείς, αν δεις μια πανέμορφη γυναίκα ανατομικά, ως νεφρά, άντερα, παλμοί, πίεση, χοληστερίνη και τα συναφή είναι αναμενόμενο να ξινιστείς.

Αποφάσεις και επιλογές, ενεργητικές ή παθητικές, συνειδητές κι άλλες ασυνείδητες, κι ο λογαριασμός πάντοτε στο τέλος.

Ανάλογα.... Αν πιστεύουμε στην μοναδικότητα του ανθρώπου τότε δεν μπορούμε να πιστεύουμε σε μία οδό, αλλά σε εξατομικευμένες λύσεις - δρόμους.

Αν στο πιάσω ανάποδα, ότι εδώ πιστεύεις σε μια κάποια μόνη λύση ή έστω καλύτερη όλων των άλλων,αλλά πριν τρόμαζες στο ότι "υπάρχουν στάνταρ δηλαδή στοιχεία στον χαρακτήρα
που πρέπει να χαρακτηρίζουν ένα σκλάβο", τότε βρίσκεσαι σε σύγκρουση. Αλλά ας μην μείνουμε σε αυτό καθώς και ο ψυχολόγος μάλλον θα σε τρομάζει.  
Ας μείνουμε στο ότι δεν είναι το καλύτερο να εξετάζουμε τους άλλους ως ασθενείς αλλά πρώτα τον εαυτό μας.

 

Ρε, να σοδομείτε και μετά να αποδομείτε... άμα το κάνετε ανάποδα, θα κόψει τον μπέο σας η μηχανή του κιμά

 

πονηροί υ, αλαζονικοί Κ, θρασύτατα χελιδόνια.