Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο αναρωτήθηκα μήπως η υποτακτικότητα συνάδει με την έλλειψη αυτοεκτίμησης.
Πιστεύετε πως τα υποτακτικά άτομα έχουν συνήθως και έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης?

Οι περισσότερες υποτακτικές που γνωρίζω (συμπεριλαμβανομένου και εμού) τείνουν να χαρακτηριστούν (σύμφωνα πάντα με το παρακάτω άρθρο) ως άτομα με ελάχιστη αυτοεκτίμηση. 'Ομως το ίδιο συμβαίνει και με τις περισσότερες γυναίκες που γνωρίζω. Είναι λοιπόν γενικότερο 'στοιχείο-χαρακτηριστικό' των γυναικών -και όχι μόνο- στην κοινωνία μας (λόγω εξωτερικών επιρροών) ή έχει κάποια σχέση με τον χώρο του BDSM?
Μήπως στο άρθρο ορίζεται λανθασμένα η έννοια της 'αυτοεκτίμησης'? Ποιοί οι δικοί σας ορισμοί?
Και τέλος πόσο σημαντικό είναι για τον καθένα σας να έχει την 'αυτοεκτίμηση' στην οποία αναφέρεται το συγκεκριμένο άρθρο?

Απλώς θέτω κάποια ερωτήματα που με απασχόλησαν. Δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω τον οποιονδήποτε.
Παραθέτω λοιπον το άρθρο και περιμένω τις απόψεις σας...

Κάθε ένας από μας διαμορφώνει, από μικρή κιόλας ηλικία, μια προσωπική εικόνα εαυτού, δηλαδή μια άποψη για το ποιος είναι, πώς φαίνεται στους γύρω του, τι αδυναμίες έχει. Φαίνεται, πως μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας του εαυτού διαδραματίζουν το είδος των αλληλεπιδράσεων με τους γύρω μας, αλλά και οι γενικότερες εμπειρίες που βιώνουμε. Αυτή η ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας, επηρεάζει με τη σειρά της αυτό που ονομάζουμε αυτοεκτίμηση.

Η αυτοεκτίμηση έχει να κάνει με το κατά πόσο νιώθουμε ότι αξίζουμε, γινόμαστε αποδεκτοί, αγαπιόμαστε από τους γύρω μας και κατ’ επέκταση με το κατά πόσο εμείς οι ίδιοι αγαπούμε, αποδεχόμαστε και αξιολογούμε ως σημαντικό τον εαυτό μας. Τα άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν πιστεύουν στις ικανότητές τους, θεωρούν πως είναι λιγότερο σημαντικά σε σχέση με τους γύρω τους και γενικότερα πως δεν τα καταφέρνουν με ότι καταπιάνονται.

Πόσο εύκολο, όμως, είναι να αντιληφθούμε σε ποια από τις δύο κατηγορίες ανθρώπων ανήκουμε; Ακολουθούν μερικές σκέψεις και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν άτομα με εμπιστοσύνη στον εαυτό και τις δυνάμεις του. Είσαι άραγε μέσα σε αυτούς;

-Δέχεσαι φιλοφρονήσεις με άνεση. Αποδέχεσαι τα θετικά σχόλια ευχάριστα, νιώθοντας πως πραγματικά τα αξίζεις και όχι «γυρίζοντας τα μάτια» λέγοντας: «Ναι, καλά!» ή «Ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάνει».
-Εμπιστεύεσαι τις απόψεις σου. Ξέρεις πως έχεις κάτι σημαντικό να πεις ανάλογα με την περίσταση, παίρνεις το λόγο δυναμικά μέσα σε μια παρέα μιλώντας δυνατά και καθαρά και διατηρείς βλεμματική επαφή με τους συνομιλητές σου.
-Κάθεσαι στην πρώτη σειρά. Ακόμα κι όταν μπαίνεις σε έναν χώρο για πρώτη φορά, επιλέγεις να κάτσεις μπροστά. Συνήθως, τα άτομα που επιλέγουν να σταθούν στην άκρη του δωματίου ή στις τελευταίες σειρές των καθισμάτων μιας αίθουσας, επιθυμούν να περάσουν απαρατήρητα, καθώς χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση.
-Ο κύριος κριτής του εαυτού σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Στις περιπτώσεις που δέχεσαι κακοπροαίρετη κριτική από τους γύρω σου, δεν πτοείσαι από τη γνώμη τους. Έχεις το θάρρος να παραδεχτείς τα λάθη σου, αλλά και την καθαρότητα του νου να μην συγχέεις την αποτυχία σε έναν συγκεκριμένο τομέα με την αξία σου ως άτομο. Άλλωστε, τα σχόλια μιας μερίδας ανθρώπων δεν είναι αντιπροσωπευτικά της γνώμης που έχουν όλοι για σένα!
-Αποδέχεσαι με χαρά τη διαφορετικότητά σου. Μπορεί να ήθελες να είσαι ψηλότερη, κοντύτερη, πιο αδύνατη, πιο κοινωνική, λιγότερο παρορμητική. Ωστόσο, στην ερώτηση: «Ποια είμαι;» απαντάς με ευκολία: «Είμαι μια μοναδική προσωπικότητα ικανή να εξελίσσεται και να βελτιώνεται συνεχώς».
-Περπατάς γρήγορα και κοιτώντας μπροστά. Ακόμα και μετά από μια κουραστική μέρα, διατηρείς την καλή στάση του σώματός σου, δίχως να καμπουριάζεις ή να χαμηλώνεις το βλέμμα. Έχεις πολλά μέρη να πας, αρκετούς ανθρώπους να συναντήσεις και γενικότερα το πρόγραμμά σου είναι γεμάτο με διάφορες δραστηριότητες.
-Γνωρίζεις πως κανείς δεν είναι «τέλειος» στα μάτια όλων των ανθρώπων. Προσπαθείς να επιτυγχάνεις τους στόχους που θέτεις, αντλώντας ικανοποίηση από τον εαυτό σου.
-Σκέφτεσαι θετικά και αισιόδοξα. Αντί να σε κατακλύζουν αρνητικές σκέψεις του τύπου: «είμαι ανόητη» ή «ποτέ δε θα τα καταφέρω», κάνεις ευοίωνες σκέψεις για τον εαυτό σου και ακόμα και στην πιο δύσκολη κατάσταση, εντοπίζεις τη θετική πλευρά της.
-Ντύνεσαι κομψά και εντυπωσιακά. Τολμάς τα έντονα χρώματα, τις παρεμβάσεις στις προσταγές της μόδας και γενικότερα προσπαθείς να προσδώσεις το δικό σου προσωπικό ύφος στην εμφάνισή σου. Σίγουρα, το ντύσιμο δεν κάνει τον άνθρωπο, αλλά όταν νιώθουμε καλά συναισθηματικά και ψυχικά, αυτό αντανακλάται και στην εξωτερική μας εικόνα!
-Φροντίζεις τον εαυτό σου. Τρως υγιεινά, αθλείσαι, χρησιμοποιείς προϊόντα περιποίησης σώματος, αλλά με μέτρο, καθώς γνωρίζεις πολύ καλά πως η αυτοπεποίθηση και η πραγματική ομορφιά προέρχεται από μέσα σου! Δεν εξαρτάσαι από το τσαντάκι με το make-up, το ρουζ ή το κονσίλερ προκειμένου να βγεις μέχρι το διπλανό μπακάλικο ή την παραλία. Ξέρεις ποια είσαι και τι αξίζεις!

Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας νιώθουμε την αυτοεκτίμησή μας να μειώνεται και έχουμε την ανάγκη οι δικοί μας άνθρωποι να μας ενθαρρύνουν και να τονώνουν το ηθικό μας. Το καλό είναι, πως επειδή η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μεταβάλλεται με το πέρασμα των χρόνων, τα επίπεδα της αυτοεκτίμησής μας μπορούν να βελτιώνονται, αρκεί, βέβαια, να το θέλουμε και να το προσπαθούμε!
(Άρθρο από το iatronet.gr)

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Τα επίπεδα αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα είναι όντως χαμηλά. Δεν θα έπρεπε γιατί σε μεγάλη πλειοψηφία είναι εξαιρετικά άτομα. Είναι στο χέρι του εκάστοτε Κυρίαρχου να δώσει μία ένεση αυτοπεποίθησης! Και πρέπει να το κάνει για τη sub του.

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Ενδιαφέρον θέμα.
Γενικά δεν πιστεύω σε μαυρόασπρες καθολικές απαντήσεις.

Η αυτοεκτίμηση είναι ένα τεράστιο θέμα, με διάφορες αντιμετωπίσεις ανάλογα την σχολή και σίγουρα δεν είναι Μία είναι ένα Σύνολο.

Δηλαδή μπορεί κάποιος να έχει αυτοεκτίμηση όσον αφορά τη δουλειά του και την οικογένεια και να πάσχει η κοινωνική ή η ενδοπροσωπική του αυτοεκτίμηση ή η αυτοεκτίμηση της εξωτερικής του εμφάνισης και πάει λέγοντας.
Μπορεί η κοινωνική αυτοεκτίμηση κάποιου να πλησιάζει τον ναρκισσισμό και η ενδοπροσωπική του να είναι χάλια.

Θεωρώ αδόκιμη λοιπόν την γενική θέση: όλοι οι υποτακτικοί έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Βάση του πιο πάνω άρθρου εγώ σφύζω από αυτοεκτίμηση πάντως, ενω στην πραγματικότητα γνωρίζω που έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και που με αξιολογώ πολύ άνω του μέτριου.
Όπως γνωρίζω πως είναι θέμα επένδυσης και δουλειάς πάνω σε όσα έχω ελλείψεις ώστε να τα καλυτερεύσω και αυτό αναμφισβήτητα θα βοηθήσει την αυτοεκτίμηση μου στους τομείς που πάσχει.
Όμως δεν δέχομαι πως ως σύνολο είμαι μια αποτυχία και δεν δέχομαι πως οι Κύριοι είναι τόσο κομπλεξικοί πια που επιλέγουν μόνο άτομα που θεωρούν εαυτό άχρηστο στα πάντα και ανάξιο για τα πάντα.
Και αλήθεια με τι "θράσος" κάποιος που πραγματικά θεωρεί στα πάντα εαυτό ελλειπή, τολμά να ψάξει για Κ? Αφού θεωρεί πως είναι άχρηστος και δεν είναι ικανός να προσφέρει τιποτα σε κανένα?!

Το γενικό πρόβλημα των υποτακτικών μπορεί ίσως να εντοπισθεί σε ένα μη υγιές/δυσλειτουργικό Εγώ (για τους φροϋδικούς σαν και του λόγου μου), δηλαδή σε δυσλειτουργία του μηχανισμού εξισορρόπησης και αξιολόγησης του εαυτού και των πράξεων αυτού-εξού και η ανάγκη για εξωτερικό κέντρο ελέγχου, αν και ακόμα και με την Ενεργοποίηση του μηχανισμού και την εξυγίανση του ανακάλυψα πως παραμένει η επιθυμία για την ύπαρξη ΚΑΙ εξωτερικού κέντρου στους υποτακτικούς.
(εν ολίγοις μπορεί και ένα ισορροπημένο, με αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση αλλά και δυναμισμό άτομο να επιλέγει να υπακούει/υπηρετεί/προσφέρει/ανήκει ως υποτακτικός/σκλάβος και τολμώ να πω, τότε είναι που αποκτά τη μέγιστη αξία η υπακοή/υποταγή, επειδή δεν γίνεται σαν απελπισμένη πράξη κάποιου που θεωρεί πως είναι άχρηστος από μόνος του και μόνο μέσα από κάποιο άλλο μπορεί να αποκτήσει αξία (υπακούω και κάνω ότι μου λέει επειδή δεν μπορώ αλλιώς να βρω οποιονδήποτε να με ανεχθεί), αλλά η συνειδητή αναγνώριση συγκεκριμένων αναγκών και ιδιομορφιών χαρακτήρα που σε αντίθεση με την προσωπικότητα δεν μπορούν να εξελιχθούν και οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν δημιουργικά και ικανοποιητικά και απολαυστικά καλύτερα μέσα σε μια Ds σχέση, παρά σε μια βανίλλα).

Δεν έχω έτοιμες απαντήσεις, ψάχνω κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι, απλά δεν δέχομαι πως τα πράγματα είναι μονοσήμαντα και στατικά αναφορικά με οτιδήποτε αφορά την προσωπική εξέλιξη και αυτοπραγμάτωση στην οποία κάποιοι προσπαθούν να φτάσουν.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο περί Αυτοεκτίμησης μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να βρει εδω: Η Αυτοεκτίμηση-Θεωρία και Αξιολόγηση (Efstratios Papanis) - Academia.edu

Υπάρχει και ένα τεστ στο τέλος του βιβλίου, αλλά εικάζω υπάρχουν ευκολότερα στο διαδίκτυο.

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

@Lara[E-p] Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου καθως και για το βιβλιο. Οντως φαινεται ενδιαφερον καθοτι αγγιζει πολλα και συνθετα θεματα γυρω απο τον ορο 'αυτοεκτιμηση'.

 

Η αυτοεκτίμηση ,είναι κάτι το οποίο αφορά τον καθένα σε προσωπικό επίπεδο.Όταν γίνεται λόγος γενικά περί αυτοπεποίθησης, κινούμαστε σε λάθος επίπεδο.Ή αν θέλετε ποιο σωστά ,σε αυτό της προσωπικής προβολής.

Δε γνωρίζω αν υπάρχει σύνδεση μεταξύ μειωμένης αυτοεκτίμησης και υποτακτικότητας.
Γνωρίζω όμως ότι υπάρχει μια κατάσταση (εκλογίκευση θα έλεγα καλύτερα) δυιστικού χαρακτήρα (γιατί άραγε ?) ,από την οποία τείνουν λίγο πολύ να εφορμούν οι περισσότεροι.
Και με βάση αυτό το δυισμό (εν προκειμένω υποτακτικότητα/κυριαρχικότητα), ουσιαστικά καθένας χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο ,είτε τη μία ,είτε την άλλη διάσταση ως αυταπόδεικτο γεγονός , με αποτέλεσμα να κινεί το μηχανισμό της εκλογίκευσης με τρόπο τέτοιο που να δικαιολογεί τελικά την προσωπική ένταξη στη μία εκ των δύο καταστάσεων που αφορούν το δυιστικό μοντέλο που έχει κάποιος στο κεφάλι του.

Κοινώς , πολλές φορές θεωρούμε ότι ξεκινούμε να εξετάζουμε κάτι , ενώ κατ' ουσίαν το μόνο που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να το εντάξουμε σε ένα a priori θέσφατο.

Δε πιστεύω πως η μειωμένη αυτοεκτίμηση αποτελεί σίγουρη ένδειξη υποτακτικότητας.Αλλά ακόμη περισσότερο ,δε πιστεύω ότι το να είναι κανείς υποτακτικός τον ανάγει αυτομάτως και σε εξαιρετικό άτομο.Και το ίδο ακριβώς ισχύει κατ' αντιστοιχία και για το αντίπαλο δέος (φτου..τη πάτησα πάλι). Εκτός βεβαίως αν αναφερόμαστε στη γενικόλογη θέση που υπαγορεύει ότι καθένας μας είναι μοναδικός κλπ κλπ

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Η χαμηλη αυτοεκτιμηση, ο φοβος για καταστασεις, η ντροπη και αλλα τετοια συναισθηματα, δεν πηγαζουν ουτε συνδυαζονται παντα με τα υποτακτικα ατομα κατα την γνωμη μου.
Η ελλειψη αυτοπεποιθησης εχει παντα να κανει με τον τροπο και το περιβαλλον που μεγαλωσε καποιος.
Αν στην πορεια αυτος ο ανθρωπος εκφραζει μια υποτακτικη διαθεση στις διαπροσωπικες-ερωτικες του σχεσεις ειναι σχετικο μεν με την ψυχολογια του αλλα δεν καθοριζει τα υπολοιπα.

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Οντας υποτακτικη εδω και 2 τουλαχιστον χρονια μπορω με βεβαιοτητα να πω οτι,
η υποτακτικοτητα δεν ειναι απαραιτητα συνδεδεμενη με την αυτοεκτιμηση...Οντας η ιδια ενα ιδιαιτερα δυναμικο ατομο , βρισκω , σ αυτη μου τη φυση τις ισσοροπιες που λειπουν απ τους υπολοιπους τομεις της ζωης μου...Κουραζομαι να ειμαι ο σκληρος,δυναμικος ανθρωπος τοσο σε επαγγελματικο οσο και σε προσωπικο επιπεδο...Νιωθω οτι χανω την θυλικοτητα αλλα και την ουσια της γυναικειας φυσης μου..Η υποτακτικοτητα μου, μου καλυπτει αυτη την αναγκη , σαν αντιβαρο ολων αυτων...
Νιωθω περηφανη για οτι ειμαι και νομιζω κιο σιγουρη για τον εαυτο μου απο ποτε...
Και εντελως μεταξυ μας...Η υποτακτικοτητα ειναι βαθια γραμμενη στο dna μας..Ειναι αρχεογονο
αισθημα αρηκτα δεμενο με τα γυναικεια κυτταρα μας...Ας το σεβαστουμε ,δεν ειναι κακο και για να υπαρχει σιγουρα καποιο λογο θα εξυπηρετει , και σιγουρα οχι στο να μας καταβαραθρωσει την αυτοπεποιθηση!!!

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Μα οι αρχέγονες κοινωνίες ήταν μητριαρχικές... Ακόμα και σήμερα πολλές "πρωτόγονες" κοινωνίες είναι μητριαρχικές.

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Ναι αλλα οχι ολες!!!...Το μητριαρχικο μοντελο εφαρμοστηκε κατα τοπους αλλα το οτι τελικα επικρατησε το πατριαρχικο κατι λεει...Δε μπορουμε να παμε κοντρα σε οτι η φυση προσταζει...
Πειραματιζομαστε ναι , αλλα οι ροπες ειναι και σαφεις και συγκεκριμενες!

 

Απάντηση: Re: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Στατιστικά οι εξαιρετικοί Κυριοι σπανίζουν, οι εξαιρετικες subs όμως όχι...

 

Απάντηση: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

Τι ακριβως εννοεις με την παραπανω προταση?
Θα ειχες την ευγενη καλοσυνη να την αναλυσεις λιγο περισσοτερο σε παρακαλω?
Τι ειναι για σενα η 'υποτακτικοτητα'? Ενας ορισμος της απο τη δικη σου οπτικη γωνια θα με βοηθουσε πολυ να κατανοησω τον τροπο σκεψης σου.
Σ'ευχαριστω  

 

Απάντηση: Re: Eπίπεδα Αυτοεκτίμησης σε υποτακτικά άτομα.

...Πολυ εκκεντρικη τοποθετηση για καποιον ο οποιος δηλωνει Μαστερ...
Δεν το εχω αναγαγει σε στατιστικο αποτελεσμα, αν και νομιζω οτι λιγο ενδιαφερον εχει..Εχω τις ενστασεις μου , παρα το γεγονος οτι ειμαι sub..Αλλωστε τις εξαιρετικες subs καποιοι τις εχουν εκπαιδευσει ως τετοιες...Και αν μη τι αλλο οφειλουμε να τους το αναγνωρισουμε...Τωρα αν σπανιζουν , ε τοτε τι να πω..Εμεις (παντα ταπεινη η υποφαινομενη) οι εξαιρετικες subs ειμαστε τουλαχιστον τυχερες, να μην το πω αλλιως και μας κοψει η λογοκρισια...Παντως η τοποθετηση σου πραγματικα μου εδωσε τροφη για σκεψη...Ευχαριστω...