Educating Rita

«Ο άνθρωπος είναι ένα τερατώδες ον, που όμως έχει τη δυνατότητα να αλλάζει τον εαυτό του, δεν το λέω εγώ – ο Καστοριάδης.», ακούγεται βραχνιασμένη η φωνή του.

Περπατάει αργά στα σπασμένα πεζοδρόμια και τον ακολουθώ καταπόδας. Κοιτάζω τους περαστικούς σαν να ‘ναι τέρατα. Όμως, όχι, έχω βρει το δικό μου τέρας και η καρδιά μου σφυροκοπάει.

Ο άνδρας που περπατάει στο πλάι μου είναι αρρενωπός, καλοστημένος αλλά έχει βαριές κινήσεις. «Εδώ», υψώνει το χέρι σαν πολιτικός παλιάς κοπής. Έχουμε χωθεί σε ένα στενό και ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα κατεβάζω το παντελόνι μου για να ανακουφιστώ. Οι περαστικοί ας με δουν κατάματα, ας μην κρυβόμαστε, όλοι μας ευθυνόμαστε για τη βρωμιά αυτής της πόλης!

Πίσω στο διαμέρισμα ετοιμάζω καφέ και κάθομαι δίπλα του στο μικρό καθιστικό. Είναι σκεφτικός, ξέρω ότι κάτι τον βασανίζει. Γυρνάω το κεφάλι προς την κουζίνα να δω αν έχω ξεχάσει το μάτι αναμμένο και το βλέμμα μου πέφτει πάνω στο κρεμασμένο κουζινομάχαιρο. Σ

Την ίδια στιγμή από το παιδικό υπνοδωμάτιο ξεκινούν ν’ ακούγονται πνιχτά βογγητά. Ο παλικαράς γιος ξύπνησε και αυνανίζεται.

«Πήγαινε», με προστάζει. Σηκώνομαι και μπαίνω στο δωμάτιο. Είναι σκοτεινά και μυρίζει κλεισούρα. Τρυπώνω σαν το φίδι κάτω από το πάπλωμα και ξεκινάω να γλύφω στα τυφλά όπως η γάτα τα παιδιά της. Ξεκινούν τα στρωσίδια να γυρίζουν ανάποδα και εγώ να βρίσκομαι οριζοντίως και καθέτως.

Σε λίγο επιστρέφω να καθίσω, αυτή τη φορά λίγο πιο συνεσταλμένα, στην ίδια θέση στο καθιστικό. Ο άνδρας δίπλα μου συνεχίζει να είναι απορροφημένος στις σκέψεις του. Μπαίνει και ο γιος στο σαλονάκι και σηκώνομαι να δώσω τη θέση μου και να του φτιάξω έναν σκέτο.

«Έχω πει να μην την παίζεις μόνος σου. Οι άνδρες γαμάνε και δέρνουνε.»

«Είχα μία καύλα πρωί-πρωί… ορίστε τον γάμησα!», δείχνοντάς με.

«Και δέρνουνε…», ακούστηκε βαριά ο πατέρας του.

Άφησα το μπρίκι στο νεροχύτη και πήγα το φλυτζάνι με τον αχνιστό καφέ στον γαμιά μου. Κατόπιν, σαν να ακολουθώ πιστά την πατρική συμβουλή, γδύθηκα σβέλτα μπροστά από τον άνδρα που με είχε κατεβάσει για βόλτα και πήγα να στηθώ στον πλαϊνό τοίχο.

«Άντε μέχρι να κρυώσει», παράγγειλε ο πατέρας στο γιο. Ο τελευταίος σηκώθηκε σχεδόν βαριεστημένα και με πλησίασε. Το σωματώδες κορμί του έκρυβε όλη τη θέα από τον πατέρα του. Ήδη είχα κολλήσει στον τοίχο ανοίγοντας πόδια και χέρια σαν σε τροχό.

«Είναι καυλωμένος», φώναξε ο γιος στον πατέρα. Τον κοίταξα στα μάτια, μία υποψία θυμού τα διαπέρασε. Άκουσα το κλείσιμο μιας εξώπορτας στον διάδρομο της πολυκατοικίας και ταυτόχρονα το μουγκρητό του ανελκυστήρα. Δεν έπρεπε να μου ξεφύγει άχνα.

Έσυρε αργά την αριστερή του παλάμη από το στήθος μέχρι τα μπούτια μου. Ρίγησα. Αστραπιαία φαντασιώθηκα να με σφάξει με το κουζινομάχαιρο. Άφησε απότομα τα μεριά μου και σαν τανάλια έσφιξε γύρω από εκεί που είχε εδώ και λίγη ώρα καρφώσει το βλέμμα του. Έκανε ένα βήμα πίσω και με το δεξί χέρι μού αρπάζει τον λαιμό. Είχε πάρει κάτι από τη στάση παλαιστή. Όσο δούλευε το κάτω χέρι τόσο έσφιγγε το πάνω.

«Μη χύσεις», άκουσα από μακριά τη βραχνάδα μιας φωνής και αμέσως μετά ένα τεράστιο κύμα να τραντάζει το πρόσωπό μου ρίχνοντάς με στο κενό.

«Δες αν έχυσε», σε λίγο ακούστηκε δυσοίωνη η φωνή του πατέρα. Ο γιος έσκυψε και έγνεψε αρνητικά.

«Καλώς», είπε πάλι η φωνή.

Σύρθηκα στα γόνατα και αιμόφυρτος κοίταξα τον παλικαρά γιο με έκπληξη στα μάτια.

Επιτέλους, είχα κάνει σχέση!