Ekei

Η Δεύτερη η τάξη, ασπίδα έχει την αφέλεια της Πρώτης.

Max the Dog dis ead

raW War (“Ekei” Η επαρχία που συμβαίνουν τα Πάντα)

Στης Μάνης τα δυτικά λημέρια σε τοποθεσία μυστική, σπηλιά κοιμάται αγκαλιά με θησαυρό. Μέσα στο χρυσάφι, δίπλα σε κάβο του δεκάτου από σμαράγδι και τα κόκκαλα του καπετάν Βασίλη. Είσοδο δεν έχει, την έκρυψε αφού την ανατίναξε και από λάθος μέσα στη φωλιά έμεινε για πάντα.

Τώρα ησυχία του απολύτου, καμιά αμφιβολία, θόρυβος κανένας.

Στα δύο χιλιόμετρα πιο κάτω, καυτό νερό κυλά και αέριες βαρκούλες. Δεκάδες ακόμη πιο βαθιά σου λέω, ένα τεράστιο βουνό από διαμάντι. Στα έγκατα του μία φυσαλίδα με το υγρό στοιχειό παρέα να κάνει με το αέριο, σε ένα χορό αέναο, από τη μία κατάσταση στην άλλη. Μαέστρος η θερμική ενέργεια και ήχος, οι κρούσεις από τα άλατα που συναντούν διαμάντι.

Εκεί το δέκατο ένατο, το εικοστό, το εικοστό πρώτο και εικοστό δεύτερο Η, λουτρά κάνουν, ιδρώνουν, παίζουν κυνηγητό και την ιστορία συνεχίζουν.

-Γιατί να μην γνωρίζουν οι θνητοί τι συμβαίνει μετά το θάνατο τους;

-Δεν γίνεται, καλό για την επιβίωση τους δε θα ήταν.

-Η βεβαιότητα για τη μεταθανάτια κατάσταση, θα οδηγούσε σε μείωση του πληθυσμού.

-Μόνο αν το είδος την ωριμότητα δεν είχε να το αντιμετωπίσει.

-Γιατί εσύ ξέρεις; Το Πρω το κύμα του κουνά μπροστά στα μούτρα του δευτέρου σα σώβρακο βρεγμένο. Το δεύτερο τη κυματομορφή του φουσκώνει και πίδακα ενέργειας πετά πάνω στο άλλο. Τα τέσσερα , τούμπες κάνουν και γελούν. Έρωτα στα κύματα με κύματα, αντιθέσεις και συγχρονισμούς, όροι και κοιλάδες. Κάποτε αποκαμωμένοι, στις φυσαλίδες που αιωρούνται αράζουν και την κουβέντα καβαλούν.

-Συνάντησες είδη που την ωριμότητα για αυτή τη γνώση είχαν;

-Ναι αρκετά. Είδη εξελιγμένα και ανώτερα από τα πρωτόγονα της πυραμιδολατρείας. Συνήθως τα πρώιμα της σφαίρας, έτοιμα ήταν αρκετά για να αντέξουν αυτό το μάθημα.

Να φροντίσουν για το χρόνο και για την ταχύτατη εξέλιξη τους στο επόμενο στάδιο.

-Μιλάς για τους Στιγμιαίους; Το Η που μιλά, αέριο κισσό θερμαίνει, να φουντώσει πιότερο τον κάνει, ανθίζει αυτός, καρπούς βγάζει και σπόρια, σταγόνες της βροχής.

-Ναι, αρκετούς από αυτούς συνάντησα. Τα άλλα τρία Η, με ενδιαφέρον στρέφονται στο Η που μιλά.

-Μη μου πεις και τις Τριάδες; Τα μάτια τους γουρλώνουν και από τις άκρες του τετάρτου κύματος κρέμονται με αγωνία. Το τέταρτο με θέρμη τους υποδέχεται.

-Ναι και αυτούς. Αφρόκρεμα και κορυφή δε λέω, αλλά εντύπωση μου έκαναν οι του «Εκεί».

-Ακουστά τους έχω. Το μεσαίο ανυπόμονο και βιαστικό πουλί.

-Γιατί όμως τι ξεχωριστό είχαν. Το τέταρτο νερό προσφέρει στη φωτιά, αυτή αν και ζίχει.

-Η ηθική τους ώστε ο άπειρος χρόνος που ζούσαν, ισοπεδωτικός να μην ήταν για αυτούς…

(συ εν και ζίχει...)