Femme Fatale...Υπάρχουν Πραγματικά?

Mon dieu, Εύα! Το επόμενο βήμα ήταν να βάλεις και τη φωτογραφία μου! My case exactly!!! 

 

Storm είναι απίστευτο ...  !!!

Όταν σήκωσα αυτό το νήμα εδώ και αλλού... έλαβα μηνύματα και με πήραν τηλέφωνο φίλες μου λέγοντας μου ότι τις φωτογράφισα!!  

Κάπου εκεί βρήκα και κάποια δικά μου στοιχεία!  


l

 

Ανηλειμμένες υποχρεώσεις, κάποιο ταξίδι που έπρεπε να κάνω, και πολλοί άλλοι λόγοι με κρατούσαν για ένα διάστημα μακριά από το να παρακολουθώ ανελειπώς το forum. Και, τώρα που επέστρεψα, βλέπω πως συνεχίζεται το αγαπημένο θέμα - φετίχ: η ανάγκη αποδόμησης του άλλου (είτε ως πρόσωπο, είτε ως φύλο, είτε ως status) προκειμένου να δικαιολογηθούν συμπεριφορές, καταστάσεις, ή έστω η αδυναμία εύρεσης συντρόφου σύμφωνα με τα πρότυπα που έχουμε στο μυαλό μας.

Μόνο έτσι μπορώ να δω το συγκεκριμένο νήμα, που λίγο - πολύ δικαιολογεί συμπεριφορές γυναικών (δε θα μπω στον κόπο να δω αν είναι σωστές ή όχι, άλλωστε ο καθένας κρίνει μόνος του) στην υποτιθέμενη "ανυπαρξία", ή έστω, στο πολύ μικρό ποσοστό των "κατάλληλων" στο σύνολο του ανδρικού πληθυσμού (λες και το κατάλληλο του ενός είναι οπωσδήποτε και το κατάλληλο του άλλου). Είναι εύκολο να ρίχνεις την ευθύνη για τις πράξεις σου στους άλλους, που είναι μαμόθρευτοι, καθάρματα (ή σε προηγούμενες περιπτώσεις πουτάνες, ανίκανοι σκλάβοι, κύριοι τίποτα και πάει λέγοντας). Είναι όμως ό,τι το καλύτερο; Πάντα οι άλλοι φταίνε; Εμείς δεν έχουμε ποτέ μερίδιο ευθύνης για οτιδήποτε;

 

Να ξεκινήσω λέγοντας ευτυχώς που δεν κάνω παρέα με τις φίλες σου smart... lol 

Με το συμπάθειο αλλά αυτό δεν είναι περιγραφή άντρα, είναι ο ΚενΚεν σε περιγραφή άρλεκιν. Μόνο το θεληματικό πηγούνι του λείπει (αλλα υπονοείται φαντάζομαι). Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να θέλεις να ερωτευτείς έναν ΚενΚεν άρλεκιν. Όλοι έχουν τις εξηγήσεις τους. Κανένας από αυτούς τους λόγους που μπορώ να σκεφτώ δεν είναι κολακευτικός για τη γυναίκα που το κάνει. Δεν πρόσπαθω να δημιουργήσω κάποια κόντρα, αλλά όποιος ψάχνει μια πλαστική κούκλα με ηρωικά χαρακτηριστικά, δεν είναι παράλογο να είναι δυστυχισμένος. Γιατί όπως και οι μπάρμπι, έτσι και οι κενκεν αυτου του κόσμου δεν υπάρχουν, είναι αποκυήματα της φαντασίας μας (ή ακόμα χειρότερα των φαντασιώσεων των γυρω μας).

εδώ νομίζω πηγαίνει και η διερευνητική ερώτηση της Elfcat. Στα πλαίσια αυτου του φόρουμ καταλήγουμε σε πολλές γενικεύσεις προκειμένου να υποστηρίξουμε μια κάποια θέση μας. Οι περισσότερες από αυτές έχουν περιορισμένη χρησιμότητα ακριβώς γιατί είναι υπερβολικές γενικεύσεις που προσπαθούν σαν καρικατούρες να ενισχύσουν μία θέση.
Ακόμα όμως και με τα χαλαρά κριτήρια που ισχύουν σε αυτό το φόρουμ για τις γενικεύσεις, η συγκεκριμένη έχει βγει εκτός γηπέδου. Διότι μπορώ να δεχθώ ότι οι απόψεις της smart της storm και άλλων 5 φίλων τους είναι να χωρίζουν τους άντρες σε μαμόθρευτα, καθάρματα και ελάχιστους σωστούς εργένηδες. Αλλά εάν εγώ έχω γνωρίσει τουλάχιστον 50 γυναίκες που δεν χωρίζουν τους άντρες σε αυτές τις υπέροχες κατηγορίες, νομίζω, μπορώ βάσιμα να υποθέσω ότι οι περισσότεροι έχετε γνωρίσει κάποιες επιπλέον που δεν πιστεύουν σε αυτό το μοντέλο και μπορούμε να καταδικάσουμε όλοι τη γενίκευση αυτή ως υπερβολική και άστοχη.

Προφανώς οι γυναίκες που έχω γνωρίσει εγώ έχουν καρδιά αγκινάρα, γιατί έχουν αγαπήσει παραπάνω από έναν άντρες και ακόμα χειρότερα κατανοούν ότι το "για πάντα" είναι ένα στιγμιαίο αδίκημα που αφορά πάντα το παρόν....

ή οπως λέει και μια φίλη μου, όλες οι σχέσεις τελειώνουν. είτε γιατί κάποιος φεύγει, είτε γιατί κάποιος πεθαίνει. Αρα δυστυχώς ο για πάντας δεν υπάρχει.

Η θλίψη πάλι, είναι σαν τη βαμβουνάκη. Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και τα ρέστα που τραγουδαγε αργότερα και ο πλιάτσικας. Και ως μοντέλο είναι σε αρκετή αντιδιαστολή με την ff οπως θα δείξω παρακάτω, γιατί η βαμβουνάκη είναι ένα μοντέλο "παθητικής ανάγνωσης". Η ff από τη φύση της είναι ένα μοντέλο "ενεργητικής ανάγνωσης". Ανεξάρτητα από τα όποια αδιέξοδά της, βρίσκεται εκεί γιατί θέλει να βρίσκεται εκεί, όχι γιατί απέτυχε σέναν άλλο τομέα της ζωής της (πχ δεν γνωρισε τον αντρα τον σωστο τον πρόστυχο κι εγινε μπιζνα γουμαν ή καλή νοικοκυρά)...



Και περνάω στο δεύτερο μέρος που είναι οι ff.
Η πλάκα είναι λοιπόν πως η femme fatale -όσο κι εάν ακούγεται περίεργο- είναι κατα κύριο λόγο μια αντρική εφεύρεση. Με αυτό δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν γυναίκες που να πλησιάζουν τον όρο, εννοώ πως οι γυναίκες που πλησιάζουν την αρχετυπική femme fatale το κάνουν προβάλοντας μια κατά βάση αντρική φαντασίωση. Νομίζω πως έχουν γραφτεί διάφορα διδακτορικά πάνω στο θέμα. Για το πως δηλαδή η ελκυστική, παντοδύναμη και γιαυτό επικίνδυνη αρχετυπική γυναίκα έχει στοιχιώσει τις σχεδόν καταποκληστικότητα αντρικές φαντασιώσεις όπως αυτές εκφράζονταν στους μύθους και τη λογοτεχνία ξεκινώντας από τη Λίλιθ και την Ισταρ.

Η ff του 20ου αιώνα είναι λίγο πολύ μια κινηματογραφική μετεξέλιξη του είδους, όπως πολύ σωστά έδειξες στο youtube. Δεν είναι περίεργο άλλωστε πως έχει πολύ συχνά μια εικόνα κοντινή στον γαλάζιο άγγελο. Όχι άδικα συχνά μπλέχθηκε με τις προσωπικότητες των ηθοποιών που τις ερμήνευαν φτιάχνοντας μια εντελώς φαντασιακή πραγματικότητα που μπλέκει λίγο ντίντριχ με λίγο μέι γουεστ και λίγη απιστία με όργια στα καταγώγια του χόλυγουντ. Μόνο που λόγω των μεταμοντέρνων ερμηνειών του κόσμου γύρω μας, οι ιστορίες με τις ff μετατοπίστηκαν από το διδακτικό κομμάτι όπως μας το περιγράφει ο γαλάζιος άγγελος και η λολίτα "άντρες προσοχή για να μήν πέσετε στα δίχτυα τους" (αχ χουμπερτ χουμπερτ), σε αυτό της γυναίκας αντι-ήρωα (με ολίγη ως αρκετή από γυναικεία χειραφέτιση).

Το βασικό πρόβλημα της μεταμοντέρνας ff νομίζω πως είναι ότι μένει λίγο μετέωρη. Από τη μία είναι μια πολύ καλή στρατηγική για να αντιμετωπίσει τους "εχθρικούς" άνδρες στη δουλειά ή στον κοινωνικό περίγυρο, από την άλλη όμως χρησιμοποιεί μια εντελώς ανδρική φαντασίωση/φόβο για να το πετύχει αυτό. Για να το πω σχηματικά και με όρους μπάρμπι. Με το να έχει μεγάλα επιθετικά βυζιά βάζει τους άντρες στη θέση τους, αλλά από την αλλή τα μεγάλα επιθετικά βυζιά δεν ήταν ποτέ μέσα στις προτιμήσεις της. Τα χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τον "εχθρό".

η ff είναι εξίσου μετέωρη στην ταυτότητα της με τους άνδρες που φοβερίζει και σαγηνευει. Από τη μία παίζει το παιχνίδι τους για να τους σαγηνέψει, από την άλλη τους θεωρεί εξίσου "εχθρικούς" ή "μαμόθρευτα" ή ¨ανίκανους¨ ή όχι αρκετά άνδρες. Και εν τέλει θα κυνηγά κι αυτή μόνο κάποιον για τον οποίο θα είναι σίγουρη ότι δεν θα πιάσει. Γιατι εάν τον πιάσει και τη θελήσει κι αυτός, θα έχει πέσει στην παγίδα της και δεν θα αξίζει πιά.


Ή οπως το έλεγε κι εκεινο το μαμόθρευτο ο δελιβοριάς διασκευάζοντας tom waits (και ελπίζω πως οι στιχοι αυτοί θα σας φανούν λιγότερο μελό μετα από τόσα που σας ειπά).

Όμως κι αυτή θα 'χει πονέσει
κάποιος τύπος θα 'ν' στη μέση
Απ' αυτούς στα γυμναστήρια
Στης ΕΒΓΑ, στα πρατήρια

Που θα την ήθελε πιο χάρτινη
και πιο ξανθιά και πιο γυμνή
και βέβαια ποτέ δε θα της είπε "σ' αγαπώ"

 

Διασκεδαστικο κειμενο, αν και διαφωνω σε παραπανω απο ενα σημεια. Δεν θα σταθω οπως ο Mesodo στις δυο κατηγοριες αντρων που ανεφερες, οχι γιατι πιστευω πως πραγματι αυτες οι δυο παιζουν, αλλα γιατι οι γυναικες εχουν την ταση πραγματι, με αλλες λεξεις, τους αντρες που παρατανε να τους θεωρουν "μαμοθρευτα" και αυτους που τις παρατανε "καθαρματα".

Παμε πισω στις femme fatale. Χαρακτηριστικα τους: σκοτεινη γοητεια, εξυπναδα, σεξουαλικοτητα, σαγηνη, ανεξαρτησια, με ταλεντα την παραπλανηση και την αποπλανηση. Απολυτα ερωτευσιμες, ηθελημενα η οχι, οδηγουν τους αντρες γυρω τους σε επικινδυνες, παρορμητικες πραξεις, οι οποιες μπορει να αποβουν μοιραιες για αυτους. Στην ερωτηση του νηματος "Αν υπαρχουν femme fatale" θα απαντησω "Ναι, φυσικα", καθως υπαρχουν γυναικες οι οποιες πραγματι συγκεντρωνουν τα παραπανω χαρακτηριστικα.

Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι συγχεεις τον πονο με την μεταμορφωση μιας γυναικας σε femme fatale και ακομα περισσοτερο τον πονο που προερχεται απο χυλοπιτα. Δηλαδη ξαφνικα μια γυναικα που εφαγε χυλοπιτα μεταμορφωνεται σε ελκυστικο, σαγηνευτικο πλασμα που μαγευει τα αρσενικα πληθη;

Το μονο στο οποιο συμφωνω και βρηκα πολυ ενδιαφερον, ειναι το κομματι που λες πως η καρδια της femme fatale παντα ανηκει αλλου. Αυτο πραγματι ειναι ενα χαρακτηριστικο της, αλλα θυμησου πως η femme fatale ακομα και να ειναι με τον αντρα της ζωης της, δινει την αισθηση αυτη, ειναι κομματι της γοητειας της. Το γιατι, δεν ειναι κατι στο οποιο μπορει να δωθει μια generic απαντηση. Γιατι τυχαινει να εχει μια σειρα χαρακτηριστικων που βγαζει μαθηματικα αυτο το αποτελεσμα. Ειναι ο πονος ενα απο αυτα τα χαρακτηστικα; Οχι,μια femme fatale πιθανον να εχει πονεσει, αλλα δεν εχει υποφερει παραπανω απο οτι ολες οι αλλες γυναικες, η οι αντρες, γενικα. Δεν ειναι αυτο το συστατικο που την κανει μοιραια.

Αλιμονο, αν ηταν ετσι, δεν θα 'χε μεινει και καμμια φυσιολογικη γυναικα, ολες μοιραιες θα 'μασταν....Το οτι πληγωμενες γυναικες μπορει να περασουν μια περιοδο που εξαιτιας του πονου τους γινονται σκληρες, επιφανειακα δυνατες και "σκυλες" με αποτελεσμα να ελκυουν ολους τους μαζοχιστες εκει εξω, δεν τις κανει σε καμμια περιπτωση femme fatale...ελεος! : )

Μολις φανταστηκα γραμματα α λα film noir να πεφτουν σε τρειλερ και να πρωταγωνιστει η Κυρια Κουλα, η γυναικα του ψιλικαντζη, που επειδη ο Κυρ Νικος ο ψιλικαντζης, (ο μεγαλος της ερωτας), αντρας βαρυς και ασηκωτος, αλλα συναμα τρυφερος οταν ειναι ξεμεθυστος, την ειχε γραψει στα παπαρια του και εχασε ολη της την προικα στο ποτο και στον τζογο, μετατρεπεται σε μια σκοτεινη, γοητευτικη υπαρξη, ετοιμη για ολα. Αρχιζει να πηδιεται με τον Κυριακο που δουλευει στην τραπεζα και αυτη η ολο παθος σχεση καταληγει στην τραγικη δολοφονια του αγαπημενου χαμστερ του Κυρ Νικου απο τον Κυριακο που ειχε χασει το μυαλο του απο ερωτα και δινει μια θεση στην Κυρα Κουλα διπλα σε ολες τις αλλες femme fatale της ιστοριας οπως η Κλεοπατρα, η Ιουδιθ, η Λιλιθ, η Ματα Χαρι και η Ελενη της Τροιας.

 

Απάντηση: Femme Fatale...Υπάρχουν Πραγματικά?

Κατ αρχήν συμφωνώ και με το παραπάνω με την σκέψη του Mesodo και της από πάνω...
Πέραν ότι οι κατηγιοποιήσεις και οι γενικεύσεις, δημιουργούν λάθος εικόνες σε αυτόν που τις φέρει και φυσικά μετά θα δρά έτσι ώστε να τις επιβεβαιώνει... διαβάζοντας το αρχικό ποστ, είχα την αίσθηση, ότι περιγράφεται ένα συνοθύλευμα καταστάσεων και εμπειριών και υπάγεται μετά βίας σε έναν -ας πούμε τύπο γυναίκας. Όχι της femme fatale, αλλά της απογοητευμένης και επιθετικής εκ του γεγονότος αυτού γυναίκας, η οποία δεν μπορεί να επεξεργαστεί τις εμπειρίες της καλές και κακές...

Το ότι μια γυναίκα έχει κάποιες κακές εμπειρίες, μάλλον αναπόφευκτό σε αυτή τη ζήση, δε σημαίνει ότι ντε και καλά θα το ρίξει στα όργια, στο πιοτί και στα ναρκωτικά, μοναχά αν βλέπει πολλές αμερικάνικες ταινίες. Αν μια γυναίκα επανειλλημένως σχετίζεται με μαμμόθρευτους και καθάρματα, και μόνο η επανάληψη αυτής της συμεπιφοράς της θα πρέπει να τη βάλει σε υποψίες αναφορικά με τις δικές της ελλείψεις, και να αναρωτηθεί γιατί διαρκώς μπλέκει σε άσχημες καταστάσεις και εν τέλει γιατί τρέφεται από αυτές.

Προσωπικά θεωρώ ότι απλά υπάρχουν άντρες και γυναίκες και ότι οι χαρακτηρισμοί συνήθως δε βοηθούν
Οι γενικεύσεις ότι οι "πραγματικοί" ΄'ανδρες είναι παντρεμένοι, περάν της απλής αλήθειας, που διαψεύδει το παραπάνω, ήτοι ότι οι "πραγματικοί" άνδρες ήταν και αυτοί ανύπαντροι μέχρι που παντεύτηκαν, ότι οι "πραγματικοί" άνδρες είναι ελάχιστοι και ότι οι γυναίκες αγαπούν μια φορά κλπ κλπ, έχω την αίσθηση ότι μπάζουν.

Ότι σήμερα οι σχέσεις είναι δύσκολες αυτό είναι άλλο.