Franco Saudelli

Κόμικς, γυναικεία πόδια και… «ερωτικά δεσμά»


‘‘Για μένα, το να δημιουργώ κόμικς είναι μια μορφή θεραπείας, δεν το βλέπω καν σαν επάγγελμα…είναι ψυχαγωγία, είναι ένας τρόπος να αναφέρομαι στον εαυτό μου.’’

Franco Saudelli

Ο Franco Saudelli θεωρείται σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ιταλούς δημιουργούς ερωτικών κόμικς. Γεννημένος στις 4 Αυγούστου του 1952 στην πόλη Latina, μεγάλωσε στην Ρώμη διαβάζοντας ιταλικά κόμικς και γάλλο-βελγικά βιβλία. Μετά την αποφοίτησή του από την Σχολή Καλών Τεχνών, έγινε μέλος στο στούντιο του Romano Mangiarano και δούλεψε εκεί για πάνω από δυο χρόνια. Λίγο αργότερα, μετατέθηκε στο στούντιο του Alberto Giolitti και το 1974 ξεκίνησε την συνεργασία του με τους συναδέλφους καλλιτέχνες Massimo Rotundo και Ugolino Cossu. Το 1978, μετά την αποχώρησή του από το στούντιο του Giolitti, προσελήφθη από την εκδοτική εταιρία Eura Editoriale. Το 1984 έκανε το ντεμπούτο του σαν συγγραφέας και καλλιτέχνης με το κόμικ Porfiri.
Το 1985 ήταν η χρονιά της μεγάλης πρόκλησης για τον Saudelli. Το ερωτικό περιοδικό Diva του έδωσε την ευκαιρία να εξωτερικεύσει τις πιο ενδόμυχες σεξουαλικές του φαντασιώσεις. Γεγονός, βέβαια, ήταν ότι ο Saudelli σχεδίαζε ερωτικά κόμικς, για το κέφι του και μόνο, ήδη από το 1977. Συγκεκριμένες ερωτικές “παρεκκλίσεις”, όπως τα ‘‘ερωτικά δεσμά’’ (bondage) και η πελματολαγνεία, είχαν έρθει στην επιφάνεια και σε προγενέστερες δουλειές του καλλιτέχνη, όπως στο Porfiri. Αυτές όμως ήταν κάποιες σποραδικές σκηνές, με περιεχόμενο που δεν είχε μεγάλη ή και καθόλου σχέση με την σεξουαλικότητα.
Την ίδια χρονιά, ο Stefano Piselli, εκδότης του οίκου Glittering Images, πρότεινε στον Saudelli να αποδώσουν φόρο τιμής στους μεγάλους καλλιτέχνες του ‘‘αλλόκοτου’’ ερωτισμού (Eric Stanton, John Willie κ.α.), αφήνοντάς τον ελεύθερο να δημιουργήσει και να πειραματιστεί με νέες τεχνικές. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Saudelli: ‘‘Σε ένα κόσμο όπου η γυναίκα θεωρείται ερωτική μόνο όταν επιδεικνύει τα στήθη ή τους γλουτούς της, τα κόμικς μου μπορούν να θεωρηθούν ‘‘επαναστατικά’’, αφού συχνά έχουν αναδείξει τα γυναικεία πόδια και πέλματα, σε ‘‘Αντικείμενα Του Πόθου.’’
Το 1987 ο Saudelli δημιούργησε τον πιο πρωτότυπο χαρακτήρα του, την Ξανθιά (Bionda), η οποία θα τον έκανε διάσημο παγκοσμίως. Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο Saudelli: ‘‘Αυτός ο χαρακτήρας γεννήθηκε εξαιτίας του πάθους μου για τα ‘‘ερωτικά δεσμά’’ και τα γυναικεία πόδια. Ήθελα να δημιουργήσω μια ηρωίδα που να αντανακλά αυτές τις δυο εμμονές μου.’’ Για δέκα ολόκληρα χρόνια, ο Saudelli πηγαινοέφερνε μέσα στο μυαλό του την ιδέα μιας καλλίγραμμης παράνομης ηρωίδας (Η Ξανθιά είναι διαρρήκτης). Η Ξανθιά έκανε το ντεμπούτο της στο τεύχος Μαρτίου 1987 του μηνιαίου περιοδικού Comic Art. Ξέχωρα από το φουτουριστικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο κινούνται οι ιστορίες και που υποδηλώνεται από κάποια στοιχεία που δεν ανήκουν στην σημερινή εποχή, τα ‘‘κατορθώματα’’ της μασκοφορεμένης ηρωίδας, περιστρέφονται γύρω από τις συνήθειες και τα ήθη που χαρακτηρίζουν την σημερινή καταναλωτική κοινωνία. Με τις δουλειές προγενέστερων δημιουργών ερωτικών κόμικς σαν σημεία αναφοράς, ο Saudelli ξανά-ερμηνεύει μ’ έναν εσκεμμένα “αναρχικό” τρόπο τα κλισέ αυτού του είδους.
Ο Saudelli συνέχισε με τις περιπέτειες της Khina Της Βασίλισσας Της Ζούγκλας, η οποία δημιουργήθηκε για το ερωτικό περιοδικό Glamour International, καθώς επίσης και με έγχρωμες εικονογραφήσεις. Την ίδια εποχή, ο εκδοτικός οίκος Granata Press προσέγγισε τον καλλιτέχνη. Ανάμεσα στα πιο αξιόλογα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας ήταν δυο μικρά εικονογραφημένα βιβλία, το Bondage Clinic (1990) και το La Banda Delle Ladre Feticiste (1993).
‘‘Είμαι πρώτα φετιχιστής και έπειτα σκιτσογράφος και ενδιαφέρομαι συγκεκριμένα για τη νοσηρή πλευρά του ερωτισμού’’, δηλώνει ο ίδιος ο Saudelli. Απόδειξη αυτής της ‘‘μανιακής’’ εμμονής είναι δεκάδες σκίτσα και σπουδές που κατακλύζουν τα συρτάρια της σχεδιοθήκης του καλλιτέχνη. Στις Ιστορίες Φαντασιώσεων του περιοδικού Leg Show, ο Saudelli υπογραμμίζει, για μια ακόμα φορά, το πάθος του για τα γυναικεία πόδια, με το να σχεδιάζει τις πρωταγωνίστριες από χαμηλές οπτικές γωνίες και σε πολύ κοντινά πλάνα.
Το 1994 ήταν χρονιά σταθμός για τον Saudelli, αφού γνωρίστηκε με την εικονογράφο Giovanna Casotto. Ο Saudelli και η Casotto, συναντήθηκαν στο Expocartoon Comic Con της Ρώμης και μια καλλιτεχνική σχέση αναπτύχθηκε, σχεδόν αμέσως, μεταξύ τους. Ο Saudelli έγινε ο μέντορας της Casotto, καθώς και η κύρια πηγή έμπνευσής της, τόσο στη θεματολογία, όσο και στην τεχνοτροπία. Την καλλιτεχνική τους σχέση, ενδυνάμωσε ακόμα περισσότερο η συνεισφορά του Saudelli, ως σεναριογράφου, σε κάποιες από τις ιστορίες της Casotto. Από την πλευρά της η Casotto, συχνά μελάνωνε τα σχέδια του Saudelli και ποζάριζε σαν μοντέλο στις ιστορίες του. Οι φωτογραφίες της χρησιμοποιούνταν μετά κι από τους δυο, σαν βάση σε κάποιες ιστορίες κόμικς ή για εικονογραφήσεις. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο άλμπουμ Giovanna Casotto-Fetish Photos, το 1997.
Εκείνο που πραγματικά κάνει εντύπωση, όταν κοιτάζει κανείς μια έγχρωμη εικονογράφηση ή ένα ασπρόμαυρο καρέ από μια ιστορία κόμικς του Saudelli, δεν είναι ούτε το περίτεχνο δέσιμο κάποιων θυμάτων της ξανθιάς ηρωίδας του, ούτε η ομολογουμένως διασκεδαστική υπόθεση της ιστορίας. Είναι τα τόσο εύσχημα και λειτουργικά πόδια των γυναικών, εκείνο που κάνει εντύπωση και μέσα στο μυαλό κάποιων αναγνωστών κόμικς είναι πιθανόν να έχει αρχίσει η σύγκριση του Saudelli με έναν άλλο διάσημο ιταλό φετιχιστή – με διαφορετικό μέρος του γυναικείου σώματος – δημιουργό κόμικς, τον Milo Manara. Ας μην βιαστούμε, όμως, να κάνουμε επιπόλαιες συγκρίσεις, γιατί μπορεί τα γυναικεία οπίσθια – γιατί αυτά σχεδιάζει ο Manara, όσοι δεν το γνωρίζουν – να μην απέχουν και πολύ από τα πόδια, αλλά σίγουρα είναι ένας τελείως διαφορετικός κόσμος.
Κανένας άλλος – τουλάχιστον όχι στον τομέα των κόμικς – δεν πρέπει να έχει ασχοληθεί με τα γυναικεία πόδια, παραπάνω από όσο έχει ασχοληθεί ο Saudelli. Όπως ο ίδιος δηλώνει, και το αναφέραμε ήδη, είναι πάνω από όλα φετιχιστής και έπειτα δημιουργός κόμικς. Ο Saudelli, πέρα από ταλαντούχος εικονογράφος, είναι τεχνίτης στην σχεδίαση των γυναικείων ποδιών, από την αρχή των μηρών μέχρι και τις άκρες των δαχτύλων. Έχει, δε, την τάση να εμμένει σε λεπτομέρειες, όπως στις ρυτίδες των πελμάτων.
Οι ιστορίες του Saudelli θαρρείς πως έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Τα έγχρωμα έργα του, τα οποία, συνήθως είναι εικονογραφήσεις, διακρίνονται για την φωτορεαλιστική τους απεικόνιση, ενώ τα ασπρόμαυρα, τα οποία συνήθως είναι ιστορίες κόμικς, για την καθαρή γραμμή των σχεδίων και την τέλεια χρήση των δυο τόνων (άσπρο-μαύρο). Στα ερωτικά κόμικς του, παρατηρούμαι επίσης, την παντελή απουσία αρσενικών χαρακτήρων που, αν ποτέ τους διακρίνει κανείς, σίγουρα θα ‘ναι σε κάποια ειδική εικονογράφηση, ‘‘θαμμένοι’’ κάτω από γυναικεία πέλματα που τους κάνουν μασάζ στο στήθος, στο πρόσωπο ή…και χαμηλότερα. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, αυτοί οι αρσενικοί χαρακτήρες έχουν τα χαρακτηριστικά του ίδιου του δημιουργού (μακριά μαλλιά και μούσι).
Όσο συχνή είναι η παρουσία γυμνών γυναικείων ποδιών στα κόμικς του Saudelli, άλλο τόσο συχνές είναι και οι σκηνές δεσμών, κυριαρχίας και υποταγής. Σφιχτά δεμένα γυναικεία σώματα, με σχοινιά ή με κολλητική ταινία και, πολλές φορές, μουμιοποιημένα, ντυμένα ή και γυμνά, ξαπλωμένα στο πάτωμα ή στο κρεβάτι, κρεμασμένα από το ταβάνι ή καθισμένα σε μια καρέκλα, κλεισμένα σε μια αποθήκη σχοινιών ή κάτω από ένα γραφείο. Πολύπλοκοι κόμποι. Στόματα φιμωμένα, με γυναικεία εσώρουχα, σερβιέτες, αθλητικές κάλτσες ή καλσόν. Κοντινά πλάνα χεριών, αλλά και ποδιών ορισμένες φορές, να φράζουν στόματα. Συννεφάκια διαλόγων με μουγκρητά διαφορετικής χροιάς και έντασης.
Οι γυναίκες των κόμικς του Saudelli ζουν σε ένα δικό τους κόσμο. Ακολουθούν την δικιά τους ηθική, έχουν τους δικούς τους κώδικες και επιβάλουν τις δικές τους τιμωρίες. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο θεατής είναι να τις θωρεί με το στόμα ανοιχτό, αλλά πάντοτε έξω από τις σελίδες των ιστοριών τους, θαυμάζοντας τόσο εκείνες, όσο και τα πόδια τους και περιμένοντας ανυπόμονα το επόμενο καρέ, με κάποια από αυτές δεμένη στο πάτωμα. Αυτός είναι ο κόσμος του Saudelli. Ένας κόσμος όπου οι γυναίκες δείχνουν ακόμα πιο όμορφες, μόνο όταν είναι δεμένες και ξυπόλητες.

Kείμενο: Stefano Piselli (bio) και Sweet_Distress (3 τελευταίες παράγραφοι)

1856]

 

Και η ηλεκτρονική διεύθυνση www.francosaudelli.com