Guiding, Training, Mentoring και άλλα δεινά!

Για εσάς που τα προσφέρεται
Σίγουρα στην πορεία κάποιων από εμάς έχει συμβεί να ζητηθεί η βοήθεια, η γνώση, η συμβουλή και η καθοδήγηση. Σας πλησίασε κάποιος/α ευγενικά και ζήτησε να τον/ην βοηθήσετε να βρεί σε πιά πλευρά ανήκει ή να διδάξετε τη θεωρία, τα πρωτόκολλα και τις συμπεριφορές, ή ακόμα και να εκπαιδεύσετε σε διάφορες πρακτικές και τιμωρίες.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα που περάσατε εξετάζοντας αν θα χάσετε το χρόνο σας ή αν θα φανείτε χρήσιμοι, αποφασίσατε να το κάνετε.
Τί γίνεται όμως στην περίπτωση που μετά από μία αχαλίνωτη παρόρμηση να βοηθήσετε κάποιον/α, φτάσατε στο σημείο να μην είστε τίποτα περισσότερο από «κορόϊδο»;
Η αλήθεια είναι πως γνωρίζω την ανιδιοτέλεια ενός Mentor. Αλλά έχει διαφορά να είσαι ανιδιοτελής, από το να αφήνεις τον άλλον να σε εμπαίζει.
Εκεί λοιπόν, σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα, την ανάγκη από την υποκρισία και το ενδιαφέρον από την κοροϊδία, τί κάνεις; Τί σκέφτεσαι; Όλα έχουν ένα όριο, το οποίο όταν ξεπεραστεί σε οδηγεί στο να τα παρατήσεις, να παραιτηθείς και να πείς τί; Ότι απλά είσαι βλάκας που ασχολείσαι; Ότι δεν φταίς εσύ για την συμπεριφορά του άλλου; Ότι κρίμα στο χρόνο που χάλασες;
Για πόσο, και πόσο μπορεί κάποιος που ασχολείται να δίνεται έτσι άσκοπα; Όσο και αν είναι κάτι που πηγάζει από μέσα σας, όσο και αν νιώθετε τύψεις και ενοχές που σταματήσατε να είστε στο πλευρό του ανθρώπου που ζήτησε τη βοήθειά σας, δεν πιστεύετε πως αναλώνεστε;
Πώς μπορεί να γίνει αυτή η «κατάθεση εαυτού» χωρίς να υπάρχει ένα αντάλλαγμα; Μήν παρανοήσετε τον όρο του ανταλλάγματος. Αντάλλαγμα και ανταμοιβή είναι να ξέρεις ότι τελικά το άτομο βοηθήθηκε και ευτύχισε και δεν πέρασε απλά το ελεύθερο χρόνο του μιλώντας μαζί σου.

Για εσάς που τα ζητάτε
Σίγουρα κάποιοι/ες από εσάς έχετε ζητήσει καθοδήγηση, εκπαίδευση, συμβουλές.
Μπαίνοντας στη διαδικασία κάποιος να μπεί στο χώρο του BDSM, σίγουρα έχει οδηγηθεί εκεί από μία βαθιά παρόρμηση να υπηρετεί ή να Κυριαρχεί. Το ψάχνεις, το μελετάς, το ζείς και στο τέλος αποφασίζεις αν ανήκεις στο χώρο αυτό ή όχι. Αν η αρχική σου εκτίμηση για το ποιός/ά είσαι είτε θα ισχύει είτε όχι.
Και δίπλα σου ζητάς να έχεις ένα άτομο, που μέσα από μία σχέση εμπιστοσύνης και βαθιάς αλληλοεκτίμησης θα βασίζεσαι σε αυτό και θα ζητάς τις γνώσεις του ατόμου αυτού. Σκέφτηκες ποτέ αλήθεια, την «επένδυση» που έχει κάνει επάνω σου ο άνθρωπος αυτός; Εκτιμάς το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός δίνεται και αναλώνεται για εσένα; Και το κάνει χωρίς να ζητάει τίποτα σε τελική ανάλυση.
Μία συμβουλή : πρίν καταφύγουμε σε κάποιον ζητώντας βοήθεια, καλό είναι να ψάχνουμε μέσα μας.

Θα εκτιμούσα τις απόψεις Σ/σας, τις εμπειρίες Σ/σας και τις συμβουλές Σ/σας

 

Αν και δεν είμαι ειδική στο να πω την άποψη μου,
Θα αφήσω να μιλήσουν άλλοι έμπειροι επί του θέματος.
Ο λόγος που κρίνω τον εαυτό μου ακατάλληλο επί του θέματος είναι ότι ποτέ δεν υπήρξα εκπαιδεύτρια ή Μέντορας παρόλο που πολλές φορές μου έχει ζητηθεί και μου έχουν προσφερθεί για να το κάνω.
Βαριέμαι αφόρητα να εκπαιδεύω άτομα. Απαιτείτε και χρόνος και υπομονή (που δεν έχω)
Όποιος κάθετε μαζί μου φυσικά διδάσκετε καθημερινά μέσα στην καθημερινότητα, από πράξεις συνειδητές και ξεκάθαρους ρόλους.

Προτιμώ να είναι αυθόρμητη η συμπεριφορά του υποτακτικού με μικρές παρεμβάσεις από μέρους μου τέτοιες ώστε να εξυπηρετούν τις ανάγκες μιας σχέσης Κυριαρχίας και υποταγής.(της δικής μας)

Και είμαι τόσο «τεμπέλα» που επιθυμώ πολύ ο σκλάβος μου να είναι ένα εκπαιδευμένο αρσενικό (ακόμα και από άλλη Μistress)
Ο μόνος λόγος που θέλω να ασχοληθώ μαζί του και κατά κάποιο τρόπο να τον εκπαιδεύσω είναι στο να τον προσαρμόσω στον δικό μου τρόπο ζωής και να του εμφυσήσω το πως θα ικανοποιεί τις ανάγκες τις δικής μας σχέσης.

Εγώ «καλλιεργήθηκα» με Μέντορα την Goddess Persa. όποτε αυτό μας ήταν εφικτό και την ευχαριστώ πολύ γι αυτό  
Χαρά στην υπομονή της  

 

Αλήθεια τι γίνεται όταν ανιδιοτελώς προσφέρεις και στην πορεία αντιλαμβάνεσαι πως δεν ήσουν τίποτα πέρα από "κορόϊδο";

 

καλή μου Λαρα
όταν προσφέρεις ανιδιοτελώς δεν μπορείς να πιαστείς κορόιδο

 

...επειδή ανιδιοτελώς σημαίνει χωρίς ιδιοτέλεια, δηλαδή χωρίς προσωπικές βλέψεις και προσδοκίες.

Πάντως, αν κάποιος αισθανθεί κορόιδο, χρησιμεύει ώστε να είναι πιο οξυδερκής την επόμενη φορά. Δεν χάνει ακριβώς δηλαδή. Μάλλον μαθαίνει.

 

Ακριβώς …. πρώτα χρησιμοποιείς το μυαλό και μετά κλείνεις τα μάτια….

 

Κορόιδο!

 

Οταν μου ζητηθει η συνδρομη σε κατι,
η οταν αποφασισω να εκδηλωσω τη διαθεση μου να προσφερω,
εμενα προσωπικα με κανει να το ξανασκεφτομαι τα παρακατω:

- Η αδυναμια να ωφεληθει εκεινος που δεχεται απο εμενα, οταν θεωρω σαν ανταλλαγμα μονο την προσωπικη μου ικανοποιηση οτι ειμαι αξιος να προσφερω,

- Η απροθυμια να ανταποκριθει εκεινος που δεχεται απο εμενα, σε αυτα που εχουμε απο κοινου συμφωνησει εκατερωθεν να προσφερθουν, οταν τετοιου ειδους ειναι η μορφη της σχεσης.

Τι κανει καποιος σε τετοιου ειδους περιπτωσεις?

Διακριτικα αλλα με σαφηνεια, και με υπερηφανεια αλλα σεβασμο στον αλλο,
αποχωρει η αποσυρει την ενεργο εμπλοκη του στη σχεση και συνεχιζει την αναζητηση εκεινων που τον ικανοποιουν.

 

Θα συμφωνούσα, αλλά είναι ο χαμένος χρόνος της (κάθε) lara[E-p] που μου το χαλάει. Το ανιδιοτελές δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να βγαίνει νόημα από τον χρόνο που κάποιος δίνει σε έναν άλλο άνθρωπο.

@lara[E-p]

βοηθάει να μην αργείς να διαγράψεις - κάτι που έμαθα με κόπο - και κατά τα λοιπά υπομονή κάνεις. Είμαστε άλλωστε ένα τόσο μικρό χωριό, όπου σταδιακά όλα γίνονται αντιληπτά ακόμα και χωρίς λόγια.

 

Πιστεύω πως η καθοδήγηση και η εκπαίδευση είναι απαραίτητα για εμένα προσωοικά.Προσπαθώ να βρω κάποια Κ που να μπορεί να μου δώσει την κατεύθυνση που χρειάζομαι πάνω σε αυτούς τους τομείς και κατά κάποιον τρόπο πιστεύω πως έτσι αφήνει και η ίδια την σφραγίδα Της σε αυτό που θα καταλήξω να είμαι στο πέρασμα του χρόνου.

 

Στην περιπτωση αυτη αισθανεσαι ο απολυτος μαλακας....ειδικα αν το θεμα ειναι σεξουαλικο......πιο ασχημο συναισθημα δεν εχω νιωσει