H Λογοτεχνία σε Σχέση με την Ζωή μου...

Τζέιμς Ελρόι
«Η Μαύρη Ντάλια», εκδόσεις Αγρα, μετάφραση Ανδρέας Αποστολίδης

... Εβγαλα το όπλο μου και χτύπησα το κουδούνι επίμονα. Καμία απάντηση. Εξέτασα με την παλάμη μου την κατάσταση της ξύλινης πόρτας και είδα ότι ήταν μπόσικη. Εχωσα τις χειροπέδες μου στη σχισμή, τις πίεσα, κράτησαν, και σε λίγο ένιωσα την πόρτα να χαλαρώνει στο σημείο της κλειδαριάς. Υστερα της έδωσα μια απότομη, ελαφριά κλοτσιά. Απ' το φως του δρόμου διέκρινα τον διακόπτη. Τον γύρισα και αντίκρισα ένα αραχνιασμένο άδειο δωμάτιο. Βγήκα στην μπροστινή βεράντα κι έκλεισα την πόρτα. Απέξω δεν περνούσε καθόλου φως από τις μαύρες κουρτίνες. Επέστρεψα μέσα, έκλεισα την πόρτα και την μπλόκαρα μ' ένα κομμάτι ξύλο, ώστε να μην μπορεί ν' ανοιχτεί απέξω.

Ησυχος, προχώρησα μέσα. Μυρουδιά από φάρμακο ερχόταν από ένα δωμάτιο πλάι στην κουζίνα. Εσπρωξα με το πόδι μου την πόρτα του και ψαχούλεψα στον τοίχο για το φως. Στην αρχή τυφλώθηκα. Υστερα τα μάτια μου καθάρισαν και κατάλαβα τη μυρουδιά: φορμαλδεΰδη.

Oι τοίχοι είχαν ράφια με βαζάκια γεμάτα διατηρημένα ανθρώπινα όργανα - υπήρχε ένα στρώμα στο πάτωμα μισοκαλυμμένο από μια στρατιωτική κουβέρτα. Πάνω του υπήρχε ένα κρανίο με πυρόξανθες τρίχες και δύο σημειωματάρια. Πήρα βαθιά ανάσα και πίεσα τον εαυτό μου να τα δει όλα.

Μυαλά, μάτια, καρδιές και άντερα να πλέουν στο υγρό. Ενα γυναικείο χέρι με τη βέρα ακόμη στο δάκτυλό του. Ωοθήκες, κομμάτια από άμορφα σπλάχνα κι ένα βάζο γεμάτο πέη. Κομμάτια από ούλα με χρυσά δόντια. Μ' έπιασε τρεμούλα και κάθησα στο στρώμα για να αποφύγω το θέαμα του πηχτού αίματος. Πήρα ένα από τα σημειωματάρια και το ξεφύλλισα. Ηταν γεμάτο περιγραφές από ανοίγματα τάφων - νεκροταφεία, ονόματα και ημερομηνίες σε ξεχωριστές στήλες. Oταν είδα «Λουθηρανικό νεκροταφείο Ανατολικού Λος Αντζελες», εκεί όπου ήταν θαμμένη η μάνα μου, πέταξα μακριά το σημειωματάριο και άρπαξα την κουβέρτα σε μια προσπάθειά μου να κρατηθώ από κάπου. Ηταν ολόκληρη γεμάτη ξεραμένο ανδρικό σπέρμα. Την τίναξα στην πόρτα. Ανοιξα το άλλο σημειωματάριο στη μέση - ο καθαρός ανδρικός γραφικός χαρακτήρας με γύρισε πίσω στις 14 Γενάρη του 1947:

«Oταν ξύπνησε το πρωί της Τρίτης, ήξερα ότι δεν θα άντεχε άλλο και ότι δεν έπρεπε να διακινδυνεύσω περισσότερο την παραμονή μου στον λόφο. Αστεγοι και ζευγαράκια αργά ή γρήγορα θα κάνουν την εμφάνισή τους. Είχα τη βεβαιότητα πως ήταν πολύ περήφανη για τα βυζιά της, ακόμη κι όταν της τα έκαιγα χθες με Τσέστερφιλντς. Αποφάσισα να τα κόψω αργά.

Βρισκόταν σε λήθαργο ή σε καταπληξία. Της έδειξα το ρόπαλο Τζο Ντι Μάτζιο που τόση απόλαυση μου έδωσε από την Κυριακή το βράδυ. Η θέα του την έβγαλε από το σοκ. Της το έχωσα στην τρύπα της και παραλίγο να καταπιεί το φίμωτρό της. Μακάρι να είχα καρφιά να του προσθέσω, όπως στο σιδερένιο περίβλημα και στη ζώνη αγνότητας που δεν θα ξεχάσει εύκολα. Κράτησα το ρόπαλο μπροστά στα μάτια της κι ύστερα άνοιξα με το μαχαίρι μου ένα κάψιμο τσιγάρου στο αριστερό βυζί της. Δάγκωσε το φίμωτρό της τόσο δυνατά που βγήκε αίμα στα δόντια της, από εκεί που μόλις έβγαλα το Τζο Ντι Μάτζιο. Εμπηξα το μαχαίρι μου μέχρι που βρήκε ένα μικρό κόκαλο κι ύστερα το γύρισα. Προσπάθησε να ουρλιάξει και το φίμωτρο χώθηκε βαθιά στον λαιμό της. Το τράβηξα για μια στιγμή κι αυτή φώναξε ουρλιάζοντας τη μαμά της. Της το ξανάβαλα γερά και έκοψα το δεξί βυζί της.

Εχει αρχίσει να μολύνεται στα σημεία που την έχω δέσει τώρα. Τα σκοινιά έχουν χωθεί στους αστραγάλους που είναι όλο ζουμιά από πύο...»

Αφησα το σημειωματάριο ξέροντας πλέον ότι μπορούσα να το κάνω και ότι αν διάβαζα μερικές σελίδες ακόμη θα το 'βαζα στα πόδια. Σηκώθηκα. Τα βάζα τράβηξαν την προσοχή μου, νεκρά σπλάχνα τακτοποιημένα άψογα στη σειρά, καθαρά, τέλεια. Αναρωτήθηκα αν ο Τζόρτζι είχε σκοτώσει κι άλλη φορά, και τότε πρόσεξα ένα βάζο απόμερο, στο περβάζι του παραθύρου πάνω από το στρώμα. Ενα τριγωνικό κομμάτι σάρκας με τατουάζ. Μια καρδιά με το σήμα της πολεμικής αεροπορίας μέσα της κι από κάτω οι λέξεις Μπέτι και ταγματάρχης Ματ».

Εκλεισα τα μάτια μου τρέμοντας σύγκορμος, τύλιξα τα χέρια μου γύρω μου και προσπάθησα να πω στην Μπέτι να με συγχωρέσει που είδα αυτό το απόκρυφο μέρος της, δεν είχα σκοπό να φτάσω το ψάξιμό μου μέχρι εκεί, και ότι πάσχιζα απλώς να βοηθήσω τα πράγματα. Το προσπάθησα ξανά και ξανά. Τότε κάτι με άγγιξε απαλά, εκτίμησα τη λεπτότητά του. Γύρισα και αντίκρισα έναν άντρα γεμάτο ουλές στο πρόσωπο, που κρατούσε δύο αγκιστρωτά εργαλεία για χάραγμα και σκάλισμα. Αγγιξε με αυτά το μάγουλό μου. Με κομμένη την ανάσα, έκανα να τραβήξω το όπλο μου. Oι λεπίδες κατέβηκαν πάνω μου -το 45άρι γλίστρησε από την τσέπη μου και έπεσε στο πάτωμα.

Εκανα πλάι, οι λεπίδες έσκισαν το σακάκι κι ένα κομμάτι από τον γιακά μου. Εριξα μια κλοτσιά στη βουβωνική χώρα του Τίλντεν -ο τυμβωρύχος έχασε την ισορροπία του, διπλώθηκε και πήδηξε μπροστά. Oπως έπεσε πάνω μου, με έριξε στα ράφια.

 

RE: RE: H Λογοτεχνία σε Σχέση με την Ζωή μου...

Eτσι πρεπει ...  

 

Oταν γύρισε στο δωμάτιο, έβγαλε από την ντουλάπα την τσάντα, χάιδεψε για πολλή ώρα τα φρούτα, διάλεξε δυο μελιτζάνες, για την τόσο μαλακή, αισθησιακή φλούδα τους, τις ακούμπησε πάνω στο κομοδίνο. Κατέβασε τα παντζούρια, κλείδωσε την πόρτα, γδύθηκε και ξάπλωσε ολόγυμνη στο κρεβάτι. Πήρε το ένα απ’ τα ζαρζαβατικά και το βύθισε ανάμεσα στα μπούτια της. Το άλλο το κρατούσε στις χούφτες της για να το ζεστάνει. Με μάτια σφαλιστά ανακαλούσε χαμένες ηδονές. Εβαζε τη μελιτζάνα να γλιστρήσει ανάμεσα στα καταϊδρωμένα της στήθια, την περνούσε απαλά πάνω από τα χείλη της, την κρατούσε μες στη φωλιά της μασχάλης της.

Ετσι δινότανε σε αόρατους εραστές, που ένας τους την περίμενε, ακίνητος, εκεί όπου σμίγουν τα μπούτια, την ώρα που ο άλλος πίεζε το μαραφέτι του, σαν να’ ταν παιχνίδι, πάνω σε όλο της το σώμα.

Πολύ γρήγορα, η φαντασίωση έγινε τόσο έντονη που άρχισε να βογκάει. Χούφτωσε τη μελιτζάνα που ’χε ανάμεσα στα μπούτια και την έσπρωξε ως τα τρυφερά της χείλη, αφού τα ’νιωθε κιόλας να πάλλονται κάτω από το ξανθό τους τρίχωμα.

Ηταν όμως πολύ χοντρή και την πονούσε. Τότε την έβγαλε, την έφερε στο στόμα, την έγλειψε, τη σάλιωσε, ξαναπροσπάθησε, ζούληξε τα χείλη, κατάφερε να τη βάλει ολόκληρη μέσα, εκτός από το μέρος που την έπιανε. Αφησε την άλλη να κυλήσει πάνω στο κρεβάτι και με το ελεύθερο χέρι άρχισε να χαϊδεύει τα στήθη και τις ρώγες της που 'χαν γίνει σκληρές σαν πολύτιμα πετράδια έτοιμα να εκραγούν κάτω από την ανοιξιάτικη αύρα της ευχαρίστησης. Η ένταση εκείνου του χαδιού γαλήνευε τον πόνο που προξενούσε ο τερατώδης καρπός καθώς μπαινόβγαινε μέσα στα διψασμένα σωθικά της.

Το χέρι επιτάχυνε απότομα τον ρυθμό του και η μελιτζάνα, σαν αφηνιασμένος εραστής, της ξέσκισε την τρυφερή της σάρκα.

Τα δάχτυλα που σφίγγανε το στήθος της συσπάστηκαν όταν, ξαφνικά, εκτοξεύτηκε η ηδονή. Ενιωσε ανάμεσα στα μπούτια της το ηδύποτό της να τρέχει και να ανακατεύεται με τους χυμούς του καρπού που ένα λίγο πιο άγριο κούνημα τον είχε κάνει κομμάτια.

Συνήλθε. Πλύθηκε επιμελώς αλλά συνέχισε να φλέγεται παρ’ όλες τις πλύσεις με κρύο νερό.

 

RE: RE: H Λογοτεχνία σε Σχέση με την Ζωή μου...

OXI

 

RE: RE: H Λογοτεχνία σε Σχέση με την Ζωή μου...

Λοιπόν για να τελειώνει εδώ το θέμα rolfo και να μη μου ξαναπείς τίποτε για τα post που ανεβάζω εδώ εσύ και κανένας άλλος και που αφορούν το copyright ή την πηγή θα πω για τελευταία φορά ότι: όταν γνωρίζω τον συγγραφέα, η την πηγή θα το αναφέρω έτσι όπως κάνω έως τώρα.

Μερικές φορές όμως τα θέματα που ανεβάζω τα βρίσκω και εγώ ανυπόγραφα, η μου τα στέλνουν mail, η τα βάζουν μέλη σε μηνύματα στο club μου η το profile mou ... !
Τα δημοσιεύω εδώ επειδή μου αρέσουν η κάτι έχουν να πουν.
Αυτό και τέλος ...
Μη μου υποδείξεις ξανά τίποτε πια.
Εξηγήθηκα και πιστεύω να έγινα κατανοητή και το θέμα αυτό έλαβε τέλος εδώ dear...
εξ ου και το :