H εξασφάλιση μέσω BDSM

Εξασφάλιση? συναισθηματική κάλυψη... η αισθηση του "ανήκειν"... Σκέφτομαι μέρες τωρα το θεμα. Η αλήθεια ειναι ότι όλα λίγο παίζουν. Παντού. Και στις βανίλα σχέσεις δεν γίνεται αυτο? γιατι όχι και στις D/s. Oλα εξαρτόνται απο τους εμπλεκόμενους , την παιδεία τους, τη συναισθηματική τους ωριμότητα και την ψυχική τους κατάσταση.
Ναί σίγουρα κάποιοι μπορεί μπορεί να σκέφτονται έτσι ότι ειναι πιό εξασφαλισμένοι και ΔΕΝ νομίζω ότι τους κανει λιγότερο lifestylers όχι γιατι επικροτώ τον όποιο "δόλο" αλλα γιατι αναλογιζομαι πόσο εύκολο ειναι να συμβει αυτο ΑΣΥΝΑΙΣΘΗΤΑ!!!

Το συνειδητο ίσως ειναι κατακριταίο , το ασυναισθητο όμως??? Αλλωστε η ψυχή μας εχει τοσα σκοτεινά και ανεξερευνητα δρομακια. Ποιος απο μας μπορεί να ισχυριστεί για τον ίδιο του τον εαυτό ότι τα χει περπατήσει όλα???

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους υποτακτικούς αλλα και στους Κυρίαρχους... και για παμε λιγο σ'αυτους αλήθεια???!!!
ΕΛΕΓΧΟΣ
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

λεξεις κλειδια για Κυρίαρχους/χες Ετσι δεν είναι? χμ... μεγαλεπίβολα σχέδια για να απευθύνονται σε κατι προσωρινό (εκ των προτέρων)! Λέξεις με μεγάλη βαρύτητα και ουσιαστική αλλά και στην ψυχολογική της προέκταση. Αλήθεια ποιος Κυρίαρχος δεν εισπράτει μεσω της/του υποτακτικού την επιβεβαίωση, την αίσθηση οτι ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΕΙ και οτι ΔΙΑΦΕΝΤΕΥΕΙ . ? Ποιος "εχων και κατέχων" δεν εχει βαθια ριζωμενη την αισθηση του μόνιμου??

Βεβαίως δεν θα ειμαι εγώ που θα διαφωνήσω στη γνωστή ρήση που λεει "οτι τα πάντα ρει" και βέβαια τιποτα δεν ειναι σιγουρο και τοσο σταθερο ever.

Απλά θα πω πως όλοι λίγο πολύ επιδιώκουμε τη σταθερότητα σε μια σχέση και αν αισθανομαστε οτι υποχωρούμε(καθ' οιονδήποτε τρόπο)... τοτε αυτή η σταθερότητα ταλαντεύεται επικύνδυνα!!! Κανείς δεν δίνει ...ψυχή και σωμα... ετσι για χωρίς "ανταλλαγματα " ουτε υποτακτικός ουτε Κυρίαρχος γιατι και οι δύο δίνουν και οι δύο πέρνουν. Ειναι λοιπον επόμενος ο πονος που προκαλει ενας χωρισμός και βέβαια οπως ειπα η παιδεία μας και η ψυχική μας ισοροπία ειναι αυτές που θα μας κάνουν να πούμε :

"Τοσα Τ/του δωσα...και με αφησε??"

ή... σε αλλη περίπτωση...

"κατι δεν λειτουργησε σωστά , καπου καναμε λάθη και οι Δ/δυο και χάλασε!"

 

Πραγματικά στις BDSM σχέσεις δεν τίθεται θέμα αποκλειστικότητας. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και από Τ/τους δύο εξ αρχής. Άλλωστε πως είναι δυνατόν Ο Κυρίαρχος να υποσχεθεί τέτοιο πράγμα στον υποτακτικό ή τον σκλάβο Του, όταν Αυτός Έχει το δικαίωμα της κυριαρχίας σε περισσότερους από έναν υποτακτικούς ή σκλάβους.
Διαφωνώ όμως ότι η αποκλειστικότητα είναι υποχρέωση του υποτακτικού ή του σκλάβου.
Η υποχρέωση του υποτακτικού ή του σκλάβου είναι να ανήκει ψυχή και σώμα Στον Κυρίαρχο του και να τον κάνει ευτυχισμένο υπηρετώντας Τον. Ο Κύριος του Ελέγχει, πλην των άλλων, και την σεξουαλική του ζωή.
Αν Ο Κυρίαρχος Επιθυμεί και θα είναι Ευτυχισμένος να παραχωρήσει τον υποτακτικό ή τον σκλάβο Του σε άλλα άτομα η υποχρέωση του υποτακτικού ή του σκλάβου είναι να εκτελέσει την επιθυμία Του και να νοιώθει και ευτυχισμένος γι' αυτό που προσφέρει Στον Κύριό του.
Αν και δεν έχω βιώσει αυτή τη κατάσταση, το έχω συζητήσει ακρετές φορές με Τον Αφέντη μου, αν δηλαδή επιθυμούσε την ύπαρξη και άλλης σκλάβας στην σχέση Μ/μας. Και Σ/σας πληροφορώ ότι είμαι σε αυτή τη σχέση με Τον Αφέντη μου πάνω από 9 χρόνια και είμαι πάρα πολύ ερωτευμένη μαζί Του.
Στην πράξη βέβαια δεν γνωρίζω πως θα αισθανόμουν.
Όμως θέτω το ερώτημα:
Αν αυτός που θέλει να πάει αλλού (με ή όχι BDSM άτομα) γιατί του αρέσει κάποιο άλλο άτομο, και φυσικά ότι του συμβαίνει είναι υποχρεωμένος να το πεί στον Κυριό του, μπορεί και πώς;
Αν θυμηθείται στην "Ιστορία της Ο" την τυχαία συνάντηση της Ο με τον υπηρέτη και το τηλεφώνημά της Στον Αφέντη της θα καταλάβετε και την απάντηση.
Αν τα άτομα που συμμετέχουν σε μιά τέτοια σχέση δεν νοιωθουν ευτυχισμένα (οποιοσδήποτε από τους δύο) είναι προτιμώτερο να το διαλύουν.
Αυτές οι σχέσεις δημιουργούν βαθειά, μεγάλα και πρωτόγνωρα συναισθήματα που καθημερινά δυναμώνουν. Και φυσικά αυτό θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά στην περίπτωση του χωρισμού. Θα πληρώσουμε το πάθος μας ΑΞΙΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ.

 

RE: RE: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Σε παραδέχομαι ioustini  

Αρκεί να μη γεμίσουμε το λογαριασμό του ψυχρού, σκληρού πάθους με άσκοπες ενοχές.

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Δεν ξέρω γιατί, αλλά το πρόσφατο "Κολάρο - αναγκαίο ή γραφικό;" μου έβγαλε μια συγγένεια με το παρόν θέμα. Κάνω λάθος;

Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ ως προς το γιατί κάποιος θα απέκρυπτε ή δεν θα άφηνε αυτή του την επιθυμία για σταθερότητα ή εξασφάλιση να γίνει συνειδητή, και άρα να τεθεί ανοιχτά, είναι οι ενοχές - κληρονομημένες (να τον/την τυλίξεις) ή επίκτητες (εγώ πότε θα γίνω μάνα / η πριγκίπισσα του παραμυθιού κ.λπ.) Έτσι συχνά γινόμαστε μάρτυρες του χαριτωμένου "άλλα σου λέει το στόμα μου κι αλλού σε πάνε τα βήματά μου". Ο αέναος αγώνας για την απώθηση ή απόκρυψή αυτής της επιθυμίας μπορεί να είναι εξοντωτικός. Αναλώνεται κανείς στη συγκέντρωση όσων περισσότερων προϋποθέσεων μπορεί ώστε να επιβάλει τελικά στον άλλο την επιθυμία του, όχι όμως επειδή κινήθηκε συνειδητά και ανοιχτά προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά επειδή "έτσι το έφεραν οι καταστάσεις". Κι αν ποτέ καταφέρει κανείς να κοροϊδέψει τον άλλο και να τον φέρει στα νερά του διά της πλαγίας οδού, θα έχει πετύχει μεν τον στόχο του, αλλά θα έχει χάσει για πάντα την εκτίμησή του προς το κορόιδο. Ή ενδέχεται η οξυμένη όσφρηση ενός σαδιστή να πάρει γραμμή τι παίζεται και να σε έχει να τρέχεις σε έναν ατέλειωτο αγώνα δρόμου συγκέντρωσης "προϋποθέσεων". Διαλέγετε και παίρνετε.

Το βδσμ μια χαρά προσφέρει αυτές τις προϋποθέσεις στις απανταχού νυφούλες και τους απανταχού γαμπρούς, καθώς οι πρακτικές του ευνοούν ένα παραπάνω δέσιμο λόγω της επικινδυνότητας και της εμπιστοσύνης που απαιτείται. Θυμάστε που μικροί, όταν θέλαμε να δηλώσουμε το εραστές/φίλοι για πάντα, σκίζαμε το δάχτυλό μας και ενώναμε τα αίματά μας; Κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως, όταν κανείς θέτει ανοιχτά στο τραπέζι την επιθυμία του για σταθερότητα ή εξασφάλιση, αποκτά και τη νηφαλιότητα που χρειάζεται ώστε να διακρίνει τις λεπτές αποχρώσεις και να συνειδητοποιήσει τελικά τι είναι αυτό που χρειάζεται: σταθερότητα επειδή είναι ανασφαλής και πραγματικά χρειάζεται κάποιον να του προσφέρει το περιβάλλον στο οποίο θα μπορέσει να αναπτυχθεί; Ή σταθερότητα επειδή είναι ανασφαλής, αλλά ουσιαστικά ούτε σταθερότητα θέλει ούτε ασφάλεια - χρειάζεται απλώς να εκλογικεύσει τις ανασφάλειές του ώστε να ελευθερωθεί.


ΥΓ. Ωραία ανακάλυψη αυτά τα "Παρόμοια θέματα" στο τέλος των threads. Μια χαρά θεματάκι πήγα και ξέθαψα  

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Προσωπικά τα βρίσκω μια χαρά και τα δύο.  

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Άμα μου βρείτε έναν άνθρωπο που να μην έχει ανασφάλειες και να μην επιθυμεί να είναι ασφαλής να μου τον δείξετε...Θα χαρώ πολύ να τον γνωρίσω. . Θα έχω γνωρίσει τον Superman.

Ο χώρος του bdsm, πιθανόν να γεννά αρχικά πολλές προσδοκίες, υπό την έννοια που τέθηκε στο αρχικό πόστ, αλλά για πόσο καιρό? Αν πάντως κάτι θεωρώ νοσηρό είναι τον ψυχολογικό εκβιασμό "αν φύγεις από εμένα δε θα βρεις κάτι καλύτερο από εμένα" είτε προέρχεται από τον Κυρίαρχο είτε από τον υποτακτικό.

 

Re: Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Εσύ πάει... εκουζουλάθηκες ολοσχερώς και τίποτε δε νογάς και τον ΚΙΝΚΥΜΠΟΥΛΗ τον ξεχνάς.

 

Δημιουργώντας μια σχέση,είτε βανίλλα,είτε bdsm,επενδύεις. Κάθε μέρα βάζεις και ένα λιθαράκι,με την ελπίδα να κάνεις τα θεμέλιά της γερά.
Είναι βέβαιο,πως,επιθυμείς να νιώσεις ασφάλεια μέσα σε αυτή τη σχέση,είτε είσαι απ'τη μια πλευρά,είτε από την άλλη.
Δίνεις και παίρνεις. Αν σταματήσεις να δίνεις (είτε γιατί δεν έχεις τίποτε άλλο να δώσεις,είτε γιατί δεν επιθυμείς να το κάνεις) ή να λαμβάνεις,το σίγουρο είναι πως η σχέση αυτή θα τελειώσει. Αργά ή γρήγορα,δεν έχει σημασία. Θα τελειώσει όμως..

Το πως θα διαχειριστεί το κάθε μέλος,την λήξη μιας σχέσης,εξαρτάται αποκλειστικά από το ίδιο το άτομο και δεν έχει καμία σημασία,αν το άτομο αυτό είναι bdsmer ή vanilla.
​

 

elfcat δεν σε απασχολεί να μην είναι κάποιος ανασφαλής. Εκεί που αρχίζει να σε απασχολεί, είναι όταν αυτή η ανασφάλειά του/της αρχίζει και γεμίζει τη σχέση σου μαζί του σε βαθμό που να καλύπτει ένα σωρό άλλα πράγματα και να αποτελεί κυρίαρχο κομμάτι της σχέσης.(εκτός εάν σου αρέσει δηλαδή).

Η ανασφάλεια είναι άπληστη, έχει την τάση να μην ικανοποιείται και να αποκτά μια ανοχή στο επίπεδο ασφάλειας που της παρέχεται. Είναι λίγο σαν τον καπιταλισμό. Θρέφεται από την οριακά προστιθέμενη ασφάλεια και όχι από την ήδη υπάρχουσα.


Από την άλλη, πιστεύεις alnair πως κάποιος μπορεί να αποκρύψει την επιθυμία του για σταθερότητα και εξασφάλιση για κάποιο ικανό χρονικό διάστημα που να ξεπερνά τους 2-3 μήνες? Δηλαδή πιστεύεις πως κάποιος μπορεί να "εξαπατήσει" τον εκάστοτε υποψήφιο σύντροφό του για το πόσο χαλαρός είναι σε τέτοια θέματα χωρίς επιπτώσεις?

αυτο με τις προϋποθέσεις, μου έχει συμβεί και ο κακόμοιρος δεν είχα κάνει τίποτα για να το αξίζω. δηλαδή εκεί που παίζαμε μια μέρα την άκουσα να λέει, μα τι παραχωρηση πρέπει να κάνω ακόμα για να σου αρέσω? Και εκεί λες ούπς.

Από τη μία ο σαδιστούλης μέσα σου θέλει να συνεχίσει πολύ το παιχνίδι γιατί αυτές οι "παραχωρήσεις" ήταν περισσότερο σεξουαλικού τύπου και καταλάβαινες πως την κάβλωνε (και σε κάβλωνε) πολύ να τις βιώνει ως "παραχωρήσεις".
Από την άλλη ήξερες πως ο αυτιστικός διαφωτιστής μέσα σου δεν μπορούσε να καταπιεί τα κυριολεκτικά σημαινόμενα της λέξης "παραχωρήσεις".

κι έτσι σε μια άσχετη στιγμή, τσουπ τσουπ αποφάσισες να ξανα-εξηγήσεις ότι σου αρέσουν πολύ οι "παραχωρήσεις" φτάνει να μην είναι απόλυτες κυριολεξίες. Και στο κάτω κάτω ας λύσουμε το απλό ζήτημα πως δεν τα έχουμε. Φυσικά χαλάστηκε και είπε κάτι του στύλ "μπορείς σε παρακαλώ να μη μου χαλάς τις δικές μου φαντασιώσεις?"

Αρα επιστρέφουμε στο σχήμα στο σχήμα όπου ο άλλος βιώνει κάποια πράγματα ως θετικά μόνο εαν τα φαντασιώνεται ως δύσκολο στόχο με κορύφωση τα σκαλιά της εκκλησίας ή κατι αντίστοιχο. Ταυτόχρονα ικανοποιεί πολύ τον μαζοχισμό του με το να πρέπει να εκπληρώσει κάποιες προϋποθέσεις ή να κάνει "παραχωρήσεις" προκείμενου να το πετύχει.

Θα πίστευες πως ένας τόσο ανασφαλής άνθρωπος απλά θέλει μια γραμμική πορεία παραχωρήσεων μεχρι τη νιρβάνα της εκκλησίας. Φυσικά και δεν θέλει. Γιατί αυτό που τελικά τον καβλώνει είναι η δυσκολία της πορείας. Ετσι τον έβλεπες καθε τόσο να τις δικές του εντελώς ανεξήγητες (για το γραμμικό μοντέλο) "προδοσίες".

Δηλαδή με το που βρίσκει τον κατάλληλο σύντροφο, η ίδια η καταλληλότητά του η προθυμία του και η ασφάλεια που πρόσφερε ήταν η καταστροφή του (και της σχέσης).

Ναι ξέρω, το παιδί χρειάζεται μια καλή ψυχοθεραπεία και τα ρέστα. Αλλά εγώ δεν είμαι κανένας PC nazi, και με κάποιο τελείως kinky τρόπο αυτό ήταν μια λειτουργική κατάσταση (για όσο ήταν).

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

@Mesodo.
Συμφωνώ μαζί σου σε όλα, γι αυτό μίλησα για ανασφάλειες και όχι για ανασφαλή άνθρωπο. Ο ανασφαλής άνθρωπος, αναζητά την ασφάλεια διακαώς αλλά δεν την αναγνωρίζει όταν τη βρει γιατί δεν την έχει εντός του, ώστε να κάνει τον συσχετισμό.

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

Κατά τη γνώμη μου, ο ανασφαλής άνθρωπος, αισθάνεται ασφαλής μέσα από τις ανασφάλειές του. Οπότε, δεν νομίζω οτί ο διακαής του πόθος είναι να βρει την ασφάλεια. Χάνει τον εαυτό του. Χάνεται. Μερικοί μάλιστα, αποζητούν να έχουν, απεγνωσμένα, ανθρώπους κοντά τους, για να τροφοδοτούν και να ενισχύουν τις ανασφάλειές τους.

 

Απάντηση: H εξασφάλιση μέσω BDSM

τελικα τι ειναι βρε Ευγενια,ανσφαλης ασφαλης η ασφαλης ανασφαλης;
μπερδευτηκα...