I wish - φανταστική ιστορία

'Ηταν πρωί του Αυγούστου, κοντά στο ξημέρωμα και η αυγή που ρόδιζε πανω απο το απέναντι βουνό με βρήκε να δουλεύω στον υπολογιστή του σπιτιού μου. Ήταν χρόνια που είχα την πολυτέλεια να μπορώ να δουλεύω στο σπίτι μου και έτσι είχα την ευκαιρεία να προσαρμόζω το ωράριό μου στις ανάγκες και τις επιθυμίες μου.
Σκεπτόμουν πως ήταν ώρα να σταματήσω την δουλειά και να πέσω για ύπνο όταν άρχισε να χτυπάει το τηλέφωνο. Κοίταξα το νούμερο και είδα πως ήταν ο αριθμός της Αφέντρας, αμέσως σηκώθηκα όρθιος και γυμνός όπως είμουν γονάτισα στα τέσσερα και καθαρίζοντας τον λαιμό μου σηκώσα το τηλέφωνο.
- Μάλιστα Αφέντρα, διαταγές Αφέντρα.
- Είσαι ξύπνιος σκλάβε γι'αυτό το σήκωσες τόσο γρήγορα;
- Μάλιστα Αφέντρα.
- Θέλω να κάνεις κάτι για εμένα.
- Μάλιστα Αφέντρα.
- Θέλω να πας Μεσολογγίου και Κίμωνος στο Γαλάτσι, να είσαι εκεί σε δεκαπέντε λεπτά, κατάλαβες μαλάκα;
-Μάλιστα Αφέντρα.
Το τηλέφωνο έκλεισε απότομα και εγώ άρχισα να τρέχω να ντυθώ να καβαλήσω τη μηχανή μου για να βρεθώ στην διεύθυνση που μου είχε υποδείξει η Αφέντρα μου.Η πρωϊνή Αθήνα ήταν άδεια και έτσι έφτασα στην ώρα μου. Κατέβηκα απο την μηχανή μου και στάθηκα στην γωνία περιμένοντας τις επόμενες διαταγές τις Αφέντρας μου. Η ώρα περνούσε και εγώ περίμενα όρθιος φορώντας μέσα από το παντελόνι μου το κόκκινο στρινγκ που προτιμούσε η Αφέντρα μου. Σαρανταπέντε λεπτά αργότερα και αφού η πόλη είχε ξυπνήσει για τα καλά και οι περαστικοί είχαν αρχίσει να με κοιτάνε παράξενα άρχισε να κτυπάει το κινητό μου στο ρυθμό που μου είχε ορίσει η Αφέντρα μου όταν με καλεί.
- Μάλιστα Αφέντρα διαταγές Αφέντρα.
- Έφτασες μαλάκα;
- Μάλιστα Αφέντρα.
- Θέλω να τσακιστείς και να μου φέρεις τσιγάρα, κατάλαβες μαλάκα;
- Μάλιστα Αφέντρα.
Καβάλησα την μηχανή μου και χωρίς καθυστέρηση ξεκίνησα για να αγοράσω τσιγάρα και να τα πάω στην Αφέντρα μου στην άλλη μεριά της πόλης.Τρελός από προσμονή που θα έβλεπα την Αφέντρα έφτασα στην πολυκατοικεία Της και κτύπησα το κουδούνι στην είσοδο με το κεφάλι μου σε κανονικό ύψος για να μπορεί να δει η Αφέντρα ποιός είναι στην κάμερα ασφαλείας αλλα με τα μάτια να καρφωμένα στο έδαφος όπως με είχε εκπαιδεύσει χρησιμοποιώντας το μαστίγιο Της. Αισθάνθηκα ότι το αυταρχικό Της βλέμα με παρατηρούσε μέσα από την κάμερα όταν άκουσα την εξώποτρα να ανοίγει. Ανέβηκα και τους επτά ορόφους με τα πόδια και βρέθηκα γονατιστός, φορώντας μόνο το κόκκινο στρινγκ, έξω από την πόρτα του ρετιρέ οροφοδιαμερίσματος της Αφέντρας να περιμένω για να μου ανοίξει και να Της παραδώσω τα τσιγάρα που με είχε διαταξεί να Της φέρω. Η ώρα περνούσε και τα πόδια μου εδώ και ώρα είχαν πιαστεί απο την θέση που βρισκόμουνα έξω από την πόρτα της Αφέντρας αλλά στην σκέψη των Θεϊκών Ποδιών Της, της αυταρχικής Φωνής Της και του δωματίου με τα όργανα εκπαίδευσης και τιμωρίας που την είχα βοηθήσει να κατασκευάσει έπαιρνα κουράγιο και δύναμη να αντέξω. Το κινητό μου ακούστηκε απότομα και ανοίγοντάς το άκουσα την φωνή της Αφέντρας.
- Ανέβηκες μαλάκα;
- Μάλιστα Αφέντρα.
- Ωραία άφησε τα τσιγάρα στον διάδρομο και εξαφανίσου.
- ......Μάλισ...
- Τι έγινε μαλάκα δεν κατάλαβες;
- Μάλιστα Αφέντρα.
Άφησα τα τσιγάρα και περίλυπος προσπάθησα να σηκωθώ έπειτα από τόση ώρα στα γόνατα.Ντύθηκα, κατέβηκα τις σκάλες βγήκα απο την πολυκατοικεία και τρελαμένος απο την έστω και απο μακριά επικοινωνία με την Αφέντρα μου καβάλησα την μηχανή μου να επιστρέψω σπίτι μου.
Συνεχίζεται...

 

γαμώτο, ξέμεινα και γω από τσιγάρα

 

και σκεφτόμουν, ποιός θα βρεθεί να το πεί

 

Σε μια Αθήνα που καιγόταν από το μεσημεριανό ήλιο επέστρεφα σπίτι μου απογοητευμένος και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέπτομαι όλα όσα με είχαν οδηγήσει μέχρι εδώ. Η πρώτη επαφή με την Αφέντρα μου στο ίντερνετ, η ανέλπιστα γρήγορη υποδούλωσή μου στα πόδια Της, οι εξαιρετικά σκληρές και πολύ ευτυχισμένες πρώτες μέρες, το πρώτο μου κολάρο και μετά η άρνηση μου εκείνη η καταραμένη στιγμιαία άρνηση μου που με οδήγησε μακριά από τα Θεϊκά Πόδια της Αφέντρας μου.
Με αυτές τις σκέψεις έφτασα σπίτι μου ανέβηκα αργά τις σκάλες και μπήκα στο μπάνιο να κάνω ένα ντους. Εξουθενωμένος αφού δεν είχα κοιμηθεί όλη την νύκτα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και από συνήθεια έδεσα το δεξί μου πόδι στην αλυσίδα που ήταν προσαρμοσμένη μόνιμα στο κρεβάτι μου. Δεν πρόλαβα να κλείσω τα μάτια μου και το τηλέφωνο άρχισε να κτυπά. Ήταν η Αφέντρα.
Κατέβηκα από το κρεβάτι γονάτισα και απάντησα.
-Μάλιστα Αφέντρα, διαταγές Αφέντρα.
-Στο σπίτι μου τώρα.
-Μάλιστα …..
Το τηλέφωνο για άλλη μία φορά έκλεισε πριν προλάβω να απαντήσω. Άρχισα να τρέχω για να προλάβω να λυθώ, να ντυθώ, να βρεθώ το συντομότερο κάτω από τα Τακούνια μιας Θεϊκής Ύπαρξης που κατέβηκε από τον Όλυμπο για να διαφεντεύσει τις ψυχές και τα σώματα των αντρών και των Γυναικών που θα την αντίκριζαν.Σαν τρελός έφτασα στο σπίτι της Αφέντρας χτύπησα το κουδούνι ανέβηκα τους επτά ορόφους και γυμνός γονάτισα μπροστά στην πόρτα της Αφέντρας. Δεν πρόλαβα να ακουμπήσω τα χέρια μου στο πάτωμα του διαδρόμου και η πόρτα άνοιξε. Με το κεφάλι μου χαμηλά σχεδόν να ακουμπάει στο πάτωμα αντίκρισα τα γυμνά εξαιρετικά περιποιημένα πόδια μιας από τις σκλάβες της Αφέντρας. Για λίγη ώρα έμεινε να με παρατηρεί και μετά:
-Έλα μέσα.
-Μάλιστα.
Προχώρησα στα τέσσερα και μπήκα στο διαμέρισμα της Αφέντρας μου.
-Στην γωνία μαλάκα γονατιστός, πήρες και κιλά αυτό θα εκνευρίσει περισσότερο την Αφέντρα.
-Μάλιστα.
Γονατιστός με το πρόσωπό μου στην γωνία δύο τοίχων η σκλάβα μου έδεσε με χειροπέδες τα χέρια πίσω από την πλάτη και έφυγε αφήνοντάς με μόνο.
Με το πρόσωπό μου στην γωνία δύο τοίχων και τα χέρια μου δεμένα πίσω από την πλάτη μου με χειροπέδες περίμενα ανήσυχος αλλά και εξαιρετικά διεγερμένος. Όλο το χρονικό διάστημα που με είχε απομακρύνει η Αφέντρα, δεν είχα διαταχθεί, αλλά είχα μείνει χωρίς καμία σεξουαλική επαφή.Χωρίς να το καταλάβω η σκλάβα που μου είχε ανοίξει πλησίασε από πίσω και την αισθάνθηκα να χαμηλώνει το σώμα της πίσω μου να κάθεται στις φτέρνες της και με το ένα χέρι της με έπιασε από τα μαλλιά και το άλλο το πέρασε κάτω από τα πόδια μου και με άρπαξε από τα αρχίδια. Ο πόνος και η ηδονή εναλλασσόταν καθώς το χέρι της σκλάβας μία μάλαζε ηδονικά και μία ζούλαγε βασανιστικά έχοντας κολλήσει με το άλλο χέρι την μούρη μου στην γωνία των τοίχων. Αυτό δεν κράτησε πολύ και το χέρι της αντικαταστάθηκε από μία λεπτή μακριά αλυσίδα που στην άκρη της έκλεινε με ένα μικρό λουκέτο τα αρχίδια μου και την χρησιμοποιούσε για να με τραβάει και να με κατευθύνει σαν τετράποδο.
- Προχώρα σκλάβε.
- Μάλιστα.
- Δεν έχω όλη τη μέρα άχρηστε, προχώρα.
- Μάλιστα.
- Σκουλήκι, άχρηστε μαλάκα ούτε για να σε κατουρήσω δεν αξίζεις.
- Μάλιστα.
Με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη προσπαθούσα προχωρώντας στα γόνατα να ανταποκριθώ στα απότομα τραβήγματα της αλυσίδας αλλά και στις κλωτσιές που είχε αρχίσει να μου δίνει με τα γυμνά της πόδια η σκλάβα σε όλο το σώμα για να προχωρήσω μέσα από τα δωμάτια του σπιτιού της Αφέντρας.Σε ένα δωμάτιο που ήξερα πολύ καλά και ξεχώριζε από την πολυτελή κλασική πολυθρόνα που βρισκόταν σε ένα βάθρο σαν βασιλικός θρόνος σταματήσαμε και οδηγώντας με μπροστά αλλά όχι επάνω στο βάθρο μου έδεσε τα μάτια, έβαλε την αλυσίδα που κράταγε μέσα στο στόμα μου, έβαλε κλίπς στις ρώγες μου κάνοντας με να μορφάσω από πόνο και με άφησε μόνο μου γονατιστό μπροστά στον θρόνο της Αφέντρας.Έχοντας χάσει από ώρα την αίσθηση του χρόνου άκουσα κάτι που πάντα με έκανε να ριγώ από ανάμικτα αισθήματα φόβου και προσμονής. Ο ήχος των τακουνιών της Αφέντρας, αυτός ο ξεχωριστός ήχος, από ένα περπάτημα όλο σιγουριά και αυτοπεποίθηση με έκανε να σκύψω το κεφάλι στο πάτωμα και σε μια προσπάθεια να γίνω ένα με το πάτωμα να ανοίξω τα πόδια μου όσο μου το επέτρεπαν οι προσαγωγοί μου.
- Γεια σου σκλάβε.
- Σας προσκυνώ Αφέντρα.
- Σου έλειψα;
- Μάλιστα Αφέντρα, πάρα πολύ Αφέντρα, θα κάνω ο…….
- Σκάσε μαλάκα, μια τρίχα είναι αυτή που σε κρατάει εδώ μέσα πριν σε πετάξω πάλι έξω με τις κλωτσιές δεν το ξέρεις πως πρέπει να απαντάς μόνο με ένα μάλιστα εκτός και αν σου ζητηθεί κάτι διαφορετικό;
- Μάλιστα Αφέντρα.
- Έτσι μπράβο. Σήκω, στα γόνατα
- Μάλιστα Αφέντρα.
Σήκωσα τον κορμό μου όπως με διέταξε η Αφέντρα που με έπιασε από τα μαλλιά τραβώντας το κεφάλι μου προς τα πίσω και σχεδόν αμέσως ένα φτύσιμο προσγειώθηκε στο πρόσωπό μου στην συνέχεια και δεύτερο και τρίτο πριν χαλαρώσει και αφήσει το κεφάλι μου να σταθεί όρθιο χωρίς όμως να μου αφήσει τα μαλλιά. Μαζί με τα τακούνια της Αφέντρας είχα ακούσει και άλλο ένα άτομο να προχωρά κοντά της που όμως ήταν δεμένο με αλυσίδα στα πόδια του. Και τώρα καθώς η Αφέντρα κατεύθυνε το κεφάλι μου προς τα γεννητικά του όργανα κατάλαβα πως ήταν ένας από του σκλάβους Της. Η Αφέντρα διασκέδαζε και θεωρούσε εξαιρετικά εξευτελιστικό να βάζει τους σκλάβους Της να ερωτοτροπούν μεταξύ τους. Έτσι και τώρα οι κινήσεις Της δεν άφηναν καμία αμφιβολία πως επιθυμούσε να δει τον γονατιστό δεμένο σκλάβο Της να παίρνει στο στόμα του τον πούτσο του όρθιου δεμένου σκλάβου Της. Και όχι μόνο αυτό έπρεπε να κάνω τον σκλάβο να διεγερθεί και να χύσει στο στόμα και το πρόσωπό μου αν ήθελα να μείνει ικανοποιημένη η Αφέντρα. Αυτό και έκανα με το χέρι της Αφέντρας να δίνει τον ρυθμό μέχρι που αισθάνθηκα τον πούτσο μέσα στο στόμα μου να είναι έτοιμος να χύσει και παρά την έντονη αηδία δεν έκανα καμία κίνηση να τραβηχτώ αντίθετα έκλεισα τα χείλια μου για να μην φύγει τίποτα.Με τον σκλάβο να χαλαρώνει στο στόμα μου η Αφέντρα τράβηξε το κεφάλι απαλά προς τα πίσω και με άφησε.
- Δεν θα με δεις ούτε τώρα, τις επόμενες ημέρες, δεν ξέρω πόσες, θα υπηρετείς τους σκλάβους μου και ανάλογα με το πόσο υπάκουος θα είσαι και αν η σκλάβα μου μείνει ικανοποιημένη ίσως – ίσως σε ξαναδεχθώ δοκιμαστικά, κατάλαβες μαλάκα;
- Μάλιστα Αφέντρα.
Άκουσα τα τακούνια της Αφέντρας να απομακρύνονται και όπως ήμουν στα γόνατα έπεσα στα τέσσερα αναλογιζόμενος τι με περίμενε τις επόμενες ημέρες στα χέρια της αδίστακτης και σκληρής σκλάβας της Αφέντρας.
Συνεχίζεται...

 

...ξεχασες τα τσιγάρα?

 

...."αναλογιζόμενος τι με περίμενε τις επόμενες ημέρες στα χέρια της αδίστακτης και σκληρής σκλάβας της Αφέντρας"
ανυπομονώ να μάθω τι θα κάνει η πανούργα!!

 

...έλα ντάξει, ούτε να φάς δύο σουβλάκια δεν μπορείς, άλλαξε αφέντρα.

 

Τουλάχιστον βρες καμιά άλλη να σε κατουρησει κι ολας.

 

Όπως ήμουν στα τέσσερα η σκλάβα της Αφέντρας μου έλυσε τα μάτια και πήρε από το πάτωμα που είχε πέσει την αλυσίδα που ήταν δεμένα τα αρχίδια μου με το ένα χέρι Της ενώ με το άλλο με άρπαξε από τα μαλλιά και με ανάγκασε να την ακολουθήσω. Όπως και νωρίτερα με τραβούσε βίαια, χωρίς να παραλείπει να με φιλοδωρεί με κλωτσιές όταν πίστευε πως καθυστερούσα.
Σύντομα φτάσαμε σε ένα διάδρομο με τέσσερις πόρτες δυο σε κάθε πλευρά. Με ένα κλειδί που ήταν κρεμασμένο στην ζώνη Της άνοιξε τη μια πόρτα και με τράβηξε μέσα. Ήξερα πολύ καλά και τον διάδρομο και τα δωμάτια κελιά. Σε καθένα από αυτά υπήρχε ένα λεπτό στρώμα στο πάτωμα με μια κουβέρτα, κρίκοι σε διάφορα σημεία και μεγέθη για την ακινητοποίηση των σκλάβων, μια τουαλέτα στο πάτωμα δίπλα στο στρώμα, μια λάμπα κρεμασμένη από το ταβάνι και ένα μικρό σκαμνί. Η πόρτα είχε στο επίπεδο του πατώματος ένα πορτάκι που χρησίμευε για να μπαινοβγαίνει το πιάτο με το φαγητό αλλά και για να μπορούμε να γλείφουμε τα Πόδια της Αφέντρας όταν το απαιτούσε.
Η σκλάβα μόλις μπήκαμε μέσα έλυσε την αλυσίδα από τα αρχίδια μου και με μια μεγαλύτερη και πιο χοντρή αλυσίδα, που την έδεσε σε ένα κρίκο στον τοίχο, έδεσε το δεξί μου χέρι ώστε να μην μπορώ να φτάσω στην πόρτα παρά μόνο αν τεντωνόμουν.
Αμέσως μόλις με έδεσε γυμνό έφυγε κλείνοντας πίσω της την πόρτα και γυρίζοντας το κλειδί έκλεισε και το φως από τον διακόπτη που βρισκόταν δίπλα στην πόρτα.
Δεν ήταν και άσχημα, ήμουν ξανά στο σπίτι της Αφέντρας δεμένος στο τοίχο σε ένα από τα κελιά Της, έτοιμος να την υπηρετήσω. Ξάπλωσα στο στρώμα και τεντώθηκα μέσα στο σκοτάδι ευχαριστημένος.
Με κλειστά τα μάτια ανάσκελα με τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι άρχισα να σκέπτομαι την μικρή κοινωνία που είχε φτιάξει η Αφέντρα και λειτουργούσε για την ευημερία Της αλλά και την ευημερία των μελών που την αποτελούσαν.
Στην κορυφή αυτής της ομάδας ανθρώπων και αδιαμφισβήτητη Αρχηγός και Ηγέτιδα η Αφέντρα.
Εδώ και αρκετά χρόνια είχε δημιουργήσει γύρω Της ένα κύκλο ανθρώπων που την υπάκουαν χωρίς καμία αμφισβήτηση και χωρίς καθυστέρηση. Οι άνθρωποι που την υπηρετούσαν και αποδέχονταν την Κυριαρχία Της ζούσαν όλοι στους τελευταίους δυο ορόφους μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της Αθήνας με τον κάτω όροφο να είναι τα γραφεία της εταιρείας της Αφέντρας με αντικείμενο τις διεθνείς μεταφορές. Όλη την ημέρα υπάλληλοι με το ανάλογο ντύσιμο φρόντιζαν για την καλή λειτουργία της εταιρείας της Αφέντρας. Οι υπάλληλοι επιλέγονταν με κριτήριο όχι μόνο την υπακοή τους αλλά και την επαγγελματική τους αρτιότητα ώστε η εταιρεία της Αφέντρας να λειτουργεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Με την λήξη του ωραρίου μετατρέπονται σε σκλάβους έτοιμους να εκπληρώσουν τις πιο σκοτεινές επιθυμίες της Αφέντρας τους. Οι δυο όροφοι έχουν εντελώς διαφορετική δομή που πηγάζει από τις ανάγκες που έχει κάθε όροφος. Στα γραφεία της εταιρείας ο διευθυντής που είναι στην ιεραρχία αμέσως μετά την Αφέντρα είναι άντρας που όμως στο δεύτερο όροφο εξαρτάται άμεσα από τις διαθέσεις της σκλάβας της Αφέντρας.
Τις σκέψεις μου τις διέκοψε το κλειδί που μπήκε στην κλειδαριά της πόρτας του κελιού μου και γύρισε για να ανοίξει η πόρτα.
Συνεχίζεται...

 

like για το management της κυρίας

 

Ωραίες οι ιστορίες που γράφετε, το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι είναι απλά "φανταστικές" και όχι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ.

 

λαικ για το κουραγιο που εχει να γραψει ολο αυτο το κατεβατο χεχεχεχε