It's Corner Time. (Ημερολογιακή Καταγραφή)

"Την απογοήτευσα! Τη στεναχώρησα! Είμαι ένα ανάξιο τσουλάκι! Πανάθεμά με!"
........
Γονατιστός. Γυμνός. Στη γωνιά μου.
Πολύ ζεστή μέρα η σημερινή. Το παράθυρο στα δεξιά μου, μου καίει το πρόσωπο.

Τα βήματά Της. Μιλάει στο τηλέφωνο. Ακούγεται αγχωμένη.
"Κι εγώ ανάθεμά με! Τι κάνω;; Την τσιτώνω ακόμα περισσότερο! Αντί να είμαι δίπλα Της για να χαλαρώνει!"

Ξεσπάω σε κλάματα...
Το κεφάλι μου βουίζει. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Άλλωστε γι'αυτό είμαι εδώ.

Τα γόνατά μου έχουν μουδιάσει. Αλλά τίποτε δε συγκρίνεται με το μουδιασμένο μου μυαλό. Αισθάνομαι τόσο άσχημα.
"Μακάρι γαμώτο μου να μη συνέβαινε! Γιατί είμαι τόσο άχρηστος;!"

Ο ήλιος έχει αρχίσει να οπισθοχωρεί. Πόση ώρα να πέρασε;
Κοντεύω να λιποθυμήσω. Όχι απ'τη σωματική καταπόνηση αλλά απ'τη θλίψη μου. Δεν αντέχω να Την αισθάνομαι απογοητευμένη εξαιτίας μου.
"Δε θα το ξανακάνω! Δε θα το ξανακάνω! Δε θα το ξανακάνω!"
Βάζω το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια μου και κλαίω με λυγμούς.

Ανοίγει η πόρτα. Βήματα. Τα δικά Της βήματα. Δεν είναι το συνηθισμένο Της περπάτημα. Είναι πιο βαριά, πιο αργά, πιο απόμακρα...
"Ωχ! Θεέ μου!"

Έρχεται... έρχεται...
Ήρθε...
Μου αγγίζει το κεφάλι.
Γυρνώ αμέσως. Πέφτω στα πόδια Της. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω απ'τις γάμπες Της.
Την εκλιπαρώ να με συγχωρέσει. Δε θα το ξανακάνω!

-Μην το κάνεις αυτό. Σταμάτα. Μη μιλάς.

Υπακούω. Σιωπώ.

Μου τρίβει για λίγο τα πόδια. Αρχίζουν να ξεμουδιάζουν. Τα γόνατά μου μελάνιασαν. Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσα να πάθω. Δεν είναι τίποτα μπροστά... .... ....

Με σηκώνει. Δε μιλά. Με οδηγεί στο μπάνιο.
Ελέγχει το νερό. Με τοποθετεί στη μπανιέρα. Το νερό απ'το τηλέφωνο έρχεται σαν όαση πάνω στο κορμί μου. Περνάει τα χέρια Της απ'το πρόσωπό μου. Ξεπλένει τα δάκρυά μου.
Δε με κοιτάει, όμως, καθόλου. Με τρομάζει η στάση Της. Γιατί δε με κοιτάει;

Αφήνομαι στα χέρια Της. Αισθάνομαι σαν βρέφος. Εντελώς παθητικός.
Περνάει σαπουνάδα στα πονεμένα μου γόνατα. Τα τρίβει. Μια ευφορία με περιλούζει. Κλείνω τα μάτια. Μακάρι να γίνουν όλα σαν να μην έγινε ποτέ αυτό. Μακάρι.

Με σκουπίζει. Με τυλίγει γύρω απ'την πετσέτα και με πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα.
Με αφήνει γυμνό στο κρεβάτι.
Δε μου μιλάει όμως. Ούτε με κοιτάει. Γιατί μου το κάνει αυτό; Με σκοτώνει αυτό!
Το αξίζω!

Έχει νυχτώσει. Δε θα καταφέρω να κοιμηθώ. Το ξέρω.

Ξαπλώνει δίπλα μου. Δε με ακουμπά. Διαβάζει το βιβλίο Της.
Δεν είναι όπως τις άλλες φορές. Τα δάχτυλά Της σφίγγουν το βιβλίο. Έχουν ένταση. Τα χείλη Της το ίδιο. Η αναπνοή Της είναι διαφορετική. Είναι πιο βαθιά.
"Γιατί δε με βρίζει;;; Γιατί δε με χτυπάει;;; Γιατί δεν ξεσπάει πάνω μου;;; Δίκιο θα είχε! Γιατί συγκρατεί τον θυμό της;! Δεν αντέχω να την βλέπω να βασανίζεται!"
........
Κλείνει το βιβλίο.
Ανοίγει το συρτάρι. Βγάζει την αλοιφή που έχει για τα σημάδια μου μετά το μαστίγωμα. Την απλώνει στα γόνατά μου.
Μου τοποθετεί το κολάρο. Αυτή τη φορά μαζί με το λουρί το οποίο περνά στο κάγκελο του κρεβατιού.
"Ωχ! Δε θα με αφήσει να κουλουριαστώ στην αγκαλιά Της. Με σκέφτεται όμως. Συνεχίζει να με σκέφτεται. Ξέρει ότι είναι το υποκατάστατό μου να είμαι δεμένος στο κρεβάτι Της με το λουράκι μου. Νιώθω τουλάχιστον ασφαλής."
Κλείνει τα φώτα.

Καλό βράδυ Κυρία.

Γυρνά την πλάτη.
.......

Κορναρίσματα έξω στον δρόμο. Τι ώρα να 'ναι;

Ένα σημείωμα στο κομοδίνο:
Ελπίζω να καταλαβαίνεις.
Δε θέλω να μου λες. Θέλω να βλέπω πράξεις.
Θα τα πούμε.

Ξεσπάω ξανά. Έχει δίκιο.
Δε θα... ..... ....
Όχι λόγια. Πράξεις! Αντιληπτό...

 

Ζητήσατε να Σας μεταφέρω πώς αντιλαμβάνομαι το corner time στη σχέση Μ/μας. Πολλές φορές μου Λέτε αν έχει νόημα όλο αυτό, αν υπάρχουν γερά θεμέλια για να χτιστεί κάτι με στέρεη δυναμική. Και ύστερα... η ώρα της σιωπής. Αντιλαμβάνομαι αμέσως ότι Πονάτε. Δεν ξέρω τι να κάνω εκείνη την ώρα. Όταν προσπαθώ να δικαιολογηθώ, με Απομακρύνετε όλο και πιο πολύ. Ύστερα από ώρα μουδιάσματος, λαμβάνω το "μήνυμα". Πρέπει να ξεγυμνωθώ ολιστικά. Να αφήσω πίσω μου την προγενέστερη δομή που τρεφόταν από το εγωϊστικό μου είναι και να ανηφορίσω προς την ταπεινότητα. Ταπεινός Λέτε ότι είναι αυτός που κάνει ένα βήμα πέρα από τη βοή για να αφουγκραστεί καλύτερα. Έτσι καταλαβαίνει και τη δυναμική της σχέσης ανταλλαγής ελέγχου και είναι σε θέση να την ανατροφοδοτεί.
Ο ενθουσιασμός Λέτε ότι είναι εχθρός αυτής της προσπάθειας. Αντικατροπτίζει θολά τον δρόμο. Γίνεται ένα επιδερμικό ξεγύμνωμα, πρόσκαιρο... Δίχως συνείδηση ατόφιας υποταγής.
Ξέρετε, όταν Σας φτάνω στα όριά Σας. Πληγώνομαι βαθύτατα αλλά είναι κι ένας τρόπος να Π/πάμε παραπέρα μαζί. Να μου Δείξετε πώς να Σας αφουγκράζομαι εσωτερικά. Δε θέλω όμως να καταχράζομαι την υπομονή Σας. Είμαι εδώ για να πληρώσω το τίμημα και να Σας αποδείξω το αντίθετο. Με βοηθάει το Μ/μαζί που μου Θυμίζετε διαρκώς.

Σας ευχαριστώ.
.............
Για όλα, Κυρία.