Je prie "vous passez"

«Έχασες ένα υπέροχο σάρκινο παγωτό που ήταν για το όμορφο στόμα σου. Εύχομαι να μην επηρεάζω αρνητικά την συνάντηση των 5:00μ.μ.»

Ελήφθη
04:34:10μ.μ.
24/09/2008

 

Πολλοί άνθρωποι ίσως είναι το πρώτο που κοιτάνε. Άλλωστε από μόνο του έχει τη δική του προσωπικότητα. Σχεδόν πάντα έχει την ίδια προσωπικότητα με αυτόν που το φέρει. Εκφράζει όλα τα συναισθήματα. Πολλές φορές και αντανακλαστικά. Πριν προλάβει καν ο νους να σκεφτεί. Μπορεί να εκδηλώσει μια τρυφερή χειρονομία, έναν ψυχρό χαιρετισμό ή την έκφραση του έντονου ερωτικού πάθους. Μπορεί επίσης να εκδηλώσει δείγμα αθώας χαράς, εκδήλωση σεβασμού αλλά και προδοσίας, Μιλάει, δοκιμάζει, γεύεται, ανιχνεύει. Μπορεί ταυτόχρονα να προκαλέσει τη μεγαλύτερη ηδονή και τον πιο δυνατό πόνο. Όλα αυτά, αλλά και πολλά άλλα ακόμα, τα κάνει κάτι τόσο μικρό αλλά ταυτόχρονα τεράστιο. Το στόμα.

 

Φανταστείτε ένα πρόσωπο χωρίς στόμα. Δεν υφίσταται. Είναι ανύπαρκτο. Ακόμα και οι πιο αφαιρετικοί σχεδιαστές, έστω και με μία γραμμή, το υποδηλώνουν. Βέβαια οι περισσότεροι το λατρεύουν. Και μόνο με αυτό το σχέδιό τους μπορεί να μας «μιλήσει». Μόνο του, όπως τα περίφημα καρέ του Crepax, μπορεί να σταθεί και να μας στείλει χιλιάδες μηνύματα.

 

Το στόμα. Η αρχή πολλών πραγμάτων, που είναι τα θεμέλια της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου. Και πρώτα από όλα η πείνα. Όχι μόνο η ρεαλιστική, αλλά και η πνευματική. Το γνωρίζειν και το τρώγειν, ο λόγος και η τροφή είναι φτιαγμένα από την ίδια πάστα, είναι παιδιά της ίδιας μάνας: της πείνας. Επειδή όλοι γνωρίζουμε αυτή την εμπειρία, κατανοούμε και χρησιμοποιούμε με φυσικότητα τη γλώσσα της γνώσης των τροφών, τη γλώσσα του λόγου που είναι η τροφή. Είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί εκφράσεις σαν αυτές: όρεξη για γνώση, δίψα για μάθηση, πείνα για πληροφορίες. Οι λέξεις είναι η τροφή του νου, μας λένε αυτές οι εκφράσεις, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι οι ιδέες είναι τροφή, τροφή και θρέψη που μπαινοβγαίνουν στη χύτρα του σώματός μέσω της στοματικής κοιλότητας, για να ζυμωθούν στη συνέχεια από τη γλώσσα, να χωνευτούν από το στομάχι. Το τρώγειν και το γνωρίζειν είναι το ίδιο πράγμα και οι λέξεις και οι τροφές συμπίπτουν στον χώρο εξόδου των πρώτων και εισόδου των δεύτερων, στο στόμα δηλαδή, όργανο κοινό και για τις δύο λειτουργίες. Συμπίπτει επίσης και στο όργανο που τις επεξεργάζεται και τις συνδέει αμφότερες, στη γλώσσα.

 

 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η γλώσσα είναι συγχρόνως το όργανο της γεύσης και της ομιλίας. Με τη γλώσσα με την οποία γευόμαστε, αποκρυπτογραφούμε τις τροφές που εισβάλλουν στο στόμα μας ως γεύσεις. Με τη γλώσσα με την οποία μιλάμε αποκρυπτογραφούμε τις σκέψεις μας οι οποίες εκβάλλονται από το στόμα ως λέξεις. Το στόμα είναι το στόμιο μέσα από το οποίο εισβάλλει ο κόσμος και από το οποίο εκβάλλει η αναπαράστασή του. Με το στόμα και τη γλώσσα της γεύσης μαθαίνουμε τον κόσμο και με το στόμα και τη γλώσσα της ομιλίας τον περιγράφουμε ή τον αναδημιουργούμε. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η λατινική λέξη sapere η οποία σημαίνει γνωρίζω, έχει κοινή ρίζα με τη λέξη sapore, η οποία σημαίνει γεύομαι – αλλά και με τη λέξη σοφία. Η πρωταρχική γνώση, όπως και το προπατορικό αμάρτημα, έγινε μέσα από τη γεύση.

 

 

Γιατί όμως μας γεννά τόση ευχαρίστηση και συναισθηματική φόρτιση; Επειδή μας κάνει να αναβιώνουμε την αγάπη και την ασφάλεια που νιώθαμε ως βρέφη στη μητρική αγκαλιά. Ο θηλασμός μάς προετοιμάζει για το αυριανό ερωτικό φίλημα: η επαφή με τη θηλή και το ρούφηγμα είναι ουσιαστικά οι ίδιες κινήσεις που κάνει κάποιος όταν φιλά ερωτικά. Μας αρέσει τόσο πολύ να φιλάμε, ακριβώς γιατί το φιλί ήταν ήδη παρόν στην πρώτη μας μεγάλη ερωτική σχέση. Για τους ψυχολόγους λοιπόν το ερωτικό φιλί δεν είναι παρά η απομίμηση του θηλασμού, ο συμβολικός τρόπος να δώσεις τροφή στον ερωτικό σου σύντροφο και ταυτόχρονα να του προσφέρεις κάποια μαλακά και ευάλωτα σημεία του σώματός σου, γνωρίζοντας ότι δε διατρέχουν κανένα κίνδυνο. Πράγματι, τα φιλιά υποδηλώνουν οικειότητα, εμπιστοσύνη, αισθησιασμό, αλλά και την ανάγκη προστασίας.

 

 

Ανάμεσα στις πολλές λειτουργίες του, μία του προτεραιότητα δεν μπορεί να μην ανατεθεί σε επίπεδο ερωτικής άποψης και έννοιας. Ασφαλώς, και όχι τελευταία, εάν θεωρηθεί το όχημα του φιλιού, το οποίο είναι εναλλάξ ό,τι προηγείται από οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση. Φιλί χωρίς σεξ μπορεί κάλλιστα να υπάρξει, δύσκολα όμως απουσιάζει το φιλί από μια γεμάτη πάθος ερωτική επαφή. Τα φιλιά, όσο ρομαντικά κι αν φαίνονται, μπορεί να είναι κάθε άλλο παρά αγνά. Ανήκουν στην κλίμακα των σεξουαλικών χειρονομιών που οδηγούν σταδιακά αλλά σταθερά στην έκρηξη του ερωτισμού. Ένας χώρος όπου παράγονται οι ήχοι και καταβροχθίζει τα πάντα. Φιλήδονο στις γεύσεις και έκφυλο στα χείλη.

 

Συνεχίζεται...

 

Ένα στόμα επίσης μπορεί να είναι γεμάτο υπονοούμενα. Μπορεί να στείλει πολλά μηνύματα. Από το πως κρατά ένα τσιγάρο στα χείλη, πως μια γλώσσα χαϊδεύει τα χείλη, πως ανοίγει για να δεχτεί μια λιχουδιά και με ποιο τρόπο τη δαγκώνει, πως τα δάχτυλα περνάνε από πάνω του, πως χαϊδεύει το στόμιο ενός μπουκαλιού μέχρι τους περίφημους συμβολισμούς του, όπως αυτό του γυναικείου αιδοίου και των λουλουδιών, ιδίως του ρόδου, που είναι κοινός συμβολισμός και των δύο. Δεν είναι τυχαίο που ο Pichard, συχνά πολύ κοντά σε ένα στόμα σχεδιάζει και ένα λουλούδι.

 

 

Πολύ συχνά οι δημιουργοί κόμικς σχεδίασαν στόματα γεμάτα υπονοούμενα. Η πιτσιρίκα του Loisel κάθεται πολύ ερωτικά πάνω στα μαξιλάρια και πίνει το ποτό της παίζοντας με το καλαμάκι ανάμεσα στα χείλη της. Ο Moebius σχεδιάζει μία γυναίκα με στόμα μικρό αλλά σαρκώδες, έτοιμο να φιλήσει. Ο Zansky κρεμάει το τσιγάρο στα χείλη της ηρωίδας του, και παρόλο που είναι στην αγκαλιά ενός άνδρα, φαίνεται καλά ποιος είναι αυτός που θα κανονίσει τους όρους του παιχνιδιού. Η Τζιλ του Bilal όσο προκλητικά περνάει το κραγιόν από τα χείλη της άλλο τόσο προκλητικά βάζει ένα χάπι στο στόμα της, για να ξεφύγει από τους εφιάλτες της. Ο Baldanzi εμπνέεται από μία φωτογράφηση, της όχι ακόμα γνωστής Marilyn Monroe, που παίζει με ένα μπουκάλι της Coca Cola. O Manara συχνά βάζει τις ηρωίδες του να γλύφουνε τα δάχτυλα τους, σχεδιάζοντας ίσως τα ωραιότερα στόματα των κόμικς, με αποκορύφωμα ένα εκπληκτικό του καρέ, όπου το στόμα είναι ένα γυναικείο αιδοίο, εάν από οριζόντιο κάποιος το γυρίσει κάθετο.

 

 

 

 

Το στόμα είναι αναπόσπαστο όργανο του έρωτα. Οι ηρωίδες του Crepax, πολλές φορές δεν αλλάζουν την έκφραση των ματιών τους. Οι εκφράσεις όμως των χειλιών τους είναι διαφορετικές ακόμα και στα συνεχόμενα κινηματογραφικά καρέ του δημιουργού τους. Το στόμα άλλωστε είναι αυτό που ανακαλύπτει την ανεξέλεγκτη ροή μέσα από τις αλλεπάλληλες κινήσεις. Την αίσθηση του βελούδου και του μεταξιού. Εκεί ακριβώς που αποτυπώνεται το πιο εύθραυστο του κάθε ανθρώπου. Όχι στο μυαλό του. Εκεί. Ένα σώμα δεν πρόκειται ποτέ κάποιος να το γνωρίσει αν δεν το πάρει στο στόμα του. Κατ’ επέκταση, και το υπόλοιπο του άλλου γύρω από αυτό. Αν δεν γευτεί τον έρωτά του, θα έχει χάσει το μισό του κομμάτι. Ένα σώμα μιλάει μόνο ψιθυριστά, στο στόμα. Μόνον εκεί αποκαλύπτει τις φάσεις, τις ευαισθησίες, την τρέλα, την κούρασή του. Μόνον εκεί δεν ντρέπεται. Μόνον εκεί γλιστρά απαλά τα μυστικά και τις οδηγίες χρήσης του. Μέσα από μια σχεδόν μυστικιστική διαδικασία, που εξαγνίζει την ανθρώπινη βλακεία, καταργεί τα κόμπλεξ, τις αναστολές, τα κοινωνικά «πρέπει» του ρόλου του κι ό,τι επιθυμεί να κρατήσει κρυμμένο ο κάτοχός του. Αρκεί να θέλει κάποιος να μυηθεί. Με την ψυχή – και όχι με τις τεχνικές υποδείξεις των ειδικών εγχειριδίων. Το στόμα δεν λέει ποτέ ψέματα. Μόνον εκείνο θα εμπιστευτεί την καταλληλότητα ενός καινούργιου έρωτα.

 

 

 

Συνεχίζεται...

 

Για πολλούς, άνδρες και γυναίκες, αναπόσπαστο κομμάτι του ερωτικού παιχνιδιού, αποτελεί η πεολειξία. Εδώ το στόμα έχει τον κύριο λόγο. Αυτό είναι που κάνει παιχνίδι. Ωστόσο, η πεολειξία από μόνη της είναι ένα σημαντικό κυρίως θέμα – και όχι απλώς το πρελούδιο μιας ιεροτελεστίας. Πολλοί είναι οι σχεδιαστές, ερωτικοί ή μη, που την τίμησαν με το πενάκι τους. Σχεδιασμένη ως πραγματικότητα, ως φαντασίωση, ως πράξη μεγάλου πάθους αλλά και ως πράξη υποταγής. Σε όλες τις περιπτώσεις, το στόμα σχεδιάζεται σε όλο του το μεγαλείο. Ο Frollo εμπνέεται από την cult ταινία Το βαθύ λαρύγγι και φτιάχνει μια άκρως ερεθιστική ιστορία. Ο Manara μέσα σε δώδεκα εκπληκτικά καρέ, βάζει την Μελένια να παίζει με ένα αόρατο πέος. Αν και θεωρείται για τους περισσότερους ανδρική φαντασίωση και επιθυμία η πεολειξία, και στις δύο ιστορίες ο άνδρας κατά βάθος είναι απών. Και οι δύο σχεδιαστές επικεντρώνονται στην απόλαυση της γυναίκας, μέσω του στόματός της.

 

 

 

Εκεί ακριβώς, στα μεγάλα βάθη, κατοικεί ένα άλλο ανεξερεύνητο σημείο G, η διέγερση του οποίου προκαλεί μια θάλασσα καυτού σάλιου, μιαν άλλη αναφορά στο σπέρμα, ευλογημένη και το ίδιο μαγική. Το οργασμικό σημείο της πεολειξίας από τη γυναικεία πλευρά. Οι κόρες διογκώνονται στο σήμα του κινδύνου της αναπνοής που τελειώνει, το στόμα σέρνεται αργά προς τα έξω, ο κατακλυσμός του σάλιου που γιγαντώνει τη βάλανο, ιερή στιγμή, τα μάτια κλείνουν και συναντούν το Θείο, σαν ο εγκέφαλος να μην αιματώνεται πια, δεν το έχει ανάγκη, όλες οι ζωτικές λειτουργίες συντελούνται σε αυτήν εδώ την κοιλότητα, σε απόκοσμους ρυθμούς προσήλωσης, η έκσταση της Πιετά. Τα μάτια υγραίνονται από την πίεση του μεγέθους, η καρδιά τρελαίνει τους παλμούς της, οι παλάμες αναζητούν το μερίδιό τους στην υγρή τελετή. Η πλήρης ταύτιση της γυναικείας οντότητας με την αντρική. Ο απόλυτος έρωτας. Η αίσθηση που πάντα λείπει από μιαν ορθόδοξη διείσδυση. Η στιγμή της απόλυτης γυναικείας κυριαρχίας στο αρσενικό μέσα από την κατ’ εξοχήν στάση της υποταγής.

 

 

 

«Εδώ κάτω εγώ είμαι ο κυρίαρχος. Με την αλλαγή του ρυθμού παίρνω πίσω αυτό που σου χάρισα. Με μιαν απότομη κίνηση των δοντιών, καταργώ τον ανδρισμό σου για πάντα. Το παιχνίδι είναι ανεξέλεγκτο από σένα, ολότελα δικό μου. Ύαινα ή Μαντόνα, εγώ αποφασίζω το δράμα και την ηδονή σου. Είμαι ο Κρόνος, εσύ ο αρχέγονος γιος μου, άμα θέλω σε καταπίνω. Επιλέγω να ζήσεις όλη την ένταση του ερωτικού σου σώματος, άρα σ’ αγαπώ». Και μετά, η φρενήρης προσμονή του σπέρματος. Για να επανέλθει στην πραγματικότητα που έχασε. Που ήθελε να χάσει όσο τώρα θέλει να επιστρέψει μέσα της. Ο παραλογισμός του ερωτικού διλήμματος, το κενό ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Το σπέρμα, πρώτα στο στόμα, γεύση ερεθιστική, μετά, τα δάκρυα της ηδονής, ρυάκια από πέρλες στο στήθος, στα μαλλιά, στα χείλη. Ο Van Gotha συχνά στολίζει έτσι τις γυναίκες του. Οι άντρες, λένε, αρέσκονται σ’ εκείνες που το καταπίνουν. Φτηνή υπερβολή – η ηδονή της όρασης πιο δυνατή από τα αόρατα βάθη του οισοφάγου. Ο ζωγράφος και ο πίνακάς του την υπέρτατη στιγμή της τελείωσης. Το άρτιο έργο της απόλαυσης, με το χρώμα να κυλά ζεστό πάνω του, αναδίδοντας τις οσμές του.

 

Πόσες άραγε συναντήθηκαν ποτέ με τον οργασμό μέσα από μια πεολειξία; Δεν ξέρω. Κι ωστόσο, η πεολειξία ενέχει τον δικό της, έντονα εγκεφαλικό, οργασμό. Εκεί όπου συντελείται η απόλυτη συνάντηση της Ψυχής με τον Έρωτα. Μια ατελεύτητη προσμονή, ένα μεταίχμιο δόσιμο –όχι παραχώρηση– χωρίς ανταπόδοση.

 

Πηγές: Εφημερίδα Καθημερινή, Περιοδικά Focus και Υποβρύχιο.

ΤΕΛΟΣ