Mπορούν ένας άντρας και μια γυναίκα να είναι φίλοι;

Επί τη ευκαιρία να πω ότι χαίρομαι πάντα όταν συζητάμε μαζί!   Όσο και αν τύχει να διαφωνούμε κάνουμε πολύ ωραίο διάλογο  

 

μπορει να περασεις τη μιση σου ζωη με καποιον/αν και διαπιστωνεις οτι ΠΟΤΕ δεν τον/την ηξερες 100%

 

Εννοειται...σ ενα παραλληλο συμπαν οπου θα ζουμε ολοι ελευθεροι στα λιβαδεια,δε θα χρειαζεται να δουλευουμε,θα βασιλευει η αγαπη και η ανιδιοτελεια και φυσικα θα υπαρχει Αγιος Βασιλης......
 
Δεν νομιζω οτι μπορει να υπαρξει φιλια χωρις να υποβοσκει το ερωτικο στοιχειο...Αυτο ομως απο την αλλη δεν αναιρει και την ιδια τη φιλια..Υπαρχουν φιλικες σχεσεις που ακομα κι αν δεν εξελιχθουν σε ερωτικες(που οι περισσοτερες δεν εξελισσονται),ενυπαρχει παντα μεσα τους το ερωτικο κομματι...Και δεν το θεωρω ασχημο η καταστροφικο κομματι μεσα στη φιλικη σχεση!!

 

Eτσι απλα και ομορφα.

 

Δεν είναι εκεί το πρόβλημα για μένα, αν μου επιτρέπετε  
Είναι στο ότι μπορεί να περάσεις τη μισή ή και όλη σου τη ζωή πιστεύοντας ότι μπορείς να ξέρεις κάποιον 100%.

 

σωστο !

 

Να υποθέσω, από ορισμένες τοποθετήσεις, ότι οι αμφισεξουαλικοί/ές δεν έχουν διόλου φίλους/ες;
Φευ! Οποία εγκεφαλική μονοτονία...

 

Η αλαζονεια μας οτι ειμαστε ικανοι να γνωριζουμε καποιον απολυτα...Και στην ουσια εχουμε πλασει μια εικονα για τον αλλον,τον εχουμε φτιαξει οπως εμεις θα θελαμε να ειναι,ακομα κι αν αυτος μας δειχνει οτι απεχει απο τη εικονα μας και τα συννεφακια μας και μετα συγκλονισμενοι πεφτουμε εμεις απο τα συννεφα!!

 

γιατι πιστευετε οτι ΠΡΕΠΕΙ να γνωριζετε καποιον/αν 100% ?

 

Το σκεφτομουν κι εγω αυτο...Δεν εχω εντρυφησει αλλα θεωρω οτι εχουν φιλους τους οποιους αλλους λιγοτερο κι αλλους περισσοτερο θαυμαζουν και εκτιμουν με αποτελεσμα ναι κι εκει αρκετες φορες να εμπλεκεται το ερωτικο,ανεξαρτητως φυλου...

 

Ω ναι   Αλαζονεία είναι και φόβος μαζί (σε ξέρω απόλυτα, άρα σε ελέγχω άρα δεν μπορείς να μου ξεφύγεις, να με πληγώσεις κλπ). Κακό μείγμα, πολύ κακό  

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές ο άλλος (ή και ο Άλλος) δεν είναι απλά η αφορμή για να φτιάξουμε αυτό που θέλουμε εμείς. Τίποτε παραπάνω. Και του αποδίδουμε τρομερές, μεταφυσικές ιδιότητες.
Και βέβαια τρώμε τα μούτρα μας γιατί τελικά από το βάθρο που τον έχουμε ανεβάσει πέφτουμε εμείς και όχι αυτός.  

Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι δεν φταίει αυτός.  
Και είναι αλήθεια ότι σε όλους μας αρέσει να αρέσουμε και αν δούμε ότι κάποιος μας δίνει τέτοιο μεγαλείο πασχίζουμε, ακόμη και με ψέμματα, να το κρατήσουμε αυτό. Αλλά επίσης είναι αλήθεια ότι είναι ανθρώπινη αδυναμία και πρέπει να τη συγχωρούμε. Διατηρούμε όμως το δικαίωμα να κρατάμε μακρυά όσους μας κάνουν κακό και μας πληγώνουν.

Το καλύτερο είναι ότι εμείς που πέσαμε μπορούμε πάντα να σηκωνόμαστε. Και τα σημάδια μας είναι τα "παράσημα της παλικαριάς μας" που λέει ο μπαμπάκος μου. Και πρέπει να είμαστε περήφανοι για αυτά  

 

Είναι καλό να εκλείπουν οι αφορισμοί μίας μονότονης εγκεφαλικής σκέψης και να εστιάσουμε στην εξατομίκευση.