M/s και προσωπική ανάπτυξη. Χωράει;

Mε τι κόστος; Υπάρχει κάποιο όριο σε αυτό; Φτάνει μέχρι το άπειρο αναίμακτα, χωρις εσωτερικές χαρακιές;

Ότι δε μπορεί να ξεπεραστεί πιστεύεις πως στερεί από τη σχέση και από την προσωπική εξέλιξη πράγματα;

Πολύ όμορφο αυτό. Με κάνει κι αναρωτιέμαι αν η προσωπική εξέλιξη είναι τελικά τόσο προσωπική ή το αποτύπωμα του αφέντη πάνω/μέσα σου.

Θα ήθελα αν έχεις τη δυνατότητα να το αναπτύξεις λίγο περισσότερο αυτό. Δεν είμαι σίγουρη πως καταννοώ σε βαθος τη σκέψη σου. 

Σ'ευχαριστώ θερμά. Κι εσύ να είσαι καλά καλή μου gaby.

 

Ναι, φυσικά. Δεδομένου του απόλυτου ελέγχου και της υποταγής στο M/s τα περιθώρια για προσωπική εξέλιξη θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι ακόμη και μηδαμινά εαν αυτό δεν ήταν στις βλέψεις και επιθυμίες του Κ μέλους.

 

Σας ευχαριστώ για την απάντηση και νομίζω καταλαβαίνω τι λέτε.
Αλλά...
..αν λάβουμε υπόψην ότι "προσωπική ανάπτυξη" σημαίνει η πραγμάτωση του είναι μας, τότε ένα άτομο που είναι slave σε απόλυτο έλεγχο και υποταγή είναι στην κατεύθυνση της προσωπικής του/ της ανάπτυξης.

Αντίστοιχα και ένα άτομο που είναι υ.

Θα γελάσετε αν σας πω ότι σε χώρους που δηλώνουν βδσμ και σε άτομα που δηλώνουν "Κ", τα υ θεωρούνται καταπιεσμένα και περιορισμένα άτομα που χρειάζονται να τα "ελευθερώσουν" να τους αναπτύξουν την "προσωπικότητα" και να τα κάνουν .. κάτι άλλο από αυτό που είναι. Να ξυπνήσουν και να μην είναι .."κορόιδα".

Σίγουρα με έναν ακατάλληλο Κ το μόνο που μπορείς να αναπτύξεις είναι νευρασθένειες είτε ως υ , είτε ως σ. Όπως με κάθε άνθρωπο που σχετίζεται με έναν ακατάλληλο άνθρωπο.

Από εκεί και πέρα, ως υ και σ, η κατεύθυνση της προσωπικής μας ανάπτυξης είναι η παράδοση ελέγχου και η υποταγή.
Συνειδητή επιλογή "κορόιδου". Δεν είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ή να πετύχουμε κάποιους στόχους.

Η προσωπική μας ανάπτυξη είναι να γίνουμε από άτομα - ιδιοκτησίες και από ανεξάρτητοι - εξαρτώμενοι.

Το αντίθετο του βανιλοορισμού "προσωπική ανάπτυξη" που ισχύει μια χαρά για ένα βανίλα άτομο.

Για τον λόγο αυτό, δεν καταλαβαίνω την εξαίρεση, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Σίγουρα χαίρομαι που υπάρχει θέμα συζήτησης και θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον κάθε θέση.

 

Υπάρχει ανάπτυξη σε μια τέτοια σχέση,ανάπτυξη προς την κατεύθυνση που θα σου δώσει η Κ που ανήκεις.Και φυσικά ειναι καρπός (και)της εκπαίδευσης που εχεις λάβει απο τον άνθρωπο στον οποίο ανήκεις.

 

Παρακολουθώ το νήμα με ενδιαφέρον , καιρό είχα να δω αξιόλογο θέμα , μπράβο.
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι σε ορισμένες περιπτώσεις μπερδεύουμε την προσωπική ανάπτυξη με την πορεία της σχέσης. Τα θέλω του Κ/Α τα οποία θα ζητήσει- εκμαιεύσει - απαιτήσει κλπ δεν έχουν καμία σχέση με την προσωπική αναπτύξει του υ/σ αλλά αφορούν μόνο τα γούστα , ας μου επιτραπεί η έκφραση , του Κ/Α . Προσωπική ανάπτυξη σαφώς και υπάρχει μέσα στο D/s και στο M/s , αρκεί ο Κ/Α να είναι σοβαρός άνθρωπος και να σεβευπρωτα από όλα τον εαυτό του και με τον ίδιο τρόπο και την ιδιοκτησία του. Θεωρώ επίσης ότι προσωπική ανάπτυξη υπάρχει και από το υ/σ προς το Κ/Α . Πόσοι από εμάς σε μια σχέση , όταν αυτή λήξει δεν βλέπουμε πράγματα που υιοθετήσαμε από το άλλο και μας πήγαν ένα βήμα πιο μπροστά πνευματικά ; καλημέρα σε όλους , καλή Κυριακή !!!!

 

Αν αναλογιστούμε πως κάθε άνθρωπος που σκέφτεται και δρα out of the box της όποιας κοινωνικής νόρμας έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα για την προσωπική του εξέλιξη και δεδομένου ότι:

• Η εθελοδουλεία ωθείται από υγιή κίνητρα
• Το υ κατανοεί, θαυμάζει και συναινεί στο όραμα του Κ
• Το υ παραδίδει τον έλεγχο της δύναμης
  • στο σώμα του
  • στη συμπεριφορά του
  • στη στάση ζωής του

τότε θα μου φαινόταν αδιανόητο αν σε μια M/s ή και D/s σχέση δεν υπήρχε προσωπική ανάπτυξη των μελών της.

Όπως είπε και η @Mystique το M/s είναι ψυχή βαθιά. Και μόνο όταν βουτήξεις στο βάθος της ψυχής σου μπορείς να βγεις στην επιφάνεια με την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου  

 

Το petαρίδι το έβαλα να σπουδάσει κάτι που θα μου είναι χρήσιμο.

 

Aχ στεφάνι,
Βρίσκω όλα τα παραπάνω εξαιρετικά σημαντικά για κάθε σχέση. Το βάθος και η ουσία των οποίων πηγάζει από τους ανθρώπους που τις απαρτίζουν. Ακόμη πιο απαραίτητα αν θέλεις γίνονται στο M/s και τούτο διότι τα ζητούμενά του είναι τέτοια που πως να σταθεί χωρίς αυτά; Φιλοσοφικά μιλώντας είναι πράγματι εκ των ουκ άνευ. Καμία αμφιβολία αγαπημένη @Mystique
Θα ήθελα να εμβαθύνουμε όμως ως προς την ύπαρξη ή μη της προσωπικής εξέλιξης εντός του M/s. Aντιλήφθηκα από την τοποθέτησή σου πως πιστεύεις σε αυτήν. Το παιράδειγμα της εξέλιξης του γονέα είναι εξαιρετικό. Στο M/s όμως η όποια εξέλιξη είναι προϊόν απόφασης του κ και εκεί υπάρχει θαρρώ πολύ ζουμί και ενδιαφέρουσες ενδεχομένως θέσεις.  

 

Θα γελάσετε αν σας πω ότι η δική μου εκδοχή για το M/s λέει ακριβώς το αντίθετο. Πως δηλαδή η προσωπική ανάπτυξη του s έγκειται απόλυτα στις βλέψεις που έχει ο κ για το ίδιο. Αν το θελήσει κσλύτερο άνθρωπο γιατί κωλοπαιδίζει θα πρέπει να κάνει κάποιες προσπάθειες για αυτό. Αν θελήσει να πετύχει κάποιους στόχους θα του θέσει τους στόχους και ενδεχομένως θα του βάλει και κάποιο πλάνο για αυτούς.
Η όποια εξάρτηση ενισχύει την ανάγκη να ακολουθήσει και οι όποιες δυσκολίες αποτελούν προιόν διαχείρισης του κ μέλους γιατί το υ ή s βρίσκεται ήδη πλέον σε άλλα "νερά" για να μπορέσει να τις διαχειριστεί μόνο του.
Σε κάθε περίπτωση η οποιαδήποτε θέση των υ/s για τα πάντα δεν έχει καμία σημασία διότι και η προσωπική τους ανάπτυξη ή όχι όπως και όλα τα άλλα περνάνε στα χέρια και τις αποφάσεις του κ.

 

Εδώ κάπτεν πριν συμφωνήσω ή διαφωνήσω μαζί σου, έχει σημασία το πως έχεις εσύ στο μυαλό σου τον Κ. Γιατί όλο το ζουμί της θέσης σου βρίσκεται εκει .  

 

Πρώτα πρώτα κρατάω περισσότερο από το νήμα της cassie αυτό που γράφει για την ζωή της ότι είναι "με σκοπό και νόημα". Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικό και μπορώ να φανταστώ πως προκύπτει μέσα από το Κ/υ βίωμα.


Έπειτα σκέφτομαι ότι η συνθήκη Κ/υ αν είναι σωστή προσφέρει από μόνη της εργαλεία προσωπικής ανάπτυξης για το υ.
Τέτοια όπως η αυτοσυγκράτηση, ένα πιο ανοιχτό μυαλό, η απελευθέρωση των σεξουαλικών αισθήσεων, η καλύτερη επεξεργασία των συναισθημάτων (πχ γιατί είμαι θυμωμένος τώρα; είναι θυμός ή κάτι άλλο; ), το να είσαι τόσο καλός με τον εαυτό σου που να του επιτρέπεις να ζήσει αυτό που επιθυμεί, το να είσαι συνεπής στον λόγο σου, να έχεις περισσότερη υπομονή, να μην έχεις διογκωμένο εγω, το να ξέρεις πότε να ακούς και πότε να μιλάς, η εσωτερική δύναμη και η μαχη που χρειάζεται για να γίνεις μια καλή σκλάβα, η ικανότητα του να καταφέρνεις να συγχωρείς τον εαυτό σου αν σου δωθεί συγχώρεση και να προχωράς παρακάτω κτλ.κτλ.
Γιατί όταν μαθαίνεις να λειτουργείς έτσι σε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής σου αυτά λογικα επηρεάζουν και το πώς διαχειρίζεσαι την ζωή και τον εαυτό σου γενικοτερα.

Το κίνητρο μιας υ απλά είναι διαφορετικό, γιατί δεν τα κάνεις όλα αυτά με σκοπό την εσωτερική σου ανάπτυξη αλλά με σκοπό να είσαι μια καλή σκλάβα που ικανοποιείς τον Κ σου κατά το καλύτερο δυνατόν, το καλό αποτέλεσμα όμως είναι υπαρκτό. Οι διαδρομές είναι διαφορετικές από ένα βανίλα άτομο γιατί ξεκινάς από διαφορετική αφετηρία αλλά και οι δύο διαδρομές έχουν να προσφέρουν.

Τέλος, ενας Κ, λογικά και πάλι, θέλει "δίπλα" του ένα ενδιαφέρον άτομο, ένα άτομο που να πετυχαίνει τους σκοπούς του (και όταν δεν γίνεται να τους πετύχει να ξέρει πότε να υποχωρεί και να προχωράει), μια γερή προσωπικότητα με ενδιαφέροντα και οχι ένα μίζερο και δυστυχισμένο πλάσμα, οπότε και λογικά το σπρώχνει προς αυτή την κατεύθυνση.

Τώρα, παρόλο που αυτά που έγραψα τα θεωρώ λογικά και τα πιστεύω, κάτι ξύνει το μυαλό μου για την διαφορά ενός αποτελέσματος με εσωτερικό ή εξωτερικό κίνητρο. Σε αυτό ίσως θα μπορούσε να απαντήσει ένας ψυχολόγος, ο οποίος θα είχε περισσότερες γνώσεις επί του θέματος. Θεωρώ ότι υπάρχει αποτέλεσμα, δηλαδή ότι πράγματι μαθαίνει το υ εργαλεια που καλυτερεύουν τον εαυτό του και την ζωή του αλλά υπάρχει άραγε διαφορά όταν το κίνητρο είναι εκτός μας ή εντελώς εντός μας;
Επηρεάζεται το αποτέλεσμα, η διάρκεια του ή κάτι άλλο;
Αυτή τη στιγμή δεν το γνωρίζω αυτό.
Βιώνω μια περίοδο που παλεύω να με καλυτερεψω έχοντας την ευθύνη του εαυτού μου, επειδή εγώ προσωπικά το έχω ανάγκη αυτό και πιστεύω πως ένας Κ αυτή τη στιγμή θα μου έκανε περισσότερο κακό από καλό. Χρειάζομαι να είμαι εγώ η αιτία της προόδου μου γιατί νιώθω ότι αν δεν είμαι εγώ αρχικά η αιτία τότε δεν θα μπορώ να προσφέρω σε κανέναν άλλο.

( Πάρα πολύ ωραίο νήμα @kinvara , ξεχωριστό! )

 

Διαβάζω την εξέλιξη του νήματος με προσοχή και θα ήθελα να καταθέσω πως αντιλαμβάνομαι το θέμα.
Προσωπική ανάπτυξη υπό την έννοια της προσωπικής επιλογής, απόφασης, πρωτοβουλίας για την πορεία της ζωής ενός s δεν μπορεί να υπάρξει, εφόσον στο M/s οι αποφάσεις για λογαριασμό του s εκπορεύονται από τον M.
Ανάπτυξη στα πλαίσια μιας M/s σχέσης είναι λογικό να συμβαίνει, ειδικά κατά την εξέλιξη της εκπαίδευσης και διαμόρφωσης του s κατά τα πρότυπα που θέτει ο M.
Για την εξέλιξη του s μέσα στους κοινωνικούς ρόλους που μπορεί να έχει αυτό (εργαζόμεν@, γονέας, εθελοντ@ κ.α.) πάλι σημαντικό ρόλο παίζει ο τρόπος διαχείρισης του s από τον Μ, κατά τις επιθυμίες και τις προσωπικές αντιλήψεις Του. Υπάρχουν Μ που επιθυμούν το s να εξελίσσεται, να αποκτά γνώσεις, εξειδίκευση, επαγγελματική ανέλιξη και κοινωνική δράση, υπάρχουν όμως και Αυτοί που επιθυμούν το s στάσιμο. "Με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις" λέει το ρητό.
Για να καταθέσω και μερικές δικές μου εμπειρίες. Η εξέλιξη που έχω δει στον εαυτό μου εντός της M/s σχέσης που βιώνω είναι πολύ σημαντική, και ως προσωπικότητα αλλά και στους κοινωνικούς ρόλους.
Ο πρώτος καιρός δεν ήταν εύκολος καθώς ο Αφέντης οριοθετούσε συνήθειες και παρορμητικές συμπεριφορές που δεν τις αντιλαμβανόμουν και δεν μου προσέφεραν κάτι ουσιαστικό. Ο έλεγχος της καθημερινότητας και των επικοινωνιών, συντέλεσε στο να νιώθω ήρεμη και οριοθετημένη μέσα στην ρουτίνα. Μέσα από την εκπαίδευση, η ζήλια και η ανασφάλεια ελαχιστοποιήθηκαν. Βλέπω τον εαυτό μου πιο σίγουρο, πιο αποφασιστικό, πιο ενδυναμωμένο από ότι ήμουν πριν, εστιάζοντας στον Αφέντη και στον εαυτό μου και όχι στις επιθυμίες τρίτων.
Ο Αφέντης επεδίωξε να εμβαθύνω σε αρκετά αντικείμενα όπως η μαγειρική και η ζωγραφική, να ξεκινήσω μεταπτυχιακό, να παρακολουθώ εξειδικευμένα σεμινάρια και να διαβάζω περισσότερο. Επίσης επέτρεψε την απασχόληση σε εθελοντικές δράσεις και ομάδες μέχρι το σημείο που αυτές δε μου δημιουργούσαν άσχημο συναίσθημα. Την περίοδο που δυσκολευόμουν να χάσω κιλά μου επέβαλε έναν τρόπο διατροφής, με τον οποίο έφτασα πολύ κοντά στο στόχο μου και ένιωθα εξαιρετικά. Τέλος, αντιλαμβανόμενος την ικανότητα μου να έχω ηγετική θέση στην εργασία μου, ενθάρρυνε τη διεκδίκηση από μέρους μου θέσης ευθύνης.
Όλα τα παραπάνω έγιναν με τη δική Του καθοδήγηση και ενθάρρυνση. Όπως λέει και ο Αφέντης, έχει άλλη χάρη να κατέχεις μια δυνατή και σημαντική γυναίκα, «Θέλω να είσαι γερακίνα» μου λέει. Προσπαθώ να μην τον απογοητεύσω.