M/s και προσωπική ανάπτυξη. Χωράει;

Δεν αμφιβάλλω για την κρίση εκ του αποτελέσματος. Τι σχέση έχει όμως με τους προβληματισμούς μου δεν καταλαβαίνω. Κάπου σε χάνω.

Το παρόν νήμα πραγματεύεται το αν μπορεί να υπάρξει προσωπική ανάπτυξη στο M/s, τι μορφή μπορεί να έχει αυτή, πως την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Στο πλαίσιο αυτό δεν χωράει καμία "προσδοκία" και δεν τίθεται κατ' αυτόν τον τρόπο.

Όσο πιο βαθιά μπαίνεις σε αυτό, τόσο περισσότερο μεγεθύνεται και βιώνεται ως ανάγκη. Η εκπαίδευση, η ώσμωση δημιουργεί, καλλιεργεί, κατευθύνει και οδηγεί στο κατά κ επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η ανάγκη δεν σχετίζεται απαραίτητα με την ποιότητα.
Αν πραγματικά πεινάς θα φας ότι βρεις, αν πραγματικά διψάς το ίδιο.
Αν καλύψω αυτά δεν συνεπάγεται ποιότητα.
Η ποιότητα στη ζωή και εν προκειμένω στην κ/υ ζωή έρχεται μέσα από την ίδια ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν αυτές τις σχέσεις και τις επιλογές τους. Σε βάθος χρόνου αποτελεί ή όχι αποτέλεσμα των επιλογών και της εκπαίδευσης του κ.

Καμια διαφωνία. Εξάλου δεν τέθηκε, από εμένα καμία αμφισβήτηση ως προς το πότε κρίνεται. 

 

Στο κείμενο που αναφέρεται η νηματοθέτρια η προσωπική ανάπτυξη γράφεται έτσι:

Στον τίτλο του νήματος αλλά και στην ανάπτυξη του θέματος που καλούμαστε να συζητήσουμε, η προσωπική ανάπτυξη γράφεται έτσι:

Τα εισαγωγικά στο αρχικό κείμενο δεν μπήκαν τυχαία.

Ένα άτομο που έχει συνείδηση εαυτού, γνωρίζει πολύ καλά ότι η παράληψη των εισαγωγικών το τοποθετούν εκτός θέσης. Η θέση άλλωστε δεν είναι μια καρέκλα, είναι γνωστό αυτό νομίζω, η θέση σχετίζεται με τη συνείδηση. Ένα ευσυνείδητο slave ξέρει πολύ καλά τι γράφει, πως το γράφει και γιατί το γράφει.

Φυσικά και μπορούμε να συζητήσουμε για την «προσωπική ανάπτυξη» του slave, αφού και εφόσον έχει απωλέσει βούληση και προσδοκία. Χωρίς αυτή την απώλεια τα εισαγωγικά δεν χρειάζονται και η συζήτηση δεν γίνεται για την «προσωπική ανάπτυξη» του slave αλλά για την προσωπική ανάπτυξη του submissive, του bottom, της γκόμενας, της συζύγου ή ό,τι άλλο ο καθείς αγαπά…

Iagos

 

Φυσικά και μπορούμε να συζητάμε περί απώλειας όποιων χαρακτηριστικών/ιδιοτήτων/παραμέτρων των slaves, σύμφωνα με τις επιθυμίες των Κ τους.

Διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές θεάσεις κι επιθυμίες, συνθέτουν αν μη τι άλλο ένα ενδιαφέρον πεδίο συζητήσεων, ασχέτως συγκλίσεων ή αποκλίσεων.

Ωστόσο..

Αυτό για μένα είναι η επιτομή του «τα ράσα δεν κάνουν τον παπά».
Ομοίως όπως τα εισαγωγικά δεν κάνουν την σκλάβα, και τα κεφαλαία δεν κάνουν τον κυρίαρχο.

Όταν έχεις συνείδηση εαυτού, δεν είναι τα όποια εισαγωγικά αυτά που σε κρατούν στη θέση ή σε βγάζουν απ αυτήν.
Είναι η συνειδητότητα, η ωριμότητα και η εμβάθυνση με τα οποία στέκεσαι σε αυτήν, και την τιμάς δια πράξης και ουσίας.

 

Από τα συμφραζόμενα της cassie φαίνεται ότι μιλάει για την ουσία της προσωπικής ανάπτυξης, όπως την ζει ως σκλάβα. Δεν κάνουν για μένα τα εισαγωγικά τη διαφορά ακόμα και αν μπορώ να υποθέσω γιατί τα έβαλε η cassie, και να το βρω αυτό συγκινητικό.

 

Σ'ευχαριστώ @Iagos για το ξεδίπλωμα της σκέψης σου στο νήμα μου, ωστόσο :

Quotάρισα και πήγα ένα βήμα παραπέρα από την έκφραση "προσωπική ανάπτυξη" εντός ή εκτός εισαγικών όλη την παράγραφο του oμορφου νήματος της @cassie.
Ο λόγος γιατί η ουσία που με παρακίνησε βρίσκεται στην ψυχή και τις αισθήσεις που μας παραθέτει. Στην αξιολόγηση της ζωής της και την πορεία της και στο αποτύπωμα που αφήνουν εντός της.

Εξάλου @Iagos ήμουν σαφής, δεν ήμουν;

Μου λες πως ένα ευσυνείδητο slave βούλεται; ή μου λες πως η ευσυνειδησία δεν περιέχει βούληση;
Η μήπως μου λες πως η συνείδηση εαυτού και θέσης δεν περιέχει βούληση;

Ή μηπως μου λες πως τη θέση του slave μπορεί να την κρίνει οποιοσδήποτε άλλος πέραν του αφέντη του ;

 

Ας μιλήσουμε για αυτοκίνητα λοιπόν.
Που λέτε, έχω ένα αυτοκίνητο που θεώρησα σωστό να το αναπτύξω, ή όπως συνηθίζουμε να λέμε εμείς που έχουμε κόλλημα με τα αυτοκίνητα, να το βελτιώσω.
Είχα στο μυαλό μου τι θέλω να κάνω και τους όποιους περιορισμούς. Τώρα θα μου πείτε, τι εννοώ περιορισμούς. Το κάθε αυτοκίνητο έχει συγκεκριμένες δυνατότητες βελτίωσης, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που θυμάμαι από τα νιάτα μου είναι πως ο γνωστός σκαραβαίος μπορούσε να πάρει μηχανή από Πόρσε, αλλά ακόμα και αν χτυπούσες τον κώλο σου κάτω, δεν μπορούσε να πάρει μηχανή από Μπέντλεϊ.
Τώρα θα μου πεις, πέρα από τους περιορισμούς του κάθε αυτοκινήτου είχε τη βούληση να αποφασίσει το αυτοκίνητο τι θέλει να αλλάξω πάνω του ή μέσα του; Είχε κάποιες προσδοκίες για την τελική του εικόνα;
Ξεκάθαρα όχι και στα δύο, αλλά και να είχε, δε γαμείς, ήξερα πως το αποτέλεσμα το αποφασίζω εγώ, ακόμα και να είχε, ακόμα και να προσδοκούσε.
Έκανα λοιπόν τις αλλαγές που ήθελα. Μια μια. Μέχρι να φτάσω στο αποτέλεσμα που ήθελα. Έκατσα λοιπόν να κάνω ένα τσιγάρο μπροστά στο αυτοκίνητο, θα έγραφα στο φρεσκογυαλισμένο μου αυτοκίνητο, αλλά δεν το έχω τόσο πολύ με την καθαριότητα, μη λέμε και μαλακίες.
Και αφού σκέφτηκα σύμφωνα με το νόμο και το καταστατικό, αναρωτήθηκα:
Η προσωπική ανάπτυξη βελτίωση του αυτοκινήτου κατά πόσο μπορεί να είναι προσωπική του βελτίωση αφού την αποφάσισα και την υλοποίησα εγώ; Από την άλλη πάλι, το αποτέλεσμα της βελτίωσης σύμφωνα με τα θέλω μου, είναι ορατά πάνω στο αυτοκίνητο πως μπορεί να μην είναι δικά του; Αν το πάω σε μια έκθεση θα θαυμάσουν αυτό ή το καινούργιο μου πουκάμισο; Αν ξεδιπλώσει στο δρόμο τους 240 ίππους που του χάρισα, από 200 που είχε, θα κάνει αίσθηση αυτό ή ο μαλάκας που πατάει το γκάζι;
Πως θα μπορούσε η βελτίωση του να μην είναι προσωπική του, ακόμα και αν την αποφάσισα ή την υλοποίησα εγώ;

Από την άλλη, ότι αλλαγή και να κάνω, ακόμα και εντός των δυνατοτήτων του, γιατί να θεωρήσω πως υπάρχουν όρια εξαιτίας του συσχετισμού ιδιοκτήτη ιδιοκτησίας;

Edit: Η μαλακία δεν είναι που ανέβασα το ποστ για το Car & Driver στο φόρουμ, η μαλακία είναι που ανεβασα την απαντηση για ένα bdsm νήμα στο Car & Driver. Πάω να δω πως θα το συμμαζέψω...

 

Συμφωνώ ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Υπάρχουν ζευγάρια εκτός βδσμ με ασυμμετρία απόλυτου ελέγχου, όπως υπάρχουν και s χειριστικά ανεγκέφαλα που σέρνουν από την μύτη εξίσου ανεγκέφαλα ενοχικά κ με το πρωτόκολλο απλά να υπάρχει για μόστρα.

Μου δημιουργήσατε όμως μια απορία:
Υπάρχει M/s χωρίς πρωτόκολλα και …"ράσα" ?

 

Ναι υπάρχει.

 

Χμμ.. ενδιαφέρον, έχετε την διάθεση να δώσετε μια περιγραφή για να καταλάβω? 

 

Πρωτόκολλο για μένα είναι τα θέλω, οι κανόνες και οι εντολές του και όχι οι πεποιθήσεις άλλων για το πως πρέπει να είναι το M/s.
Μ/s είναι η ακολουθία, υποταγή, πίστη στον που ανήκεις. Τελεία.

 

Πρώτη απάντηση. Είναι ερώτηση: Δεν υπάρχει Μ/s χωρίς πρωτόκολλα και ... «ράσα;»
Δεύτερη απάντηση: Τα ζευγάρια ενίοτε αναπτύσσουν έναν προσωπικό τους κώδικα επικοινωνίας, ο οποίος μπορεί και είναι ισχυρότερος από οποιοδήποτε πρωτόκολλο.
Τρίτη απάντηση: Αν μπορείς να κυριαρχείς ξεβράκωτος τι σου χρειάζονται τα «ράσα»;

 

Υπάρχει ο βασιλιάς που είναι γυμνός, μάλλον διότι κάτι πήγε στραβά με τα ράσα του και - υπονοεί ο μύθος - έπαψε να είναι βασιλιάς. Δεν μπορώ όμως να φανταστώ αδειανό ράσο να ασκεί Κυριαρχία. Θέλω να πω άλλο να είναι κάποιος το ράσο του, ο ρόλος του δηλαδή σε μια πιο ευρεία ερμηνεία. Και άλλο να μην υπάρχει το πρόσωπο που θα ενδυθεί το ράσο. Ήγουν, χωρίς τον άνθρωπο Κ δεν υπάρχει M/s, χωρίς πρωτόκολλα και ράσα γίνεται.

Ελπίζω να σας κάλυψα, αν όχι εδώ είμαστε