M/s και προσωπική ανάπτυξη. Χωράει;

Γιατί χαρακτηρίζετε ως ανεγκέφαλα τέτοια "s"; Μπορεί αυτό να είναι το ζητούμενό τους, το topping from the bottom.

 

χαχαχα Γλυκέ μου βάζελε, σας ξελόγιασε τόσο η Κρήτη που χάσατε την όμορφη μαθηματική σας σκέψη! 
Και μόνο που υπάρχουν τα εισαγωγικά δεν βλέπω ... φως.
Ανάμεσα στην θέση s και στον άνθρωπο με ζητούμενο topping from the bottom, υπάρχει μεγάλο χάσμα.

Είτε πρόκειται για κάποια προσωρινή φάση βλακείας που όλοι περνάμε κατά καιρούς στη ζωή μας, είτε για μόνιμο στοιχείο χαρακτήρα - τελειωμένου αναπτήρα. Μπορεί να ακούγομαι αυστηρή, αλλά ειλικρινά μέχρι στιγμής, μόνο απύθμενη βλακεία και ρηχότητα έχω συναντήσει σε αυτό.

 

Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει το Πώς της υπόθεσης, αλλά δεν επιμένω, γιατί είναι κάτι που δεν γνωρίζω και δεν έχω συναντήσει ποτέ, επιπλέον παίζει και η περίπτωση να έχουμε διαφορετική ερμηνεία στο τι σημαίνει τελικά πρωτόκολλο και ράσο. Πάντως σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.  

 

@kinvara αγαπημένη,

Είναι ξεκάθαρο αυτό που Λέω:

Επίσης αγαπημένη @kinvara

Αυτό που Λέω, όχι σε εσάς, αλλά στον δημόσιο διάλογο, είναι ότι η βούληση στο M/s σχετίζεται με τη θεμελιώδη συνθήκη ότι το slave δεν θέτει στόχους και δεν τους υλοποιεί.

Χωρίς αυτή τη συνθήκη δεν υπάρχει ολική παράδοση ελέγχου και άρα δεν Ε/έχουμε M/s συσχετισμό.

Μπορεί να Έ/έχουμε D/s, T/b ή ό,τι άλλο.

Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το κάνω πιο ξεκάθαρο.

Κατανοώ με την εν συναίσθηση που Με διακρίνει τις δυσκολίες σας…

Επί του θέματος «M/s και «προσωπική ανάπτυξη». Χωράει;»…. λοιπόν…

Το M/s δεν είναι ένας συσχετισμός που χαρακτηρίζεται από την στατικότατα. Είναι ένας συσχετισμός όπου τον χαρακτηρίζει η ρευστότητα, όπως όλες τις ανθρώπινες σχέσεις άλλωστε. (Φιλικές, ερωτικές, συμμετρικές, οικογενειακές…) Η κάθε ανθρώπινη σχέση επίσης διέπεται από μια ή περισσότερες βασικές συνθήκες για να οριστεί. ( Για παράδειγμα ο γονιός, είτε φυσικός είτε θετός δεν θωπεύει το παιδί… αν αυτή η συνθήκη παραβιαστεί δεν υφίσταται οικογενειακή σχέση και το παιδί πρέπει να απομακρυνθεί…)

Η βασική συνθήκη στο M/s είναι η απώλεια της βούλησης (όπου βούληση θεωρούμε την συνθήκη ότι το slave δεν θέτει στόχους και δεν τους υλοποιεί.) του slave και το καθεστώς Ιδιοκτησίας.

Κατά το πρώτο στάδιο, το οποίο αφορά την εγκατάσταση του slave στον M/s συσχετισμό, και που καλείται στη γλώσσα Μ/μας εκπαίδευση, ο στόχος είναι το slave να απωλέσει τη βούληση (όπου βούληση θεωρούμε την συνθήκη ότι το slave δεν θέτει στόχους και δεν τους υλοποιεί.).

Εφόσον αυτό επιτευχθεί, ‘Ε/εχουμε πλέον εγκατεστημένο M/s, δηλαδή καθεστώς Ιδιοκτησίας.

Οι σχέσεις εγκατεστημένου M/s που Γνωρίζω, είναι σχέσεις μακράς διάρκειας.

Επίσης αυτό που Έχω παρατηρήσει και στον Εαυτό Μου και σε άλλες σχέσεις εγκατεστημένου M/s είναι ότι δεν υφίσταται η έννοια της «προσωπικής ανάπτυξης» για Κ/κανέναν . Αυτό που υφίσταται είναι η συλλογική εξέλιξη.

Εκεί διακρίνω την ουσιαστική διαφορά της ασυμμετρίας με ολική παράδοση του ελέγχου και των συμμετρικών (vanilla) σχέσεων.

Στην συμμετρία το προσωπικό είναι ο εχθρός του συλλογικού.

Δεν νοείται τέτοια αντίληψη στην ασυμμετρία για αυτό μπαίνει και σε εισαγωγικά.

Για αυτό και η λεγόμενη «προσωποπαγής Κυριαρχία» και η «προσωπική ανάπτυξη» του slave φέρουν βαρίδια της vanilla κουλτούρας.

Στο εγκατεστημένο M/s επικρατεί η αντίληψη του Ε/μείς, όπου ο ένας εξ αυτών αποτελεί Ιδιοκτησία του άλλου. Αυτό το Ε/μείς δημιουργεί ένα κοινό σώμα.

Είναι ένα εγκατεστημένο M/s στατικό; Όχι

Ένα εγκατεστημένο M/s μετασχηματίζεται στον χρόνο; Ναι.

Μετασχηματίζεται από εξωτερικούς παράγοντες και μόνο, όπως φέρ’ ειπείν η ένταξη ενός άλλου slave στην M/s συνθήκη, η γέννηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών, η αλλαγή τόπου κατοικίας, η ασθένεια, η ηλικία και πολλά άλλα… Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να μετασχηματίσουν το πρωτόκολλο, άρα και τη σχέση.

Όμως η αρχική συνθήκη δεν μετασχηματίζεται. Και αυτή είναι η απώλεια της βούλησης (όπου βούληση θεωρούμε την συνθήκη ότι το slave δεν θέτει στόχους και δεν τους υλοποιεί.) και το καθεστώς Ιδιοκτησίας.

Οι σχέσεις εγκατεστημένου M/s που Γνωρίζω καθώς και το προσωπικό Μου βίωμα, Μου δείχνουν ότι είναι σχέσεις που εξελίσσονται μέσα στο χρόνο, που κρατούν μέσα στο χρόνο και που στην εσωτερική τους δομή δεν υπάρχει η έννοια του «προσωπικού» αλλά του συλλογικού.

Ε/είμαστε Ε/εμείς…

@kinvara διαβάζοντας σας ξεκίνησα να σιγοτραγουδώ ένα σκοπό. Είμαι άνθρωπος των ελεύθερων συνειρμών…

Επιτρέψτε Μου να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον σκοπό:

μ' αγαπάς, εγώ να δεις

με πονάς, εγώ να δεις

μ' αγαπάς

πως πετάς

και πως μακριά μου δε ζεις

Εγώ να δεις, εγώ να δεις

μ' αγαπάς, εγώ να δεις

με πονάς, εγώ να δεις

μ' αγαπάς και σαν με κοιτάς

στο σώμα μου θέλεις να μπεις

Εγώ να δεις, εγώ να δεις

εγώ αγάπη μου να δεις




Εύχομαι καλά Χριστούγεννα.

Iagos

 

Προφανώς, δεν είναι καν τα ίδια ζητούμενα. Το δεύτερο ωστόσο δεν υποδεικνύει απαραίτητα απειρία ή βλακεία, το κίνητρο μπορεί να είναι πιο σκοτεινό και σε αυτή την περίπτωση, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, ο στόχος είναι ένας και μόνο: εξουσία με τον όποιο τρόπο. Και όσο κυνικό και αν ακούγεται, και είναι, η πιο επιτυχημένη εξουσία ασκείται σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα ότι είναι εξουσιαζόμενοι και όχι απαραίτητα επειδή είναι βλάκες.

Just my 0.02$

 

Είναι πάντα ενδιαφέρουσα η διαπίστωση του πόσο συχνά διαφωνείς με τον εαυτό σου, αλλά το ότι κατέχεις τη μοναδική αλήθεια κάθε φορά είναι εξόχως απολαυστικό.
Σ/σε ευχαριστούμε!

 

Ευτυχώς το petαρίδι το έχω ξεκόψει από παπαρίδικες κολεκτίβες (όπου σαν παιδική ασθένεια το ξεπέρασε) και υπηρετεί την αυτού Εξοχότις ατομικότητά/μοναδικότητά μου  

 

Ποιανής ακριβώς υπόθεσης το "πώς" δεν έχετε καταλάβει; Να σας βοηθήσω θέλω, βοηθήστε με να σας βοηθήσω  

Ευχαρίστως να μας πείτε τη δική σας ερμηνεία του τι σημαίνει πρωτόκολλο και ράσο. Δέχομαι ερωτήσεις για τον λόγο που για μένα τα εισαγωγικά δεν κάνουν τη διαφορά, ίσως να μην σας είναι πολύ σαφές.

 

Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται η πιο επιτυχημένη εξουσία να είναι σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα από αυτόυς που συνειδητά έχουν υποταχθει.
Κατ εμέ δεν υπάρχει μορφή εξουσίας, ούτε καν μορφή σύνδεσης, εκεί που ο άλλος χρησιμεύει απλά ως ο προβολέας μου. Οι 2 θέσεις είναι ένα κακό θεατρικό, με κακές ερμηνείες και παύσεις κοιλιές.
Σας έχει τύχει να υποστείτε θεατρικό μονόλογο που να μοιάζει με ναρκισσιστικό ξέρασμα? Ένα τέτοιο επί 2.
Τα σκοτάδια κτλ εμένα με πάνε σε άλλα μεγέθη σοβαρότερα από το κακομασκαρεμένο γκομενιλίκι.
Ίσως επειδή οι περιπτώσεις που ξέρω σφυρούσαν από μίλια μακριά επιπολαιότητα και ανασφάλεια μαλακιστηριού.

Σε κάποιο άλλο νήμα κάποτε είχατε μιλήσει για το perception, σε αυτήν την συζήτηση μπορεί να διαφέρουν τα perceptions μας. Πάντως αν μου ξανατύχει στο διάβα μου αυτή η γελοία κατάσταση, θα επιχειρήσω να χρησιμοποιήσω το δικό σας perception για να δω αν μου στέκεται.

Πρωτόκολλο και ράσο κατά την ανεπαρκή μου γνώση είναι το σύνολο των κανονισμών στην εκάστοτε κατηγορία ελέγχου. Από τις γενικές "αρχές" και "θεωρίες" που υπάρχουν και διαφοροποιούν την κάθε κατηγορία μέχρι τις κατευθυντήριες γραμμές των θέσεων. ( ο ορισμός χωράει βελτίωση και κάθε συνεισφορά ευπροσδεκτη).

Προφανώς και συμφωνώ με την θέση σας, χωρίς τoν άνθρωπο Κ δεν υπάρχει M/s ( και τον άνθρωπο s επίσης) αλλά θυμάμαι (τα αρχαία χρόνια που βίωσα την εκπαίδευση s) ως βανιλονιούμπι, είχα άλλον τρόπο αντίληψης και συμπεριφοράς σε ανθρώπους που σχετιζόμουν από αυτόν που υπάρχει στο M/s.

Για να καταλάβω τον άνθρωπο Κ και να μπορώ να τον ακολουθήσω.
Για να καταλάβω τον άνθρωπο s (που ήμουν μεν εγώ αλλά στην θέση επαναγνώριζα σε πολλά σημεία και σε άλλα πρωτογνώριζα τον εαυτό μου)
Για να καταλάβω αυτήν την μορφή ασυμμετρίας..
(και όλα αυτά βέβαια μέχρι τον βαθμό που κατάλαβα και ενσωμάτωσα).

Οι βάσεις μου ήταν οι κανόνες.

Απεύθυνση, αναφορές, άδειες, τασκς, καθημερινότητα κτλ , μου ήταν απαραίτητο για τη εκπαίδευσή μου σε κάτι τόσο διαφορετικό και ακραίο.
Τόσο για την λειτουργικότητα της πορείας του M/s όσο και για την δική μου προστασία σε κάτι άγνωστο. Κάθε κανόνας είχε νόημα να υπάρχει εκεί που υπήρχε και όπως υπήρχε. Δομούσε τις θέσεις και την ασυμμετρία.

Και νομίζω ότι ακόμα και οι κανόνες της αποδέσμευσης ήταν ακριβώς αυτοί που χρειαζόμουν για να μην τρελαθώ βγαίνοντας από μια τέτοια μορφή έντονης σύνδεσης.
Φυσικά και υπήρχαν κανόνες πιο προσωπικής Κ "πινελιάς" αλλά ήταν στην ίδια κατεύθυνση και πνεύμα με αυτούς που διαβάζω εδώ κατά καιρούς.

Χωρίς το πρωτόκολλο δεν έχω ζήσει M/s και εικάζω ότι οι κανόνες που σίγουρα θα υπάρχουν θα πρέπει να είναι ίσης (και καλύτερης) ακρίβειας και δομής με τους κανόνες του πρωτοκόλλου που εκπαιδεύτηκα. Αν δεν είναι, υπάρχει πιθανότητα το εκπαιδευόμενο s να ταλαιπωρηθεί. Μπορεί να ταλαιπωρηθούν και οι δυο θέσεις.

Θεωρώ πως σε νιούμπι με τα δικά μου μυαλά, χωρίς πληθυντικό, κανόνες καθημερινότητας, αναφορές, άδειες, παρακαλώ, γονάτισμα, στάσεις, εντολές κτλ δεν θα καταλάβαινα τον άνθρωπο Κ, τον άνθρωπο s, τις θέσεις και το M/s.

Μου είπατε ότι μπορεί να υπάρχει κάτι άλλο εκτός από το πρωτόκολλο και εκεί κολλάει το πως. Τι είναι αυτό το άλλο τελικά?
Δεν σας αμφισβητώ (ειλικρινά), με εντυπωσίασε γιατί δεν πάει στο μυαλό μου, άλλος τρόπος – Πώς- μηχανισμός που να μην συνδέεται με τους γενικούς κανόνες πρωτοκόλλου και τις γενικές βάσεις με κάποιο τρόπο.

 

Για κάποιους το πρωτόκολλο είναι ένα σύνολο καταγεγραμμένων ενίοτε και υπογεγραμμένων κανόνων.
Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι ένας κώδικας αλληλεπίδρασης, με σαφείς κανόνες επιβαλλόμενους με διάφορους κατά περίπτωση τρόπους επιβολής.

Το πρωτόκολλο είναι ένα σημαντικό εργαλείο D/s, αλλά δεν είναι και το μόνο, ούτε είναι πανομοιότυπο για κάθε σχέση.
Το πριόνι είναι ένα βασικό εργαλείο για τον ξυλουργό, αλλά υπάρχουν και ξυλουργοί που μπορούν να φτιάξουν εξαιρετικά, χρηστικά και αισθητικά, ξυλουργήματα με ένα τσεκούρι ή μια ράσπα.

 

@Nickname αξιολάτρευτε, η κεκτημένη ταχύτητα δεν βοηθά…

Με την εν συναίσθηση που Με διακρίνει κατανοώ ότι δεν έπεσαν στην αντίληψη σας σημαντικές συζητήσεις για το

που έχουν γίνει εδώ, από αξιόλογους συνομιλητές, πριν την εικοστή Μαΐου του έτους δύο χιλιάδες και είκοσι που εγγραφήκατε στο φόρουμ.

Μπορείτε να ανατρέξετε σε παλαιότερες συζητήσεις, ειλικρινά θα σας βοηθήσουν.

Πριν ανατρέξετε, νοιώθω την ανάγκη, λόγω της εν συναίσθησης που Με διακρίνει, να κάνω μια εισαγωγή με ένα παράδειγμα έτσι ώστε να μυηθείτε στα άδυτα του προνομίου.

«Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης είχε παραχωρηθεί από το Σουλτάνο το προνόμιο της εκμετάλλευσης γης για χρήση που αφορούσε τις ανάγκες των Μοναστηριών και το προνόμιο του ρόλου του πνευματικού ηγέτη των ορθοδόξων χριστιανών που ζούσαν στα όρια της επικράτειας του Σουλτάνου. (@Nickname για την ιστορική σας κατάρτιση και μόνο, μπορείτε να ανατρέξετε στην διπλωματική εργασία «Η Β΄φάση του Προνομιακού Ζητήματος (1890-1891)και η αποτύπωσή του στον τύπο της Θεσσαλονίκης» της Αναστασίας Παναγιωτοπούλου με Α.Μ.1261 στο Α.Π.Θ.)

Στο σημείο αυτό προκύπτει ένα ερώτημα: πότε παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο

από τον απόλυτο Κυρίαρχο της επικράτειας;

Η απάντηση είναι: παραχωρήθηκε, όταν το Πατριαρχείο έσκυψε την κεφαλή και γονάτισε εμπρός του Σουλτάνου και πρόσφερε στα πόδια Του τα πάντα.»

Καταλάβατε τώρα ότι για να παραχωρηθεί

απαιτείται να έχει προϋπάρξει η υποδούλωση;

Καταλάβατε γιατί σε έναν M/s συσχετισμό η υποδούλωση προϋποθέτει τη συνθήκη ότι

;

Καταλάβατε ότι

στο M/s παραχωρείται από Εκείνον που Έχει την Ιδιοκτησία, στον υποτελή Του;

Είμαι σίγουρος ότι θα το καταλάβετε, υπό δυο προϋποθέσεις: η πρώτη είναι να μην Με περιμένετε στη γωνία κάθε φορά που Λέω τη γνώμη Μου εδώ και να κινείστε από κεκτημένη ταχύτητα, και η δεύτερη και ίσως σημαντικότερη, να διαχωρίσετε μέσα σας ότι D/s και M/s είναι δυο διαφορετικά συστήματα του σχετίζεσθαι εντός της ασυμμετρίας. Το δεύτερο προϋποθέτει την υποδούλωση, το πρώτο όχι…

Στη συνέχεια τώρα αξιολάτρευτε @Nickname …

Να πείτε ότι δεν το ‘Εγραψα; Το Έγραψα:

Το M/s δεν είναι

Αλλά είναι

.


Και επανέρχομαι στο παράδειγμα:

«Το προνόμιο του Πατριαρχείου ποτέ δεν ήταν θέσφατο. Επειδή η ιστορία χαρακτηρίζεται από τη ρευστότητα, υπήρξαν Σουλτάνοι που αφαίρεσαν από το προνόμιο και Σουλτάνοι που πρόσθεσαν στο προνόμιο. Ένα δεν συνέβη ποτέ και παρέμεινε σταθερό: η πίστη και αφοσίωση στην απόλυτη Κυριαρχία του Σουλτάνου. Αν το Πατριαρχείο προχωρούσε σε άρση της υποδούλωσης (κοινώς σήκωνε μπαϊράκι), τότε ο Σουλτάνος σύμφωνα με το Δίκαιο (και όχι το δίκιο) είχε την Εξουσία από το να αφαιρέσει εντελώς

έως να βάλει ένα μπουρλότο στο Πατριαρχείο και να το κάνει οικόπεδο.

Καταλάβατε γιατί, για να Έ/εχουμε M/s, είτε εντός του έχει παραχωρηθεί προνόμιο είτε όχι, απαιτείται να προϋπάρχει η βασική συνθήκη ότι

χωρίς την άδεια του Ιδιοκτήτη;

Δηλαδή δεν δρα αυτοβούλως, και αν το κάνει θα το πάρει "ο γερό-διάλος" που λένε στο χωριό Μου;

Επιτρέψτε Μου αξιολάτρευτε @Nickname να προσθέσω ένα τελευταίο και να το κλείσω.

Αναφέρθηκα παραπάνω ότι M/s και «προσωπική ανάπτυξη» είναι ασύνδετα και αυτό γιατί ένα εγκατεστημένο M/s 24/7 εξελίσσεται μέσα από το Ε/εμείς… (εξελίσσεται, δεν αναπτύσσεσαι, για αυτό και τα εισαγωγικά).

Αυτό το Ε/εμείς έχει τεράστια διαφορά από το Μ/μαζί… και το επισημαίνω για να μην σας μπερδεύει…

Το Μ/μαζί είναι μια vanilla αντίληψη που δεν χωρά ούτε καν σε soft D/s…

Το Ε/μείς αποτυπώνει ένα σώμα όπου το ένα μέλος ανήκει στο άλλο με καθεστώς Ιδιοκτησίας…

Το Μ/μαζί αποτυπώνει μια συμμετρική αντίληψη της σχέσης…

Χαλαρώστε…

Καλά Χριστούγεννα

Iagos

 

Είναι προφανές my dear Watson. Ακόμα και αν η υποταγή είναι συνειδητή, πάντα υπάρχει η δυνατότητα "επανάστασης". Αν δεν ξέρεις καν ότι είσαι υποταγμένος, σε τι θα επαναστατήσεις;