M/s... ο μεγάλος κακός λύκος...

Λίγο καιρό πριν και ενώ ήδη θεωρούσα τον εαυτό μου σκλάβα, η άποψη αυτή μου φαινόταν απόλυτη και κάπως σαν υποχρεωτική προϋπόθεση. Από τότε όμως που αποφάσισα να πω ναι σε όλα μα όλα-όλα, βρήκα την ψυχική μου ισορροπία και περνάω την πιο δημιουργική και καλή φάση της ζωής μου. Άρα υπήρχαν κάποια εσωτερικά εμπόδια που με κρατούσαν σε επιφύλαξη. Κι έτσι την υποστηρίζω αυτή την άποψη, αλλά μόνο για όσους το έχουν πραγματικά ανάγκη.

 

τελικα σε αυτο το ποστ ανταλλαζουμε αποψεις και ιδεες η προσπαθουμε να να επιβαλλουμε το σωστο η λαθος.?Για μενα πρωσοπικα δεν εχω προβλημα με καμια απο τις αποψεις του καθενος,αρκει να μην θετουμε την σωματικη και πνευματικη υγεια ατομων σε κυνδηνο.

 

Εγω Λαρα μου δεν διαφωνω μ'αυτα που μολις εγραψες.Εχω ομως την αισθηση οτι διαφωνουν παααααααρα πολλοι αφεντες και σκλαβοι ( κατα δηλωσιν τους) εδω μεσα...Να ανατρεψει διαταγη; Πολυ ανατρεπτικη σε βρισκω  
Απο την αλλη,τι σημαινει ζηταω release; Παιζει να το αρνηθει δηλαδη ο αφεντης ;
Και μια τελευταια ερωτηση: Στο γλωσσαρι,διαβαζω:

"ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΔΥΝΑΜΗΣ: Οποιαδήποτε κατάσταση όπου δύο ή περισσότεροι άνθρωποι συναινετικά και εθελοντικά συγκατατίθονται σε μια σχέση δύναμης, στην οποία ένα (ή περισσότερα) άτομα ασκούν εξουσία και ένα (ή περισσότερα) άτομα υπακούουν στην εξουσία. Η σχέση αυτή μπορεί να διαρκέσει για ένα προκαθορισμένο διάστημα ή αόριστα. Σχέσεις που βασίζονται σε απροσδιορίστου χρόνου ανταλλαγή δύναμης αναφέρονται συχνά ως σχέσεις ΟΑΔ (*1). Ο καθοριστικός παράγοντας της ανταλλαγής δύναμης είναι η συνειδητή, σκόπιμη δημιουργία ενός δυναμικού εξουσίας, στο οποίο τουλάχιστον ένα άτομο έχει τον ψυχολογικό έλεγχο (ως κάποιο προσυμφωνημένο σημείο) τουλάχιστον ενός άλλου ατόμου. "

Τι σημαινει ψυχολογικος ελεγχος ,εστω σε καποιο προσυμφωνημενο σημειο( ;;; ) ενος ατομου;
Υπαρχει απολυτη ερμηνεια αυτης της φρασης στην οποια στηριζεται ,η οποια ειναι το θεμελιο ,και δεν νομιζω οτι υπαρχει αντιρρηση επ'αυτου, η σχεση αφεντη - σκλαβου ;
Τι σημαινει "ασκουν εξουσια"; Εξουσια επι τινος; Εξουσια επι της σχεσης, εξουσια επι του ατομου ως αυθυπαρκτης υπαρξης ,η και των δυο μαζι;
Οταν εγω συγκατατεθω να γινω σκλαβος σου αοριστου διαρκειας,αυτο σημαινει οτι εσυ νομιμοποιεισαι,εντος των πλαισιων της συμφωνιας μας ,να μου επιβαλλεις τι θα ψηφισω στις ευρωεκλογες του Ιοιυνιου;
Αν εγω παρακουσω την εντολη ,σημαινει οτι de facto παυω να ειμαι σκλαβος σου η οτι διακυβευεται η M/s σχεση μας ;

 

Μια παρατήρηση που δεν έχει ασφαλώς γενική ισχύ, πλην όμως περιγράφει ένα αρκετά συχνό φαινόμενο:

Πολλές σχέσεις που εμφανίζονται εξωτερικά στους ανίδεους τρίτους ως σχέσεις M/s ή ΤΡΕ, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μεταμφιεσμένες σχέσεις Perv/perv, δηλαδή σχέσεις μεταξύ ανθρώπων που μοιράζονται παρόμοιες διαστροφές ή ακριβέστερα, συμπληρωματικούς ρόλους στις ίδιες διαστροφές. (π.χ. σαδιστής και μαζοχιστής στην αλγολαγνεία). Σε σπανιότερες περιπτώσεις, όταν η «μεταμφίεση» είναι απολύτως επιτυχημένη, ούτε οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι δεν αντιλαμβάνονται την όντως δυσδιάκριτη αλλά υπαρκτή διαφορά.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η εξαντλητική, λεπτομερής και ενίοτε μακροχρόνια διαπραγμάτευση που προηγείται της σύναψης του δεσμού εξασφαλίζει στο υποτακτικό μέρος μεγάλα περιθώρια ελευθερίας κι αυτονομίας. Καταχρηστικά η όλη διαδικασία ονομάζεται «οικοδόμηση εμπιστοσύνης», στην πραγματικότητα πρόκειται για «παζάρεμα» των όρων παράδοσης κι υποταγής.

Τι εξασφαλίζει ο υποτακτικός απ’ αυτήν την χρονοτριβή; Συνήθως δύο προνόμια: Πρώτον, το δικαίωμα να διατηρήσει την καριέρα του, άρα και την οικονομική του ανεξαρτησία για μελλοντική χρήση. Δεύτερον, το δικαίωμα να διατηρεί τις πολιτικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές του πεποιθήσεις, δηλαδή σχετική ή απόλυτη ελευθερία λόγου και σκέψης. Φυσικά ένας έξυπνος υποτακτικός το επιτυγχάνει αυτό με πλάγιο τρόπο επιλέγοντας δηλαδή ως κυρίαρχο κάποιον που του μοιάζει και του ταιριάζει, δηλαδή κάποιον με συγγενή κοσμοθεωρία και συμβατότητα διαστροφών. Πρακτικά τούτο σημαίνει πως ο εθελόδουλος αποφεύγει την πλύση εγκεφάλου και κυρίως αποφεύγει να κάνει όσα δεν του αρέσουν και δεν τον ικανοποιούν.

Ανοίγω παρένθεση. Θα παρατηρήσατε ασφαλώς πόση τεράστια ελευθερία λόγου και σκέψης διαθέτουν οι υπό κατοχή εθελόδουλοι κι εθελόδουλες της κοινότητάς μας και πόσο εντυπωσιακά την αξιοποιούν με τις παρεμβάσεις τους. Με την έγκριση των κυρίων τους φαντάζομαι, οι οποίοι ασφαλώς διαβάζουν κι εγκρίνουν κάθε τους κείμενο πριν δημοσιευθεί. Ή μήπως πέφτω έξω; Ίσως σοκάρω ορισμένους, αλλά ενώ είχα παραχωρήσει κατόπιν συμφωνίας μας στην εθελόδουλή μου πλήρη θρησκευτική και πολιτική ελευθερία, (ήταν φιλελεύθερη και βουδίστρια ενώ εγώ άθεος μαρξιστής), κι απόλυτη ελευθερία λόγου ενώπιος ενωπίου, εντούτοις της είχα αφαιρέσει δια ροπάλου το δικαίωμα να εκφράζει τις προσωπικές της απόψεις της δημοσίως ενώπιον τρίτων ή σε ανάλογες κοινότητες όπου συμμετείχε προηγουμένως. Αν μιλάμε για το Απόλυτο, ο εθελόδουλος οφείλει να είναι φερέφωνο, His Master’s Voice, έτσι πίστευα τότε, αλλιώς κοροϊδευόμαστε. Ποιο το νόημα να ελέγχεις το σώμα αν δεν ελέγχεις τον νου και τη γλώσσα; Φυσικά η κοπέλα δεν άντεξε επί μακρόν. Και δεν ήμουν καν ένας σκληρός Αφέντης, μάλλον παραήμουν συγκαταβατικός και τρυφερός στην συμπεριφορά μου. Αναρωτιέμαι πόσοι απ’ τους «σκληροπυρηνικούς» απολογητές της απόλυτης εθελοδουλείας θα άντεχαν περισσότερο μια παρόμοια απαγόρευση-φίμωμα και πόσοι κυρίαρχοι θα αποτολμούσαν να την επιβάλλουν. Κλείνει η παρένθεση.

Συμπέρασμα: θα επιχειρήσω έναν παραλληλισμό. Ενώ στη θεωρία μια σχέση M/s προσομοιάζει με την απόλυτη δεσποτεία, συχνά στην πράξη παίρνει την μορφή Συνταγματικής Μοναρχίας όπου το συμφωνηθέν Σύνταγμα δεσμεύει αμφότερα τα μέρη, τόσο τον εξουσιαστή όσο και τον εξουσιαζόμενο κι η παραβίαση ενός άρθρου δεν γίνεται αδιαμαρτύρητα αποδεκτή αλλά επιφέρει ένταση, τριβές, ενίοτε δε ακόμη και διάλυση της σχέσης. Άρα το Απόλυτο συναντάται συχνότερα στην θεωρία απ’ ότι στην αληθινή ζωή.

Για τον ίδιο λόγο, επειδή δηλαδή τα πάντα είναι Σχετικά, πιστεύω πως κι οι ορισμοί, αν και εξαιρετικά χρήσιμοι ως μπούσουλας και πυξίδα, εντούτοις δεν αποτελούν θέσφατα κι επιδέχονται συνεχών τροποποιήσεων και βελτιώσεων. Είναι μύθος πως υπάρχει τάχα γενική συναίνεση ως προς το ακριβές περιεχόμενο των όρων αυτών. Ιδού ένα πρόχειρο παράδειγμα που αλίευσα απ’ το διαδίκτυο:

Some practitioners feel the difference between submissive and slave is the degree of submission. However, many who are involved in master/slave relationships see the difference as one in kind, not in degree. In particular, some slaves do not have a naturally submissive personality, but simply choose to surrender their will and volition to another.

There is considerable debate over the exact definition of the word "slave" as it pertains to BDSM. Many people believe that you are a slave if you consider yourself one, whilst others believe one must be in the emotional state of total power exchange (TPE) for the term to apply.

There are differences of opinion about whether one needs to be currently in an M/s relationship to be identified as a slave. Many in the BDSM community do not feel that ownership is a requirement, viewing slavery as an identity rather than a condition.

Bλέπετε πόσες αντικρουόμενες απόψεις υπάρχουν ακόμα και για όρους που αποτελούν την αλφαβήτα των σχέσεων εξουσίας; Που να πάμε και σε ποιο εξειδικευμένα θέματα. Δήλωσα ήδη πως προσωπικά προτιμώ τους όρους αλγολαγνεία ή αλγοφιλία αντί του διαδεδομένου όρου σαδομαζοχισμός, εθελόδουλος αντί σκλάβου, εθελοδουλεία αντί M/s κοκ. Θα συνεχίσω να τους χρησιμοποιώ εναλλακτικά κι ελπίζω να βρω μιμητές, αν και «η έξις δευτέρα φύσις».

Επαναλαμβάνω τέλος για να μην παρεξηγηθώ πως οι παρατηρήσεις μου αυτές έχουν μερική κι όχι καθολική ισχύ. Αν κάποιοι κατάφεραν να βιώσουν το Απόλυτο, μπράβο τους και μαγκιά τους. Αν πάλι οι επισημάνσεις μου περιγράφουν την εξαίρεση ή τον κανόνα, αυτό επαφίεται στην κρίση σας.

 

Γι'αυτο ειναι φρονιμο να συμπεριλαμβανονται και αναθεωρητικες διαταξεις στο Συνταγμα ...

 

Απάντηση: M/s... ο μεγάλος κακός λύκος...

Νομίζω ότι το θέμα του νήματος είναι εαν πρέπει να λοιδωρούνται άνθρωποι για τις ερωτικές προτιμήσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται σε M/s σχέσεις.

Ως προς αυτό τοποθετήθηκε η νηματοθέτις και ως προς αυτό, ίσως θα έπρεπε να απαντάμε.... (λέω τώρα εγώ ). Και κατά τη γνώμη μου χωρίς πολλές πολλές περικοκλάδες και θεωρίες επί θεωριών... για το αν και το ίσως, το ναι ή όχι του M/s. Είναι άσχετο με το θέμα που θέτει η νηματοθέτης...

Το λέω αυτό για το μόνο λόγο ότι θα ήτο πιο δημιουργικό να αναπτύσσαμε θεωρίες περί λοιδωρίας εδώ και αλλού θεωρίες για το M/s, το οποίο ούτε εγώ ασπάζομαι αλλά θεωρώ καθ' όλα σεβαστό το δικαίωμα άλλου να το γουστάρει και να π ε ρ ν α ε ι κ α λ ά σε αυτό. Ήτοι, η απολυτότητα της lara ως προς αυτό που βιώνει, ισούται με την απολυτότητα αυτού (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) που δεν επιθυμεί να βιώσει μια M/s σχέση...

 

Ε,και; πρωτη φορα ειναι που αλλου κινησαμε γι'αλλου ,κι'αλλου η ζωη μας παει;

 

Re: Απάντηση: M/s... ο μεγάλος κακός λύκος...

Νομίζω ότι το θέμα του νήματος είναι εαν πρέπει να λοιδωρούνται άνθρωποι για τις ερωτικές προτιμήσεις των ανθρώπων που εμπλέκονται σε M/s σχέσεις.

Θα ήταν πολύ απλοϊκό ένα τέτοιο ερώτημα, όλοι θ’ απαντούσαν αρνητικά και θα τελείωνε η ιστορία. Κανείς δεν θα έλεγε ναι πρέπει να τους λοιδορούμε, ούτε καν αυτοί που το κάνουν. Κάτι άλλο ρώτησε νομίζω η νηματοθέτης. ΓΙΑΤΙ το M/s συγκεντρώνει τόσα πυρά και κριτική ακόμα και μέσα στον χώρο μας. Προφανώς υπάρχουν κάποιες αιτίες κι αυτές ψάχνουμε. Προτάθηκαν δε πολλές ενδιαφέρουσες ερμηνείες, αντιδραστικότητα, άγνοια, προκατάληψη, απολυτότητα, ανεδαφικότητα, φιλελευθερισμός, ουμανισμός κλπ. Όλες συναφείς με το νήμα. Διαλέγετε και παίρνετε.

 

Απ' τη στιγμή που μιλάμε για προσωπικές επιλογές (και όχι για προσηλυτισμό ή κάτι παρόμοιο), βρίσκω υπερβολικό/αδικαιολόγητο τον ντόρο και από τις δύο πλευρές.

 

Eίναι δυνατόν ποτέ νοήμονες άνθρωποι να πιστεύουν ότι έχουν την ικανότητα να εκριζώσουν θρησκευτικές ή πολιτικές αντιλήψεις, νοοτροπίες που έχουν παγιωθεί παιδιόθεν; Αδυνατώ να κατανοήσω ποιος ο λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο. Γιατί χρειαζόμαστε να ελέγχουμε το νου και τη γλώσσα; Για να νιώσουμε πιο ισχυροί και να επιβεβαιωθεί η ύπαρξή μας; Δεν υπάρχει μαγικό ραβδάκι που να μεταμορφώνει τον ένα σε φερέφωνο του άλλου. Όχι, ότι δεν μπορεί να γίνει αλλά σίγουρα απαιτείται ''πλύση εγκεφάλου'' επί μακρόν. Τελικά όμως τι νόημα έχει; Να γίνουν οι εθελόδουλοι, άνθρωποι άοσμοι και άγευστοι, που χορεύουν σε όποιον ρυθμό τούς επιβάλλεται; Τέτοιου είδους Μ/s είναι πολύ επικίνδυνο, τερατούργημα παρανοϊκών διαστάσεων!

 

Η νόρμα ορίζεται από την πλειοψηφία και ως εκ τούτου νορμάλ είναι το απορρέουν από αυτήν. Το ότι οτιδήποτε αποκλίνει από το μέσο όρο συνιστά "πρόβλημα" ουδόλως, πιστεύω, έχει να κάνει με το αν αποκλίνει με τρόπο "θετικό" ή "αρνητικό" αλλά με το μέγεθος της απόκλισης καθεαυτής. Μιλώντας για "θετικό" και "αρνητικό" ουσιαστικά κάνω λόγο για αξιακές κρίσεις αναφορικά με τη σύγκριση του μ.ο. με την εκάστοτε αποκλίνουσα τιμή.

Προσπαθώντας να θεωρήσω περισσότερο πλατιά το θέμα που θέτεις προς συζήτηση, επιχειρώ εδώ να πω, ότι το κακό στο M/s δεν απορρέει απαραιτήτως από τη σύγκρισή του με μία non M/s σχέση, αλλά από το γεγονός και μόνο ότι απαντάται μειοψηφικά ως σχεσιακό μοντέλο.

Θα ασχοληθώ και πάλι με τη φράση που σημειώνεται με κόκκινο, μάλλον κινδυνεύοντας να υπερθεματίσω ελαφρώς σε ό,τι αφορά στο θέμα της αντίληψης.

Σε ένα δωμάτιο όπου η πλειοψηφία των ανθρώπων έχει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται ήχους συχνότητας μικρότερης των 20Hz, κάποιος με αποκλίνουσα από το μ.ο. ακουστική ικανότητα που συλλαμβάνει έναν ήχο έξω από αυτό το ακουστικό φάσμα, π.χ. στα 17Hz και αντιδράει σε αυτό, αξιολογείται πιθανώς ως αλαφροήσκιωτος. Γιατί η πλειοψηφία των ανθρώπων, πάντα με τη συναίσθηση του είναι (απαρμφ) πλειοψηφία και του ορίζειν, συνεπώς, τη νόρμα (και το νορμάλ), δεν πρόκειται να αποφανθεί ότι "δεν ακούει τον ήχο". Ούτε καν ότι "δεν ακούγεται κάποιος ήχος". Θα αποφανθεί ότι "δεν εκπέμπεται ήχος". (Το μη αισθητό είναι το μη υπάρχον άραγε . Ομοίως, για να επανέλθω στα Figure Reasoning Tests, η πλειοψηφία των ανθρώπων ενδέχεται να πει ότι "μεταξύ των σχημάτων δεν υπάρχει λογική σχέση". Ο μ.ο. του δείκτη νοημοσύνης IQ στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της mensa είναι 97 (στην κλίμακα FRT Form 1). Ένας mensan με δείκτη 150 στην αντίστοιχη κλίμακα (σχεδόν 55% μεγαλύτερο του μ.ο.) το πιθανότερο είναι ότι θεωρείται, όχι βέβαια κουτός αλλά σίγουρα στα όρια μεταξύ ευφυίας και αλλοφροσύνης, γιατί η αντιληπτική του ικανότητα είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί ως τέτοια. Για την πλειοψηφία ο άνθρωπος του πρώτου παραδείγματος "ακούει ήχους που δεν υφίστανται" και ο δεύτερος "διαβλέπει συσχετίσεις που δεν υφίστανται".

Ασχολήθηκα επίτηδες με κάποιες αποκλίσεις που ενδεχομένως θεωρούνται τρόπο τινά "θετικές" (αν και δεν είμαι τόσο βέβαιη γι αυτό) για να καταδείξω πως το πρόβλημα έγκειται στην απόκλιση και όχι στο πρόσημο της διαφοράς της αποκλίνουσας τιμής από την αντίστοιχη του μ.ο..

Ένας άνθρωπος που δεν ανήκει στη μειοψηφία των εν δυνάμει σκλάβων ή Masters, και άρα στερείται βιωματικής γνώσης, και που δεν διαθέτει την απαιτούμενη (υψηλότατη κατά την εκτίμησή μου) συναισθηματική ευφυία για να κατανοήσει κάτι τόσο μειοψηφικά εκφραζόμενο (διευκρινίζεται ότι το υψηλό της ευφυίας απαιτείται όχι γιατί το M/s είναι το πλέον εκλεπτυνσμένο και περίπλοκο σχεσιακό μοντέλο, αλλά γιατί απαντάται σπανιότατα - αντιστοίχως η μητρική αγάπη είναι κάτι για το οποίο υπάρχει τεράστια πληροφόρηση ένεκα υψηλής συχνότητας και έτσι οι περισσότερες άτεκνες γυναίκες κάποια στιγμή σχεδόν συναισθάνονται το πώς είναι να είσαι μητέρα) είναι απολύτως λογικό να μην έχει αντίληψη αναφορικά με τη φύση μίας τέτοιας σχέσης. Δηλαδή απλώς, δεν καταλαβαίνει. Και με την κεκτημένη ταχύτητα του είναι (απαρμφ) πλειοψηφία, συμπεραίνει, όχι πως ο ίδιος δεν καταλαβαίνει, αλλά πως οι προσκείμενοι στα M/s σχεσιακά μοντέλα κάτι φρονούν λάθος, ή στήνουν τη σχέση τους βάσει αυτής της δομής από τυπολατρεία, ή προκειμένου για τον εντυπωσιασμό των έτερων, ή κάτι άλλο εν πάσει περιπτώσει συμβαίνει που καθιστά τη σχέση τους "μη πραγματική".

Πολλοί χρησιμοποιούν την συναίνεση για να αποκαθηλώσουν το αυθεντικό του πράγματος, αγνοώντας μάλλον το ορθό της Σπινοζικής θεώρησης περί ανυπαρξίας ελεύθερης βούλησης, και συνεπώς μη αποδεχόμενοι να αποψιλώσουν την συναίνεση από την συνειδητότητά της. Γιατί βιωματικά δεν αντιλαμβάνονται πως ο που νιώθει σκλάβος κάποιου, το νιώθει τόσο έντονα, που αυτό το κατηγορούμενο (η ιδιότητα του σκλάβου) του γίνεται βίωμα και ουδεμία σημασία έχει το αν το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται αυτή η M/s σχέση τον καθιστά "ίσο" με οποιονδήποτε άλλο. Δηλαδή το ότι είναι (σκλάβος ή μη) προσδιορίζεται από τον ίδιο, και από τη βούλησή του εφόσον τη βούληση αυτή δεν μπορεί να την αντιπαρέλθει, ακόμη και όταν κατά δική του ομολογία δυσφορεί από αυτή, ή την απορρίπτει βάσει αντικειμενικών κριτηρίων.

Ένα βήμα παραπέρα, ουσιαστικά, ακόμη και το επιχείρημα πως κανείς σέβεται το δικαίωμα του σκλάβου να αυτοπροσδιορίζεται ως σκλάβος εφόσον "αυτό τον κάνει να περνάει καλά", είναι κατ εμέ άστοχο, διότι ο σκλάβος δεν είναι σκλάβος επειδή ως τέτοιος περνάει καλά. Ο σκλάβος είναι σκλάβος, επειδή αυτό είναι. Και επειδή όπως σωστά έχει ειπωθεί στο παρελθόν το να είσαι σκλάβος είναι τόσο μη ανατρέψιμο, όσο το να είσαι λευκός στο δέρμα. Η αποδοχή ή μη, της ύπαρξης του σκλάβου ως αυθεντική οντότητα, άπτεται από εκεί και πέρα της αντιληπτικής δεινότητας ενός, όπως και το λευκό του λευκού για να αναγνωριστεί ως τέτοιο θα πρέπει ο παρατηρητής να έχει την ικανότητα όρασης που απαιτείται για τη διάκριση του εκρού δέρματος ενός λευκού, από το αντίστοιχο cafe au lait ενός έγχρωμου (ας μη σταθούμε στο ότι δεν κατέχω την ορολογία των χρωμάτων).

Η σχέση αντιδραστικότητας και μειωμένης αντίληψης είναι πολυδιάστατη αγαπητή lara του E-p.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: M/s... ο μεγάλος κακός λύκος...

Όχι απλοϊκό, απλό. Ένα θέμα όσο περίπλοκο και φαίνεται εν τέλει είναι απλό. Απλές ερωτήσεις, απλές απαντήσεις, απλή ζωή. Κατ εμέ εκεί βρίσκεται η ευτυχία...