Master και κοινωνικό status.

Τα χρήματα είναι εξουσία , και η εξουσία είναι καυλωτικη πως να το κάνουμε ( για μεγάλο ποσοστό γυναικών ) ....

 

Αν το υπολογίσουμε με πόντους, ας πούμε ότι θα πάρει αυτομάτως δώδεκα, αν καταφέρει να εξουσιάσει πρωτιστως εμένα την ίδια.
Το επάγγελμα δεν παίζει κανενα ρόλο, αλλά για έναν ιατροδικαστη, για παράδειγμα, θα ήτο ευκολότερο σαφώς.

 

Απάντηση απο μη υποτακτικό άτομο.

Για μένα μια ταμπέλα δεν παίζει κανένα ρόλο. Δηλώνει μια σεξουαλική κατεύθυνση και τίποτα άλλο. Αν έχω υποτακτικές τάσεις και ψάχνω κάποιον με Κυριαρχικές τότε θα προσέξω την προσωπικότητα του μέσα στο φόρουμ και έξω από το φόρουμ. Μένω στο παράγοντα "φόρουμ" διότι στον έξω κόσμο δεν κυκλοφορεί κανείς με την ταμπέλα Μάστερ... Εκτός αν είναι Μάστερ Σεφ όπως είπαν παραπάνω... όχι οτι θα μας χάλαγε και αυτό  

Για μένα λοιπόν κάποια απο τα βασικά χαρακτηριστικά είναι να αγαπάει την αλήθεια, ο λόγος του να είναι η υπογραφή του, να έχει ήθος και αξιοπρέπεια. Αυτό που δηλώνει με λίγα λόγια να μην αντιφάσκει με το στάτους του. Αν και ξαναλέω δεν παίζει ρόλο το στάτους αλλά ο άνθρωπος.

Για μένα παραπάνω μπόνους παίρνει αυτός που ανεξαρτήτως επαγγέλματος, με έχει ψυχολογήσει και ξέρει πως να με υποτάξει. Θεωρώ οτι εκεί κρύβεται όλη η μαγεία της εγκεφαλικότητας...

Τα λεφτά έρχονται και φεύγουν... το θέμα είναι πως τα διαχειρίζεσαι. Αν στηρίξεις μια σχέση στα στάτους, στην κοινωνική θέση κάποιου και στα λεφτά... δεν θα κρατήσει για πολύ... Αποψή μου πάντα.

Queen

 

Ε! πως να το κάνουμε, εντελώς αντικαβλέ να είναι καρπαζοεισπράκτωρας και γιεσμεν στην υπόλοιπη ζωή του και σε μένα να το παίζει αφέντης.

 

Με την ευκαιρία...
Είναι πολλές οι παράμετροι και οι συνιστώσες σε πάρα πολλά παιδιά στο αντιλαμβανόμενο κοινωνικό στάτους...
Είναι που δεν έχ'μι και κοινωνικές τάξεις, βλέπετε...
Οπότε το σκηνικό μεταλάσσεται στο έχει του καθενός (κοινωνική διάκριση γαρ) σε προφανή θέα...
Από τις συνιστώσες πολλές είναι απίθανες, ό,τι μαλακία βάνει ο νους σας...
Γι' αυτό είναι δυκολότερη η βουδουσουμική όσμωση στα καθ' ημας...
Φταίνε τα καθρεφτάκια...
Ιδιαίτερα από την αρχή του '90 και μετά που το σύνολο (ο κύριος όγκος) τση ελληνικής κοινωνίας παίρνει συντηρητικότερη στροφή.

 

Για εμενα παιζει ρολο το κοινωνικο status και η μορφωση του Κ, ερεθιζει περισσοτερο το μυαλο μου. Βεβαια πολλες φορες η μορφωση δεν συμβαδιζει με το επιπεδο του ανθρωπου..

 

Εχω γνωρίσει ανθρώπους που είχαν και μόρφωση και κοινωνικό στάτους και δεν ήξεραν ούτε να σκέφτονται, ούτε να φέρονται.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ούτε μεγάλη μόρφωση είχαν και απλοί εργάτες ήταν. Και βαζανε κάτω πολλούς από αυτούς τους μορφωμένους και καταξιωμένους κοινωνικά ανθρώπους.

Άλλα είναι τα σημαντικά στοιχεία που με τραβάνε σε έναν άνθρωπο.

 

Μια χαρά τα είπε η προλαλήσας. Δεν κάνουν τον Master οι μπότες, τα σπιρούνια και οι καυτές σέλες αλλά το περιεχόμενο του κεφαλιού του.

Από την άλλη ένα γεμάτο πορτοφόλι είναι πάντα καλοδεχούμενο ανεξάρτητα από το status. Είπαμε, κάλιο πλούσιος και υγιής παρά φτωχός και άρρωστος!

 

Εγώ αυτό το κοινωνικό status δεν το ξέρω. Το βρίσκει κανείς σε καντίνα στα λιμανάκια ή στις αποβάθρες του Ρίου-Αντιρρίου?
Πέρα απ' την πλάκα, ειλικρινά το λεγόμενο κοινωνικό status δεν τ' αντιλαμβάνομαι. Ή μάλλον, το θεωρώ μια γελοία διαφοροποίηση σε σαθρές βάσεις.
Τα όποια συστατικά του στοιχεία - εκτός των φράγκων που ευτυχώς ή δυστυχώς, ούτε οσμή έχουν, ούτε φαίνεται αν είναι "καθαρά" ή "λερωμένα" - μάλλον δεν είναι πάντα συνδεδεμένα με την πραγματική αξία του/της φέροντος/φέρουσας τους. Τουτέστιν, τα μεγαλύτερα γίδια/κάφρους/άξεστους που έχω γνωρίσει ποτέ μου, ήταν "τιτλοφόροι".

Το πως καϋλώνει κάποιος/α, το τι φαντασιώνεται, το αν θέλει τον/την Αφέντρα/η του/της με "μπέρτα/χλαμύδα/ταγέρ/αυστηρό χλιδέ κουστούμιον", είναι προσωπικό του/της ζήτημα και δεν χωρεί έξωθεν κρίσεως. Τώρα, πόσοι/ες και ποιοι/ες δεν θα λογοδοτούσαν ποτέ και σε κανέναν/καμία στην εκτός της σχέσεως ζωής τους - λέγε με κοινωνική και κυρίως επαγγελματική -, αυτό είναι το γνωστό ευαγγέλιο του άλλου κληρικού.

Εγώ πάντως αν πριν λίγα χρόνια έβρισκα μια όμορφη - με παιδεία και με υψηλό μορφωτικό περιεχόμενο - καστανού, θα προσπαθούσα να την υποτάξω με μεγάλη μου ευχαρίστηση.
Πάνω κάτω το νήμα μου κάνει το "κλασικό" : την μεγαλύτερη σημασία την δίνω στον εσωτερικό κόσμο κάποιου/ας και μετά στην εμφάνιση.
Βέβαια, όσα περισσότερα φράγκα έχεις, τόσο πιο Master - αν θέλεις - μπορείς να είσαι/γίνεις - ή άξεστος μαλθάκας, τίποτε δεν αποκλείεται - ( αφού εξουσία και φράγκα πάνε α λα μπρατσέτα ) και όχι μόνο για τον/την σ σου. Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα.

 

Το κοινωνικο status αναφερεται στο πορτοφολι ; στα ψωνια της εποχης ; και τους νεοπλουτους η γεροντοπλουτους τελοσπαντων ; απο ποτε ;

 

Μέσα από το χιούμορ λέγονται τα πιο σοβαρά πράγματα, αυτό φαίνεται να διαφεύγει της διαχείρισης, που αν πάμε με το γράμμα του νόμου, αυτήν την νεότευκτη πολιτικοκορεκτίλα που τους έχει πιάσει, θα έπρεπε να εξετάζουν την συνάφεια με το θέμα, ανεξάρτητα από το χιούμορ, έτσι δεν είναι?
Προφανώς ούτε στην αίσθηση του χιούμορ μπορούμε να τα βρούμε.
Το θέμα των μάστερ και του κοινωνικού στάτους, είναι άλλο ένα προβλέψιμο, κουραστικό στερεότυπο, από αυτά που αν εξέλειπαν, θα έκαναν το bdsm απολαυστικότερο.
Tι να πούμε δηλαδή? Πως δεν μπορεί να επιβληθεί ουσιαστικά κάποιος που δεν επιβάλλεται καλά-καλά στον εαυτό του?
Πως αν υπάρχει έντονη διαφορά επιπέδου, δύσκολα να υπάρχει έλξη, γοητεία, ή ταύτιση?
Για μένα, το να αναμασάμε τα αυτονόητα δεν έχει κανένα νόημα, ειλικρινά!
Κάλλιο να πούμε για την Τζέλλα, την Τζίνα και την Τζέση, it makes more sense.

 

Προφανώς, άλλο μόρφωση, άλλο καλλιέργεια... Το δεύτερο προϋποθέτει την ύπαρξη πνευματικότητας...