Master και κοινωνικό status.

Κυριες και Κυριοι, αγαπητα μας σκλαβια.  

ο γραπτος λογος ευκολα παρανοειται, ανευ σοβαρου λογου και αιτιας, τις περισσοτερες φορες...

 

Ο γραπτός λόγος παρανοείται όταν:
Α) Δεν είναι σαφές το μήνυμα που επικοινωνείται, ή βρίθει δυνατοτήτων παρανόησης.
Β) Ο λαμβάνων το μήνυμα δεν έχει τα μέσα να το ερμηνεύσει ή έχει το ζωνάρι του έτσι κι αλλιώς απλωμένο μόνιμα ή κατά συνθήκη.
Γ) και τα δύο παραπάνω ομού.

Καλό είναι γενικώς ο σωστός ο Μaster να μιλάει καλά, τουλάχιστον μία γλώσσα, ανεξαρτήτως κοινωνικού status, εφόσον θέλει να συνεννοείται και να μην παρεξηγείται.
Για όλα τα υπόλοιπα, Carthago delenda est.

 

«Carthago delenda est», πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδών, φράση με την οποία λέγεται ότι τελείωνε όλους τους λόγους του στη ρωμαϊκή Σύγκλητο ο Κάτων ο πρεσβύτερος, ακόμα κι αν το θέμα της αγόρευσής του ήταν το αίτημα των αλλαντοπωλών της Λουκανίας για μείωση του φόρου επιτηδεύματος. Ακριβέστερα, ο Κάτωνας έλεγε κάτι σαν Ceterum censeo Carthaginem esse delendam (Και εκτός αυτού, φρονώ ότι πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδών), φράση που συντομεύτηκε στην πιο επιγραμματική που αναφέραμε πρωτύτερα. Αυτό το delenda είναι ρηματικό επίθετο του ρήματος deleo (καταστρέφω), στο θηλυκό γένος για να συμφωνεί με τη θηλυκού γένους Καρχηδόνα. Οπότε, αρχαιοπρεπώς ή αρχαιοφανώς θα το αποδίδαμε «η Καρχηδών καταστρεπτέα εστί».

Απο το Ιστολογιο του Νικου Σαραντακου "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία"

 

Μήπως εννοείτε : καθαρά αλτρουιστικά



Αν και αρχικά συμφώνησα με την απάντηση σου και μου άρεσε, μου παχτώνονται κάποιες αντινομίες όσο αθροίζω σκέψεις.

Στο 24/7, στο D/s και πολύ περισσότερο στο M/s θέλω να πιστεύω ότι δεν μπαίνεις ούτε απλά για την πλάκα σου ούτε απλά για την καύλα σου. Είναι ισχυρά δομημένες σχέσεις εξ ορισμού και είναι ισχυρά εξαρτησιογώνες ειδικά για το υποτακτικό μέλος θαρρώ. Και η έξοδος ποτέ δεν είναι εύκολη, ίσα ίσα νομίζω ότι σχεδόν πάντα μοιάζει αδύνατη ακόμη και αν ο κυριαρχικός είναι κάπως συντηρητικός στις παροχές του (αλλά στην βάση αυτό που πρέπει να είναι).

Μου ακούγεται κάτι σαν ανεβαίνοντας στο αεροπλάνο να έρθει ο πιλότος να σου φέρει αλεξίπτωτο να έχεις στην περίπτωση που πέσει το αεροπλάνο ή αν βαρεθείς να ανοίξεις την πόρτα να φύγεις. Θα ανέβαινε κανείς ποτέ σε τέτοιο αεροπλάνο όταν αυτό που τον ένοιαζε είναι πάνω από όλα να φτάσει με ασφάλεια στον προορισμό του ?

Τέτοιου είδους σχέσεις δεν πιστεύω ότι έχουν προοπτικές, και αν έχουν είναι ελάχιστες, όταν ορίζεις το πόσο σκοπεύεις να μπλέξεις υπολογίζοντας πόσο εύκολο θα είναι να ξεμπλέξεις.

Εκτός αυτού, όταν εισάγεις μία υποτακτική στο D/s ή M/s πλαίσιο την εισάγεις ολόκληρη και τούτο σημαίνει και την υποταγή της και το κορμί της και το μυαλό της αλλά και τα προβλήματα της, και στην πορεία ασχολείσαι με όλα αυτά. Όταν θέλεις κάποια να σου ανήκει σου ανήκουν όλα της, δεν μπορείς να διαλέξεις τι θα πάρεις, νομίζω θα συμφωνήσουμε ότι είναι το λιγότερο σαχλό για ένα κυριαρχικό να θεωρεί ότι κάνει D/s, M/s σε μία υποτακτική μονάχα για αυτά που του αρέσουν και για τα προβλήματα της ας πάει να κόψει τον λαιμό της.

Αλλά να είναι πάντα υπάκουη και παρούσα γιατί κάνουμε 24/7.

Σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελα να αφήσω να εννοηθεί ότι μόνο αυτοί που μπορούν και θέλουν να συντηρήσουν μία υποτακτική δικαιούνται να μιλούν για D/s και M/s και 24/7. Θέλω να πω όμως ότι σε τέτοιες σχέσεις δεν γίνετε να μην ξοδευτείς και δεν μιλάω μόνο για χρήματα ή υλικές αξίες.

 

μοιάζει να είναι λίγο διαφορετικό το κυρίαρχο στερεότυπο που εκδηλώθηκε στο νήμα. πιο «μοντέρνο» και πιο «πολιτικό».
υποστηρίχτηκε το πολυδιατυπωμένο «όποιος δεν συμμορφώνεται με την επιλογή αναζήτησης πλούτου, όποιος δεν κυνηγά λαηφστάηλ, όποιος διαλέγει οτιδήποτε άλλο πέραν του πλουτισμού, δεν είναι αξιόπιστος, είναι σχεδόν τρελός (και πάντως αναξιόπιστος)».

 

Τελικά; την κουρτίνα Α ή την κουρτίνα Β διαλέξαμε;   

 

Διαλεξε οποια δε διαλεξες στην αρχη. Οι πιθανοτητες θα ειναι μαζι σου.