Moναξιά ή ελευθερία;

Μεγάλη κουβέντα αυτή.

 

συμφωνω μαζι σας

 

μοναξια μοναχικοτητα ελευθερια κλπ κλπ κλπ....ολα συνδεονται με 3 πραγματα!ΕΠΙΛΟΓΕΣ,ΕΠΙΛΟΓΕΣ και βεβαια ΕΠΙΛΟΓΕΣ και ο καθενας κανει τις δικες του.προσωπικα περασα απο ολα αυτα τα σταδια καποια στιγμη αλλα παντα ηταν επιλογη μου!ισως το μονο που δεν ηταν επιλογη ηταν μερικες φορες το διαστημα που διαρκουσαν!

 

Και για μένα. Είναι πέρα από προσωπική ήττα. Είναι ανελευθερία. Είναι σκλαβιά.
Ο απόλυτος συμβιβασμός.... αντί να κοπιάσω για να κτίσω αυτό που χρειάζομαι και ποθώ, βολεύομαι για αυτό που είναι πρόχειρα διαθέσιμο και βολικό και ίσως και σε κάποιους τομείς χρήσιμο.

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

Μ αρέσει πολύ ένα ρουμπαγιάτ που έγραψε ο Ομάρ Καγιάμ που ένα απόσπασμα λέει κάτι όπως :

Καλύτερα να λιμοκτονώ παρά να τρώω ότι και νά'ναι και καλύτερα μόνος παρά με όποιον νά'ναι.

Αυτή η πρόταση με βοήθησε να επιλύσω και να κατανοήσω γιατί βιώνω μοναξιά -και όχι απολαυστική μοναχικότητα- μόνο όταν βρίσκομαι σε δυσμένεια από τον Κύριο, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις είναι λες και εξαφανίζεται η παρουσία του που με γεμίζει, άσχετα με το αν είμαστε κοντά ή μακρυά σε φυσικό επίπεδο, όταν όλα είναι καλά. Λες και "αποσύρεται" και αυτή η εσωτερική απουσία Του, εκλαμβάνεται ως απώλεια ελευθερίας.
Δεν είμαι βέβαιη πως βγάζουν νόημα τα λόγια μου αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το εκφράσω.
Κάθε βοήθεια ευπρόσδεκτη!

 

η μοναξια ειναι για το πνευμα οτι η νηστεια για το σωμα............ θανασιμη οταν κρατησει πολυ... αλλα αναγκαια...Αυτοι που φερνουν τον ηλιο στη ζωη των αλλων... φωτιζουν εξισου τη δικη τους υπαρξη

 

Η Ελληνική Γραμματεία παρέχει τις προ-υποθέσεις έγκριτης ετυμολόγησης: Κατά τη γνώμη μας λοιπόν το όνομα ελεύθερος προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων

1.«Ελελεύ» (πολεμικό επιφώνημα προς τον ελευθέριο Δία).Γράφει ο σχολιαστής του Αριστοφάνους:« Επίφθεγμα πολεμικόν το ελελεύ.Οι προσιόντες γαρ εις πόλεμον το ελελεύ εφώνουν μετά τινος εμμελούς κινήσεως» , όπως περίπου σήμερα οι στρατι-ώτες φωνάζουν την πολεμική ιαχή «αέρα».Ενώ ο λεξικογράφος Σουίδας (Σούδα) γράφει «θεώ τ ΄αλάλαγμα» (προς τον θεό (Δία) ο αλαλαγμός).

Και 2. το επίθετο «θούρος»(ορμητικός, σφοδρός, πολεμικός).Ο 'Ομηρος ονομάζει τον Αρη «θούρον Αρηα», ενώ ο Αισχύλος αναφέρει «Τυφώνα θούρον», στη δε Οδύσσεια («μνήσαιτο δε θούριδος αλκής») δηλώνεται η κατ’ εξοχήν ιδιότητα της αλκής.

Συνεπώς, Ε(λε)λεύ + θουρος > * ελεύθουρος > ελεύθερος .Τα γραμματικά δε πάθη, που παρατηρούνται,είναι στη μεν λέξη «ελελευ» συγκοπή και αποβολή της συλλαβής

-λε- , ενώ στη λέξη «θούρος» συστολή της μακράς συλλ. –ου- σε βραχεία –ε – με ηχητική αφομοίωση προς την προηγουμένη.

Στους χαλεπούς δε καιρούς μας, που η ανελευθερία επιπολάζει (επικρατεί) γύρω μας – όρισε δε ο Αριστοτέλης ως ανελευθερία την ψυχική τάση,κατά την οποία οι πάσχοντες απ΄αυτήν «ορέγονται του πανταχόθεν κέρδους» και αυτό αναμφισβήτητα αποτελεί αιτία της γενικής δυσπραγίας των τελευταίων χρόνων- οφείλει λοιπόν το Υπουργείο Παιδείας να συστηματοποιήσει τη διδασκαλία των «ελευθερίων μαθημάτων» , ώστε να τηρείται επιτέλους η συνταγματική επιταγή περί «διαπλάσεως ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών».Μ΄άλλα λόγια , να μη θεωρητικολογούμε μόνο, ότι «το εύδαιμον το ελεύθερον…» αλλά να εμπεδώνουμε διδάσκοντες και διδασκόμενοι-κατ΄επέκταση δε πολίτες και πολιτικοί- ότι η ευδαιμονία ταυτίζεται με την προσωπική ελευθερία (και την εξ αυτής ανιδιοτέλεια) που επιτυγχάνεται με ψυχοδιανοητικό κόπο κατά την (εκ)παίδευση των «ελευθερίων μαθημάτων».

https://www.alfavita.gr/arthron/eleytheria-etymologia-kai-ermineytika-sholia

Δεν το βάζω τυχαία, μπορεί να αναφέρεται η ετυμολογία στην γλώσσα και κατ΄επέκταση στην εκπαίδευση, αλλά οι λέξεις έχουν μία ορμή, μία δύναμη και από κάπου προέρχονται, ταξιδεύουν μέσα στον χρόνο και ενίοτε κακοποιούνται εννοιολογικά, η έννοια της ελευθερίας λοιπόν κατ΄εμέ, είναι δεμένη και με την έννοια της ελευθεριότητας σε όλους τους τομείς της ζωής.

Πρέπει να είναι κανείς πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος για να μπορέσει να προχωρήσει σε οικειοθελή παραχώρηση της ελευθερίας του αυτής.
Επίσης πρέπει να αντιλαμβάνεται πλήρως την έννοιά και την βαρύτητά της.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις το ερώτημα παραμένει έωλο, δυστυχώς...

 

ποτε δεν είπα..θελω να ειμαι μονη... ειπα μονο... αφηστε με ησυχη... υπαρχει τεραστια διαφορα γιατι ο πιο δυνατος ανθρωπος ειναι και ο ποιο μοναχικος

 

Σημείωση: η παρέμβασή μου δεν έχει να κάνει με την τοποθέτηση της @brenda, με την οποία συμφωνώ εκατό τοις εκατό, οπότε το υπόλοιπο ποστ μου είναι φρικτά ανούσιο.
Η δήθεν ετυμολογία της λέξης ελεύθερος στο άρθρο με χτύπησε στο στομάχι. To ξέρω ότι είμαι τραγικά anal. Δεν χαριτολογώ όταν λέω ότι με σιχαίνομαι που το κάνω αυτό, αλλά η μόνη εναλλακτική που μου αφήνει το οουσιντί μου είναι να πάω να κουτουλήσω τοίχο μέχρι να λιποθυμήσω. Προτιμώ το λιθοβόλημα.

ΝΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ χωρίς πρόβλημα αν δεν έχετε γλωσσολογικά γαργαλητά.

Σύντομα.
Πρώτον. Ο τύπος αναφέρει ότι η λέξη είναι "μάλλον δυσετυμολόγητη" και μετά παραθέτει ένα συνονθύλευμα από ανυπόστατο κόψε-ράψε για να δικαιολογήσει την άποψη του, που δεν υποστηρίζεται από πουθενά. Ελεύθερος προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα leudh-, και απαντάται σε όλες τις ινδοευρωπαϊκες "οικογένειες". Δείτε εδώ πόσους συγγενείς έχει παντού.
Δεύτερον.
Τα φωνολογικά φαινόμενα που αναφέρει, συστολή, συγκοπή κλπ συλλαβών, συναντώνται στην ελληνική από την ελληνιστική περίοδο και μετά, όταν από μελωδικό (μουσικό) ο τονισμός της ελληνικής έγινε δυναμικός. Πριν απλώς δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Σταματάω. Γλωσσολογομαζοχιστές, σε pm. Και σόρρυ για τη μαλακία, αλλά γαμώ το, η γλωσσολογία είναι επιστήμη.

 

Madame @Estelwen επιτρεψτε μας να σας συμπαρασταθουμε στο δραμα που βιωνετε...      

 

Tragique, μου τελειώσανε και τα Λεξοτανίλ. Ωιμέ.

 

εμας απ την αλλη δεν μας πιανουν πλεον...

 

(ψιθυρίζοντας, με μάτι που γυαλίζει) πσσστ, μήπως σου βρίσκεται κάτι πιο δυνατό; Έχω (σνιφ) μια ετυμολογία να διορθώσω ακόμα (σνορτ)