"Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Κανενα απο τα σημαντικα γεγονοτα που συνεβησαν ως τωρα στη ζωη μου
δεν μου φαινεται σαν ονειρο....
Ηταν τοσο εντονα (το καθενα με το δικο του τροπο)
που αδυνατω να τα δω ετσι:surprised:

 

εκείνο το βράδυ που ο μπαμπάς μου αποφάσισε οτι είμαι πια μεγάλη για "bedtime stories"

 

Απάντηση: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"

Αυτοστολίστηκα ,αυτοευχήθηκα,αυτοτραπεζώθηκα και άρχισα τα τηλέφωνα  

Μίλησα και με τους δικούς μου στο νησί.Μια από τα ίδια και αυτοί αλλά οργανωμένοι..Και σκέφτομαι..
Από τη μία δεν ήθελα να είμαι μαζί τους.Ίσως η ησυχία μου,ίσως αυτή η φασαρία του χριστουγεννιάτικου γεύματος,ίσως το χοιρινό που ποτέ δε με ενθουσίαζε..Δεν ξέρω..
Από την άλλη όμως σκέφτομαι...Δε θα πω την πρώτη μου σκέψη γιατί είναι ιδιαίτερα μελαγχολική..Όμως θα μιλήσω για τις εικόνες.Το καθαρό ζεστό ή δροσερό δωμάτιο που πάντα με περίμενε απ΄όπου και αν γυρνούσα.Το αγαπημένο μου φαγητό τις περισσότερες φορές μαγειρεμένο πάλι να με περιμένει.Το αμάξι έξω από το στρατόπεδο να με παραλάβει από την κάθε άδεια μου.Την απάντηση στο "γιατί δεν κλείνεις το σώμα του δωματίου μου,αφού δεν κοιμάται κανείς τώρα εκεί" "θέλω να νιώθω το δωμάτιο σου ζεστό"...και διάφορα άλλα..

Μπορεί να μην ήθελα ίσως να είμαι αυτή τη στιγμή μαζί τους.Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν τους αγαπάω ή δε σκέφτομαι διάφορα για το τώρα και το αύριο μαζί τους ή χωρίς αυτούς..

Τις ευχές μου του τις είπα..Τις σκέψεις μου όχι.. Πραγματικά τους εύχομαι τα καλύτερα..

 

Σαν όνειρο θυμάμαι τη μητέρα μου που γύριζε από τη δουλειά κουρασμένη και μας έβαζε εμένα και την αδερφή μου στο χαλί και παίζαμε με τις πλαστελίνες μαζί της..
Σαν όνειρο θυμάμαι το τελευταίο γεια που είπα στον πατέρα μου πριν φύγει από τη ζωή...
Σαν όνειρο θυμάμαι όταν μου έκανε κάποιος πρόταση γάμου και εγώ το έβαλα στα πόδια...και έμεινε με το μονόπετρο στο χέρι... Τα σοκολατάκια πρόλαβα και τα έφαγα..

 

Απάντηση: "Moυ φαίνεται σαν όνειρο"