Nem esis and Ze Us Part two

Message in the Love Bottle 9th
“Το Κ άστρο»
Η μέρα του 70
«Ο Θάνατος των Θεών”

Ο Σαίξπηρ το πηρ κρατά και για τον Αγά θα πη.

Ήταν εκείνη η νυχτιά που ο Σηκουάννας άπλωνε και τα 777 του χίλιου μέτρα μέσα στο δάσος του Φωτός. Ο κόσμος περ και πατούσε χέρι μα το χαίρι. Τα φιλιά που έδιναν πεταλούδες της νυκτός σε πόλεμο, με τα κουν πια έλεος κανένα.

Τα σκυλιά χόρευαν με τις γάτες ένα και δύο και τρία και τέσσερα ταγκό, αυτά του βουτύρου, σαν τα κρουασάν του Παρισιού. Τα ποντίκια χειροκροτούσαν ενθουσιασμένα κάτω από το μικρό το άγαλμα της Ελευθερίας. Μία Χήνα με ταχύτητα περνά με κόκκινο φανάρι. Πάνω της η Νέμεσις, στρίβει στα δεξιά, ξανά δεξιά και μετά στακάτω.

Από πίσω ο Κύκνος του Διός.

Στα σκαλιά την βλέπει να χάνεται στο υπό γειο Μετρό του Παρισιού.

Θυμώνει, στους κεραυνούς μιλεί και το ρεύμα κόβει. Στους χορούς που το μαύρο μόνο του χορεύει, αυτός βλέπει με μάτια της νυκτός.

Χήνα δω, χήνα εκεί, χήνα και κει πέρα. Σβώλος του από και το στόμα νοιχτό, την απόφαση την παίρνει και η μάνα του φωνάζει.

-Που πας γιε μου; Ρέα
-Μάνα θα πάω στα Φανάρια. Δίας.

Στο πιο μεγάλο του σβηστού φανάρι ανεβαίνει και του τράγου την Ωδή με την Κύκνου τη Μηλιά, του μεγάλου και αυτή, σκορπάει και μαγεύει.

Οι Χήνες όλες τα’ νάσκελα να γεννούν αυγά. Σε επιθεώρηση ο Δίας τώρα τα βγα να ψηλαφίζει. Της Νεμέσεως η Χήνα του χρυσού την Ήρα πελεκούσε.

-Όχι αυτό από στάρι, ούτε αυτό από κολοκύθα είναι, χμ αυτό βαρύ και στο σκοτάδι να γυαλίζει. Τα φώ ανάβει και στα χέρια ψεύτικο το χρυσό κουνάβι. Ομώς τη Νέμεσι βλέπει που τρέχει και καλπάζει καβάλα στην καλή της Χήνα. Από πίσω της ο Κύκνος.

Στη Μάγχη τη προ και λα βαίνει και φιλί της δίνει. Φρενάρει η Χήνα και επιτέλους ο πάγος λειώνει. Στα νερά που την Αγγλία με τη Γαλλία χωρίζουν σαν τα γ και ta λ, ο έρωτας φουντώνει.

Η φουρτούνα χορεύει Ιρλανδέζικο, όχι αυτό του Ίρα αλλά του Ιρλάν. Ο Κύκνος με την Χήνα στον πιο τρελό έρωτα που η πλάση γνώρισε ποτέ.

Και το παιδί αυγό. Το πιο όμορφο λουλούδι που μύρισε η πλάση. Του φυσικού ο Δίας τους παράτησε και φύγε και η Χήνα μένει με το αυγό στο χέρι.

-Μη κλαις και μη δακρύζεις Χήνα μου γλυκιά, στο αυγό σου κατοικεί η ωραία η Ελένη του Αγά.

Η Χήνα σκουπίζει τα δάκρυα της και στα χέρια της Νέμεσης καταμεσής του Τάμεσης, στον Μορφέα παραδίνονται.

Το αυγό χρυσό, στη νύχτα να φέγγει σαν Φανός του Στάρ. Όμως εκεί κοντά κόκκαλα, ζάρια με τα κοινά, έπαιζε ο Ερμής. Όχι τους Πράξη τέλει και όχι λόγια, αλλά ο άλλος ο πομπός και μεταδότης των ψυχών.

Χάνει στα πολλά και τα πόδια του βαριά. Του τσιμέντου τα παπούτσια, στον Τάμεση βουτά. Με βοήθεια φυσικά. Από τα παιδιά του Μεσημεριού.

Αν όμως ο Ερμής κοινός θνητός ταν και όχι δίπορτος θεός, θα πνιγόταν και όχι ταν αλλά τας στο βυθό του Τάμεση θα έμενε. Έξω από το νερό πενυμόνια και από κάτω βράγχια. Εκεί στα κάτω βρίσκει τον Άρη σε πόλεμο μεγάλο να ζει και να βασιλεύει, μεταξύ των Ιχθυών. Τον λυτρώνει, το λευτερώνει από τα βάρη του τσιμέντου του Τιτάνα, τα μεγάλα. Ώθηση μεγάλη του δίνει και στην επιφάνεια ξανά. Ο Άρης στο υπό βρυχάται συνεχίζει, καβάλα σε μία φάλαινα.

Ο Ερμής δίπλα στην Χήνα της Νεμέσεως ξεβράζεται και το αυγό του γυάλισε, το βούτηξε και το άλλαξε με του γλάρου Του Τζονάθαν, πέτα ψηλά και αγνάντευε.

Τις επόμενες ημέρες, το αυγό ράγισε και από μέσα του…

Όχι δεν ήταν αυτή η Ελένη, η ωραία, αλλά κόρη του μουστάκια με φτερά.
Ο Γλάρος ο μουστάκιας του Αγά, την κόρη του πίσω ξανά στο πήρε και τον Έρμη έδωσε σε έναν εφιάλτη της Νεμέσεως.

Η Νέμεσης τότε ίπε.
-Strike one Ερμή και παλικάρι. Στα τρία καίγεσαι.

(-Και μετά πες μου μετά τι θα γίνει στο μετά Εφιάλτη μου Γλυκέ. Όνειρο θερινής νυχτός.
-Meta tha erthei to trito kai teleytaio meros ths Nemeseos prin στην Η χώ και Πόθο επιστρέψουμε. Μάρκος Zoomburger)