Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Ενδιαφέρον το θέμα, αλλά μου φαίνεται ολίγο παραστρατημένο!

Καταρχάς, ενώ το ξεφύλλισα στα γρήγορα, δεν είδα ούτε μια αναφορά στον πρώτο διδάξαντα πολλών από εμάς, τον φίλο μας τον Λεοπόλδο! (τον von Sacher-Masoch βεβαίως) Αυτός δεν ήταν που πρωτοσυσχέτισε τα παιδικά βιώματα με τον μετέπειτα καθορισμό του; Αυτός δεν περιέγραψε την αυστηρή θεία με της γούνες, που τον τιμώρησε απολαυστικά, καθώς τον βρήκε να την κατασκοπεύει σε τρυφερά ενσταντανέ με τον εραστή της;



Πέρα από φιλολογία και παραφιλολογία, φυσικά και το πρώτο βάφτισμα πυρός στην κοινωνία, η οικογένεια, μας καθορίζει. Αλλά όχι πάντα με προφανείς τρόπους (με έδερνε η μάνα μου και θέλω να με δέρνει η γυναίκα μου). Όχι πως δεν συμβαίνει, αλλά ανήκει σε άλλες συζητήσεις, εξειδικευμένων κλάδων.

Η οικογένεια θα μας δείξει καταστάσεις, αλλά ο καθένας θα τις φιλτράρει διαφορετικά. Δεν είμαστε πιστές κόπιες μανάδων και πατεράδων αντίστοιχα, αλλιώς δε θα υπήρχε η έννοια της εξέλιξης. Και ακόμα πιο άστοχη είναι αυτή η σκέψη, λαμβάνοντας υπόψη πως το κλασσικό μοντέλο οικογένειας οδεύει προς το δύση του...

Είμαστε πολύπλοκα ζουζούνια. Βλέπουμε μια συμπεριφορά, μια κατάσταση, τη ζούμε ως τρίτοι, αλλά αφύσικα άμεσα. Δίχως άμυνες, καθότι στην αρχή, απλά δε γνωρίζουμε κάτι άλλο παρά την ίδια μας την οικογένεια. Μετά επέρχεται η κρίση και η ωρίμανση. Αλλά στοιχεία, όπως μια υστερική μητέρα, ένας σχετικά αδιάφορος πατέρας, η φύση της γονικής σχέσεως, και πάνω από όλα η σχέση τους μαζί μας, όλα αυτά, μας επηρεάζουν.

Σε απλά internet-ελληνικά: Μια κοπελιά που μεγάλωσε με μια αρκετά δυναμική μάνα, μπορεί ανταγωνιστικά να γίνει η ίδια πιο δυναμική, και να καταλήξει mistress. Ή, θα μπορούσε να γίνει μια σκληρή επαγγελματίας, κι όμως να ψάξει αυτή μια dom στη θέση της αποφασιστικής μάνας. Ίσως ακόμα, λόγω του δυναμισμού της μητέρας, ο δικός της χαρακτήρας να είναι μαλθακός, και να έχει ανάγκη έναν Κυρίαρχο που θα αποφασίζει ακόμα και το τι θα φάει. Ίσως πάλι να θέλει μια ρεπλίκα του ευνουχισμένου πατέρα, και να επιλέξει ένα male slave.

Αυτά τα αναφέρω με μια δόση υπερβολής. Φυσικά και οι σχέσεις bdsm δεν είναι τόσο απλές, απλά επιχειρώ να εκλογικεύσω ένα μάλλον αχαρτογράφητο κομμάτι ψυχισμού, με τις εμπειρικές μου παρατηρήσεις. Ελπίζω να μη σας κούρασα  

 

καλά μου παιδιά
μήπως - λέω μήπως - κάθε φορά που ανοίγονται τέτοια θέματα θα πρέπει να υπάρχει και η γνώμη κάποιου ειδικού; ενός ψυχολόγου φερ' ειπείν ή ενός ψυχιάτρου; να ακουστούν και αυτών οι γνώμες ... αλλιώς λέει ο καθένας μας πως το νοιώθει το ζήτημα - δηλαδή κατά πώς τον βολεύει συναισθηματικά να το δει - και όχι η καθαυτό αλήθεια του ..
εκτός αν οταν μιλάμε εδώ, μιλάμε για να μιλάμε και όχι για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα ... οπότε έχουν θέση όλες οι ανοησίες που μπορεί κάποιος να σκεφτεί και όλα τα παράλογα ...
Λύστε μου σας παρακαλώ αυτή την απορία, να ξέρω ............

Υμέτερος

 

Το μόνο που θα μπορούσα να συνεισφέρω σε επίπεδο επιστημονικών δεδομένων και όσο γίνεται είναι ότι τα κακοποιημένα παιδιά συχνά γίνονται ενήλικοι που ασκούν βία στο δικό τους οικογενειακό περιβάλλον, μόνο που αυτή η βία δεν έχει καμμία σχέση με σαδομαζοχισμό, τουλάχιστον οι ψυχίατροι την εξετάζουν έξω από το δίπολο σαδισμού - μαζοχισμού. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά για τους ψυχιάτρους, που ουσιαστικά καλούνται να θεραπεύσουν ένα από τα πιο βαθιά και επώδυνα ψυχικά τραύματα που υπάρχουν, υπό πίεση, γιατί στο μεταξύ αυτά παράγουν άλλα τραύματα.

Κατά τ άλλα, το βδσμ θεωρώ ότι έχει πρωτίστως να κάνει με την πλήρη απόλαυση της σεξουαλικότητας του καθενός μας, ασχέτως αν είναι κυριαρχική - σαδιστική ή υποτακτική - μαζοχιστική ή κάτι και από τα δύο και για να απολαύσει κανείς τον έρωτα και το σεξ πρέπει να έχει αφήσει πίσω το οικογενειακό του περιβάλλον και τις επιρροές του, κάτι που όσο μεγαλώνουμε ή όσο απολαμβάνουμε περισσότερο τον έρωτα και το σεξ, έτσι όπως καταλαβαίνουμε, γίνεται και πιο δεδομένο.

Η γνώμη μου είναι ότι το οικογενειακό περιβάλλον μπορεί, όσο είναι ανήλικος κανείς, να αναδείξει ή να καταπνίξει τάσεις που ήδη υπάρχουν, δεν μπορεί όμως να τις δημιουργήσει εκ του μη όντως ούτε και να τις καταστείλει πέρα ως πέρα σε βάθος χρόνου.

 

Μάλλον οπτιμιστική η άποψη σου ...

 

Εγω ενα ξερω....
Η αδερφη μου βγηκε μια χαρα παιδι
κι εγω ανωμαλη!!! 
Γιατι αφου στο ιδιο σπιτι μεγαλωσαμε!!!
...τι εχω γιατρε μου?????

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Φέρουμε το Σπίτι μας μέσα μας, ειδικά όταν δεν το συνειδητοποιούμε

 

Εάν η αντιστοιχία μιας αιτίας και ενός αποτελέσματος ήταν ευθεία, τότε τα μυστήρια του ψυχισμού θα είχαν αποκωδικοποιηθεί εδώ και αιώνες και τυχόν δυσκολίες θα αντιμετωπίζονταν με απλή μηχανική.
Τι θέλω να πω; Αν όλους όσους τους έδερνε η μαμά τους γινόντουσαν male slaves, τα πράγματα θα ήταν εξαιρετικά απλά. Δεν είναι. Εξάλλου, σε επίπεδο ψυχισμού είναι φρόνιμο να φυλαγόμαστε από το προφανές.

Στην παιδική ηλικία λαμβάνουν χώρα πολλά κρίσιμα γεγονότα. Είναι κρίσιμα όχι αυτά καθαυτά (δλδ και κάποια εντελώς διαφορετικά γεγονότα αν συνέβαιναν και πάλι εξίσου κρίσιμα θα ήταν), αλλά επειδή το παιδί βασίζει πάνω σε αυτά έναν δομικό τρόπο αλληλεπίδρασης με τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι πολλούς τους έδερνε η μαμά τους, καθένας όμως αυτό το οργάνωσε με διαφορετικό τρόπο μέσα του.

Ερμηνείες μπορούν να δοθούν, όμως αυτές είναι εκ των υστέρων, δηλαδή αναδρομικές. Ένας επαρκής τεχνοκριτικός μπορεί να "διαβάσει" την τεχνική κατασκευής ενός πίνακα, μπορεί ίσως να αναπαραστήσει τις κινήσεις του πινέλου και να χρονολογήσει τις επάλληλες στρώσεις χρώματος. Δεν μπορεί όμως να φτιάξει το έργο εκ του μηδενός, έχοντας στη διάθεσή του μόνο το χρωματολόγιο, το θέμα και τα πινέλα του κατάλληλου πάχους. Αυτή είναι και η βασική διαφορά του ψ από τον μάντη. Μέρος της σύγχυσης προέρχεται από τον φροϋδικό ψυχικό ντετερμινισμό, όρο που έχει κακοποιηθεί αγρίως - και να ΄ταν μόνο αυτός...

Ηθικό δίδαγμα: μην ανατρέχετε στα γεγονότα της παιδικής σας ηλικίας, δεν έχουν τίποτα να σας διδάξουν από μόνα τους. Μπορείτε όμως να ανατρέξετε στις δικές σας διαδρομές ανάμεσα σ' αυτά τα γεγονότα. Για να μάθετε πώς να το κάνετε αυτό, μπορείτε να εξασκήσετε την όρασή σας προσπαθώντας να "δείτε" εκείνα τα στερεογράμματα που ήταν στη μόδα στη δεκαετία του '90. Για παράδειγμα, όποιος μου πει τι βλέπει στην παρακάτω εικόνα, είναι σε καλό δρόμο...

View attachment 6198

 

Αν κάτι σου βγαίνει σου βγαίνει γιατί υπάρχει μέσα σου. Το οικογενειακό περιβάλλον δεν έχει καμιά σημασία.

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Τα ρολόγια, που έχουν ένα σταυρό για βάση, μολονότι φαίνεται να αιωρούνται μπροστά από αυτή την ταπετσαρία, δείχνουν όλα τέσσερις παρά δέκα, δηλαδή πάνε δυό ώρες πίσω, σύμφωνα με τις φεμινιστικές συνήθειες.

 

Απάντηση: Re: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Είχα πάρει τον κακό δρόμο παιδιόθεν...

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Και πώς περπατούσες με κοτζάμ Σπίτι μέσα σου; Δεν σου κοβόταν η ανάσα;

 

Απάντηση: Oικογενειακό περιβάλλον και καθορισμός status

Μου κοβόταν, μέχρι πού ούτε κι αυτό με άντεξε και αποχώρησε...
Είναι δύσκολος ο κακός ο δρόμος...