O παράγοντας Άνθρωπος στο επίκεντρο της πρακτικής

Καλησπέρα

Σκέφτομαι εδώ και καιρό πόσο διαφορετική είναι, ενδεχομένως, η λογική και η προσέγγιση των parteners σε μια BDSMική ερωτική συνθήκη σε σχέση με μια πιο, ας πούμε, vanilla κατάσταση.

Σαφώς μιλάμε για ηδονισμό, για απόλαυση, για ικανοποίηση αναγκών κι εν τέλει για σεξουαλική επαφή όμως οι προεκτάσεις και τα ζητούμενα κατά περίπτωση μπορεί να είναι πιο σύνθετα στον χώρο όπου κινούμαστε κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με την πιο ψυχολογική εστίαση της πρακτικής, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Όλοι γνωρίζουμε πως το sex είναι μέγα ζητούμενο, τόσο εντός όσο κι εκτός BDSΜ. Η σκέψη μου περιστρέφεται γύρω από τα θέματα i) της ειλικρίνειας (προς τον ίδιο τον εαυτό μας αρχικά και προς τους parteners κατ' επέκταση) και του ii) σεβασμού.

i) Ο χώρος μας είναι ένας βασισμένος στην συνειδητοποίηση πως αυτά που μας αρέσουν, αυτά που απολαμβάνουμε, βρίσκονται έξω από την νόρμα. Είμαστε μια μειονότητα (όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε και σε σχετικό θέμα πρόσφατα) και φτάσαμε στο να "ενταχθούμε" σε αυτήν όντες ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Για μένα, αυτό απαιτεί έναν Χ βαθμό θάρρους και θα ήταν καλό να οδηγεί σε σεβασμό για όλους τους ομοϊδεάτες, τουλάχιστον γι' αυτούς που δεν είναι τοξικοί χαρακτήρες ασχέτως προτιμήσεων. Είμαστε εδώ για να είμαστε οι εαυτοί μας, πέρα από το σύνηθες και το αποδεκτό - ένας προορισμός αυτοπραγμάτωσης. Το ποιοι είμαστε στο κέντρο των ενστίκτων μας βρίσκεται σε κοινή θέα, περήφανο, σαφές κι ελεύθερο. Είμαστε οι Άνθρωποι που επιλέγουμε να είμαστε μέσα από αυτό, απαλλαγμένοι από την καταπίεση του "αποδεκτού". Στο κέντρο μας εμείς κι εμείς ως οι εαυτοί μας.

ii) Σε μια vanilla επαφή, ειδικά μεταξύ προσώπων που δεν γνωρίζονται επαρκώς, ο παράγοντας "αυτό που γίνεται είναι τόσο καλό για εμένα" είναι κεντρικός. Οι εμπλεκόμενοι κάνουν sex, ευχάριστο, εκρηκτικό ή αδιάφορο μα στο κέντρο της διαδικασίας τους βρίσκεται πολλές φορές η δική τους απόλαυση. "Τι θα της κάνω αν την πάρω σπίτι", "πόσο θέλω να μπορώ να λέω πως τον πήδηξα"... είναι όλο πολλές φορές (τονίζω το "πολλές φορές") έντονα εγωκεντρικό. Είναι απλό κι εύκολο να είναι έτσι. Ανώδυνο. Αν δεν υπάρχει σαφές σύστημα αξιών ριζωμένο βαθιά και στα δύο (ή σε περισσότερα) μέλη, βρίσκονται εκεί απλά για την απόλαυση. Την δίκη τους απόλαυση. Θα την αντλήσουν και μετά ίσως εξετάσουν επανάληψη, συσχετισμό ή απλά θα φύγουν. "Ψηφιακή" συνθήκη.

Στο BDSM - για μένα τουλάχιστον - τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένας Dom θα συνευρεθεί με έναν sub χαρακτήρα και οι δύο ξέρουν τι μπορούν να κάνουν ο ένας για τον άλλο κι αυτή η παράλληλη πρακτική θα τους καλύψει. Ο σαδιστής θα βιαιοπραγήσει μετά χαράς πάνω στον μαζοχιστή όμως η απόλαυση θα είναι αμοιβαία και δεν θα έχει να κάνει απλά με το ότι "έτυχε". Αυτό συμβαίνει κάλλιστα και στις vanilla καταστάσεις. Υπάρχει σεβασμός - σεβασμός του status πέραν του orientation (που το συναντάμε σχεδόν παντού, μηχανικά) σύμπραξη με σαφή εικόνα των αναγκών του άλλου, των ορίων του και με βάση κάτι που λείπει ΠΟΛΥ από εκεί έξω: Αποδοχή.

Για μένα, στον πυρήνα του BDSM υπάρχει ο ειλικρινής, κατανοητικός και δοτικός άνθρωπος. Το aftercare, η μικροϋπέρβαση ανάλογα με τον partener, η επαφή πριν από το session που υποδηλώνει τι θα επακολουθήσει. Σαφήνεια, πέρα από το teasing. Δράση κι αντίδραση πέρα από το Εγώ.

Ένας χώρος πιο ευγενής λόγω όλων αυτών; Έτσι θέλω να πιστεύω και θα ήθελα πολύ και τις δικές σας απόψεις. Ελπίζω να μην υπήρξα άσκοπα μακροσκελής.

Δικό σας.

 

υπηρξες ασκοπα μακροσκελης, οτι θες να πεις μπορουσες να το πεις σε 4 γραμμες πιο απλα. οι περιτεχνες λεξεις δεν δινουν ποιντς στο σκεπτικο . αν το κανεις για να τσιμπησει κανα πιπινακι και να ανεβασεις ποιντς στο γοητρο τοτ πασο! αλλωστε ολοι εχουμε φανφαρολογησει καποτε για το λογο αυτo  

 

Κανένας χώρος δεν είναι ευγενέστερος των άλλων αν τα μέλη που τον απαρτίζουν στερούνται υποτυπώδους ευγένειας. Πλείστα όσα παραδείγματα, έχω ένα από πάνω μου καληώρα, αλλά και πάλι, δεν εξάγεται κανένα ασφαλές συμπέρασμα.
Η διατύπωσή σου μάλλον αφορά το πως θα έπρεπε να είναι και όχι το πως πραγματικά είναι.
Και θα τολμούσα να πω, με κάθε σεβασμό στο σκεπτικό σου, ότι είναι ασαφές το πραγματικό ερώτημα που θέτεις γιατί προσθέτεις παραμέτρους που δεν είναι έτσι ακριβώς για τον καθένα από μας.
Δεν υφίσταται σεβασμός του στάτους, παρά μόνο του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας (non disclaimer territory-challenge me). Το αν όλοι μας προσεγγίζουμε τους ανθρώπους του χώρου με σεβασμό, τουλάχιστον για όσο δεν έχουμε λόγους για το αντίθετο, είναι κάτι που το αμφισβητώ σφόδρα.

Δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ το bdsm, να μας ξεπλένει από τις ελλείψεις, τις μικροπρέπειες, τους ανταγωνισμούς και τα ελαττώματα που κουβαλάμε από τα γεννοφάσκια μας, ή επιτυχώς καταφέρνουμε να αποκτήσουμε στην πορεία. Είναι μία αφορμή να ψαχτούμε λίγο περισσότερο με τον εαυτό μας, με αφορμή τον ιδιαίτερο τρόπο που επιλέξαμε να σχετιζόμαστε ερωτικά και σεξουαλικά, να κάνουμε εκείνη την περιβόητη δουλίτσα που πολλές φορές θα θέλαμε, ή διατυμπανίζουμε δεξιά-αριστερά ότι έχουμε κάνει, αλλά τελικά, συχνότατα μένει ακάλυπτη επιταγή, αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, ή από αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε καθημερινά.

Και φυσικά, όταν μιλάμε για το σχετίζεσθαι, αρνούμαι να το περιορίσω στο πριν, το κατά τη διάρκεια και το μετά του session.
Έχω ξανατοποθετηθεί επί του θέματος, μιλώντας για έντιμα σέσσιον που δεν περιέχουν όλα όσα ανέφερες, αλλά παραμένουν έντιμα και απολαυστικά και για σχέσεις ολόκληρες που αυτοαναιρούνται από την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και αλληλοσεβασμού, καθώς και στοιχειώδους σεβασμού ως προς τον πυρήνα των ανθρώπων με τους οποίους σχετιζόμαστε. Όλα είναι θέμα παιδείας και χαρακτήρα. Αυτού που κουβαλάμε έτσι κι αλλιώς, εντός και εκτός bdsm.

Δεν μπορούν παρ΄όλ΄αυτά, δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι να συνευρεθούν ερωτικά, μόνο και μόνο γιατί έχουν συμβατά στάτους.
Θα είναι ένα κουτσοσέσσιον της κακιάς ώρας.
Απαιτείται καύλα, έμπνευση, ειλικρίνεια, σεβασμός και πάνω απ΄όλα ανθρώπινη συμβατότητα.
Το πως τα βρίσκεις όλα αυτά είναι μία άλλη ιστορία. Αλλά κατ΄εμέ για να είναι ο άνθρωπος στο επίκεντρο πρέπει να υπάρχουν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις. Δεν πρόκειται για μία αυτόματη διαδικασία.

 

Θα κρατήσω αυτό, χωρίς να διαφωνώ με τα παραπάνω: Παρουσιάζω, όπως λες, μια εξιδανικευμένη πλευρά του όλου θέματος, μια που θεωρώ πως προσεγγίζεται πιο εύκολα εντός χώρου όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες.

Δεν υπάρχει αυτοματισμός και πάντα τα κριτήρια είναι ποιοτικά - σε αυτό δεν έχω να προσθέσω ή να αφαιρέσω κάτι.

Σ'ευχαριστώ πολύ για την μεστή απάντηση.

 

Για μένα η απάντηση στην ερώτησή σου συμβαδίζει με τα λεγόμενα της @brenda.

Δεν υπάρχει ευγενής ή αγενής χώρος. Η εμπειρία του χώρου που θα αποκομιστεί κανείς εξαρτάται αποκλειστικά από τα άτομα με τα οποία θα συναναστραφεί.

Και ο τρόπος που θα συναναστραφεί κανείς διέπεται από τις κατάλληλες συνθήκες που αναφέρεις, εκείνες που γλαφυρά περιγράφει η @brenda: "Όλα είναι θέμα παιδείας και χαρακτήρα. Αυτού που κουβαλάμε έτσι κι αλλιώς, εντός και εκτός bdsm".
Είναι ο μόνος γνώμονας. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Εκείνα που σηματοδοτούν την διαφορά vanilla-bdsm είναι οι διαφορετικές επιθυμίες, ανάγκες, ορμές, και ο τρόπος που τις αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται κανείς έχει να κάνει αποκλειστικά με την ωριμότητα και αυτογνωσία του.
Ειλικρίνεια, σεβασμός και αποδοχή μπορούν κάλλιστα να υπάρχουν σε υγιείς vanilla σχέσεις, όπως εξ ίσου εύκολα μπορούν να λείπουν μέσα στο χώρο.

Δεν θέλω με τα παραπάνω να μειώσω στο ελάχιστο την εικόνα που παρουσιάζεις. Ξέρεις κι εσύ ότι είναι εξιδανικευμένη, αλλά είναι όμορφη αφετηρία. Σου εύχομαι να μην ξεθωριάσει στη πορεία.  

 

Οι άνθρωποι φτιάχνουμε συμβάσεις, θεσμούς και νόμους για να συνυπάρχουμε και να λειτουργούμε εύρυθμα και σωστά (το "εύρυθμο" και το "σωστό" είναι και αυτά κοινωνικές συμβάσεις). Τα παραπάνω έχουν διακριτούς ρόλους: Οι νόμοι υποχρεώνουν, οι θεσμοί διαμορφώνουν και επιμορφώνουν, οι συμβάσεις διευκολύνουν. Το πλαίσιο μιάς d/s σχέσης είναι μια σύμβαση (εφ' όσον δεν είναι θεσμός με κοινωνική οργάνωση και πόρους, όπως είναι π.χ. η εκπαίδευση, ούτε νόμος) μεταξύ δύο τουλάχιστον φυσικών προσώπων, με σκοπό την αμοιβαία ικανοποίηση συγκεκριμένων και προκαθορισμένων αναγκών.

Σε μια σχέση -όπως και σε μια σύμβαση- το κάθε μέλος φέρνει τις ποιότητες που ήδη έχει αποκτήσει. Επομένως, η σχέση δε διαμορφώνει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος τη σχέση. Δηλαδή, το βδσμ δεν είναι κολυμβήθρα του Σιλωάμ -όπως ανέφερε η @brenda , ούτε εκπαιδευτήριο. Πρωταρχικός του σκοπός είναι η έκφραση (ερωτική ή συνολικότερη) των συμμετεχόντων με συναινετικό και κοινά αποδεκτό τρόπο. Το αν θα μάθει κάποιος ή αν θα εξελιχθεί μέσα από το βδσμ είναι "παράπλευρο" αποτέλεσμα, όχι πρωταρχικός σκοπός του βδσμ.

Η διαφορά vanilla-bdsm είναι ότι κάποιες βασικές παράμετροι της σχέσης είναι από πριν συμφωνημένες και δεν διαμορφώνονται από τη δυναμική της σχέσης με τριβές, συγκρούσεις και άσκοπη σπατάλη ενέργειας. Είναι σημαντικό τα μέλη της σχέσης να ξέρουν τι θέλουν και να συμφωνούν εξ αρχής επί ουσιωδών ζητημάτων. Αλλά η τήρηση των συμφωνηθέντων, η αποδοχή και ο σεβασμός του άλλου εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από τους ανθρώπους...

 

Διαβασα ο,τι εχει γραφτει με προσοχη και θα απαντησω μολις μπορεσω να βρω λιγο χρονο.

Ενδιαφερουσες θεσεις, αναμενω κι αλλες. Ευχαριστω για τον χρονο που εχετε καταθεσει μεχρι στιγμης.

 

"Ο σαδιστής θα βιαιοπραγήσει μετά χαράς πάνω στον μαζοχιστή όμως η απόλαυση θα είναι αμοιβαία και δεν θα έχει να κάνει απλά με το ότι "έτυχε". "

Όταν μιλάμε με όρους, καλό είναι να υπάρχει μια μίνιμουμ κοινή αποδοχή στο περιεχόμενό τους.
Στο δικό μου λεξικό, η καθαρότερη, πλέον συνοπτική και σαφέστερη ερμηνεία του λήμματος "σαδιστής" είναι: Σαδιστής είναι εκείνος που δεν θα προκαλούσε ποτέ πόνο σε έναν μαζοχιστή.

 

Ευστοχο comment. Τα σεβη μου.

 

η αληθεια ειναι και για αυτο σχολιαζω σοβαρα, οτι εχεις δικιο. υπαρχει και αλλη περιπτωση ομως. ο σαδιστης αν ξυλοκοπησει σωματικα η και κακοποιησει ψυχικα τον μαζοχιστη, απο την στιγμη που ο μαζοχιστης αυτο ζηατει θα παρει ευχαριστηση. οποτε ο real σαδιστης εχει καθε λογο να μην νιωθει ικανοποιημενος. οποτε στην περιπτωση αυτη και εδω ειναι η αλλη περιπτωση , ο σαδιστης θα πρεπει να προχωρησει μεχρι σε σταδιο πονου που ο μαζοχιστης θα νιωσει σοβαρη ενοχληση. στα πλαισια αυτα ακομα και σοβαρο τραυματισμο. οποτε κανονες σε μια πραγματικη σχεση μεταξυ σαδιστη μαζοχιστη δεν υπαρχουν. ευτυχως ειδα το σχολιο σου και ειπα να πω μια σοβαρη κουβεντα σε αυτο το ποστ

 

Ε πως δεν υπαρχουν. Απλα ξεχνιουνται αυτα καμια φορα και θελουν μια υπενθυμιση Αν δεν μπορει να τους θυμιζει η μη συνεναιση της σουμπας, αν ο νομος δεν ειναι ικανος να θυμιζει, αν οι τυψεις δεν θυμιζουν, να εισαι σιγουρος οτι σε περιπτωση σοβαρου μη συναινετικου τραυματισμου, τον ριαλ σαδιστη θα τον κανει να θυμιθει ....... ο επομενος γαμπρος, κανας συγγενης, κανας αλλος τελειωμενος αυτορυθμιζεται η κατασταση δηλαδη. Σαβατιατικη Μπουρναζοκατασταση  , συμβαινει και στα καλυτερα σπιτια

 

εγω δεν ειπα αν συμφωνω η διαφωνω. εγω ειπα ο real αγνος σαδισμος συμφωνα μ το ουσιαστικο περιεχομενο πως θα πρεπε να ειναι