O παράγοντας Άνθρωπος στο επίκεντρο της πρακτικής

Το "επρεπε" ειναι λιγο βαρια εννοια. Παντως ο συλλογισμος ειναι βασιμος.

 

Πολύ πολύ ωραίο το θέμα  
Και όπως προαναφέρθηκε θέτει πολύ επιτυχώς κι όμορφα τους άξονες του τι θα έπρεπε να είναι... αλλά δυστυχώς όχι το τι είναι ο "χώρος" αυτός  

Θα έλεγα ότι ο χώρος είναι πιο αγενής και όχι πιο ευγενής από το "εκεί έξω".
Το καλό είναι ότι βρίσκεις ανθρώπους που δύσκολα "εκεί έξω" θα μπορούσες να τους ανοίξεις τέτοιες συζητήσεις και βλέπεις πόσο ταιριάζεις (και δεν αναφέρομαι στο ερωτικό-σεξουαλικό καθόλου με αυτό) και ομονοείς. Είναι ας πούμε σαν shortcut, για κάτι που κάλλιστα γίνεται "εκεί έξω" απλά θέλει πολύ χρόνο και αρκετές διπλωματικές προσεγγίσεις για να μην προσβάλλεις ή και παρεξηγηθείς  

Δυστυχώς, είναι πιο εύκολο σε αυτό το χώρο οι άνθρωποι να ενδυθούν ρόλους. Και αυτό ευνοεί και διευκολύνει το να είναι ανειλικρινείς με τους άλλους και τον εαυτό τους αλλά και ουσιαστικά να μην σέβονται.
Είναι πολύ εύκολο να απαλλαγούν από επώδυνες για εκείνους συνειδητοποιήσεις και να προβάλλουν/πετάξουν πάνω στον άλλο την ευθύνη των επιλογών τους.
Επίσης η ασυμμετρία που τόσο απολαμβάνουμε σε αυτές τις σχέσεις καθιστά πολύ εύκολο το να επικεντρωθεί κανείς στη δική του απόλαυση και μόνον, στους λεγόμενους vanilla δεν είναι τόσο εύκολο αυτό. Δίνουν "λόγο" στον άλλο με κάποιο τρόπο αν δεν υπολογίσουν και τα δικά του θέλω.
Συγγνώμη που σου ανατρέπω όλο το νήμα.
Όσο και αν μου αρέσουν αυτά που γράφεις (και μου αρέσουν πολύ πολύ πολύ) θεωρώ ότι η πραγματικότητα μας διαψεύδει και δεν είναι καθόλου έτσι.
Δεν απορρίπτω συλλήβδην τίποτε και κανέναν  
Εξάλλου κι εγώ εδώ είμαι  
Απλά θεωρώ ότι κατά πλειονότητα ισχύει και εδώ ότι κι "εκεί έξω", ίσως και χειρότερα υπό τον μανδύα της ασυμμετρίας και των ρόλων.

 

Σε ευχαριστω παρα πολυ για την ομορφη και σαφη τοποθετηση, οπως παντα ευστοχη και μεστη.

Καταλαβαινω σε ποια βαση γινεται ο αντιλογος και τον σεβομαι. Αναμενω κι αλλες αποψεις.

 

Νήμα εντελώς ακατάλληλλο για διαβητικούς...
Γλυκανάλατο. Σοροπιαστό. Ιδεοληπτικό.
Επίσης, ο σαδομαζοχισμός, όπως όλες οι έννοιες, δεν είναι μαλλί, για να είναι αγνό, παρθένο κλπ.
Όταν στις έννοιες μπαίνει "πρόσημο" (καλό, αγνό, καθαρό, δίκαιο, άδικο κλπ) σημαίνει πως γειά σου, αντίο σας, χαίρετε, άλλα λόγια to fall in love...
Ή δεν ξέμε τι μάς γίνεται ή σπεκουλάρουμε (από χαζά έως χυδαία).
Μάλλον το νήμα έχει χορηγό κάποιον διαβητολόγο εδώ μέσα...
Πήξαμε στο σορόπι...

 

Λόγια, λόγια, λόγια.
Παραπάνω, είχα αναφερθεί στις προϋποθέσεις.

Άλλα νιώθουμε, άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε. Το πρόβλημα του χώρου, είναι το πρόβλημα των ανθρώπινων σχέσεων που υποδυόμαστε τους ρόλους που έχουμε υιοθετήσει, αλλά δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να εφαρμόσουμε. Παγιδευόμαστε στα λόγια που λέμε, ανάλογα με την θέση στην οποία βρισκόμαστε, χαίρουμε και επιχαίρουμε, αλλά δεν μπορούμε να τα υποστηρίξουμε στην πράξη, τουλάχιστον όχι επί μακρόν ή με συνέπεια. Κι έτσι, συνήθως, μένουν ωραία λόγια.
Ανθρώπινο χαρακτηριστικό κι αυτό, παρατηρούμενο συχνότερα δυστυχώς όμως στον χώρο, ελέω καύλας και τοποθέτησης στάτους, ή λόγω προσπάθειας εντυπωσιασμού.
Παρατηρούνται δυστυχώς, τα γνωστά "φύκια, για μεταξωτές κορδέλες". Τα λόγια που μένουνε λόγια, φτιάχνοντας πληγές και απογοητεύοντας μας συχνότατα βαθύτατα για το κούφιο και κενό του πράγματος.
Μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού προς το παρόν τους ανθρώπους του χώρου που έχω γνωρίσει -και έχω γνωρίσει αρκετούς-, ανεξαρτήτως στάτους, που κάνουν τα λόγια τους πράξεις.
Ο άνθρωπος στο επίκεντρο μεν, αλλά για τους λάθος λόγους και με λάθος τρόπο. Στην θεωρία, βρίσκεις πολλούς καλούς. Στην πράξη λίγους. Στον συνδυασμό αυτών των δύο, μάλλον ελαχιστότατους.
Ο άνθρωπος που συνήθως δεν αντέχει καν να διαχειριστεί την δική του αλήθεια, πόσο μάλλον την αλήθεια των άλλων...

 

@brenda , dearest