On a need to know basis: What do we really NEED to know?

Με αφορμή το θέμα της @yannouli για τον Άλλο-καθρέφτη στις σχέσεις, άρχισα να σκέπτομαι πάλι το προσφιλές σε μένα θέμα της εμπιστοσύνης και της ειλικρίνειας.

Και θυμήθηκα μια φράση που είχα ακούσει συχνά τον πρώτο καιρό μου στα… πέριξ και μου είχε δημιουργήσει απορίες.

Βρήκα λοιπόν και αυτό το σχετικό νήμα. Αλλά θα ήθελα να προσθέσω και κάποια ερωτήματα.

What do we need to know λοιπόν;

Και όχι μόνον οι υποτακτικοί αλλά και οι Κυρίαρχοι;

Πότε το need to know σταματά να είναι need και είναι απλή ψευτοδικαιολογία στο στόμα κάποιου (είτε του υποτακτικού, είτε του Κυριάρχου);

Έχει όριο το know;

Όταν μια νέα γνώση αναιρεί προηγούμενες γνώσεις που θεωρούνταν "δεδομένες" (και από τις Δ/δυο πλευρές); Πώς διαχειρίζεται αυτό;


Κάθε γνώμη και απορία βέβαια, ευπρόσδεκτη  

Ευχαριστώ  

 

Εγώ έχω, ας πούμε, την ανάγκη να ξέρω ΟΛΑ όσα με αφορούν, εξαρχής...
Διαλέγω και παίρνω...
Αν θα εμπλακώ ή όχι...
Δεν έχει σημασία το τι θ´ακούσω...
Θα το αξιολογήσω...
Σημασία έχει να έχει αποσαφηνιστεί το πλαίσιο εξ´αρχής...
Τυχόν διαφοροποιήσεις, προσθήκες, και εμβαθύνσεις δύνανται να εμπλουτίσουν το αρχικό μοτίβο, αρκεί να μην υπάρχει απόκρυψη εξαρχής...
Σημειωτέον, τα αυτονόητα εδώ δεν ισχύουν, καθώς υπάρχει πολύς χώρος παρερμηνειών, σχετικά με το τι είναι τελικά το αυτονόητο για τον καθένα...
Ειλικρίνεια και σαφήνεια το λοιπόν...

 

Εχει το όριο που του θέτεις εσύ και ο έτερος εμπλεκόμενος στη σχέση.
Ξεκαθαρίζεις ποιά είναι αυτά που σε απασχολούν. Το ίδιο κάνει και ο άλλος.
Καλό είναι να μην υπάρχουν γκρίζες περιοχές. Αν η ανάγκη για πληροφόρηση του ενός προσκρούει σε κάποιο όριο του άλλου, αξιολογείς την όλη κατάσταση και αποφασίζεις αν θα πάρες το ρίσκο...

Το ίδιο κάνεις και στην περίπτωση που έρθεις αντιμέτωπη με μιά νέα γνώση. Το κλειδί είναι η εμπιστοσύνη και κατά πόσο η νέα γνώση έχει επιπτώσεις σε αυτή.

 

Τι χρειάζεται να ξέρει, τι χρειάζομαι να ξέρω.

Όλα μου τα ελαττώματα, όλα της τα ελαττώματα.
Τις διαστροφές μου, τις διαστροφές της ( αν έχει ).
Αποκλειστικότητα ή όχι.
Ύπαρξη μεταδιδόμενων νοσημάτων.
Τι θα ήθελα από κείνη, τι απεχθάνομαι και θα ήταν η αιτία για να δώσω τέλος στην στιγμή και δίχως δεύτερη σκέψη.
Τι θα περίμενε/προσδοκούσε από μένα.
Αν υπάρχει έστω κι ένα ελάχιστο ενδιαφέροντος/συναισθήματος από την μεριά μου ή όχι. ( αν υπάρχει και από κείνη, δεν με νοιάζει να μου το πει. Θα τ' ανακαλύψω μόνος μου )
Αν είναι σίγουρη, ότι θα ήθελε να μπλεχτεί μαζί μου, βάσει των όρων μου.
Κάποιοι απ' τους οποίους δεν θ' άλλαζαν ποτέ.
Αν της κάνει η "ταχύτητα" μου, αν μου κάνει η "ταχύτητα" της ( σιχαίνομαι τις βιασύνες και τους υπερβολικούς ενθουσιασμούς ).

Θέλω να ξέρω, οτιδήποτε θα είχε να κάνει έμμεσα ή άμεσα με μένα.
Αυτό είναι για μένα τ' όριο της γνώσης.
Οτιδήποτε άλλο μπορεί κάλλιστα να το κρατήσει για τον εαυτό της και το ίδιο ισχύει για μένα.
Συνεχίζω να λέω, ότι θα ήθελα "ελεεινή" ειλικρίνεια από μέρους της, ούτε λευκά ψέματα, ούτε μισόλογα.
Γιατί καλώς ή κακώς έχω επιλέξει στην ζωή μου, να είμαι ειλικρινής μέχρι "μπασταρδοσύνης" με οποιοδήποτε κόστος.
Τουτέστιν ότι "καινούριο" προέκυπτε, σε περίπτωση που μου το έλεγε, θα το συζητούσα μαζί της με ηρεμία, προσοχή και θα το αξιολογούσα αναλόγως.
Αν όμως το ανακάλυπτα ή της το εκμαίευα εγώ, δεν θα υπήρχε καμία άλλη αξιολόγηση από μέρους μου, εκτός από κείνη του πόσο καιρό θα περίμενα ακόμη ( αν περίμενα ), πριν να έδινα τέλος στη σχέση.
Η εμπιστοσύνη δανείζεται και την κρατάς στα χέρια σου καθημερινά με τις πράξεις και την συμπεριφορά σου, όχι μόνο με τα λόγια.
Αν η εμπιστοσύνη αρχίσει να τρίζει, ο/η άλλος/η σβήνει.
Και αυτό ισχύει για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

 

Στην αρχή φτάνει ή μάλλον χρειάζεται να ειπωθούν τ΄αναγκαία. Δηλαδή τι ρόλο θα έχει ο καθένας, τι θέλει, τι θα ήταν διατεθειμένος/η να προσφέρει.
Και το κυριότερο για μένα απ' όλα την συναισθηματική/οικογενειακή του/της κατάσταση. Εγώ θέλω να ξέρω, αν κάποια με την οποία σκέφτομαι να "μπλεχτώ", είναι ελεύθερη ή όχι.
Και το ίδιο πρέπει να ξέρει κι εκείνη για μένα. Μετά ο καθένας από τους δυο αποφασίζει αν ο/η άλλος/η του/της κάνει ή όχι.
Και όχι να το μάθω/ει κατόπιν εορτής.

Επίσης τα θέματα υγείας, τα όρια και των δυο καθώς και τα πιθανά ή όχι φετίχ και λοιπές ιδιαιτερότητες, θέλω να είναι γνωστά εξ' αρχής.
Και δεν θέλουν καθόλου χρόνο για να τα πεις/μάθεις.
Αυτά τα λίγα είναι κατ' εμέ τα θεμέλια, πάνω στα οποία με τον χρόνο θα χτίσεις/διαμορφώσεις.
Δίχως αυτά, κάποιος/α χτίζει καστράκια στην άμμο, που είναι σίγουρο, ότι αργά ή γρήγορα θα τα πάρει το κύμα.

Ελάχιστα πράγματα είναι στατικά ( π.χ. οι ρόλοι/status ) και πολλά επαναδιαπραγματεύονται με την πάροδο του καιρού και την τριβή.
Ακόμη και τα συναισθήματα ( πόσο μάλλον τα όρια ) μπορούν ν' αλλάξουν προς την μια κατεύθυνση ή την άλλη.
Αν για λύση "προβλημάτων" εννοούμε εκείνα της σχέσεως, συμφωνώ.
Αν για στήριξη εννοούμε το να είμαστε όσο γίνεται δίπλα στον/στην άλλο/η.
Για να διαλευκάνουμε πιθανές αμφιβολίες, να συμβάλλουμε στο να κατευνάσει ( μέχρι εκεί που μπορούμε ) πιθανές ανασφάλειες του/της.
Όπως και στο να συνδράμουμε ( εφόσον μας το ζητήσει ) στην κατανόηση κάποιων προσωπικών του/της ζητημάτων αναφορικά με το πλαίσιο, συμφωνώ επίσης.

Αν για προβλήματα εννοούμε τα εντελώς προσωπικά, εγώ τα δικά μου τα κρατώ για μένα και στην επίλυση τους δεν δέχομαι παρεμβολές, ούτε καν "πλάγιες".
Θα με βοηθούσε σίγουρα, να μην προσπαθούσε καν να μπουρδουκλωθεί στα πόδια μου, ενώ θα τ' αντιμετώπιζα. Γιατί αν το έκανε, δεν θα της άρεσε η αντίδραση μου.
Και ποσώς θα μ' ενδιέφερε, αν θα ένιωθε γι' αυτό "αποκλεισμένη" απ' την ζωή μου.
Για μένα τα δυο δεν γίνονται ποτέ ένα, ούτε στο BDSM. Και σε κάποια "δωμάτια" μου δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κανέναν άλλο πέρα από μένα.  

 

Πάρα πολύ ενδιαφέρον νήματο, συγχαρητήρια στη νηματοθετιδα.

Βρίσκω την πληροφόρηση on a need to know basis πολύ χρήσιμο εργαλείο, ειδικά κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης αρτιλοχεύτου ανζενί. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, που το υ έχει να διαπραγματευτεί και να προσαρμοστεί σε ένα σμπάρο πράγματα, οπότε είναι χρήσιμο να γνωρίζει σε αδρές γραμμές τι γίνεται και συν τω χρόνω τα επιμέρουsch.

(Εργαλείο που χρησιμοποιείται, βεβαίως, κατά κόρον από τον πολιτισμό του μουσιού (εκ του beard, όχι του monsieur) μας. Π.χ. "Εεεεεε, θα σου το έλεγα οτι είμαι παντρεμένος, αλλά, να, ξες, είχα αποφασίσει να στο πω on a need to know basis".)

 

Νομίζω ότι έχει περάσει η μόδα του και ο λόγος είναι ότι η εμπειρία στο χώρο έχει αυξηθεί και έτσι το νεοεισερχόμενο πρόσωπο σήμερα γνωρίζει πολύ περισσότερα από το προ δεκαετίας και δεν θα σοκαριστεί να τρέξει να φύγει αν μάθει εκ αρχής κάτι απροσδόκητο. Η ευθύνη του Έτερου μετατοπίζεται από τον έλεγχο της ροής της πληροφόρησης στη φροντίδα και την εγγύτητα αν το προς πληροφόρηση είναι λίγο σκληρό ...

Από και και πέρα ο καθείς αποκαλύπτεται στον Άλλο ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις ανάγκες ουσιαστικής επικοινωνίας που έχει και τις προσδοκίες του γι αυτή την σχέση.

Υποσημείωση: το ψέμα και η υπεκφυγή έχουν το ίδιο νόημα και στο BDSM δεν αλλάζουν να γίνουν ονανινττουνοουγουνόου ! (ας αντέξουν τον σολοικισμό κάποιες ψυχές   )

 

αχ εγώ δε θέλω να ξέρω τίποτε, πια. μόνο να αισθάνομαι.

[ωστόσο ακόμη κι από τα ψέμματα ή τις μη φανερώσεις βγάζεις πολλές φορές περισσότερα συμπεράσματα για κάποιον που σε αφορά (αν τα έχεις ανάγκη δηλαδή. τα συμπεράσματα)]

 

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.  

Και ευχαριστώ το @thanasis για τα καλά λόγια.  


Να πω ότι στο νήμα ήθελα να αναφερθώ και σε θέματα πέραν των "πραγματικών δεδομένων" (όπως τα έχω ήδη πει σε άλλα νήματα, μην επαναλαμβάνομαι, γίνομαι κουραστική).


Ας πούμε, πόσα πρέπει να αποκαλύψει ο Κυρίαρχος και αντίστοιχα να μάθει ο υποτακτικός για κάποια "εργαλεία" ή πρακτικές ή καταστάσεις που διαθέτει στη "φαρέτρα" του ή και θέτει σε εφαρμογή ο Κυρίαρχος, πχ κατά την εκπαίδευση.

Εννοώ υπάρχουν καταστάσεις (όπως το space) που ένας άνθρωπος, ακόμη και αν έχει ενημερωθεί θεωρητικά για τα του BDSM, μπορεί να τα εκλάβει εντελώς αλλιώς αν δεν τα βιώσει.

Ο Κυρίαρχος παίρνει κάποια ρίσκα κατά την εκπαίδευση του υποτακτικού και της προσαρμογής Του σε Αυτόν (είτε κατά τα θέλω Του είτε κατά το μέτρο που κρίνει ότι θα βελτιώσει την καθημερινότητα και τη ζωή του υποτακτικού). Πόσα μπορεί να αποκαλύψει για αυτά εξαρχής;

Πόσο κάποια από τα προαναφερθέντα μπορούν να γίνουν κακό "όπλο" στα χέρια ενός υποτακτικού (κυρίως άπειρου); Μπορεί αυτά να τα στρέψει προς τον εαυτό του ή κάποιους άλλους.

Εκεί τι ισχύει;

 

Μετά την διευκρίνηση της νηματοθέτιδος ζητώ συγνώμη για την παρανόηση ( δεν ήξερα, δεν ρώταγα? χαχα ).
Άρα, αυτή την φορά εύχομαι να είμαι στο νόημα του νήματος.
Το λοιπόν, ως προς τις πρακτικές που ο/η Κ θα είχε στο "βαλιτσάκι" του/της.
Σίγουρα θα ήταν αναγκαίο ν' αναφέρει ποιες τον/την ικανοποιούν, σε ποιες θα επικεντρωνόταν λιγότερο ή περισσότερο.
Και ποιες δεν θα του/της άρεσαν καθόλου/δεν θα χρησιμοποιούσε καν.
Αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να γίνει, πριν τα μέρη αποφασίσουν να προχωρήσουν/εμπλακούν.
Η ενδελεχής ή όχι ανάλυση των πρακτικών εξαρτάται από την μια μεριά απ' τον βαθμό εμπειρίας του/της υ και από την άλλη από τις πιθανές του/της αντιδράσεις στο άκουσμα τους.
Εδώ είναι θέμα χαρακτήρα του/της Κ, αν και πόσο καλός/η θα ήταν στο "διάβασμα" του/της υ. Και πάνω απ' όλα στην έλλειψη βιασύνης του/της ή όχι.
Είναι ο/η Κ που έχει τα ηνία και παραμένει εκείνος/η που θα δώσει τον "ρυθμό" στην σχέση στην παραμικρή της λεπτομέρεια, πόσο μάλλον αν η/ο υ δεν θα είχε μεγάλη εμπειρία.

Ως προς το space που δόθηκε σαν παράδειγμα ( κι εύχομαι να μην επικεντρωθούμε σ' αυτό ), θα ήταν καλό να το συζητούσε με τον/την υ και να το ανέλυε στα όρια της γνώσεως/έμμεσης εμπειρίας του/της.
Γράφω έμμεσης, γιατί η επαφή του/της με κείνο θα ήταν, να το δει να συμβαίνει μπροστά του/της. Σίγουρα δεν θα το είχε βιώσει σε πρώτο πρόσωπο.
Καθησυχάζοντας τον/την υ ότι σε περίπτωση που σε κείνον/η θα συνέβαινε κατά την διάρκεια "δρώμενου" τους.
Ο/η Κ θα γνώριζε πως να συμπεριφερθεί, ούτως ώστε ούτε το υ να "χάσει" την εμπειρία, αλλά ούτε η εμπειρία να παρεκτρεπόταν με αρνητικές κυρίως για το υ συνέπειες.

Για μένα όλα εξαρτώνται από την χημεία, την ωριμότητα και την συνενοχή που θα υπήρχε έστω και εμβρυακά ανάμεσα στα δυο μέρη.
Αν ο/η υ -επαναλαμβάνω- θα είχε μικρή εμπειρία, ο/η Κ πρέπει να σιγουρευτεί ότι το άλλο μέρος θα είχε αρκετά καλή συνείδηση της φύσης του/της.
Ότι θα γνώριζε και θ' αποδεχόταν τον ρόλο του/της καθώς και ότι εκείνος θα συνεπαγόταν. Αν σε κάποια σημεία ο/η Κ διέκρινε αντιστάσεις, αμφιβολίες και γιατί όχι, φοβίες.
Θα έπρεπε να τις συζητήσει με ηρεμία, ξεκάθαρο τρόπο αλλά κρατώντας σταθερά τα θέλω του/της.
Και ν' αξιολογήσει, αν και πότε θα χρειαζόταν ακόμη και να πετάξει τον/την υ στα "βαθιά νερά".
Αν αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος, για να τον/την ξεμπλοκάρει.
Κάτι που δεν θα του/της έλεγε εκ προοιμίου, γιατί πιθανότατα θα προκαλούσε στον/στην υ ακόμη μεγαλύτερο άγχος και ίσως φόβο.

Εν ολίγοις είναι ζήτημα λεπτών ισορροπιών, που θα βασιζόταν σ' ένα πλαίσιο κριτικής εμπιστοσύνης.
Τι εννοώ με τον προσδιορισμό κριτική. Εδώ μπαίνει στη μέση η ωριμότητα του/της υ και η κατανόηση από μέρους του/της, ότι ένα ελάχιστο ευθύνης για τον/την εαυτό του/της δεν μπορεί να το αποποιηθεί ποτέ.
Ο/η Κ όσο πιο έμπειρος/η και να ήταν, παραμένει άνθρωπος με τα ελαττώματα, τις αδυναμίες και τις πιθανότητες σε κάποια σημεία να κάνει λάθος.
Τουλάχιστον κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης, ο/η υ πρέπει να μην φοβάται να εκφράσει τις όποιες επιφυλάξεις του/της ( πάντα βάσει των συμφωνημένων προς αυτό κανόνων ) και να ζητάει εξηγήσεις, αν κάτι δεν του/της είναι ξεκάθαρο.
Και είναι υποχρέωση του/της Κ, να το ακούσει προσεκτικά και να του εξηγήσει τα "σκοτεινά σημεία".
Βέβαια αν το υ θα ήταν υπερβολικό ή "μυγιάγγιχτο" για τα δεδομένα του/της Κ, η καλύτερη και πιο σοφή λύση θα ήταν να χωρίσουν οι δρόμοι τους.

Αναφορικά με το αν και πως κάποια πράγματα ο/η υποτακτικός θα μπορούσε να τα στρέψει κατά του εαυτού του/της.
Το μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ, θα ήταν η σιωπηρή παράβαση των ορίων αντοχής του/της, μόνο για να ικανοποιήσει τον/την Κ του/της.
Η για να του/της αποδείξει τις δυνάμεις/αξία του/της. Κάτι, που για το πως βλέπω εγώ κάποια πράγματα, θα ήταν τουλάχιστον ηλίθιο.
Αφού και την υγεία του/της ( ψυχική και σωματική ) θα έβαζε σε κίνδυνο και στον/την Κ θα δημιουργούσε προβλήματα.
Αν παρανόησα κάτι, οποιαδήποτε σας διόρθωση/διευκρίνηση θα ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη.  

 

@Tenebra_Silente ευχαριστώ για την αναλυτική απάντηση  
Δεν ήταν εκτός θέματος και η προηγούμενη απλά διευκρίνισα και άλλες προεκτάσεις που έχει κατ' εμέ το "need to know basis"