Open Your Mind and the Ass Will Follow!!!

Το θέμα αφορά το mind- body problem (τη διαμάχη πνεύματος – σώματος) όχι σε φιλοσοφικό (αυτή τη φορά .. lol) αλλά σε πρακτικό επίπεδο. Εστιάζω δε στο θέμα των bdsm-ικών σχέσεων – πρακτικών και εκπαίδευσης. Και για να βάλω από την αρχή το ερώτημα στην οθόνη: τι προηγείται και τι έπεται? η διανοητική ή η σωματική επαφή? Πλησιάζουμε κατ’ αρχάς διανοητικά και το σώμα ακολουθεί, ή απολαμβάνουμε το σωματικό μέρος αφήνοντας σε δεύτερο επίπεδο την διανοητική συμφωνία. Και, μπορεί να υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο. Ή, αλλιώς, πόσο απαραίτητο είναι το ένα για το άλλο?

Προκαταβολικά δίνω και τη θέση μου, αλλά ενδόμυχα διερωτώμαι...

Με ενδιαφέρον, παρακολουθώ και τείνω να αναθεωρήσω πράγματα που θεωρούσα δεδομένα όπως για παράδειγμα ότι οι bdsm-ικές σχέσεις έξω από τα dungeons του Dusseldorf και της Αμβέρσας, (δηλαδή έξω από τον κόσμο των πληρωμένων επαφών) προϋπέθεταν μια κατ’ αρχάς διανοητική «συγκοινωνία» (όχι επικοινωνία απαραίτητα). Το βασικό δηλαδή ζητούμενο, στα «πέτρινα χρόνια» των SM, που ήταν «πώς θα κάνω γνωστό το ενδιαφέρον μου στον άνθρωπο που κάθεται απέναντί μου στο μπαρ, και πως θα καταλάβω αν είναι «δεκτική» στις ιδιαίτερες προτιμήσεις μου? αν δεν συντονιστούμε πρώτα κάπως διανοητικά…» έχει κάπως εξαφανιστεί και μαζί ένα μέρος της διαδικασίας. Η προσπάθεια να κυριαρχήσω στο κεφάλι και να βάλω στον εντατήρα τις αναστολές και τα κολλήματα. Κι όλα αυτά σε μια εποχή που υποτίθεται ότι υπήρχε και κάποια σεξουαλική ελευθεριότητα. Σήμερα, παρότι θεωρώ πως ζούμε σε μια εξαιρετικά πιο συντηρητική εποχή σεξουαλικότητας, οι επαφές στο χώρο του bdsm μοιάζουν αρκετά πιο εύκολες. Μάλλον το internet βοήθησε στην αμεσότητα και την ευθύτητα των ζητουμένων. Ίσως και η “trendy kinky” σεξουαλικότητα κάτω από τα ξεχειλωμένα όρια του τι θεωρεί ο καθένας bdsm, ίσως η «μόδα», ίσως άλλοι ψυχολογικοί παράγοντες (δεν θέλω να πιάσω όμως αυτή τη συζήτηση).

Δεν είμαι νοσταλγός ή κάτι τέτοιο. Βλέπω όμως τα menu των προτιμήσεων να έχουν εξέχουσα θέση στην αναζήτηση συντρόφου (πχ σε διεθνή sites τα κριτήρια αναζήτησης συντρόφου δίνουν βάρος στις πολύ εξειδικευμένες προτιμήσεις. Το ίδιο και οι αγγελίες. Αντιγράφω: bear gay αναζητά σύντροφο με αναπηρία στα κάτω άκρα και προτίμηση στις ρευστές ουσίες.) Λες και αν σ αρέσει το menu έχεις βρει τον τέλειο παρτνέρ. (μπορεί και να τον έχεις βρει)

Ακόμα, παρατηρώ τα μάνιουαλ των εκπαιδευτών που βασίζονται σε πρότυπα στρατιωτικών ή αθλητικών γυμνασίων. Δηλαδή σε περασμένες μπιχεϊβιοριστικές διαδικασίες εκμάθησης όπου το «υποκείμενο» λειτουργεί και μαθαίνει κατά κάποιο τρόπο παβλοφικά (από τον Pavlov όχι την παύλοβα. lol).

Σερφάρω στα ηλεκτρονικά εγχειρίδια γενικά και βλέπω να αναφέρονται σε κατηγορίες προτιμήσεων σε target groups, ως αν όλοι οι κυρίαρχοι να είναι το ίδιο. Ή όλοι οι σαδιστές το ίδιο. Ή όλες οι σκλάβες το ίδιο. (αυτό το βλέπω και στο φόρουμ: Μιλάμε γενικά για τους κυρίαρχους. Δεν υπάρχουν Κυρίαρχοι. Υπάρχει ο Πέρις, ο Θανάσης, ο Μήτσος, ο Βαγγέλης κλπ.). Υιοθετούμε τιτλάκια, ταμπέλες, εκφράσεις και τεχνικές εκπαίδευσης, φτιάχνουμε λίστες και υποομάδες, λες και η σεξουαλικότητα είναι συνταγή για μπουρεκάκια.

Έχω γράψει και αλλού, ότι το bdsm δεν είναι πλατωνικό (με την έννοια της ασώματης επαφής που συνηθίζουμε να δίνουμε παρερμηνεύοντας τον πλατωνικό έρωτα).

Δεν είναι όμως ούτε συνταγολογικό. Θεωρώ πως είναι μια διαδικασία που ξεκινάει από το «πείραγμα» του μυαλού του άλλου και κορυφώνεται με την σωματική επαφή. Μόνο η διανοητική επαφή ή μόνο η σωματική διεκπεραίωση είναι κάτι που αδικούν τις ιδιότητες μας ως σεξουαλικά όντα.

Θέλω να πω: Ο «άλλος» απέναντί μας, δεμένος από κάτω μας ή κρεμασμένος από το ταβάνι μας, δεν είναι ένα δείγμα της κατηγορίας που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά ένα ξεχωριστό «κάτι» που διαθέτει παραπάνω από το σύνολο αυτών που βλέπουμε. Διαθέτει ένα μυαλό που αν δεν έχουμε την ικανότητα να το αγγίξουμε κολυμπάμε κατά τη γνώμη μου σε ρηχά νερά. Και για το μυαλό δεν υπάρχουν εξαρτήματα, βοηθήματα και λουριά. Για αυτό λέω πριν την πρωκτοδιαστολή με τις τάπες και τα φουσκωτήρια καλό θα ήταν να επιχειρούμε να διαστείλουμε τον τρόπο που βλέπουμε τον άλλον, τον εαυτό μας και τους απέναντι κι ας δοκιμάσουμε να «πειράξουμε» το tuner.

Μου ήρθαν αυτά, γιατί συζητώντας με κάποιον φίλο προχθές το βράδυ, και λέγοντας του αυτές (πάνω κάτω) τις σκέψεις, με χαρακτήρισε «συντηρητικό» και «ιδεαλιστή»!!! Μου είπε ακόμα: «έλα μωρέ! τι ασχολείσαι με τέτοια. Ο χρόνος μας είναι λίγος και το ίντερνετ τρέχει με adsl. Σιγά μην κάτσω να βρω τι και πως σκέφτεται. Θέλεις κρέας, έχεις κρέας».

Μπορεί όμως να έχει και δίκιο.


...

 

Το κρέας θέλει τρόπο για το μαγειρέψεις. Πρέπει να το πιάσεις στο χέρι σου και να το νιώσεις. Έτσι θα καταλάβεις πως θα πρέπει να το μαγειρέψεις.

Το κρέας θέλει τον τρόπο που θα το σερβίρεις. Για να νιώσει ο άλλος πριν το βάλει στο στόμα του, ότι το κρέας πρόκειται να είναι νόστιμο.

 

So True Both of U

 

Αν δεν μπορέσεις να κυριαρχήσεις στο μυαλό κάποιου,δεν θα καταφέρεις να κυριαρχήσεις στο σώμα του,ποτέ.

Εκτός αν αρέσκεσαι στο ωμό κρέας..

 
​

 

Απάντηση: Open Your Mind and the Ass Will Follow!!!

Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει εγκεφαλική κυριαρχία αλλά εγκεφαλική βλακεία και δεύτερον αν το fuck δεν είναι καλό, άστα βράστα.... (μονάχα αν κάποιος/α θέλει να εκγυμναστεί στη μακροθυμία, και στο πόσο καλός και υπομονετικός άνθρωπος είναι)...

 

Διαβάζοντας το ημερολόγιο της dora είπα ότι δεν είχα την τύχη να γνωρίζω τον Master V.
Χωρίς περικοκλάδες,
Λυπάμαι που δεν βλέπω το κουμπάκι "Add to reputation" γιά να κλικάρω.

 

ο τιτλος το λέει τέλεια...

Φυσικά έχει να κάνει με το τι θέλει ο καθένας.
Αν μιλάμε για μια "ξεπέτα", απολαμβάνουμε το σωματικό μερος κ να'μαστε καλά.
Αν μιλάμε για κάτι παραπάνω η εγκεφαλική επαφή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Χωρίς παιχνίδια του μυαλού...τι συζητάμε...?

Άλλωστε το ιδανικό δεν είναι να βρούμε αυτόν/ην που θα μας συμπληρώνει κ θα μας προχωράει ένα βήμα παραπάνω...πως να γίνει αυτό χωρίς διανοητική κ εγκεφαλική επαφή κ επικοινωνία...?

Αλλά πάλι είναι τελείως υποκειμενικό, έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του καθενός κ μόνο.

 

"Mind the gap when gap in the mind". Αρχαία εγγλέζικη παροιμία.
Το να μην έχεις να πείς τίποτα με τον άλλον όταν το primal ένστικτο έχει πιά ικανοποιηθεί, είναι απο τις μεταλύτερες ήττες που μπορούν να σου συμβούν, η βασική αιτία για τα περισσότερα δεινά των σχέσεων, και ο σαφέστερος δείκτης ότι έχεις κάνει λάθος επιλογή.

 

Νομίζω ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά
Το ζήτημα είναι τι κάνει κάποιον να απελευθερώνετε
Η κίνηση ενός σώματος, η μυρωδιά , ο ήχος της φωνής , το βλέμμα , αυτά που λέει , και πολλά άλλα σε συνδιασμούς κτλ
αν σε κάποιον σε αγγίζουν αυτά που λέει αλλα έχει μια φωνή σαν να πατάς φρένο απότομα πιθανών να μην θες να τον ακούς (κάποια μπορει να το βρει και ερεθιστικό)
Όπως και να χει ο "άλλος" για κάποιο λόγο γίνεται το αντικείμενο του πόθου σου .
Είναι χημεία
Γιατί διαχωρίζεις το μυαλό απ το σώμα ?
όλα περνάνε απ το μυαλό και ότι περνάει στο μυαλό περνάει και στο σώμα.
Είσαι απλα μια ολότητα

 

Για αρχή νομίζω θα πρέπει να διερωτηθεί κανείς ποιό είναι το ζητούμενο όπως καλώς το έθεσε η kiss_me. Αν αυτό είναι μια σχέση που περιορίζεται στην ερωτική πράξη (σε όποια πλαίσια και αν είναι τοποθετημένη) πιθανολογώ πως η σωματική έλξη αρκεί και η εγκεφαλική σύμπνοια, (αν και πάντα καλοδεχούμενη) δεν κρίνεται απαραίτητη. (δηλ. Πέφτω ευχάριστα στο κρεβάτι με έναν καλλίγραμμο/η νεαρό/ή εάν με ελκύει και αδιαφορώ για το πνευματικό του επίπεδο εφόσον φυσικά έχει ξεκαθαριστεί οτι δεν είμαι υποχρεωμένη να τον/την ανέχομαι στο υπόλοιπο του χρόνου μου). Αν από την άλλη το ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός δεσμού από τον οποίο ελπίζω πως θα ικανοποιούμαι σε πολλαπλά επίπεδα, εκεί το σώμα και το πνεύμα αποκτούν ισότιμες αξίες. Φαντάζομαι πως το ενδιαφέρον του σαδιστή, έγκειται στο να καταφέρει να επηρεάσει, ή αν είναι από τους αισιόδοξους, να πλάσει, την σκέψη του υποτακτικού. Το παιχνίδι αυτό, η επιβολή και κυριαρχία στην σκέψη υπολογίζω πως είναι και το μεγαλύτερο διεγερτικό για τον σαδιστή κυρίαρχο, αυτόν δηλαδή που δεν έχει μοναδικό μέλημα να σε πλακώσει στο ξύλο και να σε γαμήσει ματωμένο/η.Για τον υποτακτικό υπολογίζω πως είναι απλώς επίπονο, άρα άν μιλάμε για μαζοχιστή και ηδονικό ταυτόχρονα. Είναι όμως και το πλέον δύσκολο (εκτός του ότι είναι επικίνδυνο αν ο δέκτης πρόκειται για εύθραυστη προσωπικότητα) μιας και μάνιουαλς εξειδικευμένα για το κεφάλι του καθένα μας αποκλείω να υπάρχουν. Πάντως, ο Παβλόφ δεν είχε και φοβερό άδικο, ακόμα και αν έχει ξεπεραστεί η μέθοδος του. Ας μην παραγνωρίζουμε την δύναμη του ερεθίσματος. Δουλεύει. Για παράδειγμα, και θα είμαι σεμνή, όταν σκέφτομαι σοκολάτα, παρατηρώ όπως ακριβώς ο Παβλόφ στους σκύλους του, σιελόρροια.

 

Απάντηση: Re: Open Your Mind and the Ass Will Follow!!!

Και που να δεις να συμβαίνει το αντίθετο ,
( γενικά γράφω εδω )
το να έχεις να πεις πάρα πολλά αλλά να φοβάσαι
να μπεις να το ζήσεις για να μην ‘’τσαλακωθείς ‘’ ,
πόσο μεγάλη ήττα είναι για αυτόν που δεν τολμά .

Για μένα δεν έχει απλά δίκιο , έχει μεγάλο δίκιο .
Για να σκέπτεσαι έτσι για κάποιον σου έχει δώσει το δικαίωμα να το κάνεις
και εσύ που το παίρνεις μόνο αυτές τις επιλογές είχες
( δεν θα συζητήσω το γιατί εδώ αν και έχει σημασία ) ,
συνήθισες , είναι εύκολο και μια και υπάρχουν ελεύθερα και πολλά κρέατα ,
γιατί όχι τελικά ?

Ο κάθε ένας και το είχα χρόνια στην υπογραφή μου αυτό ,
‘’ παίρνει αυτό που του αξίζει σε αυτή την ζωή ‘’ όμως ,
και να το πάω και λιγάκι πιο κάτω ,
τελικά θέλεις δεν θέλεις κρίνεσαι γι αυτό και
είτε βγαίνεις κερδισμένος είτε … καμένος για πάντα !

Επιλογές …

 

Ναι Petran78, έχετε δίκιο που επισημαίνετε τον διαχωρισμό. Φυσικά το μυαλό είναι σώμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό και εννοείται ότι δεν είμαι οπαδός οποιασδήποτε μορφής δυισμού. Αυτό που λέω όμως είναι ότι υπάρχουν κάποιες «ανώτερες» ή συνθετότερες (αν θέλετε) νοητικές λειτουργίες που μας διακρίνουν από κάποια άλλα ζώα (τα οποία απολαμβάνουν το σεξ μια χαρά). Είναι διαφορετικής τάξης λειτουργία να έχεις όρεξη για φαϊ και να τρως ότι έχει το ψυγείο και διαφορετικό να μοιράζεσαι τις γαστρονομικές και αισθητικές απόψεις με κάποιον άλλον (για να το επικεντρώσω στα της κουζίνας όπως το έθεσε ο Ηλίας) lol.. και πολύ περισσότερο, να μυείς κάποιον στον κόσμο των γευστικών σου απολαύσεων ή να προετοιμάζεις το γεύμα με την συμμετοχή των συνδαιτυμόνων σου. Θέλω να πω: υπάρχουν κάποια βασικά ένστικτα επιθυμίες και ορέξεις που ορίζονται στο επίπεδο του ενός (αφορούν μόνο εμάς) και υπάρχουν και κάποια πιο σύνθετα που έχουν να κάνουν με τον άλλο. Αν «πειράξεις» (όπως λέω) εσκεμμένα το μυαλό του άλλου έχεις κάνει κάτι παραπάνω από το να προκαλέσεις έναν «μηχανικό» οργασμό.


@Ηλίας: συμφωνώ ότι κάπως έτσι είναι αν και δεν έχω εμπειρία με το βρώσιμο κρέας καθ’ ότι vegetarian lol

@lady_Demantia: mindfuck without contraception... lol

@elfcat: πως ακριβώς εννοείς την εγκεφαλική βλακεία σε αντιδιαστολή με την κυριαρχία? Θα μ’ ενδιέφερε ο τρόπος που το βλέπεις. Για το πρακτικό μέρος συμφωνώ φυσικά. Αλλά για σκέψου το εξής. Το ίδιο πράγμα (ίδια τεχνική, ένταση, κλπ κλπ) μπορείς να το κάνεις με κάποιον και να σε απογειώσει και με κάποιον να σε πάρει ο ύπνος. Όχι?

@Master Do: thnx and welcome.

@Kiss me: νομίζω ότι ακόμα και στη ξεπέτα που λες χωράει διανοητικό πείραγμα. Και ίσως πιο ισχυρό γιατί αφήνει ασάφειες και είναι ανοιχτό σε ερμηνείες…

@Dolcett_Cabana: always mind the gap… καλό!! thnx

@anasia: προφανώς για να υποστηρίζεις ότι «παίρνεις ότι αξίζεις» θα το έχεις επιβεβαιώσει στην πραγματική ζωή.. Κι εγώ. Για πρώτη φορά συμφωνώ μαζί σου (σ αυτό το κομμάτι. Όχι στο ότι είχε δίκιο ο φίλος μου) … Και όντως, αυτά που παίρνω «αξίζουν» : )



...