Pick the Method

Αγαπητοί Κ, οταν θελετε να κανετε κατι που γνωριζετε οτι δεν αρεσει ή δεν αντεχει με ανεση το υποτακτικο σας ταιρι, τι απο τα κατω προτιματε ως μεθοδο:

1. Αυστηρη εκπαιδευση κ εφαρμογη του ζητουμενου μεχρι να το αντεχει το υ πιο ανετα

Ή

2. Χρηση διεγερσης με τετοιο τροπο που να φτασει το υ να το αποζητα κ να το απολαμβανει επισης

Αγαπητα υ, σε εσας τι εχει λειτουργησει καλυτερα?

Παραδειγματα απο εμπειριες ευπροσδεκτα οπως κ εναλλακτικες προτασεις μεθοδων που σας λειτουργησαν.

 

Εξαρτάται, πρώτον από τον καιρό της αλληλεπιδράσεως μου με την υ.
Και δεύτερον από τον βαθμό της δυσανεξίας της σε κάποια πρακτική.
Αν θα ήταν πολύ υψηλή, αφού το σώμα της δεν θα την άντεχε.
Δεν θα χρησιμοποιούσα καμία τακτική απ' τις δυο.
Αφού θα την είχα πρώτα δοκιμάσει στην στην πράξη μαζί της.
Αν αφορούσε οτιδήποτε άλλο, που δεν θα είχε να κάνει με τον ίσως ακραίο σωματικό πόνο.
Πάλι θα εξαρτιόταν απ' το μέγεθος της ευχαρίστησης, που θα μου έδινε η "πρακτική".
Απ' τον καιρό τριβής με την υ και απ' τον χαρακτήρα της υ.
Αφού, ν' ακολουθείς τα ίδια "μονοπάτια" με όλους/ες, δεν έχουν πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τουτέστιν, την εκπαίδευση θα την χρησιμοποιούσα, μόνο αν χρειαζόταν να "σπάσω" την υ.
Όχι τόσο για να με ικανοποιήσει σε κάποιο θέλω μου, μέχρι να το άντεχε πιο άνετα.

Να της το έκανα με κάποιο τρόπο πιο ελκυστικό, που να φτάναμε στο σημείο, να τ'αναζητούσε από μόνη της.
Για μένα, δεν θα ίσχυε ούτε εκείνο σαν τακτική.

Για να είμαι εντελώς ειλικρινής, δεν χρειάζομαι τακτικές.
Ζητώ, έχω την σύνεση κάποιες κόκκινες γραμμές της υ, να μην της ξεπεράσω.
Τι θ' άρεσε και τι όχι και στους δυο μας, θα το γνωρίζαμε πριν την ασυμμετρία.

Αν κάτι που αρέσει σε μένα, για κείνη θα ήταν "δύσπεπτο".
Ή το εκτελεί/αποδέχεται ή αν θα ήταν τόσο σημαντικό για κείνη.
Σε σημείο που να προκαλούσε "ρήγμα", είναι πάντα ελεύθερη να φύγει.

Δεν θα προσπαθήσω να της κάνω κάτι όμως "ελκυστικό".
Σαν το κουτάλι/αεροπλάνο για τα μωρά που δεν τρώνε το φαγάκι τους.

Αν θα υπήρξε κάποια επιβράβευση από μέρους μου καθώς και σε ποιες περιπτώσεις, θα το έβλεπε στην "πορεία" μας.

Υ.Γ. Ως προς την παράθεση προσωπικών εμπειριών, επιφυλάσσομαι να το κάνω στο μέλλον. 

 

Υπαρχει και 3η λυση, να το αφησουμε για λιγο, να αλλαξουμε τροπο προσεγγισης και να το ξαναδοκιμασουμε λιγο αργοτερα.

Εχω παρατηρησει σε καποια απο τα υ μου και σε βαθος χρονου 3 δεκαετιες,
οτι πραγματι κατι που εγω θελω
ειτε δεν αρεσει ή δεν το αντεχει με τοση ανεση το υ ταιρι μου,

αλλα εφαμοζοντας εναν συνδυασμο του 1+2 +3,
στο τελος πετυχαινει μια χαρα.

Και ως γνωστο, το αποτελεσμα μετραει.  

 

Μου γεννηθηκε περισσοτερο σαν απορια γιατι εχω ακουσει τις εξης 2 προσεγγισεις:
1.Εχει αποφασισει να μου δωθει αρα με τον ενα ή τον αλλο τροπο σε λογικα πλαισια θα μαθει να κανει αυτα που με ευχαριστουν
Και
2.Δεν θελω να νιωθω οτι κανει κατι που δεν απολαμβανει αρα πρεπει να βρω τον τροπο να το κανω να της αρεσει.

 

Είναι πολύ σπάνιο η υ ν'απολαμβάνει οτιδήποτε θ' άρεσε στον Κ της.
Αλλ'απολαμβάνει του γεγονότος, ότι τον ικανοποιεί και πάντα με γνώμονα την λογική και την σύνεση.

Αν στον Κ αρέσει να την δέσει γυμνή, να αιωρείται απ' το μπαλκόνι για μια μέρα ολόκληρη.
Με κίνδυνο να πέσει να σκοτωθεί.
Και με το πλήθος των περαστικών να την κοιτάνε ασταμάτητα.
Δεν το βρίσκω παράλογο, ούτε ελκυστικό με κανέναν τρόπο να της το κάνει.
Ούτε με την εκπαίδευση να την συνηθίσει, μέχρι να της γίνει ανεκτό.

Αν βέβαια κάτι που αρχικά δεν της άρεσε, δοκιμάζοντας το αλλάξει γνώμη, τόσο το καλύτερο και για τον Κ.

Η καλύτερη ίσως και να ήταν μια μέση οδός ανάμεσα στις τακτικές που παρέθεσες.
Σαν εκείνο που λένε "μπαστούνι και καρότο".
Ο Κ δεν είναι τύραννος και η υ δεν είναι υποζύγιο.
Αλλά ο Κ ενδιαφέρεται πρώτα για την δική του ικανοποίηση και μετά για της υ του.
Αφού θεωρητικά και όπως προέγραψα η χωρίς παραλογισμούς ικανοποίηση του Κ, θα ήταν και ικανοποίηση της υ.

 

Δεν αποκελιεται να υπαρχουν και αλλες 1.002 παραλληλες αποψεις.

Συμπληρωσα το 3. οχι επειδη το θεωρω το "απολυτα" σωστο, αλλα γιατι πραγματι στις περισσοτερες δυαδικες λυσεις (ναι/οχι) υπαρχει και μια τριτη (πολλες φορες το "ισως").

Τι λεει εδω η τριτη λυση ? Λεει : παρτο αλλιως !

Δεν θελω να το παω μακρια ουτε να σεντονιασω με παραπλευρα παραδεγματα.

Υποχωρωντας ενα βημα, πολλες φορες σου δινει περισσοτερο χωρο για να αναδιπλωθεις.
Εικαζω, βλεποντας το θεμα απο την θεση του Κ, οτι η υ μου
στην πρωτη περιπτωση ζοριζεται (δεν μπορω να το κανω με τι-πο-τα)
ενω στη δευτερη τελει σε ενα ειδους "πλατη στον τοιχο" (αφου στο ζηταει, ΠΡΕΠΕΙ το παρει)

Η πιεση δεν οδηγει πουθενα. Ακομα και αν η υ κανει την υποσωρηση και το δεχτει, και μιλω απο πειρα για θεματα οπως
anal sex, face cum, swallowing, deepthroat, wax play, spanking και διαφορα που "συνηθως" οι κοπελες εχουν καποιο .. θεμα,
κατω απο πιεση δεν λειτουργει απολυτως τιποτα.

Οπως ο καλος φωτογραφος "βγαζει" αυτο το κατι απο το μοντελο του, ετσι ο καλος ο Κ το βγαζει απο την υ του.

Ερωτησεις / αποριες δεκτες.

 

να προσθέσω με σταθερότητα, επιμονή και δίχως υποχωρητικά βήματα από την πλευρά του Κ.
Επιπροσθέτως, ας είναι φρόνιμη και συναινετική και να προσπαθεί με όλο της το είναι, ειδάλλως το σχοινί έχει κι άλλη άκρη, και όταν το τραβά ο δυνατότερος, συνήθως την πληρώνει ο αδύναμος, ας μην επιβαρύνει την θέση της, καθώς πάντα μπορεί να επιβαρυνθεί με ακόμα περισσότερα από τον Κ της...

 

Προσωπικά σε τέτοιες περιπτώσεις είμαι υπερ της "πλαγίας οδού".

Θεωρώ περιττή και ανούσια έως ριψοκίνδυνη για πολλούς λόγους την κατά μέτωπο ουσιαστικά επίθεση στην υ μου με τη μορφή της αυστηρής και συνεχούς εκπαίδευσης σε κάτι, που δεν της αρέσει, δεν το αντέχει ή απλά δεν μας "βγαίνει".

Αντίθετα αφήνοντάς το λιγάκι να ξεχαστεί, τη βοηθάει να χαλαρώσει και να γίνει περισσότερο δοτική και δεκτική. Μέσα από πλήθος παιχνιδιών και δοκιμών είναι πολύ εύκολο να επανέλθει στο προσκήνιο το "ξεχασμένο" παιχνιδάκι μας. Με τρόπο, που θα την κάνει να το αποζητήσει η ίδια και με σκοπό να το χαρεί και να το απολαύσει όπως της αξίζει. Γιατί έτσι και μόνο έτσι θα το χαρώ κι εγώ πραγματικά.

Υπό το πρίσμα τόσο του Κ όσο και του υ το θεωρώ λίγο άτοπο και εγωιστικό, επιτρέψτε μου, να πιέζουμε καταστάσεις, που αποτελούν "κόκκινο πανί" για το υ μέλος.

Από την άλλη πάλι βρίσκω μαγικό να την οδηγήσω εκεί, που φοβόταν ή απλά δίσταζε να φτάσει.

Πάντα με σεβασμό αλλά και διάθεση να ξεπεράσουμε κάποια (χμμμ... πολλάααα) από τα όριά μας.

 

Mε τη σειρά μου προσθέτω το νοιάξιμο και την τρυφερότητα. Μιλάμε για ανθρώπινο πλάσμα. Αυτό δε σημαίνει οτι σταματάμε με τα πρώτα μυξοκλάματα. Η υ οφείλει να αποδείξει την εμπιστοσύνη της στον κ, καθώς και την επιθυμία της να τον ικανοποιήσει, όπως και ο κ οφείλει να της υπενθυμίζει οτι γνωρίζει πως σε ένα τανγκό χορεύουν δύο. Πάντα όμως ο ένας οδηγεί...

Τείνω επομένως σε ένα συνδυασμό των (1) και (2).

 

Η νηματοθέτρια μίλησε για κάτι που "δεν αρεσει ή δεν αντεχει με ανεση το υποτακτικο σας ταιρι"
Προφανώς αναφέρεται σε μία σχέση D/s ή M/s.
Οι περισσότερες απαντήσεις που δίδεται ταιριάζουν σε κάποιον "μπαμπακούλη" και όχι σε Κ όπως ζητά το ερώτημα.

 

Ο όρος "μπαμπάκας", όπως και ο "μέντορας" ή ο "σαδιστής", είναι πλαίσια έκφρασης ενός εκάστου κ. Δεν ήξερα πως τίθεται θέμα συγκριτικής αξιολόγησής τους.