Polyamorous σε M/s, D/s και vanilla σχέσεις

Σκέφτηκα να πούμε εδώ τις απόψεις μας για τις διαφορές μεταξύ των vanilla ερωτικών τριγώνων (αλλά με γνώση όλων ότι μετέχουν σε τρίγωνο) και των polyamorous σχέσεων στο BDSM. Πώς λειτουργεί το polyamorous στο D/s και πώς στο M/s; Και για ποιό λόγο το polyamorous στο BDSM είναι διαφορετικό από οτιδήποτε αντίστοιχο σε βανίλλα σχέσεις;

Θα πώ παρακάτω τα λίγα που γνωρίζω για το θέμα και μερικές σκέψεις μου.

Εν αρχαίς ήταν ο πατέρας μου. Κάποιο βράδυ με κάθησε απέναντί του, ήμουν γύρω στα 17 και μου είπε «Τώρα που γίνεσαι γυναίκα, επειδή είσαι παιδί που και δε θέλω να δυστυχήσεις για ανόητους λόγους, κάτσε και άκου πώς λειτουργούν οι άντρες στο θέμα της πολυγαμικότητας». Μίλησε για κανένα τρίωρο. Εκ βαθέων. Μία συναρπαστική διαδρομή στα άδυτα της αντρικής ψυχής. Τί, πώς, γιατί, πώς να αισθάνομαι, πώς να σκέπτομαι, τί να κάνω, τί να μην κάνω, τί να απαιτώ, για ποιό λόγο, για ποιό πράγμα να αδιαφορώ. Ήταν το βράδυ μετά την κηδεία της τρίτης του γυναίκας. Είχε αυτοκτονήσει επειδή δεν άντεχε την ύπαρξη άλλων γυναικών στη ζωή του.

Αρκετά από όσα είπε τα κράτησα. Τα είδα να επαληθεύονται. Με βοήθησε εκείνο το τρίωρο σεμινάριο στη βανίλλα ζωή μου. Δε δυστύχησα, ενώ θα μπορούσα. Τουλάχιστο όχι από το πολυάμορους. Εκτός από την πολιτική, ίσως και ο έρωτας να είναι η τέχνη του εφικτού. Όπως έλεγε και ο αμαρτωλός Όσκαρ Γουάιλντ, στον έρωτα δεν ψάχνει κανείς αλλά βρίσκει.

Πλην όμως...

Τα παραπάνω αισθάνομαι ότι απορρίπτονται ως άσχετα όταν μιλάμε για polyamorous στο BDSM.

Για ποιό λόγο;

Επειδή, όλα όσα έμαθα ως ανοιχτόμυαλη, έστω, βανίλλα, έχουν να κάνουν με άμυνες της γυναίκας που ο εραστής της «έχει μάτια για άλλες». Με τακτικές. Με ελιγμούς. Με έλεγχο συναισθημάτων για να μη στενοχωριέται και να μη χάνει την ψυχραιμία της και κάνει λάθη.

Στο BDSM από μία άποψη τουλάχιστον, η femsub δεν έχει άμυνες ως προς τον Κύριό της. Δεν μπορεί να είναι υστερόβουλη. Δεν το δικαιούται – χάνει η σχέση όταν συμβαίνει αυτό. Δεν ελέγχει, έστω και στο βαθμό που την αφορά, την κατάσταση.

Δεν είναι απλά ότι θα δεχτεί την απόφαση του Κυρίου της να έχει κι άλλη. Είναι ότι, ιδεατά, θα την καλοδεχτεί και θα την απολαύσει.

Είναι ίσως, ότι οι στιγμές αδυναμίας της, τα κλάματα, τα παρακάλια, οι σκηνές, είναι ένα ερωτικό κεφάλαιο και για τους Δ/δύο; Ότι ο Κυρίαρχος και η σκλάβα του Μ/μπορούν να αντλήσουν ερωτική ικανοποίηση και από αυτά;

Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσαν να ειπωθούν για τις διαφορές μεταξύ BDSM vanilla polyamorous. Οι δικές Σ/σας σκέψεις ποιές είναι;

 

Το πρώτο πολύ γρήγορο και σύντομο σχόλιο είναι το εξής;

με το παραπάνω εννοέις οτι η σκλάβα δεν πρέπει να έχει και αυτοέλεγχο; Γιατι, αν πρέπει να έχει -κατα την γνώμη μου πρέπει-, τότε ήδη έχεις μια διαφορά λιγότερη!
Τις επόμενες διαφορές/ομοιότητες τις αφήνω στους επόμενους...!

 

Σωστά τοποθετημένο θέμα tender lilly. Θα δώσει την ευκαιρία να ξακαθαριστούν ορισμένα «καυτά» και ανοιχτά θέματα.

Γεγονότα

Θεωρώ δεδομένο οτι όλοι μα όλοι, οι άντρες είναι πολυγαμικοί σε οτι αφορά την επιθυμία τους. Έχω συζητήσει η θίξει το θέμα με εκατοντάδες άνδρες όλων των τύπων και δεν έχω καμία αμφιβολία.

Όλοι επιθυμούν και οι πιο πολλοί το έχουν κάνει . Κάποιοι το κάνουν συστηματικά, κάποιοι περιστασιακά, κάποιοι θέλουν αλλά φοβούνται και τέλος, κάποιοι, ενώ θέλουν και δε φοβούνται, δεν μπλέκουν με άλλες γυναίκες είτε γιατί δε ρισκάρουν να «βάλουν σε κίνδυνο τη σχέση τους», είτε γιατί έχουν μεγάλους ηθικούς φραγμούς.

Μια άλλη αλήθεια είναι ότι οι άντρες, κατά κανόνα, δε δένονται συναισθηματικά στον ίδιο βαθμό με μια γυναίκα που έχουν μια ερωτική σχέση. Οι γυναίκες αντίθετα, πάλι κατά κανόνα, δένονται περισσότερο.

Οι δυο βασικοί παράγοντες

Η αντιμετώπιση του θέματος της πολυγαμίας γενικά, εξαρτάται από δυο κύριους παράγοντες 1) το ψυχολογικό υπόβαθρο του καθ’ ενός (και των δυο σε συνδυασμό) και 2) την κουλτούρα, την καλλιέργεια και τις απόψεις επί του θέματος.

Σε σχέση με το ψυχολογικό υπόβαθρο, υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπων. Υπάρχουν αυτοί που λειτουργούν με τρίγωνα. Η ύπαρξη, σαν φαντασίωση ή σαν πραγματικότητα, ενός τρίτου προσώπου είναι βασικό στοιχείο της ερωτικής τους ζωής. Σχεδόν δε μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά. Στην άλλη άκρη βρίσκονται αυτοί που δένονται με ένα πρόσωπο με ψυχωσικό τρόπο και "ζουν γι αυτόν/αυτήν" με μια πλήρως εξαρτητική σχέση. Από κει και πέρα υπάρχουν διαβαθμίσεις.

Το ψυχολογικό υπόβαθρο υπάρχει, αυτό είναι, και είναι δύσκολο έως αδύνατο ν’ αλλάξει.

Εδώ έρχεται η κουλτούρα, η καλλιέργεια και ο τρόπος σκέψης. Είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το πώς τα άτομα θα «διαχειριστούν» το ψυχολογικό τους υπόβαθρο. Κατά πόσο θα ξεπεράσουν τις κοινωνικές συμβάσεις και θα αναγνωρίσουν τις δικίες τους ανάγκες και επιθυμίες, κατά πόσο θα αποδεχθούν τον εαυτό τους και σε τελική ανάλυση κατά πόσο θα ζουν πιο κοντά σ’ αυτό που πραγματικά είναι.

Έρχομαι στο κυρίως θέμα του thread.
Οι bdsm σχέσεις διαφέρουν από τις vanilla και στα δυο επίπεδα – και το ψυχολογικό και το πολιτισμικό.

Διαφορά στο ψυχολογικό υπόβαθρο

Στις vanilla σχέσεις κάθε συνδυασμός ψυχολογικών τύπων είναι πιθανός. Όταν συνδυάζονται αταίριαστα , οδηγούνται στη δυστυχία.

Στις bdsm σχέσεις (βασικά μιλάω για M/s) οι Κυρίαρχοι γενικώς ανήκουν στους τύπους ανθρώπων που αναγνωρίζουν και πραγματώνουν τις επιθυμίες τους. Και αφού η πολυγαμία είναι πολύ κοινή επιθυμία των ανδρών, θεωρώ ότι σε μεγάλο ποσοστό οι Κυρίαρχοι την επιθυμούν.

Οι σκλάβες από την άλλη, ανήκουν μάλλον στον «εξαρτητικό τύπο» γυναικών που αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη σχέση και που αντλουν ευτυχία από την αφιέρωσή τους αυτή. Φαινομενικά εδώ υπάρχει μια ασυμβατότητα που θα μπορούσε να εκφραστεί ως εξής:

«εγώ τα δίνω όλα – o Κυριός μου τι δίνει? – ότι του καθίσει – δεν είναι άδικο?».

«εγώ τα εχω δώσει όλα – αν έρθει μια άλλη σκλάβα και με αφήσει γι αυτήν, τι θα μείνει από μένα? – κομμάτια - φοβάμαι»

«αγαπώ τόσο πολύ τον Κύριό μου – κάθε στιγμή μακρά Του είναι χαμένη στιγμή για μένα – δε θέλω να μου τον στερεί τίποτα – ούτε η δουλειά Του ούτε μια άλλη σκλάβα»

«ζηλεύωωωωω»

Ψυχολογικά, μάλλον εδώ είμαστε οι περισσότεροι.

Διαφορά στον τρόπο σκέψης

Εδώ βρίσκεται η ουσιαστική διαφορά μεταξύ vanilla και Μ/ς. H tender lilly περιέγραψε πολύ καλά τη vanilla προσέγγιση.

Οι vanilla θεωρούν όλα τα παραπάνω ερωτήματα και προβληματισμούς πολύ λογικά και δεδομένα. Γιατί η σχέση τους είναι μάχη – είναι δούναι και λαβείν. Και από κει και πέρα, ελίσσονται για να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους και τα θέλω τους. Οι vanilla πολυγαμικοί, βρίσκονται σε πάλη μεταξύ των επιθυμιών τους και των απόψεών τους (που βρίσκονται σε αντίθεση με τις επιθυμίες τους -όταν βρίσκονται). Γι αυτό κρύβονται, βάζουν ντεντέκτιβ και όλα τα ωραία...

Στο Μ/ς ολα τα παραπάνω ερωτήματα είναι μεν κατανοητά, αλλά δεν είναι λογικά και δεδομένα. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά αντιστάσεις της σκλάβας προς την υποταγή της.

Στo Μ/ς η άποψη πως «εγώ τα δίνω όλα – o Κυριός μου τι δίνει? – ότι του καθίσει – δεν είναι άδικο?» είναι επικίνδυνη και υπονομευτική.

Σκλάβα, βρίσκεις την ευτυχία σου μέσα στην υποταγή. Χρωστάς στον Κύριο σου μεγάλη ευγνωμοσύνη γιατί σου δίνει αυτή την ευκαιρία. Αν βάλεις τα πράγματα στο «δούναι και λαβείν» υπονομεύεις την ίδια την έννοια της υποταγής, πισωγυρίζεις και χάνεις. Ζητάς ανταπόδοση για ποιο πράγμα? Για το δώρο της υποταγής που σου έδωσε ο Κύριός σου? Προτιμάς να είσαι αδέσποτη? Δεν είσαι ισότιμη και αυτή είναι η ευτυχία σου. Ο μόνος δρόμος λοιπόν είναι μπροστά – στην ακόμα βαθύτερη υποταγή. Εκεί σε οδηγεί η ψυχή σου, εκεί βρίσκεται η ευτυχία σου.

Στo Μ/ς η άποψη πως «εγώ τα εχω δώσει όλα – αν έρθει μια άλλη σκλάβα και με αφήσει τι θα μείνει από μένα? – κομμάτια - φοβάμαι».

Σκλάβα, οι πιθανότητες να γίνει ο φόβος σου πραγματικότητα μειώνονται όταν πολεμάς αυτούς τους φόβους. Ο ευχαριστημένος Κύριος δε θα σε αφήσει. Ο δυσαρεστημένος θα το κάνει. Κι έπειτα, παίρνεις τα ρίσκα σου. Έχεις τη μέγιστη ευτυχία να υπηρετείς και να υποτάσσεσαι στον Κύριό σου. Το να χάσεις κάτι πολύτιμο είναι μέσα στη ζωή. Μόνο όσοι δεν έχουν τίποτα δε φοβούνται μην το χάσουν.

Θα συνέχιζα και με τα υπόλοιπα, αλλά σας κούρασα και κουράστηκα. Προχωρώ λοιπόν προς τα…

Συμπεράσματα

Οι πολυγαμία, είτε με τη ήπια μορφή του περιστασιακού session, είτε με τη μορφή χαρεμιού είναι κεντρικό θέμα στο bdsm.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ vanilla και bdsm βρίσκεται στις απόψεις και στον τρόπο προσέγγισης. Η επικρατούσα vanilla άποψη είναι ότι οι σχέσεις πρέπει να είναι ισότιμες και η πολυγαμία είναι «κακό» και δεν προωθεί «καλές σχέσεις».

Αντίθετα, σύμφωνα με την άποψη μου, στο M/s, το θέμα της πολυγαμίας είναι από τα πιο σοβαρά σημεία αντίστασης της σκάβας προς την υποταγή της. Το ξεπέρασμα του σοβαρού αυτού σημείου αντίστασης ανοίγει τη λεωφόρο της υποταγής.

Έχω γράψει κι αλλού ….

Θεωρώ βασικό ότι, ακόμα κι αν ο Αφέντης δεν έχει σκοπό να αποκτήσει κι άλλη σκλάβα, θα πρέπει να προχωρήσει στην αναγκαία εκπαίδευση και προετοιμασία της σκλαβας του προς την κατεύθυνση αυτή.

Ο Αφέντης θα πρέπει να κατανοήσει τους φόβους της και τις αμφιβολίες, να της δείξει ότι αυτοί οι φόβοι μπλοκάρουν και υπονομεύουν την υποταγή της και να της δώσει όραμα.

Ελπίζω να συνέβαλα προς αυτή την κατεύθυνση.

 

Παρα πολύ ωραία γραμμένο Γ. Μπράβο και πάλι μπράβο. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα εκτώς από το standing ovation.

 

Πολύ ωραία η άποψη Σας ΚύριεΓ, Σας ευχαριστούμε.

Αν μιλήσω από προσωπική εμπειρία, σαν βανίλα δεν ζήλεψα ποτέ. Δεν ζήτησα και δεν έδωσα αποκλειστικότητα ποτέ. Ίσως γιατι δεν αγάπησα και δεν αφοσιώθηκα ποτέ. Φαντασιώσεις με τρίγωνα, τετράγωνα κτλ είχα από τότε που κατάλαβα τι είναι φαντασίωση. Όταν γνώρισα Τον Αφέντη μου υπό βανίλα συνθήκες δεν περίμενα ποτέ αποκλειστικότητα. Τον ερωτεύτηκα τρελλά. Ζήλεψα όχι «την άλλη γυναίκα» αλλά ότι Έκανε σε αυτήν κάτι που δεν το Έκανε σε μένα. Δεν με χάλασε όμως. Το ξεπέρασα εύκολα. Έβαλα στη φαντασίωση μου και την άλλη γυναίκα και την ηδονή που μπορούσε να Μ/μας προσφέρει. Το έζησα. Μου άρεσε. Το ήθελα και το θέλω στη ζωή μου.

Ξ/ξεφύγαμε από τη βανίλα εποχή. Την εποχή ασυνείδητου βδσμ για να ακριβολογώ. Φ/φτάσαμε στο Μ/ς. Τι άλλαξε για μένα; Το να το έχω Εξαρτάται από Εκείνον. Αν το Θέλει θα μου το Δώσει. Χωρίς πάντοτε το 3ο άτομο να είναι σκλάβα. Θεωρώ πολύ δυσκολότερο για μια σκλάβα να ανταπεξέλθει στην πολυγαμικότητα του Αφέντη της όταν της Ζητήσει να υπακούσει/ευχαριστήσει/υπηρετήσει μια Άλλη από ότι αν της Φέρει μια 2η σκλάβα. Βοηθάει επίσης αν μια σκλάβα είναι αμφισεξουαλική και μπορεί να πάρει 3πλα την ηδονή από μια σχέση 3 ατόμων.

Γενικότερα πιστεύω πως είναι κάτι υπέροχο αν Κ/αταφέρουν οι εμπλεκώμενοι να το κάνουν να λειτουργήσει σωστά χωρίς πείσματα, εγωισμούς, ζήλιες και λοιπα «μικρόβια».

 

RE: RE: Polyamorous σε M/s, D/s και vanilla σχέσεις

Θα προσπαθήσω να το θέσω με άλλο τρόπο για να προβάλουν σαφέστερα οι διαφορές μεταξύ BDSM και vanilla polyamorous:

Ποιά είναι για Σ/σας η διαφορά μεταξύ υποταγής / παράδοσης της σκλάβας και παραίτησης της σκλάβας; Β/βρίσκετε κάποια διαφορά ανάμεσα στην υποταγή/παράδοση και στην παραίτηση; Έχει σημασία για Σ/σας αυτή η διαφορά;

Στα παρακάτω, δύο σχόλια - παραινέσεις

και

έχω την αίσθηση ότι με αυτή την προσέγγιση κάποια που θέλει να γίνει ή να παραμείνει κυρία Κοκοβίκου μοιάζει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο με καποια που γίνεται ή είναι σκλάβα[Αντωνάκης Κοκοβίκος].

Θα ήθελα να ρωτήσω, αν ενικός αυτός της γενίκευσης μπορεί να περιλαμβάνει υποτακτικές που έχουν επιλέξει το lifestyle.

 

Νομίζω η αποκλειστικότητα ή μη έχει να κάνει με τον ίδιο Αφέντη/Αφέντρα. Αν μπορεί Αυτός/ή να ζήσει το σκλάβο Του/Της παρέχοντάς του ότι πρέπει κατά την άποψή Του/Της, τότε μπορεί να έχει και άλλη σκλάβα/σκλάβο. Αν όμως αυτό δε γίνεται τότε είναι πολύ δύσκολο να εδραιώσει και μια κανονική σχέση bdsm 24/7, οπότε θα περιοριστεί σε μια απλή και ευκαιριακή συνύπαρξη. Όλα καλά αν είναι έτσι.

Τι γίνεται όμως αν δεν μπορεί Αυτός/Αυτή να συντηρήσει ένα/μία σκλάβο/σκλάβα; Μπορεί να αποκτήσει και άλλο/άλλη; Φυσικά και όχι! Αν δεν μπορείς να έχεις ένα/μία πως μπορεί να έχεις και δεύτερη; Άρα η πολυγαμία αγαπητέ Κύριε Γ είναι απατηλό όνειρο, δυστυχώς! (Άλλωστε υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει και αυτόν/αυτή που έχει και να μείνει ρέστος...).

 

RE: RE: RE: Polyamorous σε M/s, D/s και vanilla σχέσεις

Το σχόλιο περι Κοκοβίκου δεν το κατάλαβα .

To θεμα ήταν οι διαφορές μεταξυ Μ/s - D/s και vanilla. Εντόπισα πως είναι "στατιστικά αυξημένες" οι πιθανότητες στο ψυχολογικό επίπεδο να ειναι πολυγαμική να έχει τάσεις πολυγαμίας μια bdsm σχεση.

Εντόπισα επίσης σημαντική διαφοροποίηση στον τρόπο σκέψης. Με καπως θεατρικό τρόπο έδωσα δυο παραδείγματα "διαφορετικού τρόπου σκέψης".

Οχι, ο "ενικος της γενικευσης" δεν είχε την έννοια της απόλυτης αληθείας. Ειχε εμφατική έννοια. Εδινε παραδείγματα για το πως σε μια Μ/ς σχέση μπορεί να ανατραπεί η λογική που σε μια vanilla σχέση θεωρείται πάγια και δεδομένη.

Δεν ξέρω πως σε μια M/s η D/s σχέση οι εκάστοτε συμμετέχοντες θα προσεγγίσουν το θέμα. Αυτό που ξερω είναι οτι το θεμα είναι υπαρκτό - τιθεται κυρίως από πλευράς Κυρίαρχων - και σε μια Μ/ς ή D/s σχέση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετική προσέγγιση από αυτή των vanilla που βασίζεται στο στουθοκαμηλισμό και την "απάτη".
΄------------
John slave - δεν είναι απλό - γι αυτό δεν ειναι κοινό. Ο Κυριαρχος μπαινει στο δίλημμα - να βαλω μπελαδες στο κεφάλι μου ή να το αφήσω να προσπεράσει? Πολλές φορές το αφήνει - τι γινεται όμως οταν δεν το αφήνει?. Θα πρέπει να απαντά σε ερωτήματα του στυλ. "Εγω σου τα εδωσα όλα και να το ευχαριστώ σου?". Εδω ειναι το θέμα - εστω και θεωρητικό.

 

RE: RE: Polyamorous σε M/s, D/s και vanilla σχέσεις

Με αφορμη το ακολουθο...

Ο KyriosG κανει εμμεσα εναν πολυ σημαντικο διαχωρισμο αναμεσα στην χρηστικη αξια της εκπαιδευσης μιας σκλαβας (στο συγκεκριμενο-το αν εχει σκοπο ο Αφεντης να αποκτησει σκλαβα) και στην διαδικασια της εκ βαθους εκπαιδευσης η οποια πραγματοποιειται ανεξαρτητου του θεματος της χρηστικης αξιας. Μονο οταν διαχωριζεται η χρηστικη αξια απο την εκπαιδευση θα ελεγα οτι ενας σκλαβος ειναι καλα εκπαιδευμενος.

Αυτο βρισκει ιδιαιτερα καταλληλη εφαρμογη στο θεμα του polyamory. Η ιδεα ενος multi slave household ειναι απο τις πιο δυσκολες να δεχτει ενας υποτακτικος. Για τα διο φυλα πιστευω οι δυσκολιες ειναι διαφορετικες, και φυσικα εχουνε να κανουνε και με την προσωπικη ιστορια του καθενος μεγαλωνοντας, με το πως εχουνε διαχειριστει θεματα δυαδικοτητας κλπ. Αλλα η εισαγωγη τριτου (τεταρτου κλπ) ατομου στην σχεση εχει την δυνατοτητα να προκαλεσει πρωτογονα συναισθηματα ζηλιας, θυμου, απορριψης και μιας ολοκληρης συνεχειας εμπειριων που δεν ειναι συμφωνες συμπεριφορικα με την σταση ενος σκλαβου. Επισης, ενας τροπος με τον οποιο καταφερνει ενας σκλαβος να συμβιβαστει με την επιθυμια του να υπηρετει καποιον αλλον, μια σταση που η κοινωνια μας γενικα αποθαρρυνει, βασιζεται συχνα στο να δημιουργει την εσωτερικη (και μερικες φορες μη συνειδητη καν) λογικη-ειμαστε μοναδικοι ο ενας για τον αλλον, εγω υπηρετω και Αυτη με καθοδηγει. Ετσι λοιπον η αποκλειστικοτητα ερχεται να σταθμισει την "θυσια" που κανει ο υποτακτικος. Αν τελει σε αυτο το πλαισιο, η ιδεα και μονο της εισαγωγης νεου ατομου προκαλει οχι μονο αγχος για την σχεση και την σταθεροτητα της αλλα και εναν αποσυντονισμο σε μια λανθασμενα ζυγισμενη ταυτοτητα που τωρα απαιτει επαναπροσδιορισμο.

Πριν εναμιση χρονο ενας καλος φιλος Master μου εκμυστηρευθηκε πως αποφασισε να παντρευτει την σκλαβα του. Την εκπαιδευε πολυ καιρο ωστε να αποδεχτει αλλες ερωτικους συντροφους αλλα και αλλες γυναικες in service, πραγμα που την δυσκολευε αφορητα. Ηταν μονο ομως οταν ενοιωσε κατα την διαρκεια μιας ερωτικης επαφης με αλλη γυναικα κατα την οποια η σκλαβα του ητανε παρουσα και που την ειδε να μην προσπαθει να την μειωσει η να αποσπασει την προσοχη του Αφεντη της αλλα αντιθετα αυθορμητα να προσπαθει να δειξει στην αλλη γυναικα πως να κανει κατι
που θα τον ευχαριστουσε που ενοιωσε οτι η σκλαβα του πραγματικα του ανοικει. Το συναισθημα αυτο, οτι καποιος ειναι πραγματικα ιδιοκτησια μας, ερχεται μονο με την υπερβαση του εαυτου του, των προσωπικων του αναγκων και των ερωτικων του επιθυμιων, και το polyamory ειναι για πολλους ανθρωπους μια απο τις δυσκολοτερες τετοιες υπερβασεις.

 

Εξαιρετικά Φαίδρα. Οι απόψεις αυτές βοηθούν πολύ στο ξετύλιγμα αυτού του γόρδιου δεσμού που με προβληματίζει κι εμένα όπως και πολλούς άλλους. Το ταμπούρωμα των Κυριάρχων πίσω απ' το "αυτό θέλω - και συ το κάνεις και το αποδέχεσαι" και των υποτακτικών πίσω από "δε γίνεται - δεν είναι φυσιολογικό - καταστρέφει τη σχέση" δε δίνει λύση.

Η μαγική λέξη είναι η "υπέρβαση". Και θάλεγα κι από τους δυό με διαφορετική οπτική.

 

Δυστυχώς Κύριε Γ αντιμετωπίζετε το όλο θέμα αποκλειστικά και μόνο -κατά την ταπεινή μου άποψη σαν σκλάβου- από θεωρητική άποψη. Αντίθετα η Αφέντρα Phaedra βάζει τα θέματα σε κάποια σειρά και κυρίως ξεχωρίζει το θεωρητικό απο το πρακτικό και -πολύ περισσότερο- κάνει το διαχωρισμό μεταξύ των ατόμων (σκλάβων). Μια άποψη ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου. Επ'ευκαιρία να την ευχαριστήσω γι'αυτό. Νόμιζω ότι μια διάθεση να βάλει τα θέματα σε μια τάξη έχει και tender lilly, με τη βοήθεια της Αφέντρας Phaedra θα τα καταφέρει τέλεια.

 

Θα ήθελα να σας συγχαρώ όλους για το βάθος της προσέγγισής σας στο θέμα και το πόσο συνειδητά ακολουθείτε το δρόμο που διαλέξατε.
Οι απόψεις είναι τεκμηριωμένες και αν μη τι άλλο αξιοπρόσεκτες