Polyamory / Πολυερωτία

Τώρα με βάζεις σε σκέψεις -- ξαναδιάβασα αυτό που νόμιζα ότι περίεγραφε κάπως πώς το βλέπουμε, και συνειδητοποίησα ότι δεν εξηγεί τίποτα.  

Και μετά συνειδητοποίησα ότι δε μπορώ να το εξηγήσω επειδή μου λείπει το σημείο αναφοράς. Κι έτσι πρέπει να το σκεφτώ λίγο (μ'αυτή τη ζέστη η σκέψη είναι δύσκολο πράγμα).

[...]

Οκ, μετά από ώριμη σκέψη (χα!), συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος που βιώνουμε το BDSM δε μπορεί να διαφέρει πάρα πολύ από τον τρόπο που τον βιώνει ένα μονογαμικό ζευγάρι. Η βασική διαφορά είναι όταν εμπλέκονται τρίτοι, όπου όλοι οι συνδυασμοί είναι θεμιτοί και εφικτοί, αρκεί να νιώθουν όλοι άνετα. Μεγάλη κουβέντα η τελευταία φυσικά, γιατί κάθε άνθρωπος νιώθει άνετα με διαφορετικά πράγματα, οπότε το τι συμβαίνει, με ποιους, με πόσους, πού, πότε και τι δεν θέλουμε να συμβεί εξαρτάται 100% από την περίπτωση.

Δεν ξέρω, σε βοηθάει καθόλου αυτό;

 

Όχι πολύ , αλλά ευχαριστώ για την προσπάθεια  

 

Ναι, χμ, τι ξέρει το ψάρι για το νερό, που μέσα του περνάει όλη του τη ζωή; Αν παρ'όλα αυτά καταφέρουμε να καταλάβουμε σε τι (και αν) διαφέρει ο τρόπος που βιώνουμε το BDSM από τον «φυσιολογικό», θα χαρούμε να σου το πούμε (πολύ, γιατί θα είναι άθλος αυτοσυνειδητοποίησης!)

Αν και μάλλον πιο εύκολο θα είναι να ανέβουμε Θεσσαλονίκη για κάποια από τις εκεί συναντήσεις -- αυτές οι απορίες λύνονται πιο εύκολα πίνοντας καφέ και γνωρίζοντας τον άλλο.  

 

Θα σας περιμένω...

 

Νομιζω πως πολλα απο αυτα που δηλωνουν τα polyamory groups ειναι μυθοι τους οποιους πρωτιστος οι ιδιοι εχουν αναγκη να πιστεψουν. απο κει και περα ο καθενας ζει οπως θελει εφοσων δεν ενοχλει κανενα.
μια ενδιαφερουσα σελιδα βρισκεται στο

http://www.xeromag.com/fvpolymyths.html

 

η ζηλεια ειναι ενας σημαντικος παραγοντας που πρεπει να απουσιαζει ... αλλα κυριως ο εγωισμος της κτητικοτητας .. Προσωπικα θεωρω οτι εφοσον ειμαστε θνητοι , δεν υπαρχει τιποτα δικο μας εκτος απο εικονες και εμπειριες μεσα στο μυαλο μας ... καθως και η συνειδηση των οσων εχουμε πραξει . Το σημειο της κτητικοτητας ειναι προφανως αντιθετο με την εννοια του "σκλαβου" . Σε μενα εμφανιζονται ακομα και παθολογικα συμπτωματα οταν νιωθω την κτητικοτητα να με περιτριγυριζει , με εντονη δυσφορια και ναυτια . Ακομα και η υπερβολικη αφοσιωση, μου μοιαζει αποπνικτικη . Διαχωριζοντας απολυτα το σεξ με την ενωση των δυο "εις σαρκα μια" ... ειναι το πιασιμο του χεριου και τα ματια που κοιτουν και ξερεις οτι θα συμβαινει το ιδιο ακομα και οταν θα εχεις γερασει ... καμια σχεση με κατι τοσο μικρο οσο το σεξουαλικο παιχνιδι ... δεν ξερω αν κανεις καταλαβαινει τις τεραστιες αυτες διαφορες που προσπαθω να εξηγησω . Λεγοντας οτι το σεξ ειναι μικρο δεν εννοω ασημαντο .. η επιτυχια του ειναι εξισου σημαντικη οπως και η σωστη διατροφη , η καλη παρεα , ο χρονος ξεκουρασης .. ολες αυτες οι απολαυσεις χτιζουν την συνολικη ποιοτητα της ζωης μας ... και εγω θελω παντα να ζει ο ανθρωπος μου με οτι καλυτερο για εκεινο .

 

ο κατοχος της σελιδας πουλαει ερωτικα παιχνιδια και μαλιστα κατ εμενα αμφισβητουμενης αποτελεσματικοτητας οπως τα διαβασα .... η δε ενημερωση που κανει πανω στο BDSM ειναι μεχρι εκει που εξυπηρετει τις πωλησεις του ... Βεβαιως ο πολυερωτισμος ειναι ο ανταγωνισμος εφοσον "το νεο παιχνιδι" αντικαθισταται απο "τον νεο εραστη" ...

Σε καμια περιπτωση δεν θελω να φανω οτι υποστηριζω κατι ή λεω σε ολους να κανουν το ιδιο .. οχι σε καμια περιπτωση ... απλα μιλαω απο πρωτο χερι για καποια πραγματα που ισως δειχνουν παρεξηγημενα ..
Γνωριζω καλα οτι ζευγαρια με τετοιες σχεσεις εμφανιζονται (και ειναι) πολυ ποιο δεμενα απο τα μονογαμικα (για τους τυπους μονογαμικα) .. εχουν δε τοσο ισχυρους δεσμους που αν καποιος τριτος ερθει σε αντιπαραθεση με ενα μελος απο το ζευγαρι , το αλλο μερος θα "επιτεθει" αμεσως στον τριτο , αυτο σπανια εως ποτε ισχυει στα μονογαμικα ζευγαρια οταν "αστειακια" και ειρωνιουλες" απο εναν τριτο , γινοντε οχι μονο ανεκτα αλλα δινεται και συνεχεια για να γελασουν (με το χαλι τους) ολοι μαζι περισσοτερο .....

 

Χαιρόμαστε λοιπόν που αυτά που γράψαμε δεν είναι... μύθοι (αν και θα ήταν υπέροχα διασκεδαστικό να κατηγορούμαστε ότι βιώνουμε ένα μύθο). Από τις δικές μας εμπειρίες σε διαφορετικές πόλεις και χώρες (και online), αν κάποιος έβγαινε και έλεγε ότι το polyamory τον κάνει ανώτερο από τους άλλους (ή κάτι άλλο από τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά που διάβασα) θα έπεφταν όλοι οι υπόλοιποι... ανώτεροι να τον φάνε. Κι αυτό γίνεται τακτικά -- η κοινότητα (και υπάρχει υπό μία έννοια κοινότητα) είναι εξαιρετικά ευαίσθητη σ'αυτά τα ζητήματα.

 

Στην πράξη, η ζήλεια είναι καλό να απουσιάζει, αλλά όχι πάντα εφικτό. Πολλοί οι πολυερωτικοί που αναγνωρίζουν τη ζήλια μέσα τους και τη διαχειρίζονται, καθένας με το δικό του τρόπο. Κάποιους τους ανησυχεί όταν αναγνωρίζουν σημεία ζήλιας, λες και κόλλησαν κάποιον ξαφνικό ιό. Άλλοι την αντιμετωπίζουν (με διαφορετικά ποσοστά επιτυχίας) σε πιο μόνιμη βάση. Η καλή επικοινωνία και εμπιστοσύνη μπορούν να βοηθήσουν πολλές φορές.

 

''Και θέμα στη συζήτηση, λες κι οι δυο τους γυρνούσαν σ' αυτό μ' ένα είδος σαδιστικής ηδονής, ήταν η εξιστόρηση των αισθημάτων που εκείνη είχε νιώσει για άλλους. Του αφηγόταν τα γράμματα που είχε γράψει, του θύμιζε μέχρι και τις λέξεις τους, του έλεγε απέξω φράσεις ολόκληρες (...)
Ο πόνος του ήταν γι' αυτή μια έντονη απόλαυση.''
Ανρί Σταντάλ: ''Το κόκκινο και το μαύρο''
εκδ. Εξάντας.

Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα το παραπάνω απόσπασμα διαβάζοντας τα γραφόμενα εδώ, πάντως κατ' εμέ η ζήλεια μπορεί να είναι εξόχως διεγερτική, με βασική προϋπόθεση, όπως είπαν και οι Panacotta_of_Doom την καλή επικοινωνία και αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Η δύναμη της σχέσης που βιώνει το κάθε ζευγάρι, δεν εκφράζεται με το να μην έχουν σχέση με άλλους, αλλά με τον τρόπο που έχουν δημιουργήσει το κοινό τους ''ταξίδι'', διαμορφώνοντας το, σε μια υπέροχη και απολαυστική ''πτήση'' με όσους χαίρονται τέτοιου είδους ταξίδια.

 

Εξαιρετικό βρίσκω το θέμα και επιπλέον βλέπω πως χωράει πολύ διάλογο και ανταλλαγή απόψεων.
Ας το πάρω όμως από την αρχή αφού ξεκαθαρίσω πως δεν κρίνω τον τρόπο ζωής σας, θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα σας να ζείτε και να εκφράζεστε όπως επιθυμείτε και να προειδοποιήσω πως ίσως γίνω κουραστική με τις ερωτήσεις μου  

Την απιστία την αναλύετε κι εσείς πιο κάτω και πολύ ορθά κατά την άποψη μου, εκφράζετε πως είναι υποκειμενική η αντίληψη της και έχει να κάνει με τους όρους που τίθενται από την αρχή στη σχέση. Αυτό όμως μπορεί να ισχύει στην οποιαδήποτε σχέση, ανάμεσα σε άτομα ψαγμένα έτσι δεν είναι?

Η μοναδική διαφορά που βλέπω εδώ με την ανοιχτή σχέση, είναι η ύπαρξη συναισθηματικής σύνδεσης. Τι ακριβώς εννοείτε με την ύπαρξη συναισθηματικής σύνδεσης?
Υπάρχει πιθανότητα να έχεις μια μακροχρόνια σχέση με οποιονδήποτε και να μην εμπλέκεσαι και συναισθηματικά με τον ένα ή άλλο τρόπο?

Εμπιστοσύνη αναφορικά με τι πρέπει να υπάρχει σε μια τέτοια σχέση που δεν πρέπει έτσι κι αλλιώς να υπάρχει σε κάθε σχέση?

Εδώ επιτρέψτε μου να εκφέρω κάπως απόλυτα την άποψη μου.
Είμαι σκλάβα. Ανήκω στον Κύριο μου. Άσχετα αν νομικά δεν μπορώ να θεωρούμαι ιδιοκτησία, αυτό δεν αλλάζει την ουσία σε τίποτα απολύτως. Έχω εμπιστευτεί τη ζωή μου στα χέρια Του, την εμπιστεύομαι κυριολεκτικά σε κάθε edge play, την εμπιστεύομαι κυριολεκτικά όταν είμαι σε subspace και η ίδια δεν έχω απολύτως καμία συναίσθηση τι συμβαίνει σε μένα ή στο σώμα μου.
Οπότε αυτό το δεν είναι πραγματική η σχέση Αφέντη-δούλου, δεν είναι κάτι που ορίζεται από το νομικό καθεστώς. Είναι απόλυτα πραγματική, αν μιλάμε για πραγματικά σχέση Αφέντη-δούλου και όχι για σχέσεις περιορισμένου ελέγχου ή Kinky play.
Είμαι δική Του, ιδιοκτησία Του, αντικείμενο Του. Αυτό σημαίνει πως οποιεσδήποτε επιθυμίες μου και ανάγκες μου τις αποθέτω στα πόδια Του για να αποφασίσει ο Ίδιος πώς να τις διαχειριστεί. Απλά το polyamory στο BDSM εκφράζεται και ορίζεται βάση πολύ διαφορετικής φιλοσοφίας.

Γενικά τα άτομα που είναι ανίκανα να βιώσουν κάποιο συναίσθημα, είτε αυτό είναι θυμός, χαρά, λύπη, ζήλια, πόνο, ηδονή κ.ο.κ. θεωρώ πως έχουν κάποιο άλυτο θέμα.
Το να βιώνεις οποιαδήποτε συναισθήματα και να τα διαχειρίζεσαι από το να τα καταπιέζεις συνειδητά ή ασυνείδητα σε σημείο που να θεωρείς πως δεν έχεις καθόλου, είναι βέβαια βολικό σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά όχι ιδιαίτερα υγιές.

Συμφωνώ πως η αγάπη δεν είναι πεπερασμένη ποσότητα. Υπάρχουν διάφορες μορφές και εκφράσεις της.
Είμαι από τα άτομα που μπορούσαν να αγαπούν κάποιο, να είναι ερωτευμένα με κάποιο 2ο, να έχουν crash με κάποιο 3ο, να ποθούν κάποιο 4ο. κ.ο.κ.
Δεν μπορούσα να κατανοήσω ποτέ την μονογαμία και την θέση που υποστήριζαν πολλοί πως δεν μπορείς να αγαπάς κάποιο και να έχεις οποιαδήποτε συναισθήματα για κάποιο άλλο.

Σαν σκλάβα τώρα, ο τρόπος που δίνομαι, είναι τόσο απόλυτος και global, τα συναισθήματα που βιώνω το ίδιο. Μπορώ να έχω άλλα είδους συναισθήματα και να αγαπάω με διαφορετικό τρόπο και άλλα άτομα, αλλά τίποτα που να πλησιάζει έστω, αυτό που νιώθω για Τον Κύριο μου.

Όλα αυτά τα συναισθήματα, τα εκφράζω Στον Κύριο μου, εννοώ και αυτά που αφορούν άλλα άτομα και Εκείνος τα διαχειρίζεται, γιατί είμαι πραγματικά ιδιοκτησία Του συνολικά και όχι μόνο σωματικά.

Όσο για τα,

δεν βλέπω οτιδήποτε διαφορετικό, από αυτό που εμπεριέχει μια οποιαδήποτε ας την ονομάσω ψαγμένη σχέση, ή μια σχέση Ds.

Σε γενικές γραμμές, ενώ κατανοώ απόλυτα αυτά που λέτε, τα αντιλαμβάνομαι ως απόλυτα λογικά και φυσιολογικά, χωρίς να χρειάζονται να έχουν ένα οποιοδήποτε κανονιστικό σχήμα.
Δηλαδή κάποια άτομα, με ικανότητα να ψάχνουν τα πράγματα περισσότερο από ότι η μάζα, φτάνουν αναπόφευκτα σε κάποια συμπεράσματα και φιλοσοφία ζωής που δεν συνάδει με αυτό που θεωρείται από τους πολλούς λογικό και φυσιολογικό.
Τώρα από πού πηγάζει η ανάγκη να του δώσουμε ένα όνομα και να δημιουργήσουμε κανόνες και κανονισμούς, είναι μάλλον μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.

 

Με αυτή την ερμηνεία η γενική αμνηστία είναι δεδομένη κι εγώ προσχωρώ στα κυβερνητικά στρατεύματα.

Φυσικά συμφωνώ και εύχομαι καλή πτήση