Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Re: Απάντηση: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Ενας καλος πατερας δεν τιμωρει ΠΟΤΕ το παιδι του.ειναι παντα ΕΚΕΙ διπλα του γιανα του εξηγει τα λαθη του αλλα και γιανα του δειχνει τον δρομο για να τα αποφευγει.Και το παιδι να νοιωθει ασφαλεια και σιγουρια.
On the other hand now,αναφορικα με τις γυναικες και οπως μια παλια ρηση λεει,βαρα τη γυναικα σου τουλαχιστον μια φοαρα τηεμερα,χωρις να ξερεις γιατι.ΞΕΡΕΙ αυτη.
Οσο για τις σκλαβες?... λολ

 

Ένα κριτήριο λοιπόν πρέπει να είναι η βλάβη. Αυτή είναι η πρώτη ουσιαστική απάντηση που παίρνω στο ερώτημά μου. Ευχαριστώ. 

Η θεμελιώδης βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε η επιχειρηματολογία μου είναι πως ο υποτακτικός ΔΕΝ τη βρίσκει με την τιμωρία. Άρα το να μιλάμε για δυσάρεστη τιμωρία αποτελεί ταυτολογία. Σαν να λέμε λεμονάδα με λεμόνι…

Τα υπόλοιπα τ' αφήνω ασχολίαστα καθότι δεν κρίνω τα βίτσια των άλλων. Αν την βρίσκει κάποιος με βελόνες ή κουταλάκια, πολύ καλά κάνει και τα χρησιμοποιεί.

 

Πιστεύω πως έτσι ακριβώς είναι. Για μένα η δυνατότητα της τιμωρίας, ακόμη και η ίδια η τιμωρία, παρά την δυσαρέσκεια που προκαλεί και παρά το γεγονός ότι θέλω να την αποφύγω, αποτελεί έκφραση της Κυριαρχίας Του και έκφραση του γεγονότος ότι είμαι ιδιοκτησία (δεν λέω της υποταγής μου, διότι το νιώθω κάπως διαφορετικά το όλο θέμα, δεν νιώθω καθόλου υποτακτική - και ποτέ δεν ένιωσα). Αλλά κάπως πρέπει να εκφραστεί το γεγονός ότι κάτι είναι δικό σου. Είτε φροντίζοντάς το, είτε φέρνοντάς το εκεί που το θέλεις, είτε βάζοντάς το να σου κάνει πράγματα που σε ευχαριστούν, είτε να του κάνεις ότι γουστάρεις, ακόμη και αν του είναι δυσάρεστο, ακόμη και χωρίς λόγο. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς εκφράζουν το γεγονός ότι έχουν ιδιοκτησία όσοι διατείνονται ότι έχουν, αν δεν τα κάνουν όλα αυτά. Είμαι όμως ανοιχτή σε προτάσεις, όπως λέω πάντα.

Μία πρόταση ήταν του JokerGemini, λίγο παραπάνω. Ο ουμανιστής Κυρίαρχος. Αυτός που εξηγεί και εναποθέτει τις ελπίδες του στην λογική. Που αγνοεί το θέμα των αγκυλώσεων. Που κάνει ότι δεν βλέπει τις άμυνες του Υ. Που ελπίζει σε ένα θαύμα, ότι το "παιδί" του θα ενηλικιωθεί από μόνο του, ακούγοντας τις συμβουλές του, και εκτιμώντας την διακριτική του στήριξη. Που θεωρεί ότι η σκλάβα αυτό θέλει από μία σχέση: λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου. Και αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν κάποιος να μην βλέπει γύρω του τί παίζει; Δεν έχει αντιληφθεί ότι γλυκύτατες υπάρξεις χυμούν να δαγκώσουν όποιον πάρει ο Χάρος και ρίχνουν δηλητήριο εκεί που θα έπρεπε να λένε ευχαριστώ και αν μπορούσαν θα έκοβαν τον εαυτό τους σε κομματάκια αντί να κάνουν αυτό που θα αποβεί προς όφελός τους, μόνο και μόνο επειδή τους το λέει κάποιος άλλος και ποιος είναι αυτός γαμώτο που θα μου πει τί να κάνω, Εγώ ξέρω καλύτερα...Κατά τα άλλα, είναι μία λογική πρόταση, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν μας καυλώνει και δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. 

Κάπου επεσήμανα ότι είμαι υπέρ του Σωκρατικού διαλόγου και υπέρ του positive reinforcement, με δόλωμα την Υπέρτατη Απόλαυση. Δεν είμαι τόσο σίγουρη πια, δεδομένων πρόσφατων γεγονότων. Γηράσκω, γηράσκω...Καλά θα ήταν να γινόταν έτσι τα πράγματα, αλλά...

Έχει, πώς δεν έχει...Επειδή κάτι το λέει ο V και συμφωνείς εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν έχει και παρακάτω η ιστορία. 

Το release είναι εξοστρακισμός. C'est fini, η σχέση. Είναι μία πολύ καλή τιμωρία για κάποια μαλάκω. Που μπορεί και να μην την άξιζε ο μαλάκας της, έτσι; Έχω γνωρίσει αρκετούς που έπεσαν στην γνωστότατη λούμπα, you cut your nose to spite your face. 

Όποιος δεν γουστάρει Κυριαρχίες και ιδιοκτησίες, εξαρτήσεις, πλασίματα, τιμωρίες, επαίνους, αντιδράσεις και όλο αυτό το θεσπέσιο νταβαντούρι, δεν το κάνει. Όποιος έχει αμφιβολίες για το πλέγμα αξιών που πάει να ενσταλλάξει σε μία γυναίκα, ας μην το κάνει. Όποιος θεωρεί βάρβαρη την πρακτική του να παίρνεις ένα πλάσμα υπό την φροντίδα σου και να το τυραννάς όποτε γουστάρεις και να το κάνεις να φτάνει σε έκσταση όποτε γουστάρεις, ας μην το κάνει. Όποιος θεωρεί ότι αρκεί να κάνει μόνο το ένα και όχι το άλλο, ας μην βαυκαλίζεται και πολύ ότι είναι Αφέντης ο καημενούλης. Ας μην ξεχνούμε ότι δεν αρκεί να θέλεις να το κάνεις (το M/s) αλλά πρέπει και να μπορείς.

Δεν με ενοχλεί προσωπικά. Με βοηθά στο να τακτοποιώ και να αρθρώνω πράγματα που ήδη γνωρίζω και να τα ξεκαθαρίζω εκ νέου εντός μου. Εάν το δεις έτσι, θα κατανοήσεις ότι οι "αντιρρησίες συνείδησης" του M/s προσφέρουν μία σημαντική υπηρεσία στους θιασώτες του.

Και γι αυτό, τους ευχαριστώ. 

 

Απάντηση: Re: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Θα σας ενοχλούν για πολύ καιρό κάποιες απόψεις αν πιστεύετε πως όλοι οι υπόλοιποι είναι οι πολέμιοι του M/s κι εσείς οι θιασώτες - υπερασπιστές του.

Δίνετε την εντύπωση πως εσείς μόνο γνωρίζετε πως πρέπει να λειτουργούν οι σχέσεις αυτές.

 

Re: Απάντηση: Re: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Ακόμη και ένα χαλασμένο ρολόι, λέει την ώρα σωστά δύο φορές την ημέρα. 

 

Απάντηση: Re: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Προσωπικά δεν με βλέπω ως ειδήμονα, αντίθετα νιώθω πως όσο περνούν τα χρόνια, τόσο λιγότερο απόλυτη γίνομαι και τόσο μεγαλώνει η κατανόηση της διαφορετικότητας μας και τόσο βλέπω και αναγνωρίζω πως υπάρχει μεγάλη ρευστότητα όσων αφορά πολλά, πέραν των βασικών εννοιών βέβαια, που θεωρώ πως είναι η αναλοίωτη βάση.

Αλλά με τιμά η άποψη σου και γι αυτό σ ευχαριστώ.  

 

Απάντηση: Re: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Από την πρώτη στιγμή την είχα  

Μπορεί βέβαια έτσι να έχουν τα πράγματα.
Όπως και να έχει, θα το ψάχνουμε προς όφελος των bdsm συζητήσεων 

 

Απάντηση: Re: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Το παραπανω αρθρο που παραθετει ο Κυριος MasterJp, μου θυμιζει λεγομενα και συμβουλες αρθρων προς νεους γονεις περι σωστης διαχειρησης των οποιων ανεπιθυμητων συμπεριφορων παρουσιαζουν τα παιδια τους. Στεκομαι στην φραση 'Η συνέπεια πρέπει να είναι πιο σημαντική από την αυστηρότητα.' θελοντας να τονισω πως συμφωνω απολυτα με αυτο και πως , κατα τη γνωμη μου, ειναι κατι που παιζει σημαντικο ρολο και στην διαδικασια της σωστης ανατροφης των μικρων παιδιων. Αναρωτιεμαι λοιπον... ενας σωστος Κυριαρχος ειναι παντα και σωστος πατερας? Μπορει να 'μεταφερει και να χρησιμοποιησει' τα οσα ηδη γνωριζει περι συνετισμου και εφαρμοζει στην υποτακτικη του, ωστε να νουθετει και να θετει ορια στα παιδια του ή μηπως η γνωση δε συνεπαγεται παντοτε και με πραξη?

 

Εκείνα τα «όσα ήδη γνωρίζει» ο «Κ» συνήθως δεν υφίστανται παρά μόνο κατά φαντασίαν, στο μυαλό της "υ" του που τον θεοποιεί.

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ούτε σχολεία κυριάρχων, ούτε σχολεία μπαμπάδων. Σχολή γι αυτά τα πράγματα είναι η πράξη. (Ίσως όχι για όλους, αλλά για τη συντριπτική πλειοψηφία.) Οι διάφορες γκάφες, οι γραφικότητες και τα πατατράκ που κουτσομπολεύονται από εδώ κι από εκεί στο χώρο δείχνουν ότι στο BDSM διεξάγεται αρκετή «έρευνα» δια της μεθόδου "trial and error". Επίσης πολλά κακομαθημένα κωλόπαιδα διάσπαρτα τριγύρω μας αποτελούν τρανή απόδειξη ότι ακριβώς ιδίου τύπου μέθοδοι χρησιμοποιούνται και στον τομέα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών από τους γονείς τους.

Έτσι λοιπόν ένας Κυρίαρχος ίσως να είναι καλύτερος μπαμπάς, αν τυχόν έχει δοκιμάσει κάποια πράγματα στην «Κυριαρχική» που τυγχάνουν να είναι εφαρμόσιμα και στην «Μπαμπαδική». Τις ίδιες όμως πιθανότητες έχει ένας μπαμπάς να είναι καλύτερος Κυρίαρχος, με τον ίδιο μηχανισμό, αντίστροφα.

Από εκεί και πέρα, σε ερωτήσεις του τύπου «είναι το Χ πάντα Ψ;» όπου Χ είναι κάποια ομάδα ανθρώπων, και Ψ είναι κάποια ιδιότητα χαρακτήρα, η απάντηση είναι πάντα ένα γρήγορο και απόλυτο «όχι!» αφού α') δεν υπάρχει σαφής τρόπος να οριστεί μια ομάδα ανθρώπων, και β') δεν υπάρχει ομάδα ανθρώπων που τα μέλη της να μην χαρακτηρίζονται από τεράστια ανομοιομορφία απόψεων, προτιμήσεων, και γενικά χαρακτήρα.

Σε BDSMικούς κύκλους βλέπω συχνά να γίνεται τσουβάλιασμα των «Κ» από τη μια μεριά και των «υ» από την άλλη λες και πρόκειται για δύο συγκεκριμένα, πλήρως ορίσιμα είδη ανθρώπων, να αναλύεται η ψυχοσύνθεσή τους βάσει εξαιρετικά χοντροκομμένων και υπεραπλουστευμένων όρων, και να επιχειρείται η εξαγωγή καθολικών συμπερασμάτων, λες και γίνεται ανάλυση του κύκλου της ζωής του μεταξοσκώληκα. Παρακαλώ σταματήστε να το κάνετε αυτό, είναι αστείο. Είναι αστείο ακόμα και πριν καν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπάρχουν δυο άτομα στον πλανήτη που θα σου δώσουν την ίδια περιγραφή για το τι πιστεύουν πως είναι το BDSM.

(Τα παραπάνω αφορούν το σχόλιο της nightingale και όχι το κείμενο του MasterJp.)

 

Απάντηση: Principles of Punishment (Αρχές Τιμωρίας)

Απίστευτα χρήσιμο το κείμενο του MasterJp. Ειδικά για άτομα που ανακαλύπτουν τώρα τον κόσμο του BDSM... Μπράβο!

 

Η πρωτη φορα που τιμωρηθηκα ηταν όταν εστησα τον εραστη μου για 10 λεπτα, μου αστραψε τοτε ένα δυνατο χαστουκι για συμορφωση. Με τον καιρο διευρυνθηκαν οι λογοι της τιμωριας αλλα και οι τροποι τιμωριας. Αο εκεινη την στιγμη οπου ηξερα ότι το μαραμικρο λαθος τιμωρουταν παντα ειχα το μυαλο μου συγκεντρωμενο ώστε να κανω ακριβως ο,τι μου ζητουσε. Στο μυαλο μου μεσα ειχα παντα την εικονα οπου θα επρεπε να γυμνωθώ εντελως να παω στην ντουλαπα να επιλεξω ζωστηρα, κατοπιν να παω να στηθω γονατιστος μπροστα στο κρεβατι βαζωντας τα χερια στις θεσεις οπου θα μου τα εδενε και λιγο μετα να μετραω τα χτυπήματα. Ακομη και τωρα όταν καποιος μου μιλα απότομα η εχω κανει μαλακια μεσα στο μυαλο μου τριγυριζουν αυτές οι εικονες.