Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Ένας εναλλακτικός τίτλος για το παρόν νήμα θα μπορούσε να είναι “κοινωνική αισθητική και ηθική, η οποία πρέπει να περικλείει την ατομική αισθητική και την ηθική σε μια ΒΔΣΜ σχέση”. *Δηλαδή, ναι μεν μπορεί να υπάρχουν εκφράσεις διαφορετικότητας σε κοινωνικά πλαίσια, αλλά *κατά την άποψή Μ/μας ποτέ δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν την κοινωνική αισθητική και ηθική, όχι για λόγους συντηρητισμού, αλλά για λόγους διατήρησης της τάξης και όχι όπως την ορίζει ο νομοθέτης.

Όπως αναφέρθηκε στο αρχικό πόστ η μοναδική οπτική που θα μπορούσε να γραφτεί το παρόν, άγεται μέσω της προσωπικής και βιωματικής Μ/μας στάσης ζωής. Σαφώς και θα μπορεί και θα πρέπει να αναλυθεί ανάλογα με την κατηγοριοποίηση που παρατεθεί, όμως για αυτήν θα πρέπει να απαντήσουν μέσω της οπτικής τους μέλη από τα αντίστοιχα status.

Αναφέρομενοι στο δημόσιο παιχνίδι, θα πρέπει να διευκρινίσουμε την δική μας οπτική, *προσδιορίζοντας ως τέτοιο οτιδήποτε ξεφεύγει από την καθαρά προσωπική στιγμή, όμως η αρχική τοποθέτηση οριοθετήθηκε με βάση μία 24/7 Μ/ς σχέση και στο κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί δημόσιο παιχνίδι κάτι το οποίο έχει ενταχθεί στην καθημερινότητα με βάση τα στάνταρ και τις ανάγκες που έχουν τεθεί στην σχέση.

Σαφέστατα και η διαφορετικότητά μας, όλων των συμμετεχόντων στον παρών χώρο του ΒΔΣΜ, μας προσδίδει και διαφορετικότητα στην λογική και στις πράξεις μας, η οποία όμως όσο κι αν διακυβεύεται από τις ορμές, τις ανάγκες, δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα καλώς οριοθετημένα όρια της κοινωνικής αισθητικής και ηθικής.

Ελπίζω να μπορέσαμε να Λ/λύσουμε τυχόν ερωτηματικά που άφησε το πρώτο μου ποστ και θα Χ/χαιρόμασταν για απαντήσεις από διαφορετικά στάτους και τεκμηριωμένες απόψεις.

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Πολύ σωστά, ότι είναι δήθεν ή το κάνουμε για να πείσουμε κάποιους ότι πρέπει ντε και καλά να αποδεχθούν το bdsm μου είναι και εμένα παγερά αδιάφορο.
Οταν όμως είναι τρόπος ζωής όπως π.χ. της νηματοθέτριας ή είναι ελεύθερη ερωτική έκφραση στιγμής (καύλας) που εκτός από bdsm έκφραση από άτομα του χώρου μπορεί να είναι και ερωτική έκφραση από βανίλλα άτομα, τότε δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Φίλτατε, μέσα στην ζωή είναι και τα δράματα... και εγώ ήθελα να έχω μια ferrari αλλά επειδή δεν μπορώ να την έχω (περνάω και εγώ ένα δράμα... ) δεν θα κράξω αυτούς που μπορούν και την έχουν... 

Πέραν της πλάκας, ο καθένας μας είναι ελεύθερος να έχει την άποψή του όποια και να είναι αυτή η οποία θα πρέπει να είναι σεβαστή, απλά σεβαστή πρέπει να είναι και η αντίθετη άποψη από την δική μας και όχι να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους ότι η δική μας είναι η σωστή και η άλλη λάθος.

Αν μπορέσουμε ποτέ να το καταλάβουμε αυτό, τότε πολλά πράγματα θα γίνουν πιο όμορφα σ΄ αυτό το φόρουμ.

Και κάτι ακόμα. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν είναι όλα για όλους.

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Scripta manent..!

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Μια γυναίκα που απλά έχει επιλέξει συνειδητά τη σκλαβιά έχει ακόμα αυτοεικόνα και ευαισθησίες ενώ μπορεί να είναι ταπεινή, μπορεί και να μην είναι, όχι σε βάθος. Δεν είναι broken in έχει μόνον επιλέξει με κριτήριο αυτά που η ίδια γνωρίζει και αντιλαμβάνεται να είναι σκλάβα. Έχει τη δική της άποψη για τον δημόσιο εξευτελισμό, δεν είναι προς το παρόν σαφές, ακόμα και αν αυτός την διεγείρει, αν διεγείρεται για τους δικούς της λόγους ή μέσω του Αφέντη της. Και αν διεγείρεται για τους δικούς της λόγους δεν είναι σίγουρο ότι αυτοί οι λόγοι είναι αρεστοί ή έγκριτοι στον Αφέντη της.

Αυτά όλα κάνουν τη διαφορά κατά τη γνώμη μου και σαφώς μια γυναίκα που έχει συνειδητά επιλέξει τη σκλαβιά μπορεί να τρωθεί σοβαρά από δημόσιο εξευτελισμό ακόμα και αν σε πρώτη φάση καβλώσει από αυτόν. Μπορεί και να μην πάθει τίποτα. Μπορεί να μη νιώσει στιγματισμένη. Να είναι μετά σε θέση να σταθεί στο συνηθισμένο κοινωνικό της περιβάλλον και να μην αναρωτιέται ποιά ακριβώς είναι. Να μην πάθει κρίση ταυτότητας, δηλαδή.

Εμένα μου φαίνεται δημόσιο στο βαθμό που ακόμα και σε στενό κύκλο BDSMers να γίνεται δεν ελέγχεται η αντίδραση των άλλων μπροστά στη σκηνή.

Έπειτα, όλοι εδώ έχουμε και μια δημόσια εικόνα, η οποία ενδέχεται να αλλάζει αν γίνουμε αντικείμενα - υποκείμενα ενός δημόσιου - σε ελεγχόμενο περιβάλλον - παιχνιδιού, δεν κάνει αυτό ένα παιχνίδι δημόσιο;

Η διαφορά αυτού του δημόσιου παιχνιδιού με την δημοσίως φανερή συμπεριφορά 24/7 M/s είναι, κατά τη γνώμη μου, πως στο δημόσιο παιχνίδι υπάρχουν άλλες προοπτικές απόλαυσης. Άλλη ποιότητα αλληλεπίδρασης μεταξύ των μετέχοντων. Εκτός από απόλαυση, δημιουργείται γνώση και εμπειρία από όλους και για όλους. Εμπεδώνονται ή ελέγχονται ρόλοι και θέσεις.

Γι αυτό μου αρέσει αυτή η μορφή δημόσιου παιχνιδιού και όποτε, μεταξύ μας, έχω δει ή νιώσει ή συμμετάσχει σε κάτι που με πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, έχω ευχαριστηθεί πολύ.

Σε άλλα 24/7 Μ/s ζευγάρια αλλάζουν πάντως οι συμπεριφορές σε βανίλλα περιβάλλον, ενώ είναι γνωστή η απροθυμία των γυναικών σκλάβων να ενστερνιστούν τα υποχρεωτικά χαμηλής εντάσεως πρωτόκολλα που ορισμένοι Κυρίαρχοι κρίνουν ότι αρμόζουν σε τέτοιες περιπτώσεις.

Αν και δεν έχω κανένα θέμα με όσους το κάνουν πιο φανερά σε κύκλους μη γνωρίζοντων, βάζοντας ίσως τον εαυτό τους στη βαρετή περιπέτεια (εν γνώσει μου το οξύμωρο) να αποδεικνύουν το προφανές και να καταφάσκουν στο αυτονόητο σε τρίτους, τονίζοντας έτσι τις διαφορές τους, αν και δεν προκαλούμαι στο παραμικρό και δύσκολα θα παρασυρόμουν να παίξω το παιχνίδι τους - σε περίπτωση που παίζουν κάποιο παιχνίδι, παρόλα αυτά δεν έχω βρει κάτι θετικό σε αυτή τη στάση, κάτι που θα ήθελα για μένα.

Δεν βλέπω το παραμικρό όφελος ή πιθανότητα απόλαυσης για μένα σε μια τέτοια φάση.

Κι εμένα μου αρέσει, όταν υπάρχει το ειδικό αυτό υφάδι Κυριαρχίας - υποταγής σε μια σχέση, να είναι μόνιμο και να βιώνεται μόνιμα, άσχετα με πόση ένταση εκφράζεται και με ποιά τελετουργικά. Δεν θα με έθετα στην κρίση τρίτων, πάντως. Σε κάθε περίπτωση, επειδή και οι τρίτοι είναι ερωτικά ενεργούμενα και κάτι κάποτε θα εντοπίσουν, ακόμα και αν δεν το αναγνωρίσουν, για μένα η τέχνη είναι να μη μπορούν να επεισέλθουν σε αυτό που ψυχανεμίζονται. Παρα μόνο νιώθοντας αυτοί καταπατητές, όχι ως εκ του ασφαλούς κριτές ή περίεργοι  

Συμφωνώ με sw, με Ninevi και με cadpmpc στο πρακτικό κομμάτι της δημόσιας έκθεσης, άντε τρέχα γύρευε τί μπορεί να συμβεί και ενώ τα ρίσκα είναι αναπόφευκτα στο άθλημα, από την άλλη, ένας Κύριος νοεί τον εαυτό του ως Αφέντη μιας σκλάβας όταν ελέγχει τις καταστάσεις στις οποίες την εκθέτει.

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Σε δύο μόνο σημεία θέλω να σταθώ, καθώς το θέμα αφορά Μ/ς σχέσεις κυρίως και δεν είναι το φόρτε μου. Από τη σκοπιά μου λοιπόν:

Το πρώτο έχει να κάνει με τον πολύ παρεξηγημένο όρο "παιχνίδι". Γνωρίζω πως στην καθομιλουμένη η λέξη παιχνίδι φέρνει συνειρμούς ελαφρότητας, αποστασιοποίησης, κοροιδίας, παιδιών και νηπιακών μυαλών. Για κάποιους από εμάς δεν είναι καθόλου έτσι. Προσεγγίζω το παιχνίδι με τη σοβαρότητα που το προσεγγίζει ένα παιδί, ως διαδικασία αυτογνωσίας συνδυασμένη με απόλαυση. Κι όταν έρθει η στιγμή να αφήσουμε στην άκρη το παιχνίδι μας, να λύσουμε τα σχοινιά ή να χαλαρώσουμε την πίεση μιας σκηνής, πάντα ξεβραζόμαστε σε καινούργιες ακτές. Διότι στο έντιμο "παιχνίδι" μπαίνει ολόκληρος κανείς κι όπου τον βγάλει.

Το δεύτερο σημείο αφορά το χιλιοσυζητημένο δημόσιο παιχνίδι - κι όχι το σόου ή την επίδειξη τεχνικών σε ενδιαφερόμενους. Δεν θα το διαχώριζα σε αυτό που γίνεται σε ελεγχόμενο και σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον, γιατί και στις δύο περιπτώσεις κατ' εμέ εκθέτεις κάτι πολύ ιδιωτικό και ευαίσθητο (και δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει Μ/ς ζευγάρι που δεν έχει τίποτα ιδιωτικό και ευαίσθητο για να εκθέσει δημόσια, διορθώστε με αν κάνω λάθος), γεγονός που σε αναγκάζει να εστιάζεις με ό,τι έχεις και δεν έχεις στο βλέμμα του κυρίαρχου μέχρι να χαθείς και να μην ξέρεις τι κάνεις - κι εκεί ακριβώς βρίσκεται η απόλαυση για μένα. Ο μόνος διαχωρισμός που θα έκανα θα αφορούσε την επικινδυνότητα από τις αντιδράσεις που μπορεί να εισπράξει κανείς, αν κι ο κίνδυνος από μόνος του μπορεί να είναι πολύ καυλωτικός. Αυτό από την πλευρά του παιχνιδιάρη.

Από την πλευρά του θεατή, προσωπικά δεν με ενόχλησε ποτέ ούτε το δημόσιο παιχνίδι, ούτε το δημόσιο τσιμπούκωμα, ούτε το δημόσιο ξεφτίλισμα. Με έναν όρο όμως: να πρόκειται για ανεπιτήδευτη εκδήλωση ερωτισμού, όπου χρησιμοποιούμαι απλώς ως διεγερτικό ντεκόρ στο ερωτικό σκηνικό. Να νιώθω ότι δεν απαιτείται η προσοχή μου, δεν προσπαθούν να μου περάσουν κανένα κοινωνικό μήνυμα "απελευθέρωσης και ηρωισμού", δεν χρειάζονται τίποτα περισσότερο από μένα παρά μόνο τη θολή φιγούρα μου κάπου στον χώρο για να πάρουν το thrill της δημόσιας έκθεσης. Εάν δε, καταφέρουν να τραβήξουν και την προσοχή μου πάνω τους, μαγκιά τους  

 

[langtitle=en]Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;[/langtitle]

@MindMaster
Από το αρχικό Μ/μας πόστ διευκρινίσαμε , πως τα παραδείγματα τα οποία Δ/δώσαμε δεν τα θεωρούμε δημόσιο παιχνίδι, αλλά οριοθετημένους κανόνες συμπεριφοράς μέσα στην σχέση την οποία βιώνουμε; Κανόνες απαράβατοι κ αδιαπραγμάτευτοι ανεξάρτητου κοινωνικού περίγυρου και καταστάσεων.

@sw
Αγαπητέ sw. Δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου τουναντίον θα συμφωνήσουμε. Οι προσωπικές στιγμές και κυρίως η εμφάνιση και κοινοποίησή τους με τέτοιο τρόπο στην δημόσια θέα όχι μόνο δεν ωθούν στον “προσηλυτισμό”, αλλά στο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα. Η δημόσια εικόνα την οποία θα πρέπει να προστατεύουμε οι του "χώρου" πλήττεται άμεσα και καταστροφικά. Περισσότερο ως καρικατούρες και γραφικοί μπορούμε να χαρακτηριστούμε παρά ως πρωτοπόροι και "αναρχικοί". Ας θυμηθούμε τι στάση τηρούσαν αρχικά οι αναπτυγμένες κοινωνίες απέναντι στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην αρχή της ένταξης τους στην καθημερινότητα, πως αυτές προβλήθηκαν και από πλευρές, τι χαρακτηρισμοί ειπώθηκαν, και θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα πως δεν απέχουμε και πολύ. Πως αυτές προβλήθηκαν και από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές(ομοφυλόφιλοι – εντεταγμένη κοινωνία), τι χαρακτηρισμοί ειπώθηκαν, και θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα πως δεν απέχουμε και πολύ.

Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων μεταφραζόμενα σε πράξεις δεν είναι απαραίτητο να είναι σεξουαλική πράξη. Τα όποια παραδείγματα αναφέραμε πρωτύτερα δεν αναφέρονται σε ερωτικές στιγμές ("παιχνίδια"), αλλά σε καθημερινότητα δικιά μας. Υπάρχουν όμως στιγμές για κάποιους όπου η επιδειξιμανία τους μπορεί να ωθήσει σε πράξεις μη απόλυτα αποδεκτές από τους παρευρισκόμενους. Η κοινωνική ηθική και αισθητική που αναφέραμε σε προηγούμενο πόστ.

@Seduction
Στην σωστή κατηγοριοποίηση την οποία έκανες σε slave-sub-bottom δυστυχώς θα πρέπει να περιμένουμε την συμβολή των υπολοίπων παραβρισκόμενων, αν και η alnair έχει ήδη απαντήσει από την δική της οπτική, που μας κάλυψε σε πολλά κομμάτια.

@cadpmpc
Τα λόγια είναι περιγραφικότατα και απόλυτα αποδεκτά.

@ninevi
Θεωρούμε πως σε καλύψαμε με την προηγούμενη απάντηση στον sw.Ο σεβασμός στον οποίο αναφέρεσαι είναι σωστός, επιθυμητός και άμεσα συνδεδεμένος στην έκφραση που χρησιμοποιήσαμε ως κοινωνική ηθική αφού αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ της προσωπικής και κοινωνικής μας ευθύνης.

@tender_lilly
δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον κώδικα επικοινωνίας και συμπεριφοράς άλλων ζευγαριών των οποίων προφανώς και γνωρίζεις εσύ. Θα ήταν καλό λοιπόν μέσα από την εμπειρία σου να μας γνωστοποιήσεις τους τρόπους συμπεριφοράς τους ή ακόμη καλύτερα τον δικό σου τρόπο συμπεριφοράς σε ανάλογες καταστάσεις, ώστε να μας δοθεί σε όλους η ευκαιρία και να γνωρίσουμε κάτι καινούργιο και να εμπλουτίσουμε τις σκέψεις μας. 'Άλλωστε στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις η θεωρία απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα.

@alnair
μας κάλυψες και χαρήκαμε για την εντός θέματος απάντηση που απαντούσε σε αρκετά από τα ερωτήματά μας.

Αναμένουμε και για άλλες απαντήσεις που θα καλύψουν και άλλες ερωτήσεις μας.

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Καλημερα σας,

σε μια σοβαρη 24/7 M/s σχεση, οπου εννοειται οτι τα δυο μερη συγκατοικουν, το πρωτοκολλο και το τελετουργικο τηρουνται και πραγματοποιουνται παντα και οπουδηποτε. Μην παει το μυαλο σας μακρυα, μπορει να γινει ησυχα, διακριτικα και με απολυτη αξιοπρεπεια. Ολοι οι κανονες, οι κινησεις, το ντυσιμο, η ομιλια και αλλα τοσα ειναι "καθημερινοτητα" για μια σκλαβα, και οχι "παιχνιδι" με την εννοια οτι ειναι πλακα και οτι η σκλαβα μπορει ανα πασα στιγμη να ανακαλεσει και να πει: οκ, σταματα τωρα, δε γουσταρω αλλο. Νομιζω οτι ειναι κατανοητο αν και, αυτην την αισθηση της "καρικατουρας", την αναγνωριζω απολυτα.

Τωρα, οσον αφορα στον ορο "παιχνιδι" (play) και public, οπως χρησιμοποιειται στο bdsm, ο Αφεντης το κατατασσει σε 3 κατηγοριες:

-Ο Αφεντης και η σκλαβα/σκλαβες Του στο σπιτι Του ή στη αυλη Του (καλοκαιρι)
-Public Play οπως το εννοουμε σε καποιο play party, οπου παρεβρισκονται μονο kinksters και τηρουνται οι κανονες συμπεριφορας απο αυτους που παρακολουθουν (αποσταση, ησυχια, σεβασμο στην σκηνη που εξελισσεται κτλ.)
-Ο ευρυτερος δημοσιος χωρος, πχ. δρομος, μεσα μαζικης μεταφορας, ταβερνα, παραλια, πλατεια, οικογενειακες/φιλικες βανιλλα συναντησεις, και φυσικα, πολυ βασικο, ο χωρος εργασιας. Οπως ανεφερα και αλλου, δεν αποκλειεται να κανει κατι με τη σκλαβα Του και εκει. Αλλα, θα κοιταξει πρωτα προσεκτικα ποιους εχει γυρω Του. Συνηθως αυτο συμβαινει σε περιπτωση που πρεπει να διορθωσει καποια δικη μου συμπεριφορα. Θα το κανει γρηγορα και αποφασιστικα και εγω θα το "υποστω" με αξιοπρεπεια και ταπεινοφροσυνη... και ας θεωρειται απο αλλους ως εξευτελισμος...

Και τωρα φτανω στο ζουμι του ποστ αυτου:
ο χωρος μας, οπως φαινεται και απο το παρον φορουμ, ειναι μια μικρογραφια της κοινωνιας. Ειμαστε ολοι διαφορετικοι χαρακτηρες και, ευτυχως μαλλον, δεν μας ισοπεδωσε το ενδιαφερον μας για το bdsm. Αυτο ομως συνεπαγεται, οτι αντιστοιχα και στο χωρο αυτο θα υπαρχουν οι επιδειξίες, οι μεγαλομανεις, οι γαμαω και δερνω και στον αντιποδα οι ντροπαλοι, οι ανασφαλεις (ουτε αυτο ειναι καλο) ακομη και οι ατολμοι.

Τελικα λοιπον, ειναι μαλλον στον χαρακτηρα πρωτ'απ'ολα και μετα στο χερι του καθενος (και στο τι κραταει μεσα σε αυτο) να "ζυγισει" και να "αποφασισει" πως θα φερθει και σε ποιο θεαμα θα εκθεσει τα ματια αυτων που τον βλεπουν.

cassie

 

Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

Είναι σα το κρασί.
Κόκκινο;

 

Λευκό;

 

 

Καλημέρα, θα προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα απο τη δική μου πλευρά,ξεκινώντας από αυτό που ονομάζεις "ελεγχόμενο".
Θα συμφωνήσω λοιπόν πως μπορεί να είναι ελεγχόμενο ένα σύνολο δέκα ανθρώπων σε ένα σπίτι και αυτό γιατί έχουν επιλεγεί για αυτόν το σκοπό. Αυτό όμως δεν είναι δημόσιο. Όπως αναφέρεις πολύ σωστά και στο πρώτο σου ποστ το δημόσιο προϋποθέτει τον παράγοντα του "άγνωστου". Όσοι κανόνες και όρια να τεθούν σε ένα ευρύτερο περιβάλλον (πχ. ένα μαγαζί),
το γεγονός ότι όλοι έχουμε κοινό το βδσμ για παράδειγμα, δεν μας κάνει γνωστούς μεταξύ μας. Και φυσικά δεν μπορούν να ελεγχθούν οι αντιδράσεις του καθενός. Άρα δημόσιο και ελεγχόμενο κατ' εμέ δεν πάνε μαζί.
Παρ' όλα αυτά προσωπικά ποτέ δεν με ενοχλούσε η δημόσια έκφραση των γύρω μου, με την προϋπόθεση πάντα ότι το κάνουν για την κάβλα τους και όχι για να αποδείξουν κάτι σε τρίτους.
Σχετικά με το "παιχνίδι" τώρα, αντιλαμβάνομαι και θα συμφωνήσω πως σε μία Μ/s 24/7 σχέση οι τρόποι συμπεριφοράς δεν μπορούν και δεν θα πρέπει να είναι παιχνίδι. Θα προσθέσω επίσης πως και σε μία D/s σχέση το πως μιλάς, φέρεσαι και πράττεις είναι συπεριφορές που ουδεμία σχέση θα έπρεπε να έχουν με το παιχνίδι. Όμως το παιχνίδι για μένα είναι έννοια πολυδιάστατη
και ικανή να καλύψει πολλές πτυχές του είναι μας μέσα σε μία σχέση.
Ένα παιχνίδι δεν είναι απαραίτητο να έχει αρχή και τέλος (βλ. session) είναι απαραίτητο όμως να έχει ουσία, αιτία και σκοπό.

Αυτά εν ολίγοις από τη δική μου οπτική, θα χαρώ να τοποθετηθώ ξανά σε τυχόν απορίες ή διαφωνίες μας. 

 

Re: [langtitle=en]Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;[/langtitle]

Χαιρομαι που προσεγγιζουμε το θεμα ομοιως.  

Γι αυτο ειχα ζητησει τις ερμηνειες των λεξεων που κουωταρισα στο προηγουμενο ποστ μου πχ: (παιχνιδια)  

Να διαφοροποιηθω λιγο απο την ιδεα του προσυλητισμου. Θα απεφευγα σα το 'Δ' το λιβανι, να επηρρεασω ουτε στο παραμικρο την αναζητηση καποιου/ας προς το χωρο μας.
Δεν ειναι καθολου ευκολος και ανθοσπαρτος και δεν θα επαιρνα την ευθυνη της πιθανης "συντριβης" καποιου ή καποιας που θα παρεσυρα εδω μεσα!
Η επικοινωνιακη ή ερωτικη αναζητηση μου μετα απο πολλες σχετικες εμπειριες, εδω και πολλα χρονια, αφορα παντα ανθρωπους που ειχαν ηδη συνειδητοποιησει την ερωτικη τους ιδιαιτεροτητα / διαφορετικοτητα.


Γι ργος

 

Re: Απάντηση: Public: παιχνίδι ή καθημερινότητα;

θαυμαζω τον λακωνικο τροπο που απεριττα απεικονιζεις τη σχετικοτητα.
...ναι οντως το περιβαλλον οριζει τις συνθηκες.  


Γι:sleep:ργος

 

Αποριες:
ποια ειναι η μοναδα μετρησης της καβλας;
με ποιο οργανο μπορεις να τη μετρησεις;
τι πιστοτητα και ακριβεια εχει η συσκευη αυτη;
ποια ειναι τα ορια αναμεσα στην "αυθεντικοτητα" και την "προβολη" τους;
λειτουργει σε ολους τους περιπτυσσομενους;
ειναι διαθεσιμη σε ολους τους ανυποψιαστους;


Γι:mwink:ργος