Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Αρα...το ερωτημα ειναι ΤΙ κανεις? Η ΠΟΣΟ προκαλεις? Δυστυχως δεν εχω φωτο που βγαινω απο την τουαλετα με το χαρτινο ποτηρακι γεματο και κατευθυνομαι στο τραπεζι.......
Σαμπως καταλαβε κανεις? Δε νομιζω.
Επομενως θεωρω οτι η ουσια ειναι στην προκληση

 

Απολυτως!!

 

Ακριβώς. Μ αρέσει πολύ όταν κοκκινίζει και έρχεται εκείνο το "εεεελααα μηηηη σε παρακαλωωωωωω". Δεν κάνω casting για το next Greek porn star.

ΑΝ και μια ψυχή βρέθηκε με τα βυζάκια όξω στην πλατφόρμα του Λυκαβηττού, μ όλο το λεκανοπέδιο στα πόδια της....  

 

1. Νομιζω, εκεινο το κοκκινισμα ειναι ολα τα λεφτα.......
2. και ναι....ο συνειρμος ειναι δυνατοτερος απο τα ματια μου χαχχ ....ασχετος ο μαυρος γατος....

 

https://www.facebook.com/video.php?v=449294588991108

 

..."με τον χειριστή να κρατά τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην σχεδόν υπνωτιστική ένταση που φλερτάρει στα άκρα και στο ντιρλα χυμαδιό..."...
Αυτό..!

 

Δεν είναι ούτε σίγουρο ούτε δεδομένο, ότι ένα public humiliation Θα πάει καλά. Και μην ακούσω αυτά περί "είναι επιλογή". Και η πιο καλή υ η εκμολαπτομενη υ είναι άνθρωπος και κάτω από την πίεση ή το άγνωστο μπορεί να σπάσει. Και ο εξευτελισμός να μην λειτουργήσει όπως ήταν σχεδιασμένο αλλά να της τριγγαρει κάποια ανακλαστικά και να αντιδράσει σπασμωδικά. Να κλονιστει η θέση της, αυτή του Κ της και τελικά να κοπεί το αόρατο λουράκι που την κρατούσε κοντά του.

Είναι και αυτό ένα πιθανό αποτέλεσμα και πρέπει να το γνωρίζουμε. Είχα κατά νου την προτελευταία σκηνή απ την ταινία 9 1/2 εβδομάδες. Την είχα δει πριν 33 χρόνια και πάντα είχα στην άκρη του μυαλού μου, για να το έχουν συμπεριλάβει στο σενάριο, δεν είναι και τόσο απίθανο. Ενώ όλη η ταινία δείχνει έναν μεγάλο έρωτα και ξέφρενο πάθος, αυτό που έγινε έδωσε το τέλος. Απότομα, οριστικα και αμετάκλητα. Ήταν ένα αρνητικό τριγγερ. Ένα μεγάλο λάθος.

 

Πίεση και φόβος αγνώστου, και πολλοί άλλοι παράγοντες, μπορούν να δημιουργηθούν κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη, όχι απαραίτητα - και σίγουρα όχι μόνο - σε συνθήκες δημοσίου εξευτελισμού.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή του κυριαρχικού και η αντίδραση (δηλαδή η επιλογή αντίδρασης) του υποτακτικού θα είναι ανάλογες της δουλειάς που έχει γίνει, του σημείου όπου έχει φτάσει η σχέση. Και αν μια επιλογή αποδειχθεί άστοχη ή αζύγιστη, όπως πολύ όμορφα είπε η @margarita_nikolayevna, "μετά ότι συμβαίνει με όλες τις επιλογές της ζωής μας: το διαχειριζόμαστε."

Δεν είναι ο, τι έγινε στη συγκεκριμένη σκηνή που έδωσε το τέλος. Αυτό δεν ήταν παρά αφορμή (trigger, όντως), όχι αιτία. Στο σενάριο, η έλλειψη θεμελίωσης της σχέσης - που η πρωταγωνίστρια δείχνει να αναζητούσε - το έδωσε.

 

Αποφάσισα να βγω απο το σκοτάδι μου για λίγο, ελπίζω, επειδή ταράχθηκαν οι χορδές μου.

Όπως πάντα διαβάζω με προσήλωση τα θέματα προς συζήτηση και διεγείρομαι απο το επίπεδο των συμμετεχόντων σε αυτά.

Κάπως έτσι και εδώ συνέβει, έως τη στιγμή εκείνη που μαγεύτηκα απο την πολιτική ορθότητα, για μια ακόμα φορά, και αποφάσισα να καταθέσω και να μοιραστώ με το εδώ πόπολο μια εμπειρία δημόσιου εξευτελισμού που εξελίχθηκε εμπρος στα μάτια μου χωρίς την συναίνεση μου.

Καλοκαίρι ήταν.

Και ως συνήθως τα καλοκαίρια ο λαός μπανιαρίζεται.

Πιστός στρατιώτης του λαού και εγώ, βρίσκομαι παρέα με το υποτακτικό μου φυτό, για μπάνια σε νησί του Αιγαίου Πελάγους.

Ανακαλύπτω λοιπόν παραλία ερημική όπου την επισκέπτομαι παρέα με το υποτακτικό μου φυτό.

Δύσβατο μέρος, χωματόδρομος.

Στην άκρη ενός ακρωτηρίου διακρίνω ένα λευκό οίκημα, μικρού μεγέθους, απόλυτα εναρμονισμένο με το περιβάλλον.

Απο τις παρυφές του οικήματος ξεκινούσε η πεζοπορία για το περιγιάλι το κρυφό.

Φθάνοντας κοντά στο οίκημα υπήρχε μέγας συνωστισμός αυτοκινήτων.

Δεν περίμενα πως τόσος κόσμος είχε την ίδια ιδέα με εμένα και αποφάσισε την ίδια στιγμή και την ίδια μέρα να κολυμπήσει στην μικρή παραλία.

Η πραγματικότητα όμως πολλές φορές μας ξεπερνάει.

Στο προαύλιο του οικοδομήματος ήταν συνωστισμένοι περι τους έκατο κλόουν.

Η περιέργεια μου με έκανε να βρεθώ κοντά τους και να τους δω

Ήταν ντυμένοι, οι μεν γυναίκες με φαντάχτερα φορέματα στολισμένα με κάθε λογής τούλια έντονα βαμμένες και απαίσια χτενισμένες.
Θυμάστε σύνκαυλοι τον φρου φρου;
Έτσι ήταν.

Οι άνδρες δε, φορούσαν χρωματιστούς πεοδείκτες δεμένους απο τον λαιμό που έδειχναν τα γεννητικά τους όργανα τρόπο τινά, και γυαλιστερά μυτερά παπούτσια.

Η ώρα ήταν δώδεκα και τριάντα το μεσημέρι.

Ήταν σε κύκλο και χασκογελούσαν.

Στην μέση του κύκλου υπήρχε ένα γαλβανιζέ δοχείο.

Τότε εμφανίστηκε ο μέγας κλόουν.

Ένας τύπος περίπου 140 κιλά, αξούριστος, που φορούσε χρωματιστά μακριά ρούχα αρκετά βαριά για τους σαράντα βαθμούς θερμοκρασία.

Έδειχνε να ζέχνει απο την ιδρωτίλα και δεν τόλμησα να πλησιάσω πιο κοντά.

Ρώτησα μια κυρία κλόουν που φορούσε ένα κόκκινο φόρεμα και είχε τα μαλλιά της σαν περικεφαλαία στο κεφάλι της τι κάνουν εδώ και μου είπε με φυσικό και αφοπλιστικό τρόπο πως κάνουν ελληνισμό.

Α... ωραία είπα μέσα μου, εγώ κάνω bdsm, σέβομαι την διαφορετικότητα των άλλων, ας καθίσω για λίγο να δω το διαφορετικό.

Τότε μια κλόουν έγδυσε ένα κοριτσάκι περίπου οχτώ μηνών μπροστά σε όλους και το παρέδωσε στον αξούριστο αρχικλόουν.

Εκείνος το άρπαξε ενω μια άλλη κλόουν με μαύρα ρούχα, γυαλιά ταρταρούγα και κότσο έριξε στο γαβανιζλέ δοχείο καυτό νερό, ο αρχικλόουν έλεγξε την θερμοκρασία και βούτηξε απότομα το μωρό στο νερό, ενώ εκείνο έσκουζε και πλάνταζε απο το κλάμα.

Οι υπόλοιποι κλόουν χαχάνιζαν με το θέαμα.

Αφού ο αρχικλόουν βούτηξε στο νερό και το κεφαλάκι του μωρού, το οποίο βρίσκοταν ήδη σε νευρικό κλονισμό, πλησίασε ένας άλλος κλόουν γύρω στα πενήντα, ψηλός, με λαδωμένο μαλλί, που φορούσε μια λευκή ποδιά και έμοιαζε κάτι μεταξύ φούρναρη και χασάπη.

Αυτός ξεκίνησε να βάζει ελαιόλαδο στο σώμα του μωρού, ενώ κάποιες κλόουν φώναζαν "βάλε παντού, βάλε παντού"

Τότε ο κλόουν με την λευκή ποδιά, ο οποίος έμαθα αργότερα πως ήταν ο δήμαρχος του νησιού, έβαλε τις δαχτύλες του σε όλο το τρυφερό σώμα του μωρού αλοίφοντας το με λάδι.

Εκεί δεν άντεξα και είπα.

Κύριοι δεν έχετε κανένα δικαίωμα να εξευτελίζετε δημόσια ένα μωρό χωρίς τη συναίνεση του, και δεν έχετε και την δική μου συναίνεση για αυτό.

Τότε γύρισαν εξαγριωμένοι και μου είπαν "Άμα σου αρέσει, αλλιώς να πας σπίτι σου"

Επειδή δεν είναι φρόνιμο να τα βάζεις μόνος με εξαγρειωμένους τραμπούκους πήρα το υποτακτικό φυτό μου και αποχώρησα απο τους κανίβαλλους.

Περπατώντας στο πίσω μέρος του οικήματος διέκρινα να κρέμεται ένα σχοινί

Πλησίασα και ανακάλυψα ένα τραχύ και χοντρό σχοινί.

Ομολογώ πως καύλωσα και διέταξα το υποτακτικό φυτό μου να γδυθεί.

Εκείνο υπάκουσε.

Πέρασα το σχοινί απο το μουνί της και μέσω των κωλωμάγουλων ή αλλέως κωλωμεριών του την σήκωσα ψηλά απο το έδαφος.

Επειδή όμως υπάρχει η βαρύτητα στον πλανήτη το υποτακτικό φυτό μου τραβιόταν προς τα κάτω και ακουμπύσε άμυδρα τα υποτακτικά του ποδαράκια σε ένα ασβεστωμένο πεζούλι γεμάτο βασιλικούς.

Την διέταξα να δώσει ώθηση και να παει ψηλά.

Και τότε Ω... του θαύματος....

Άρχισαν να ηχούν καμπάνες.

Αργότερα συνειδητοποίησα πως το σχοινί ήταν δεμένο σε έναν μεγάλο κώδωνα.

Ο ήχος των ουρί του παραδείσου μάζεψε τους κλόουν οι οποίοι έσκουζαν βλέποντας μια γυμνή γυναίκα να κάνει καμπανιές με το μουνί της.

Τους εξήγησα πως αυτό που βλέπουν είναι ένα παιχνίδι μεταξύ συναινούντων ενηλίκων σε αντίθεση με το δικό τους που είναι ένας βάναυσος δημόσιος εξευτελισμός ανηλίκου χωρίς την συναίνεση του.

Έκεινοι έσκουζαν πως δεν έχω την συναίνεση τους για κάτι τέτοιο , και ό,τι κάνει ο καθένας στο κρεββάτι του είναι δικαίωμα του, αλλά όχι να κολλάζουμε οι ανώμαλοι τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και άλλα τέτοια καθημερινά λογάκια.

Εκείνη τη στιγμή το υποτακτικό φυτό μου, που το είχα ξεχάσει δεμένο, έριξε έναν ηχηρό οργασμό τέτοιου μεγέθους και έντασης που έκανε τις γυναίκες κλόουν να κοιτάξουν τους άντρες κλόουν με εκείνο το δολοφονικό βλέμμα που λέει "εσύ άχρηστε πότε θα καταφέρεις να μου δώσεις έναν τέτοιο"

Η υποκρισία στον κόσμο της κανονικότητας και της πολιτικής ορθότητας καλά κρατεί ακόμα και σε έναν τόπο όπου ο ηδονισμός υποτίθεται είναι ελεύθερος.

Με τις υγείες σας...

 

τέλεια ιστορια + 1000

 

Το διάβασα στο facebook και νομίζω πάει γάντι στο νήμα.

Χθες όλη νύχτα χιόνιζε. Και σήμερα εγώ...
8:00 Έφτιαξα χιονάνθρωπο.
8:10 Ήρθε η γειτόνισσα φεμινίστρια και με ρώτησε γιατί δεν έφτιαξα και μια χιονογυναίκα.
8:15 Έφτιαξα και γυναίκα από χιόνι.
8:17 Ο άλλος γείτονας παραπονέθηκε πως η χιονογυναίκα έχει πολυ μεγάλα στήθη και προβάλει λάθος πρότυπο.
8:20 Γκεϊ-ζευγάρι από απέναντι φωναζαν πως οι χιονάνθρωποι θα έπρεπε να είναι δυο άνδρες διότι νιώθουν μειονεκτικά.
8:22 Τρανς που μένει στο τέλος του δρόμου με ρώτησε γιατί δεν έφτιαξα δυο χιονοσώματα με αφαιρούμενα μέλη.
8:25 Οι βίγκαν από το άλλο τέλος του δρόμου είπαν πως το καρότο είναι η διατροφή τους και δεν επιτρέπουν να χρησιμοποιείται σαν μέρος του χιονάνθρωπου.
8:28 Μαύροι με αποκαλούν ρατσιστή διότι ο χιονάνθρωπος είναι λευκός.
8:31 Ο μουσουλμάνος από απέναντι απαιτεί να καλύψω την χιονογυναίκα με σεντόνι.
8:40 Ήρθε αστυνομία και είπαν πως κάποιος ένιωσε προσβεβλημένος και με κατήγγειλε.
8:42 Ήρθε πάλι η φεμινίστρια και απαίτησε να αφαιρέσω την σκούπα από την χιονογυναίκα διότι συμβολίζει την αστική οικογενειακή της σκλαβιά.
8:43 Ήρθε ο πρόεδρος του συλλόγου για την ισότητα και με απείλησε με μηνύσεις.
8:45 Με δείχνουν σε όλες τις τοπικές ειδήσεις όπου με ρώτησαν αν ξέρω διαφορά μεταξύ χιονανθρώπου και χιονογυναίκας. Απάντησα «Χιονόμπαλες».
Με αποκαλούν «καταραμένος φασίστας και σεξιστής».
9:00 Είμαι πρώτη είδηση σε όλα τα κανάλια σαν τρομοκράτης, ρατσιστής, ομοφοβικός, εγκληματίας και με κατηγορούν για δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων με αφορμή την κακοκαιρία.
9:10 Με ανακρίνουν για να ανακαλύψουν αν λειτουργούσα μόνος μου η αν έχω συνεργάτες. Κοινωνικοί λειτουργοί πήραν τα παιδιά μου.
9:29 Στον δρόμο περνάει όχλος με πυρσούς από εκείνους που έχω προσβάλλει. Απαιτούν τον αποκεφαλισμό μου.
Νόημα - αυτή ιστορία δεν έχει νόημα. Είναι ο κόσμος στον οποίον ζούμε τώρα. Και έπονται χειρότερα.
(Stelios Baras via Dionyssis Antzoulatos)

 

έτσι; χωρίς άδεια; χωρίς εντολή; ατιμώρητα;
προσβλήθηκα. δεν συναινώ. δεν συναινώ. δεν συναινώ. να δεις εσύ.