Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Re: Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Θέλεις με quote αυτό που έγραψες εσύ ο ίδιος για τα εξυπνακίστικα;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Ξεκαθάρισα εκ προοιμίου, ότι αστειεύομαι. Εάν, σου φαίνεται ενοχλητικό σαν χιούμορ, ευχαρίστως να το αποσύρω.

Πέραν τούτου, το quote δεν είναι απαραίτητο, είπα και πριν ότι αυτά που γράφω, ποτέ δεν τα αρνούμαι. Πιστεύω όμως, ότι δεν έγραψα γιά εξυπνακίστικα γενικώς, αλλά γιά εξυπνακίστικα και μόνον...

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Ας το δούμε και έτσι:
Η αποδοχή δημόσιου εξευτελισμού λειτουργεί σε μια σχέση ds, κατά κάποιον τρόπο, …όπως μια επισημοποίηση (πχ ο αρραβώνας) σε μια σχέση vanilla. …   (Ωχ! θα με πάρουν με τις βανίλιες   , το ξαναπαίρνω από την αρχή. Πιο μαλακά τώρα  )

Η δημόσια ταπείνωση είναι η δημόσια ομολογία υποταγής, η δημόσια φανέρωση της σχέσης και του τύπου αυτής.
Και η ομολογία υποταγής είναι κατ ουσία υποταγή, που η συνειδητοποίηση της, με τη βοήθεια της αντίληψης της ύπαρξης μαρτυρίας του κοινωνικού περίγυρου στον όποιο συμβαίνει (είτε παίζοντας με το υπερεγώ αν δεν υπάρξουν εξωτερικές αντιδράσεις-συνέπειες είτε με την ανάληψη ευθυνών των συνεπειών-αντιδράσεων, αν αυτές υπάρξουν), την κάνει πιο «πραγματική» από όσο επιτρέπει ένα κεκλεισμένων θυρών παιχνίδι ds.

Η συνειδητοποίηση του μεγέθους (τέτοιου ώστε να υπερνικά κοινωνικές συμβάσεις) και της πραγματικότητας της υποταγής (και της κυριαρχίας αντίστοιχα), είναι αυτό που επιτρέπει στην καύλα να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας σκηνής (ισχύει και για τις δυο πλευρές).

Η καύλα λειτουργεί ενισχυτικά με την επιθυμία-εντολή του κυρίαρχου ώστε να αποσύρει από το προσκήνιο ενοχές, ντροπές και δισταγμούς του υπό, δημιουργώντας του ένα απελευθερωτικό αίσθημα που, αυτό με τη σειρά του, καθιστά μια σκηνή public disgrace, επιπροσθέτως, ιδιαίτερα γοητευτική σαν εμπειρία και επιθυμητή στην επανάληψη της.

Βάσει αυτών που έγραψα παραπάνω, απαντώντας στην atasai θα έλεγα πως ο στόχος μιας τέτοιας δημόσιας σκηνής είναι ακριβώς το να (απο)δείξει ότι ο Κυρίαρχος και κατά συνέπεια «οι καύλες μας (που προέρχονται απ Αυτόν) έχουν περισσότερη σημασία από τον (ατομικό και άρα αποκομμένο απ Αυτόν) ρόλο μας ως υποκείμενα μέσα στο κοινωνικό σύνολο». Ότι τελικά υπάρχουμε (έτσι όπως έχει, χαριτωμένα, γραφτεί συχνά σε αναρτημένα posts, υπογραφές και profiles) μέσα από την υποταγή μας, μέσα απ Αυτόν, μέσα από την σχέση.

Ο δημόσιος εξευτελισμός είναι εντελώς υποκειμενικά ορισμένος. Νοείται ως τέτοιος εφόσον βιώνεται πράγματι ως εξευτελισμός, δηλαδή εφόσον ο υπό δεν θεωρεί ήδη ευτελή (δεν απαξιώνει) ούτε τον εαυτό του αλλά ούτε τον κοινωνικό περίγυρο μέσα στο όποιο υφίσταται την ταπείνωση (ανεξαρτήτως του πόσο σημαντικό(τερο) θεωρεί τον κυρίαρχο του, ώστε όλα τα άλλα, τελικά, να μην έχουν σημασία).


Και μια τελευταία παρατήρηση:
Παρά το γοητευτικό της εμπειρίας για έναν υπό, υπερβολικά συχνή χρήση του public disgrace δε δείχνει παρά ένα ανασφαλή κυρίαρχο.

 

 

Re: Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Μην είσαι τόσο σίγουρη. Δεν νιώθω απολύτως καμία καύλα όταν με εξευτελίζουν δημοσίως.

Και δεν καταλαβαίνω καν γιατί θα έπρεπε.

Κατ' αρχάς δεν εξευτελίζομαι, διότι ξέρω την αξία μου. Δεύτερον, δεν το έχω ανάγκη για να καυλώσω. Είμαι μονίμως καυλωμένη, thank you. Είμαι ένα υγιές θηλυκό ον. Τρίτον, δεν με απελευθερώνει η κάθε τάση για μαλακίες του άλλου, είμαι ήδη ψιλοελεύθερη.

Πιο πολύ για δικιά του μαλακιούλα το κόβω. Με αυτή την έννοια, και εφ' όσον μιλούμε για το Καμάρι μου, γοητευτική και επιθυμητή η εμπειρία. Με την έννοια της (μητρικής) ανοχής. Και μόνο.

Πρόσθεσε και μία δόση (καλλιτεχνικής) περιέργειας... 

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Πιστεύω πως έχω δώσει ήδη την εξήγηση μου σε αυτό στην προηγούμενη παράγραφο απ αυτήν που έκανες quote.
Να προσθέσω ίσως, για να γίνει πιο ευκρινές, πως θεωρώ δεδομένο ότι η καύλα (γενικώς) προέρχεται από την (συνειδητοποιημένη ή όχι) κατάσταση υποταγής /κυριαρχίας.

Τα παρακάτω, από το κομμάτι που έκανα quote, που γράφεις συνεπικουρούν στο επιχείρημα μου πως η αποδοχή της δημόσιας ταπείνωσης λειτουργεί καυλωτικά. Βεβαίως όχι μια ανεπιτυχής, για τον όποιο λόγο (συμπεριλαμβανομένου αυτού της υπερβολικής υγείας), προσπάθεια της.

 

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Κομπλεξικό μπούφο δείχνει, για την ακρίβεια.

 

  
 
 

Για τους λάτρεις του είδους, που είμαι βέβαιη είναι αρκετοί (άσχετα αν δεν έχουν θεωρήσει πως υπάρχει λόγος να τα βάλουν με τις μονάδες των σοκαρισμένων που ότι δεν τους καυλώνει είναι λάθος και πρέπει να το κάψουν σε ένα φορουμιακό κυνήγι μαγισσών) αφιερώνω το πιο κάτω λινκ.  

PublicDisgrace - - You Must Be Over 18 To Enter! - Updates

 

Σκέφτομαι τους εφήβους που κάνουν ένα σωρό πράγματα εσκεμμένα για να σοκάρουν την οικογένειά τους, την κοινωνία, όλους όσους θεωρούν αδιάφορους και/ή αλλοτριωμένους, να κυκλοφορούν σέρνοντας ο ένας τον άλλον από αλυσίδες και να κάνουν σεξ και σε άλλους δημόσιους χώρους (πλην των τουαλετών των σχολείων τους, τις οποίες θα έχουν συνηθίσει πια) και να το θεωρούν εξαιρετικά cool, και μερικούς από μας να σκέφτονται ότι είναι ντροπή και όνειδος επειδή δεν θα έχουν κλείσει τα δεκαοχτώ.

Για να συμμαζευόμαστε. Μου φαίνεται ότι δίκιο είχε ο άλλος. Θα αρχίσουμε τώρα να βαράμε προσκλητήριο για να δούμε ποιοί είναι οι "αρκετοί" και ποιοί οι "μονάδες" για να δούμε αν η μειονότητα δικαιούται δικαιώματος έκφρασης της άποψης και σεβασμού . Να ξέρω δηλαδή αν πρέπει να λειτουργώ με τη λογική της μονάδας ή της μάζας για να μην προκαλώ εμετικές τάσεις.

Για να ανεβάσω κι εγώ πάλι τους τόνους, να πω όχι, η ανοησία δεν με καυλώνει.

Tinkerbelle, Μονάδα.

 

Bubo Movie​

Και για να ξέρετε τι είναι ο μπούφος κατά τον Νίκο Δήμου....

Ο ΜΠΟΥΦΟΣ

 ​

Ο Μπούφος είναι ένα πουλί άχαρο και χαζό. Τα μάτια του είναι, μεγάλα σαν να φοράει παχιά γυαλιά (με φακούς που μοιάζουν πάτοι μπουκαλιών).

Ο Μπούφος ανήκει στην ίδια οικογένεια με την κουκουβάγια άλλα δεν πήρε τίποτε από το πουλί της σοφίας. Η μόνη του σχέση είναι ότι κομίζει συνεχώς γλαύκες στην Αθήνα.

Ο Μπούφος κάθεται ώρες, μέρες, χρόνια ακίνητος και σιωπηλός, με το στόμα ανοιχτό. Τα μικρά πουλιά δεν τον προσέχουν και πέφτουν κατευθείαν μέσα στο στόμα του. (“Του μπούφ' το π'λί”, λέει ο λαός). Έτσι αναπάντεχα του έρχεται η τροφή — όπως και άλλα πράγματα, που μήτε τα περιμένει μήτε τα αξίζει.

Ο Μπούφος έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Γι' αυτό είναι πάντα επίσημος, σοβαρός και βαρύγδουπος. Πιστεύει πως είναι σπουδαίος. (Επειδή κάποια μέρα του έπεσε “του μπούφ' το π'λί”, νομίζει πως το 'πιάσε μόνος του...). Όπως είπε ο δάσκαλος, το εμβριθές και βαθυστόχαστο ύφος τονίζει, περισσότερο τη βλακεία του.

Να γιατί η λέξη μπούφος τώρα σημαίνει κουτός.

Ο Μπούφος δεν γελάει ποτέ — κι όταν γελάνε όλοι, αυτός κοιτάει με τρόπο αμήχανο, αυστηρό και ξινισμένο. Πάντα υποπτεύεται πως γελάνε μαζί του — σαν όλους τους βλάκες είναι κομπλεξικός και καχύποπτος.

Ο Μπούφος είναι περήφανος για την καταγωγή του: θεωρεί ότι είναι απόγονος των “από τριών χιλιάδων ετών μπούφων” — και μεγαλοπιάνεται σαν μπατζανάκης της κουκουβάγιας. Έτσι του κόλλησε και το δασκαλίκι — όπου πάει δίνει συμβουλές.

Ο Μπούφος είναι άσκημος. Η μύτη του είναι γρυπή, σαν ράμφος, το στόμα του χωρίς χείλια, τα μάτια του ανέκφραστα, η φωνή του οξεία, μονότονη και διαπεραστική.

Ο Μπούφος, επιστημονικά, λέγεται “Βύας ο Κοινός”. (Καμία σχέση με τον Βία, τον αρχαίο σοφό, που είπε “νόει το πραττόμενον”. Τούτο δω, το χοντρό πουλί, μάτια μου, δεν νοεί τίποτα! Στενοκέφαλο, μικρονοϊκό !). Άλλωστε δεν είναι τόσο κοινός — όσο κοινότοπος.

Εκτός από τον Βύα τον Κοινό, υπάρχει και ο Βύας ο Μέγας. Αλλά όλοι οι Μπούφοι νομίζουν πως ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Είτε είναι μικροί — είτε και ελάχιστοι.

Ως Μέγας, ο Μπούφος αγαπάει τις διακρίσεις. Κάθεται στο πιο ψηλό κλαδί κορδωμένος σαν να κατάπιε μπαστούνι. Όμως δεν προσέχει πάντα που κάθεται. Καμιά φορά, το κλαδί δεν τον αντέχει, και γκρεμοτσακίζεται.

Στη Ζωολογία, μας είπαν για τον Μπούφο ότι τρώει ποντίκια. Γι' αυτό και το ποντίκι δεν τον αγαπά.

Το διεθνές επιστημονικό όνομα του Μπούφου είναι Bubo Bubo. (Μπούμπο-Μπούμπο). Λένε πως εκφράζει τον θόρυβο που κάνει όταν χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο. Ανήκει στην οικογένεια strigidae. (Στρίγγλικα πράγματα!).
Στην Αμερική τον λένε κερατωμένη κουκουβάγια. (Horned Owl).

Έτσι φαίνεται καταντάει το πουλί της Αθήνας, όταν το κερατώσουν.

Ο Μπούφος είναι τεμπέλης και δεν πολυκουράζεται. Οι οικολόγοι ισχυρίζονται πως είναι χρήσιμος όταν ζει στην έξοχη — αλλά, μέσα στην πόλη, ενοχλεί χωρίς να προσφέρει τίποτα. Εκτός από παραινέσεις και χρηστομάθειες.

Οι Ιταλοί λένε Μπούφο τον γελωτοποιό — έχουνε και την Όπερα Μπούφα. Εμείς δεν έχουμε Όπερα Μπούφα, έχουμε όμως κάτι καλύτερο: “Ο πέρα βρέχει Μπούφος”.

Ο Μπούφος προτιμάει να κουρνιάζει στα χαλάσματα και στα μοναστήρια.

Ο Μπούφος είναι, τόσο κουτός, που εξοργίζει όλα τα ζώα του δάσους. Όπως λέει ο μπαμπάς μου, το να είσαι, βλάκας είναι, κακό. Το να είσαι, και βλάκας και πεισματάρης είναι, δέκα φορές χειρότερο.

Και το να είσαι βλάκας, πεισματάρης και αναίσθητος — ε! αυτό δεν περιγράφεται.

Του Μπούφου του αρέσει να τον φωτογραφίζουν. Αν πας να φωτογραφίσεις άλλα πουλιά, φεύγουν. Αυτός κάθεται ακίνητος και μπορείς να τον φωτογραφίσεις.

Πολύ συχνά, ο Μπούφος γίνεται κακός. Ο θείος μου λέει πως και αυτό το κάνει από βλακεία. Οι βλάκες είναι κακοί, διότι η καλοσύνη θέλει σοφία, γνώση κι εξυπνάδα.

Αν σου προκύψει Μπούφος στη ζωή σου, ατύχησες. Δεν φεύγει με τίποτα. Κάθεται εκεί, ακίνητος, με το στόμα ανοιχτό, περιμένοντας να πέσουν και άλλα πουλιά. “Βρε ξου”, του λένε, “ξου”! Κάνει πως δεν καταλαβαίνει.

Εγώ Μπούφο δεν έχω δει ποτέ μου — παρά μόνο στην τηλεόραση. Ο μπαμπάς μου, όταν τον βλέπει στο γυαλί, με γουρλωμένα μάτια, κλείνει αμέσως την τηλεόραση.

Αυτά ήξερα για τον Μπούφο. Την άλλη φορά θα γράψω για άλλο ζώο.

Βήμα
(Μαθητική Έκθεση)
1.2.1987

Μα Κύριε Dolmance μόλις τώρα με αυτό που γράψατε κάνατε αυτό που αντιτίθεστε.
Μπήκατε δηλαδή στην διαδικασία του "Δημοσίου εξευτελισμού", κάποιας μερίδας Κυριάρχων που αρέσκονται σε αυτό.

Αν είναι δυνατόν ...  

Μην αισθάνεσαι μόνη tinkerbelle…  
Έχεις σύμμαχο την δύναμη με το όνομα "Dolmance"...

Εγώ ανήκω στα μετόπισθεν, σεβόμενη πάντα την επιλογή,
να μπορεί να πράττει ο καθένας όπως νομίζει σωστά, για τον εαυτό του και για την σχέση του!
Αρκεί φυσικά, η σχέση του να μην είμαι Εγώ!

 

Απάντηση: Public Disgrace - Δημοσιος Εξευτελισμος

Όμως, έτσι όπως το έκανε, δεν νομίζω να διωχθεί, ποινικά ή άλλως.

Αυτό έλεγα κι εγώ, να βρίσκει κανείς τον τρόπο να κάνει αυτό που θέλει, αποφεύγοντας τις κυρώσεις.
Αυτή είναι η εθνική μας τέχνη...  

Μεγάλο δίλημμα...  

Προσωπικά δεν θα 'θελα με τίποτε να έχω τον Dolmance στα "μετόπισθεν",
αλλά από ότι έχω ακούσει, κι εσύ δεν είσαι λιγότερο επικίνδυνη...  

 

To kink.com έχει γενικά καλή ποιότητα. Μ' ενοχλεί πολύ η τιμολογιακή πολιτική τους όμως. Χρεώνουν με την ώρα και όχι με τι βλέπεις. Το θεωρώ απαράδεκτο γι' αυτό και δεν τους έχω πληρώσει ποτέ. Βλέπω τα trailer όμως από τα πιο πολλά site τους γιατί είναι πράγματι καλά.

 

Δεν ξέρεις πόσες εδώ μέσα έχουμε ζήσει καταστάσεις δημόσιες,
Αλλά με το κυνηγι που γίνεται δεν τολμούν και να πουν τίποτα...

Το θέμα δεν είναι ποιοί είναι οι πολλοί και ποιοί οι λίγοι, αλλά το εάν όλοι δικαιούνται να είναι αυτοί που είναι, χωρίς το φόβο του φορουμικού disgrace.

H ενόχληση στο πεπτικό, δεν οφείλεται στα γούστα του καθενός, αλλά στον χαρακτηρισμό των γούστων των άλλων, σαν ανώριμων και απαράδεκτων...