Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Εκείνη την ημέρα το μόνο που ήθελε ήταν απλά να φύγει μακριά απο την δουλειά του έτσι ώστε σιγά- σιγά να μπορέσει να βγάλει και την δουλειά από το μυαλό του. Ήδη με το σχόλασμα, όταν κοίταξε τον συννεφιασμένο ουρανό κάθως πήγαινε προς το αμάξι του, άρχισε να σκέφτεται το σπίτι του, ένα μπάνιο, έναν καφέ. Πότε δε περίμενε ότι τα πιο απλά πράματα, αυτά που την σημασία τους αγνοούσε το καιρό που δεν χρειαζόταν να δουλεύει, τα τελευταία δύο χρόνια θα του ήταν ανάσες από την σκληρή πραγματικότητα που κάπως άτσαλα προσγειώθηκε. Ένας κακομαθημένος γιος ενος βλάχου ξεπεσμένου ευγενή που προσπαθούσε να αποβάλει από το μυαλό του το βασιλείο της αποθήκης τροφίμων στο οποίο αναγκάστηκε στα 30 του να υπηρετεί κάθε μέρα για 8 ώρες τις αυξημένες ανάγκες τις αστικής τάξης για την επάρκεια αγαθων στα ράφια των super-markets, είναι ο ήρωας αυτης την ιστορίας που η τύχη, του επιφύλλασε και κάτι άλλο κατά την επιστροφή του στο σπίτι εκείνη την μέρα, εκτος από την γενικότερη ατυχία του.

Οι πρώτες ψιχάλες έκαναν την εμφανισή τους στο τζάμι του αυτόκινητου του. Ξέρει ότι πρέπει να βιαστεί τώρα για να πρόλαβει το μποτιλιάρισμα και να αποφύγει την καθυστέρηση που η βροχή θα φέρει. Κανένας δε θέλει να επιστρέφει όταν το σκοτάδι έχει πέσει στην επαρχία Κ. , ούτε και αυτός. Ο φόβος που αργόσυρτα πλανάται στους δρόμους της μετα το σούρουπο, θυμίζει σε όλους τις πρόσφατες ταραχες και την βία αυτου του μέρους και τους ωθεί να μένουν μέσα τα βράδια, και συνεπως ,άμα καπνίζεις, καλό θα είναι να έχεις λάβει τα μέτρα σου.
Σταματάει στο περίπτερο,αγοράζει τσιγάρα, επιστρέφει με γοργό βήμα προς το αμάξι για να αποφύγει την βροχή που τώρα έχει πιάσει για τα καλά μέχρι που μια φωνή τον καθυστερεί...

- Ε ...συγνώμη, μήπως ξέρετε που είναι η στάση για το λεοφορείο για την επαρχία Κ;

«Να και μια ερώτηση που δε περίμενα».Σαστισμένος ακόμα από την ανούσια ερώτηση στρέφει το βλέμμα του προς την μερια που ακούστηκε η φώνη και αντικρίζει μια γυναίκα νέα να το πλησιάζει με βλέμμα απορίας μέσα στην βροχή. Το όμορφο προσωπό της, τα πράσινα μάτια της, το όμορφο λευκό δέρμα της, τα βρεγμένα κόκκινα μαλλιά της που επέφταν στην χαράδρα του ντεκολτέ τον εκάναν να μαλακώσει την απάντηση του.

- Δεν υπάρχει στάση για την Κ. εδώ γύρω...
- Πιάτσα για ταξί;
- Ταξί στην Κ. όχι.. όχι...

Τώρα η νεαρή γυναίκα έχει πλησιάσει τόσο κοντά του και τον κοιτάει φανερά απογοητευμένη τόσο επίμονα που όχι απλά μαλάκωσε τις απαντήσεις του σε σημείο τηγανίτας αλλά του ξύπνησε το ένστικτο μιας διαστροφικής προστατευτικότητας σαν εκείνη που τον κυριαρχούσε όταν έμενε στην έπαυλη του πριν την κατάντια του και έσωζε τις υπηρέτριες της οικογένειας απο τον σοδομιστή πατέρα του και τις παρηγορούσε με τέτοιο τρόπο ώστε και ο τελευταίος λυγμος τους σιγούσε...έτσι μπουκωμένες που ήταν από τον πούτσο του. Αλλά οι τηγανίτες συνέχισαν να πέφτουν περιμένοντας το μέλι...

- Ταξί στη Κ.... δεν πάει μέτα το απόγευμα όπως και λεωφορεία, έχουν σταματήσει μετά τα γεγονότα,δε το γνωρίζατε;
- Ααα...όχι, ξέρετε μόλις έφτασα στην Αθήνα από το χωριό μου διότι έχω κανονίσει με ένα μαγαζί στην επαρχία Κ. να εργαστώ εκεί. Αχ πως θα γίνει τώρα, πρέπει να πάω οπωσδήποτε!

«Θεέ μου τόσο όμορφη και τόσο χάζη; Αυτά ειναι τα θαύματα Σου για να μεταπείσεις ένα άθεο; Κερδισες!»

- Τι να σας πω, αν υπάρχει μεγάλη αναγκη να πάτε στην επαρχία Κ, μπορω να σας πάω εγώ καθότι εκεί μένω..
- Καθότι;...τον διέκοψε
- Ναι καθότι, αλλά ξέρετε μου ακούγεται πολύ περιεργο το γεγονός ότι βρήκατε δουλειά στην επαρχία Κ.
- Αχ ναι τι καλα! Βρήκα ! σας ευχαριστώ πολυ...και χίλια ευχαριστώ χώθηκαν μαζί της μολις άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου και έκατσε μέσα αφήνοντας τον ηρωα μας χωμένο σε μια στοίβα τηγανίτες να μην ξέρει από που να αρχίσει, μέσα στην βροχή.

Και οι δύο τους μέσα στο αμάξι, διασχίζουν τους στενους, πεδινούς δρόμους που αγκαλιάζονται από τους ελαιώνες που οδηγούν στην τόπο της τελευταίας εξέγερσης των χωρικών, την Επαρχία Κ!

- Ξέρετε, και συγνώμη για το θάρρος αλλά μου κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι δεν γνωρίζεται για την κατάσταση στην επαρχία Κ και για τα συμβάντα που λάβαν χωρα πριν λίγο καιρό
- Οχι δεν έχω ακούσει κάτι, ξερετε εγώ στο χωριό μου ήμουν παντρεμένη στο σπίτι μέσα και δεν ενημερωνόμουν γενικότερα ξέρετε
- Και αποφασίσατε να πιάσετε δουλεια στην επαρχία Κ; μεγάλη αλλαγή ζωης θα έλεγα
- Ξέρετε δε θα ήθελα να σας πω περισσότερα το θέμα ειναι τόσο προσωπικο α!
- Ναι καταλάβαινω...όπως και πολύ καλα καταλάβαινε ότι το πολύ μέχρι να φτάσουνε θα του είχε πει το τόσο «προσωπικό α!» Θέμα. Ξεκίνησε να τις περιγράφει το χρονικό των επεισοδίων στην επαρχία Κ με τον εντυπωσιακό λόγο ενος παραμυθά που σκόνταβε κομπιάζοντας κάθε φορά που γύρναγε το κεφάλι του να της μιλήσει κοιτάζοντάς την. Αλλά, αν και η λεκτική ροή του συντριβόταν πάνω στα ζουμερά κατακόκκινα χείλια της και οι εκφράσεις του με κεκεδίσματα και άτσαλες παύσεις επέφταν στην χαράδρα των δυο ζουμερών βυζιών της που διαγραφόντουσαν κάτω από το μαύρο φορεμά της, κατάφερε να την πείσει για την αγριότητα της περιοχής αλλά όχι και για το ότι η πρόσκλησή της για δουλειά είναι μια παγίδα και τίποτα περισσότερο .

- Ξέρετε, είπε αυτή, δεν έχω άλλη επιλογή, είναι άμεση ανάγκη να εργαστώ, δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή, δεν μπορώ να επιστρέψω στο χωριό μου...αν δε καταφέρω να εργαστώ στην δουλεια αυτή,θα κοιταξώ για οτιδήποτε..
- Κοιτάχτε, εγώ θα σας πάω στο μαγαζί που μου λέτε να δείτε και με τα ίδια σας τα μάτια ότι δεν είναι τίποτα άλλο από χαλάσματα και αν επιμένετε μπορείτε να δοκιμάσετε να μπείτε μέσα, καταλαβαίνω ότι είναι άμεση ανάγκη να εργαστείτε ...και δε το καταλάβαινε μόνο αυτός αλλά και το μακρύ κοντάρι που είχε ανάμεσα στα πόδια του σε τέτοιο σημείο που ξύπνησε απο το λήθαργο του τελευταίου διαστήματος. Ένιωσε μια έντονη ζεστασιά στα αρχίδια του που ήθελε να την μοιραστει με αυτο το αβοήθητο πλάσμα και δε θα έχανε την ευκαιρία. Ηδη τα μάτια του γυάλιζαν και το μυαλό υπερεργαζόταν ακούραστα υπό την καθοδήγηση του εργαλείου του, καθώς αναζητούσε τον τρόπο για να την φέρει σπίτι του. Και ευτυχώς που η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και η φιλανθρωπία μπόρεσαν και συνεργάστηκαν στο μυαλό του με τέτοιο διεστραμένο τρόπο που του άνοιξαν τον δρόμο της αποπλάνησης..που οδηγεί απευθείας στο μουνάκι της. Όταν έφτασαν έξω από το δήθεν μαγαζι, είχε αρχίσει να σουρουπώνει και το ισχό φως έκανε τα ερείπια του καλοκαιρινού bar που βρισκόταν μπροστά τους να φαίνονται τρομακτικά.

- Δεν υπαρχει περίπτωση να μπω εκει μέσα! Αχ Θεε μου τι να κάνω; Είμαι τόσο αβοήθητη!!

Ο δρόμος επιτέλους ολοκληρώθηκε, και για τον φίλο μας φάνταζε σαν μια παρθένα λεωφόρος που οδηγούσε σε ξαναμένα μέρη. Καβάλα στο σιδερένιο πουλί του ξεκινά...

- Είπατε ότι θα αναζητήσετε αλλού εργασία, ξέρετε μπορώ να σας βοηθήσω εγώ σε αυτό.Εδώ και λίγο καιρό το υπηρετικό προσωπικό μου απολύθηκε και είμαι σε φάση αναζήτησης νέου. Δεν έχω βάλει αγγελία καθότι οι απαιτήσεις μου είναι αυξημένες και έτσι για να βρω υπηρέτριες απευθύνομαι σε γνωστούς κυρίως που γνωρίζουν τι θέλω. Ξέρετε, η δουλειά είναι ιδιαίτερη, το πρόσωπο που θα την δεχτεί θα πρέπει να μένει εσώκλειστη στο σπίτι και να φροντίζει τόσο αυτό όσο και τον ιδιοκτητή του. Είναι δουλειά που δεν χωρούν λάθη.
- Αχ θα μπορούσα να την κάνω αυτήν την δουλειά
- Σας επισημαίνω την δυσκολία της και την ιδιαιτερότητα της! μην νομ..
- Λοιπον θα σας πω γιατί έφυγα από το χωριό μου! ..είπε με εκκολαπτόμενη αποφασιστίκότητα και άρχισε να εξιστορεί την δύσκολη ζωή της στο χωριό, κλεισμένη στο φτωχικό του άξεστου άντρα της να συγυρίζει την άδεια ζωή της, περιμένοντας τον να της την γεμίζει με ξύλο και εξευτελισμό. Αυτό το τσουλάκι, αθελά του μετέτρεψε το τόσο προσωπικό θέμα του α!, σε προυπηρεσία οικιακής βοηθού έχοντας έτσι ένα επιχείρημα σε αυτήν την άτυπη συνέντευξη αλλά που να ξερε ότι ο συγκεκριμένος εργοδότης δε χρειάζεται να πειστεί ιδιαίτερα.
-Πολύ καλά λοιπόν, τότε μπορούμε να το δοκιμάσουμε είπε με ύφος υποκριτικό και ξεκίνησε για το σπίτι του.Σε λίγα λεπτά είχαν φτάσει, και η βροχή είχε σταματήσει δίνοντας την θέση της στην μυρωδιά του χώματος της εύφορης γης κάτω απο τον καθαρό σκοτεινό ουρανό.

Αφού τις έδειξε τους λιγοστούς χώρους του παλιού σπιτιού του την πήγε και στο δωμάτιο του υπηρετικού προσωπικού.

-Εδώ είναι ο χώρος σου, εδώ θα κοιμάσαι και εδώ θα κάθεσαι όποτε δε σε χρειάζομαι, υπάρχουν 2 κρεβάτια, μπορείς να διαλέξεις όποιο θες, σε αυτα κοιμόντουσαν οι 2 προηγούμενες υπηρετριές
-Είχατε 2!
- Ναι είχα, και πρόκειται να υπάρξει και δεύτερη τώρα αλλά πέρα απο αυτό θα πρέπει να σου ξεκαθαρίσω κάτι.. μπράβο σου που μου μιλάς στο πλυθηντικό αλλά από δω και πέρα θα με αποκαλείς Κύριο και θα ζητάς τον λόγο πριν μιλησείς, έγινα κατανοητός;
-Μάλιστα Κύριε.
-Και να ξέρεις, ότι οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να σταματήσεις μπορείς απλά να φύγεις,αλλά αμα ειναι να μείνεις θα κάνεις ότι σου λέω.
-Κατανοητό Κυριε
-Ωραία, φόρεσαι αυτα και όταν είσαι ετοιμη έλα στο σαλόνι.

Δε πέρασαν 2 λεπτά και να την στο σαλόνι έχοντας απορία και αποστροφή στο βλέμμα της και όχι την ποδιά της υπηρέτριας και τα υπόλοπα στο ζουμερό κορμί της.

-ε αυτό εδώ είναι μόνο μία ποδιά, δεν έχ...
-Μπορείς να φύγεις αν δε σου αρέσει, δε θα τα συζητάμε συνέχεια αυτά!
-Συγνώμη Κύριε ψέλισε και κατακόκκινη από την ντροπή της επέστρεψε στο δωμάτιο.

Έπειτα από μισή ωρα επιτέλους τα πράγματα πήραν την φυσιολογική τροπή τους.Ξεπρόβαλε στην πόρτα του σαλονιού φορώντας την ασπρόμαυρη latex ποδιά της υπηρέτριας που κάλυπτε την αρχή των μηρών της, την κοιλιά της και τα βυζιά της πιέζοντας τα προς τα πάνω ενώ η πλάτη της και ο κώλος της ήταν πλήρως εκτεθειμένα καθότι ο σχεδιαστής αυτού του κατα τα άλλα άνετου ενδύματος επέδειξε σοφά πνεύμα οικονομίας σε εργασία και υλικά. Τα κωλομέρια της έτσι ζουμερά και γεμάτα ζωή, ξεδιάντροπα χωριζόντουσαν απο το κορδονάκι της μικροσκοπικής κιλότας της κάνοντας τα φαίνονται τόσο αφελέστατα αθώα. Σίγουρα κάθε υπηρέτρια πρέπει να φοράει μια στολή αλλά εκείνη πρωτοτύπησε και με τις διχτυωτές μαύρες κάλτσες που ξεκίναγαν απο τα μπούτια της και φτάναν μέχρι τις μαύρες ψιλοτάκουνες γόβες της. Στεκόταν στην άκρη του δωματίου με τα κόκκινα μαλλιά της να καλύπτουν την γυμνή πλάτη της και με το βλέμμα της χαμηλωμένο περίμενε την επιβεβαίωση του ρόλου της.
Όταν την είδε, ασυναίσθητα άρχισε να τρίβει τον πούτσο του καθώς της ζητούσε να του φτιάξει ενα φραπέ γλυκό. Εκείνη, υπακούοντας τον, κατευθύνθηκε προς την κουζίνα και ο πούτσος εκεινού υπακούοντας την εικόνα που έβλεπε μπροστά του κατευθύνθηκε προς τον αφαλό του.
Φανερά αμήχανη, με τον φραπέ στο χερί πλησίασε το τραπεζάκι μπροστά από τον καναπέ που είχε άραξει ο Κυριός της και άφησε το φραπέ δίπλα από το laptop,αν είναι δυνατόν, λέγοντας :

-Δεν βρήκα κρύο νερό και έβαλα απο την βρύση!
-Έχει παγάκια στην κατάψυξη είπε εκείνος, αν και πλέον δε χρειάζοντουσαν καθώς έτσι πάγος που έμεινε με την αναίδεια και την βλάκεια αυτής της μικρής θα μπορούσε απλά να αγγίξει το ποτήρι και να κάνει αυτόν τον φραπέ να μοιαζει λες και φτιάχτηκε στην Ανταρτική. Βυθισμένος μεσα στην σιγή πριν την εσωτερική του καταιγίδα απολάμβανε το νοητικό του ταξίδι καβάλα στο τέντωμα των νεύρων του, στήνοντας και σχεδιάζοντας την πορεία υπόμενε.

-Ελα εδώ, κάτσε κάτω ο Κυριος σου είναι κουρασμένος από την δουλεια, βγάλε μου τα παπούτσια.

Εκείνη αφήνοντας τον φραπέ στο τραπέζι κάθεται στα γόνατα και αρχίζει να λύνει τα κορδόνια των παπουτσιών του. Απότομα την τραβα βάζοντας την να στηρίζεται στα γόνατα της και στους αγκώνες, με τουρλωμένο το κωλαράκι, φέρνοντας το προσωπό της κοντα στο παπούτσι του και λίγο πάνω από το δάπεδο. Σε αυτήν την άβολη στάση, προσπαθούσε να του βγάλει τα παπούτσια του ενώ εκείνος ήδη είχε βγάλει εναν χοντρό και μεγάλο ομοίωμα πούτσας από το συρτάρι του κομοδίνου και του έβαζε καπότα.
-Δεν έχει τελείωσει το ντυσιμό σου, θα φορέσεις και κάτι άλλο, γλύψε μου τα πόδια της είπε παραμερίζοντας το κυλοτακι της και έχωσε τον χοντρό πούτσο στο μουνάκι της στηρίζοντας τον επαναφέροντας το κιλοτάκι της στην αρχική του θέση. Κραυγές πόνου βγήκαν απο το στόμα της και έσφιξε τα χείλια της πάνω στο πόδι του.
-Τώρα μάλιστα είσαι έτοιμη! συνέχισε να γλύφεις...της είπε εκείνος απολαμβάνοντας τον καφέ του και το τσιγάρο του.
Έτσι στα 4 με τον δονητή χωμένο στο μουνάκι της αυτή συνέχιζε να του μαλάζει τα πόδια με τις χειλάρες της ακούραστα σαν μια αφοσιωμένη υπηρέτρια.
-Αρκετα! της είπε και σηκώνοντας την από τα μαλλιά, της τραβά το κεφάλι στο καβάλο του που διαγραφόταν ο καυλωμένος πούτσος του. Με γρήγορες κινήσεις ανοίγει το φερμουάρ του, βγάζει έξω την πούτσα του και την χώνει βαθειά στο στόμα της. Εκείνη ανακάθεται στα 4 σαν σκυλάκι για να μπορέσει να το παρει όλο στο στόμα της ανασαίνοντας γρήγορα και ακανόνιστα από τα ρουθούνια της. «Από δω και στο έξης θα πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτο που κάνεις τώρα ειναι κομμάτι της καθημερινής σου ρουτίνας. Όποτε ο Κύριος σου επιστρέφει από την δουλειά εσύ έτσι θα τον ξεκουράζεις κατάλαβες;»
-Μμμ.. έγνεψε καταφατικά παρασύροντας και τον πούτσο του με την κινησή της προσπαθώντας να γίνει πιο σαφής αφου το μάλιστα που πήγε να ξεστομίσει τράκαρε με το κεφαλόπουτσο του στην βάση του λαιμού της, αφήνοντας ζωντανό μάρτυρα ένα «Μμμ». Ικανοποιημένος από την αντιδρασή της, βυθίζεται στο καναπέ και απολαμβάνει τις χειλάρες της να ανεβοκατεβαίνουν στο πούτσο του μέχρι την στιγμή που τα χείλια αυτα θυμήθηκαν οτι πέρα απο υπέροχες πίπες που κάνουν μπορούν να λένε και βλακείες και βγάζοντας τον πούτσο του από το στόμα της αναρωτιέται...

-Να σας ρωτήσω κάτι Κυριε;
-Ρώτα...
-Εσας..πώς σας λένε;

«ο Θεέ μου, θα κάνουμε και σχέση όπως το πάει έτσι αυτο το τσουλάκι» σκέφτηκε και αρπάζοντας την από τα μαλλια με έντονο ύφος της λεει:

-Για σενα από δω και πέρα ηλίθια, είμαι ο κυριος σου και έτσι θα με αποκαλεις, κατάλαβες!;
-Μαλιστα Κυριε, συγνώμη, η ερώτηση μου ήταν χαζή απάντησε και με μεταμέλεια έσκυψε ξανά πάνω στο πούτσο.
Αφήνοντας τον χρόνο και τον στόμα της να κάνουν την δουλειά τους ετοίμασε νοερά την ετυμηγορία του για αυτο το αφελες μουνάκι. Σηκώθηκε από το καναπέ ενώ εκείνη συνέχιζε να μπουκώνεται με το καβλί του.
-Δεν είμαι ικανοποιημένος μαζί σου.. αποφάνθηκε, «είσαι άπειρη και ανάξια για να με υπηρετείς, πρώτα ο λάθος καφές μετα οι ερώτησεις, από οτι φαίνεται είσαι χαζή και δεν καταλαβες τι εννούσα. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να σε στρώσω και δε νομίζω ότι θα σε κρατήσω, δεν φαίνεσαι ικανή να μάθεις, δεν ξέρω ούτε και με τιμωρία αν γίνεται».. και καρφώνοντας το βλέμμα του πάνω της της δίνει την δυνατότητα να απάντησει τραβώντας το πουτσο απο το στόμα της.
-Χιλια συγνώμη Κυριε, αλλα σας παρακαλώ μη με διώχνετε θα δεχτώ την τιμωρία για τα λάθη μου... απάντησε εκείνη καθώς σάλια τρεχαν από το στόμα της.
Κυριευμένος εκείνος από το σαδιστικό του πάθος, με μία σπρωξία την σώριασε στο πάτωμα και έφυγε από το δωμάτιο επιστρέφοντας σχεδόν αμέσως κρατώντας στο ένα χέρι σχοινιά και στο αλλο ένα βαλιτσάκι. Με επιδέξιες κινήσεις τις έδεσε σφιχτά τα χέρια και την έσυρε στο κέντρο του δωματίου, την ανάγκασε να σηκωθεί όρθια με τα χέρια δεμένα ψηλά . Έπειτα με την σιγουριά εκείνου που το χει ξανακάνει, πέταξε το σχοινί στο αέρα περνώντας το από το μικρό γάντσο που κρεμόταν στο ταβάνι το έδεσε σφιχτά. Τωρα παραδομένη στις ορέξεις του κρεμιόταν από το κέντρο του δωματίου με την πλάτη και τον κώλο της εκτεθειμένα στην διεστραμένη φαντασία του. Από το βαλιτσάκι έβγαλε ένα μαστίγιο με μακριές δερμάτινες ουρές, στάθηκε από πίσω της και άρχισε να χαιδευει τα κωλομέρια με τις άκρες του μαστιγίου. Στην αρχή αργά και απαλά, εκείνη αντιλαμβανόταν τα ελαφριά χτυπήματα σαν χάδι καθώς προσπαθουσε να εστιάσει στα λόγια του Κυριου της.

- Αυτα τα χτυπήματα δεν είναι η τιμωρια σου να ξέρεις...την τιμωρία σου θα την καταλάβεις ...θα είναι 20 χτυπήματα...και ξάφνου διακόπτει τον αργο ρυθμό που είχαν τα χτυπηματα του με μια δυνατή στο ένα κωλομέρι. «Νομίζεις πουτάνα τόσο έυκολα θα την πλήρωνες;»..συνέχισε τον μονόλογό του καθώς και τον τρόπο που την χτύπαγε, ρυθμικά απαλά χτυπήματα στο κώλο με απότομα δυνατα κρατώντας νοερά τον λογαριασμό του. « Εισαι ανίκανη να με ικανοποιήσεις, από οτι φαίνεσαι σκέφτεσαι το μουνάκι σου πρώτα από ολα και όχι τον Κυριο σου. Θα σε πετάξω από εδώ μέσα όταν τελειώσω». Εκείνη μέσα στο πόνο της προσπαθουσε να ισορροποίησει πάνω στα ψηλοτάκουνα της παρακαλώντας μέσα στα αναφιλητά της για να μείνει. Μόλις και οι 20 δυνατες τελείωσαν εκείνη έκλαιγε σιγανά με το κώλο της να έχει πάνω του τα σημάδια απο τις δερματινες ουρές, κόκκινα και ζεστά. Πλησιάζει το κορμί της, και ακουμπάει τα ζεστά κωλομέρια της με τα χέρια του. «Δεν σου αξίζει να φοράς αυτην την στολή, της ψιθυρίζει ερωτικά στο αυτί» και μία κίνηση τραβά απότομα την ποδιά πετάγοντας έξω τα βυζιά της, «είσαι άχρηστη παντελώς» και φτύνοντας την στο πρόσωπο φέυγει από κοντά της.
«Έχω ήδη αποφασίσει την μοίρα σου, φεύγεις τώρα αμέσως ή τρως άλλες 20 και φευγεις μετά, Λοιπόν;»
Στο κενό που ακολούθησε, κανείς δε ξέρει αν εκείνη βρισκόταν σε δίλημα ή προσπαθουσε απλα να συγκεντρώσει της δυναμεις της γι αυτο που απόφασισε.

-Και άλλο Κύριε...ψέλισε... «σας παρακαλώ»

Ικανοποιημένος από την απάντηση της βύθισε το βλέμμα του στην λευκή σάρκα της πλάτης της, σαγηνευμένος από την τελειότητα του, βρήκε τον στόχο του. Τα χτυπήματα άρχισαν να πέφτουν συνεχόμενα στα πλευρά και στην πλάτη της αφήνοντας κόκκινα σημάδια ενώ τα ουρλιαχτά της, τόσο έντονα, είχαν πλέον αρχισει να γίνονται ενοχλητικά. Αφήνοντας το μαστίγιο στην άκρη πριν τελειώσει τα χτυπήματα του, την πλησιάζει και της κατεβάζει το κιλοτάκι ενω ταυτόχρονα ο δονητής που ήταν σφηνομένος στο μουνάκι της τόση ώρα πέφτει στο πάτωμα. Μουσκεμένο και ποτισμένο από τα υγρά της καύλα της, χώνει το κιλοτάκι της στο στόμα της και ξαναπιάνει το μαστίγιο. Τώρα με τα ουρλιαχτά της να πνίγονται μέτα από κάθε χτύπημα, η πλάτης της άλλαζε χρώμα, ταιριάζοντας απόλυτα με τον κοκκινισμένο κώλο της. Έχοντας ολοκλήρωσει το έργο του, την απελευθερώνει από τα δεσμά της και την αφήνει χαμένη κάτω στο πάτωμα. Στεκόμενος από πάνω της αποφασίζει να φανεί μεγαλόψυχος.

- Μπορεί να είσαι ανίκανη για υπηρετριά μου, αλλά έτσι όπως σε βλέπω τώρα για σκυλάκι μου κάνεις μια χαρα, θες να σε κρατησω για σκυλάκι ε;
- Ναι Κυριε σας παρακαλώ..θα είμαι καλό σκυλάκι..
-Ετσι θα πρέπει...βγάλε τότε την ποδια της υπηρέτριας θα βρω άλλη να την φορέσει, και κάτσε στα 4..
-Μάλιστα Κυριε.. και με γρήγορες κινήσεις υπακούει..

Τώρα με την κόκκινη ράχη της μπροστά στα πόδια του, ψάχνει μέσα στο βαλιτσάκι για το κολάρο και το λιπαντικό. Της περνά από το λαιμό το κολάρο αφήνοντας την αλυσίδα να πέσει κάτω και αρχίζει να πασαλίβει την κωλοτρυπίδα της με το λάδι. Χώνει τα δάχτυλα του μέσα στην ζεστη τρυπούλα της και εκείνη αναστενάζει μαλάζοντας με τα χείλια της τα δάχτυλα των ποδίων του. Όταν της ετοίμασε την κωλοτρυπίδα για τα καλά, πήρε το μαστίγιο και φόρεσε στην λαβή του, που ήταν ομοίωμα πόυτσας, προφυλακτικο.

-Τωρα πουτανάκι πρέπει να σου βάλω και την ουρά σου... και σιγά-σιγα αρχίζει να της χώνει τον ψεύτικο πούτσο στο κώλο της μέχρι να πιασει πάτο. Με τα 2 του τα χέρια πιάνει τα κωλομέρα της και τα τραβα ενώ με τα ακροδάχτυλά του σπρώχνει το πούτσο να μπει πιο βαθιά μέσα της. Έχοντας αφινιάσει από την καύλα του, αρχίζει να σκαμπιλίζει τα κωλομέρια της με το ενα χέρι ενώ με το άλλο της γαμά το κωλαράκι με το δονητή. Εκείνη ανίκανη να αντιδράσει μπροστά στα υγρά της που στάζουν από το μουνάκι της παρακαλά για πούτσο...μέχρι που πείθει. Της στερεώνει βάθια την ουρά της στο κώλο και αρπάζει την αλυσίδα που κρέμεται από τον λαιμό της και κατευθύνεται στο υπνοδωμάτιο με εκείνη να ακολουθεί από πίσω του στα 4 και με την ουρά της να κρέμεται απο τον κώλο της.

Μη αντέχοντας και αυτός από την καύλα πλέον την ανεβάζει στο κρεβάτι στα τέσσερα και μπαίνει μέσα της με μια κίνηση. Αρχίζει να γαμά αυτο το πεινασμένο μουνάκι αργά και σταθερά ενώ με το χέρι του πειράζει την ουρίτσα της. Εκείνη ανανεωμένη με το γαμήσι, έσπρωχνε το μουνακι της πάνω στο πούτσο του με δύναμη εξαφανίζοντας τον μέσα της. Έχοντας τρελαθεί τελείως από την καύλα του ο άλλοτε ευγενής νιώθει σαν ζώο που σκούζει πάνω στην παραφροσύνη της ηδονης, και ξάφνου με μανία τραβά της ρόγες της σκύλας του πονώντας της και γαμώντας την, σκύβει πάνω στην ράχη της και την δαγκώνει στο σβέρκο καθώς η κοιλιά του σπρώχνει την ουρά της ακόμα πιο βαθια. Αλλοπαρμένος από το σκηνικό που δημιούργησε βυθίζεται στην εικόνα του και ασταμάτητος γαμά μέχρι που αρχίζει να νιώθει τον οργασμό του να πλησιαζει, τον πούτσο του να φουσκώνει και εγκαιρα τον τραβά έξω για να τον χώσει στο στόμα της και να το πλημμυρίσει με καυτα χύσια. Εξαντλημένοι και οι 2, πέφτουν στο κρεβατι και ψάχνουν για ανάσες.. Εκείνη πίανει την ουρίτσα της την βγάζει με αργες κινήσεις ...αναλαμβάνει να μιλήσει γιατι ο άλλος ακόμα ψάχνεται...

-πω πω μωρό μου καύλα ήταν!! Να το ξανακάνουμε!
-ω ναι!
- αλήθεια πως σας λένε;..είπε χαμογελώντας
-Μπάμπης, ο ευγενής!... της απάντησε γελώντας «εσένα;»
-Χριστίνα από τα τρίκαλα..χαχαχα..δε πάμε να χτυπήσουμε και καμιά πίτσα μπάμπη γιατι το role play μου άνοιξε την όρεξη;
-Με την μία!

 

"Ξεπρόβαλε στην πόρτα του σαλονιού φορώντας την ασπρόμαυρη latex ποδιά της υπηρέτριας που κάλυπτε την αρχή των μηρών της, την κοιλιά της και τα βυζιά της πιέζοντας τα προς τα πάνω ενώ η πλάτη της και ο κώλος της ήταν πλήρως εκτεθειμένα καθότι ο σχεδιαστής αυτού του κατα τα άλλα άνετου ενδύματος επέδειξε σοφά πνεύμα οικονομίας σε εργασία και υλικά. Τα κωλομέρια της έτσι ζουμερά και γεμάτα ζωή, ξεδιάντροπα χωριζόντουσαν απο το κορδονάκι της μικροσκοπικής κιλότας της κάνοντας τα φαίνονται τόσο αφελέστατα αθώα. Σίγουρα κάθε υπηρέτρια πρέπει να φοράει μια στολή αλλά εκείνη πρωτοτύπησε και με τις διχτυωτές μαύρες κάλτσες που ξεκίναγαν απο τα μπούτια της και φτάναν μέχρι τις μαύρες ψιλοτάκουνες γόβες της. Στεκόταν στην άκρη του δωματίου με τα κόκκινα μαλλιά της να καλύπτουν την γυμνή πλάτη της και με το βλέμμα της χαμηλωμένο περίμενε την επιβεβαίωση του ρόλου της."


τελειο μας εφτιαξες για τα καλα......

 

Απάντηση: Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Εξαιρετικο......δεν εχω λογια!

 

Απάντηση: Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Μου αρέσει πολύ όταν ο λόγος δίνει ερεθίσματα στον εγκέφαλο και τον αναγκάζει να δημιουργήσει εικόνες. Και αυτό το κείμενο ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο σε αυτό. Μπράβο στον δημιουργό..

 

Μας καυλώσατε μεσημεριάτικα Lost hours  

 

Αυτός ήταν ο σκοπός μου φίλτατε, ε άντε και να βγάλει και λίγο χιούμορ.


Σας ευχαριστώ παίδες για τα καλά σας λόγια και συγνώμη για τα ορθογραφικά αλλά το spelling and grammar δυστυχώς απουσιάζει από το word μου! 

 

Απάντηση: Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Δεν έχω να πω κάτι άλλο πέρα από αυτό που επισήμαναν οι προλαλήσαντες...πολύ καυλωτικό το κείμενό σου Lost hours..! το απόλαυσα ιδιαιτέρως !

p.s.: «Θεέ μου τόσο όμορφη και τόσο χάζη; Αυτά ειναι τα θαύματα Σου για να μεταπείσεις ένα άθεο; Κερδισες!»... πέθανα  dead  στο γέλιο με αυτό!  

 

Απάντηση: Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Βρε, μια λύσσα να μαθει το όνομά του..  Θα μου πεις τόσο πεινασμένη, και πού το μαθε τι έγινε;!!!..Την πί(ου)τσα μηπως ειχε εξ αρχης στο μυαλό της;
Αχμμ, ίσως και να τον χρησιμοποιησε για να κορεσει την αχορταγη πείνα της για τηγανίτες.. 

Πέρα απ τα υποθετικά σενάρια, ένα είναι το σίγουρο: μας άνοιξε την όρεξη ! (έστω και καθυστερημένα)  

 

Απάντηση: Role play: Ο Μπάμπης ο ευγενής

Τελεια ιστορια..καυλα και χιουμορ σε ιδανικες αναλογιες..οπως της υπηρετριας