sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

....βαρεια ιδιοκτησια που λιγοι αντεχουν το βαρος της κουκλα μου  

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Δεν πιστεύω σε αξιώματα και τίτλους τιμής μέσα στο BDSM, μόνο σε ανάγκες και θέλω που δεν μένουν πάντα ίδια. Πείτε με αιρετική αλλά πιστεύω ότι δεν είναι η θέση μας που αλλάζει μέσα στο BDSM, μόνο το προς τα πού στρέφουμε το κεφάλι μας και τι/ποιον κοιτάζουμε.
Είτε είμαστε υ είτε Κ.
Το αν θα ονομαστούμε sub, bottom, slave/Top, Dom/me, Master/Mistress, έχει να κάνει με το ποιον έχουμε απέναντί μας και τι μας εμπνέει να θέλουμε/γίνουμε.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Δεν είμαστε όλοι switch. Και δεν αλλάζουμε όλοι ανάλογα με το ποιον θέλουμε. Πιθανόν να αλλάζουμε αυτόν που θέλουμε.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Δεν είπα ότι είμαστε switch. Για την ακρίβεια εννοούσα ότι bottom/sub/slaves υπάγονται στην κατηγορία υ και Top, Dom/me, Master/Mistress στην κατηγορία Κ. Προσωπικά πάντα ξεκινάω ως Top και πάντα λειτουργώ ως Top όποιον άλλο ρόλο (από τους Κ πάντα) και να εκπληρώνω. Αλλά δεν είναι ότι όποιον γνωρίζω ονειρεύομαι να τον κάνω slave μου, ούτε ότι αν συμπληρώσω 100 sessions με κάποιον ξαφνικά θα τον ονομάσω υποτακτικό μου ή αυτός εμένα Ντόμα του. Γενικά κάτι δεν μου πάει καλά με τους αυτοσκοπούς. Προτιμώ το βλέποντας (το άτομο, τις συνθήκες) και κάνοντας.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Οπωσδήποτε η συμπεριφορά μεταβάλλεται απο άτομο σε άτομο. Όμως προσωπικά δεν μπορώ να βρεθώ στην σχέση top/bottom και να μην δυστυχήσω σταδιακά ή σε σχέση σκληροπυρηνική Mistress/slave και να μην κουραστώ σταδιακά.

Πιθανόν να είμαι πιο ευέλικτη στη θέση Dom/Mistress όμως δεν θα έλεγα ότι εξυπηρετώ τις ανάγκες μίας/ενός σκληροπυρηνικής/ου slave ούτε ότι είμαι σε θέση να τις χειριστώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν γνωρίζω πόσο ευέλικτοι είναι οι υπόλοιποι αλλά δεν νομίζω ότι ισχύουν τα ίδια για όλους μας . Αυτό ήθελα να σημειώσω.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Το προτιμητέο και το όποιο ιδανικό, καλά είναι να τα έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, αυτό που λέω εγώ είναι να μην γίνονται αυτοσκοποί διότι αυτοί τυφλώνουν.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Αν και Ο MindMaster και η Uther με κάλυψαν, θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα.
Η υποτακτική ΔΕΝ υποτάσσεται.
Η υποτακτική υπακούει.
Αν και κατά πόσο θα βγει υποταγή σε κάποιο και σε ποιον βαθμό, μόνο ο δρόμος μπορεί να το δείξει.

Ειλικρινά με ενοχλούν κάποιοι που δηλώνουν κυριαρχικοί και τα βάζουν όλα σε ένα καλάθι, επειδή αυτό εξυπηρετεί κάποια δική τους ατζέντα, συγχύζοντας και δημιουργώντας στη συνέχεια δυστυχισμένες wannabe σκλάβες, που νιώθουν μη αρκετές, μη αξιόλογες επειδή δεν μπόρεσαν να χωρέσουν στο κλουβάκι που τους δημιουργούν τέτοιες παρανοήσεις που διαιωνίζονται επίτηδες από τους διάφορους επιτήδειους.
Δεν είναι το ανώτατο στάδιο της υποτακτικής η σκλάβα!
Είναι ένα απλά διαφορετικό στάτους, είναι μια γυναίκα απλά που έχει διαφορετικές ανάγκες από μια υποτακτική, από μια μπόττομ, από μια φετιχίστρια.

Θέλω πολλές φορές να φωνάξω, πάψτε πια να ταΐζετε την άγνοια σας ή τις οπορτουνιστικές σας ατζέντες σε κάθε γυναίκα που μπαίνει σ αυτό το χώρο.
Πάψτε να κάνετε πειράματα κυριαρχίας, να εκμεταλλεύεστε την φυσική επιθυμία κάθε υποτακτικής να ευχαριστήσει και την έλλειψη αυτοπεποίθησης να σας πεί να πάτε στο διάολο όταν προσπαθείτε να την ταϊσετε κουτόχορτο είτε επειδή το τρώτε οι ίδιοι, είτε επειδή έτσι σας βολεύει, ή επειδή το ναρκωτικό σας είναι η αίσθηση εξουσίας.

Ειλικρινά έχω θυμώσει πολύ, γιατί τον τελευταίο καιρό, έχω δει τόσες και τόσες περιπτώσεις γυναικών που θα γινόντουσαν ιδανικές μπότομ, ή ιδανικές υποτακτικές, αλλά νιώθουν πως αυτό είναι κάτι ελλιπές, κάτι μισό και αν δεν γίνουν σκλάβες δεν αξίζουν, δεν ανήκουν στο bdsm και λοιπές βλακείες.
Δεν λέω πως δεν φέρουν κι οι ίδιες ευθύνη που πάνε σαν πρόβατα στη σφαγή κι επηρεάζονται από τον καθένα, χωρίς να κοιτάξουν αριστερά δεξιά.
Εκείνο που λέω είναι πως υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στην υποτακτική ψυχοσύνθεση που ένας επιτήδειος εύκολα μπορεί να χρησιμοποιήσει για να κάνει το δικό του, χωρίς ουδόλως να νοιάζεται για το αντίκτυπο που μπορεί να έχει αυτό στις ψυχές που βιάζει και κακοποιεί για να φημίζεται πως είναι καρααφέντης κι έχει σκλάβα.

Δεν έχω δικαίωμα να δίνω συμβουλές σε κανένα. Εκείνο που μπορώ να κάνω είναι να πω στις καινούριες υ προσοχή.
Αντιλαμβάνομαι πως η ανάγκη υπακοής, σεξουαλικής ικανοποίησης, πιθανόν υποταγής να κάνει πολλές να χάνουν την ικανότητα εκλογίκευσης, διαχωρισμού των λύκων από τους Κ, εκείνων που το ενδιαφέρον τους βρίσκεται στο ίδιο το παιγνίδι και όχι στις υ, προσοχή απ τους μεσσίες, από τους γκουρού και τους δασκάλους που αυτοπροβάλλονται κι αυτοδιαφημίζονται.
Ο πραγματικός δάσκαλος δεν έχει ανάγκη διαφήμισης.
Κι όπου ακούς πολλά αυγά κράτα μικρό καλάθι.

Μια σχέση αρχίζει σιγα σιγα...και προχωρά ανάλογα με το τι ανάγκες εμφανίζονται στην πορεία.
Σίγουρα πολλές δεν ξέρουμε που μπορεί να θέλουμε να πάμε, αλλά δεν μπορεί να μας πει απλά κάποιος εσύ θα πας εκεί και να ακολουθούμε χωρίς σκέψη, χωρίς να αφουγκραζόμαστε μέσα μας, αν εκείνη είναι όντως η κατεύθυνση που θέλουμε να πάμε.
Δεν γίνεται να υποτάσσεσαι σε κάποιον που μίλησες 10 φορές ή είσαι μαζί του 3 μήνες. Η υποταγή αν είναι να έρθει θα έρθει με το χρόνο, με το κτίσιμο της σχέσης, εμπιστοσύνης, με το τσεκάρισμα των πραγματικών προθέσεων και ικανοτήτων του άλλου..

Το 99.9% που δηλώνουν σκλάβες, απέχουν από τη σκλαβιά όσο εγώ από μια barbie πριγκίπισσα.
Εν μέρει επειδή εκείνοι που και καλά τις καθοδηγούν απέχουν από τους Μαστερ.
Επειδή είναι πιασάρικος ο όρος Μαστερ/σκλάβα, επειδή νομίζουν πως ανεβαίνουν οι μετοχές τους, πως έτσι γίνονται πιο αξιόλογοι.
Και καταλήγουμε να έχουμε Ms δήθεν σχέσεις που το κολάρο το φοράει στα μάτια του κόσμου η υ, αλλά η αλυσίδα είναι γερά κλειδωμένη γύρω από το λαιμό ή το πέος του Κ και την τραβάει η υ.
Και καταλήγουμε να ακούμε παρτουζαριστείτε για να είστε bdsm.
Και καταλήγουμε να έχουμε τον κάθε στερημένο ή ανίκανο να μετουσιώσει και να βιώσει με τον ένα ή άλλο τρόπο,να προσπαθεί να περάσει μανιφέστα και δόγματα για το τι είναι σκλάβα και τι αφέντης και τι bdsm.

Δεν μας παρατάτε λέω γω!

Συγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά καιρό τώρα βλέπω να γίνονται γύρω μου τα αίσχιστα και σωπαίνω. Προτιμώ να τα πω γιατί κοντεύω να σκάσω πια.

Στόχος μας πρέπει να είναι να είμαστε αυθεντικοί σε ότι είμαστε πραγματικά. Και να είμαστε ευτυχισμένοι.
Αυτό θέλει πραγματικά κότσια!!! Πραγματικά ψυχικά αποθέματα!
Να μπορέσουμε χωρίς μαϊμουδιμούς, χωρίς τίτλους πιασάρικους, χωρίς να πέφτουμε θύματα της καύλας μας, των ωραιοποιημένων μεγάλων λόγων που μας πουλά ο καθένας, χωρίς φόβο και πάθος, να βρούμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μας κάνει ευτυχισμένους!
Κι αν δεν ακολουθούμε αυτό που μας ταιριάζει, ποτέ δεν θα γίνουμε ευτυχισμένοι. Αργά ή γρήγορα θα σπάσουμε. Κάποιες φορές η ζημιά μπορεί να είναι κι ανεπανόρθωτη.

Άξιος και σημαντικός τίτλος είναι μόνο αυτός που εκφράζει την πραγματική μας ουσία.Οτιδήποτε άλλο, είναι γιαλαντζί τίτλοι για γιαλαντζί ανθρώπους.


Υ.Γ.Όσα έγραψα δεν αφορούν βέβαια την Αστροβροχή. Απλά πήρα έναυσμα από το εξαιρετικό ερώτημα της για να τοποθετηθώ γενικότερα.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

@lara[E-p]
Υποκλίνομαι.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση, Seduction. Χαίρομαι ιδιαίτερα που αυτός που την έκανε, είσαι εσύ...

Εγώ δε νομίζω να οδηγεί η παραίνεση γιά αυτογνωσία, στην απώλεια του νοήματος της υποταγής (ή της Κυριαρχίας)...

Αντίθετα, θα μπορούσα να αναφέρω (αλλά δε χρειάζεται να το κάνω γιατί έχουμε μπουχτίσει να διαβάζουμε κάτι τέτοια σ' αυτό εδώ το φόρουμ) πολλά παραδείγματα βιαστικών, επιπόλαιων, βουλημικών, ιδιοτελών, μανιερίστικων πασαλειμμάτων που προσπαθούν να υποδυθούν την Κυριαρχία, με αποτέλεσμα να δίνουν τελικά το μήνυμα (σε όποιον ατυχή πιθανώς προς στιγμήν πιστέψει πως αυτά είναι "the real thing") πως η Κυριαρχία είναι κενή ουσιαστικού νοήματος και ως εκ τούτου η υποταγή, μιά σκέτη ανοησία...

Η υ μπορεί να μη γνωρίζει επακριβώς ως πού μπορούν να φτάσουν οι επιθυμίες της, μπορεί όμως και οφείλει να γνωρίζει καλά τον εαυτό της, τις τάσεις της και τις βάσεις της (και όπως πολύ σωστά σημείωσε πιό πάνω η Uther, να μπορεί να κατανοεί τις πραγματικές ανάγκες της). Αυτά είναι πράγματα που παρότι μπορεί ενίοτε να γίνονται "λάστιχο" (εάν ιδίως δεν μιλάμε γιά "τον Κ" αλλά γιά "τους Κ" που μπορεί να τραβάνε -και ίσως να ξεχειλώνουν- προς διαφορετική κατεύθυνση ο καθένας κατά το -δικό τους- δοκούν), στην ουσία, δεν αλλάζουν. Και κατ' εμέ τουλάχιστον, έστω κι αν υπάρχει η πιθανότητα να αλλάξουν, αυτό δεν πρέπει να γίνεται.

Πριν συνεχίσω, θα διευκρινίσω το εξής: Εάν υπάρχουν κάποιοι/ες υ που να θέλουν οι Κ τους να τους βλέπουν και να τους αντιμετωπίζουν πραγματικά "σαν ένα κομμάτι κρέας" (κατά τη γλαφυρή έκφραση της doras), αυτοί (και κατά συνέπεια και οι ομόλογοι Κ), εξαιρούνται από τα παρακάτω (κατ' εμέ μάλιστα, εξαιρούνται συνολικά: από το σκεπτικό μου, την επιχειρηματολογία μου κι από το bdsm γενικώς, τουλάχιστον από το bdsm του SSC ή του RACK, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι)... Προσωπικά όμως θεωρώ, πιστεύω και ελπίζω πως οι υ στη συντριπτική τους πλειοψηφία μπορεί να επιθυμούν να νοιώθουν ενίοτε ως "κομμάτια κρέας", θέλουν όμως στην πραγματικότητα να ξέρουν πως οι Κ τους παρότι πιθανώς τους συμπεριφέρονται ως σε κομμάτια κρέατος, τους βλέπουν και τους θεωρούν κατά βάθος ως αυτό που στ' αλήθεια είναι: Ως ανθρώπους δηλαδή, και μέλη μιάς διαπροσωπικής, ερωτικής εν προκειμένω, σχέσης...

Παίρνοντας λοιπόν ως δεδομένη την ανωτέρω πεποίθησή μου, επαναλαμβάνω: Ακόμη κι αν έχουμε τη δυνατότητα ν' αλλάξουμε ουσιαστικά έναν ενήλικα σε βασικά στοιχεία του (ν' αποδομήσουμε δηλαδή εκ βάθρων και ν' αναδομήσουμε το χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεσή του), ακόμη κι αν τρόποι και μέθοδοι γιά να επιτευχθεί κάτι τέτοιο υπάρχουν (και σ' αυτό εδώ το φόρουμ αν ψάξει κανείς αρκετά θα βρει καταγεγραμμένες τέτοιες μεθόδους ή στοιχεία τους), δεν είναι ούτε εύλογο, ούτε σκόπιμο, να το επιχειρούμε. Κατά τη γνώμη μου, δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.

Διότι, υποθέτω, ο κάθε έμφρων υποτακτικός που παραδίδει ένα μέρος ή το όλον της ζωής του στα χέρια κάποιου άλλου, το κάνει προσδοκώντας ότι αυτός ο άλλος θα σκέπτεται και θα δρα πάντα με γνώμονα και σκοπό το συμφέρον και των δυό. Την απόλαυση και των δυό. Την ολοκλήρωση και την ευτυχία, και των δυό. Και το συμφέρον και των δυό, δεν μπορεί να είναι η ολοκληρωτική απορρόφηση (βλ. και εξαφάνιση) του ενός από τον άλλο, ή η μετατροπή του σε κάτι τελείως διαφορετικό απ' ότι ήταν, ούτως ώστε να εξυπηρετούνται πλήρως τα συμφέροντα, οι ανάγκες, οι φιλοδοξίες, του ενός, εις βάρος -μονίμως και μονομερώς- του άλλου... Δεν έχει καμμιά απολύτως σημασία, το κατά πόσο μέσα από μιά τέτοια διαδικασία μπορεί να προκύψει ένας άλλος άνθρωπος που να είναι (που να θεωρεί μάλλον ότι είναι) ευτυχής... Ούτε έχει επίσης καμμιά σημασία, το κατά πόσο ο υποτακτικός έχει δηλώσει τη συναίνεσή του (και δη μόνο την αρχική, που όπως λέγεται είναι η μόνη που απαιτείται) στο να δέχεται τις οποιεσδήποτε επιλογές και επιρροές του Κ... Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτός που υπήρχε, εκείνος που είχε τις δικές του ιδιαιτερότητες, τη δική του οντότητα, τη δική του δυναμική, τις δικές του προοπτικές, δεν υπάρχει πιά... Και γι' αυτό ακριβώς, δεν έχει σημασία το κατά πόσο υποτίθεται πως υπάρχει συναίνεση: Επειδή κανένας άνθρωπος με σώας τας φρένας (υποτακτικός ή μη) δεν θα συναινούσε ποτέ στην εξαφάνισή του. Κι επειδή, αναλόγως, κανένας Κ δεν θα υπολόγιζε μιά τέτοια συναίνεση, εκτός κι αν ήταν μωρός, ανισόρροπος ή εξαιρετικά ιδιοτελής... Γιατί κάτι τέτοια, δεν είναι bdsm. Όπως και όποιος πιθανώς προσπαθεί να παίξει το θεό στις πλάτες άλλων, δεν είναι Κ. Είναι ο Δρ. Φρανκενστάιν ή ο Δρ. Μένγκελε, μεταμφιεσμένος σε Κ...

Ο ρόλος του Κ σε μιά σχέση που είναι ίσως ανισοβαρής (bdsm γαρ) αλλά δεν μπορεί παρά να έχει δύο σκέλη εξ ίσου σημαντικά (ειδ' άλλως θα ήταν τελείως κουτσή), δεν είναι ν' αλλάζει ριζικά τον έτερο, να τον κόβει και να τον ράβει, να τον γκρεμίζει και να τον ξαναχτίζει, κατά τα γούστα του. Δεν είναι το να τραβάει ένα δρόμο που μόνος του χαράζει προς ένα προορισμό που εκείνος θεωρεί σωστό ή θελκτικό, ποδηγετώντας προς τα εκεί και τον όποιο υποτακτικό του, χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο πως στο ίδιο σημείο πρέπει (όχι μόνο θέλει, αλλά και πρέπει, και μπορεί) να φτάσει κι εκείνος... Ο ρόλος του είναι, πρωτίστως, να καταλαβαίνει. Να καταλαβαίνει τον άνθρωπο που έχει δίπλα του (ή "από κάτω" του). Να τον καταλαβαίνει καλύτερα ίσως απ' ότι ο ίδιος, τον εαυτό του...

Με ποιό σκοπό, όλ' αυτά; Γιά να καταφέρει να κάνει τί, γιά να "δουλέψει" με ποιόν τρόπο (τη σχέση), με τον υποτακτικό του; Ως που μπορεί και πρέπει να φτάσει, πόσο μπορεί, πρέπει, δικαιούται, να τον αλλάξει;

"Όσο ακριβώς πρέπει", είναι η απάντηση, και δεν είναι καθόλου απλό να έχει αυτό κάποια ουσία, και να μην είναι μιά απόλυτα κενή νοήματος, αόριστη και θεωρητική, μπαρούφα...

Δεν είναι καθόλου απλό, γιατί δεν φτάνει κανείς γρήγορα, εύκολα, αβίαστα, άκοπα κλπ σε ασφαλή συμπεράσματα, σ' αυτές τις περιπτώσεις... Πρέπει να δαπανήσει χρόνο, προσήλωση, φαιά ουσία. Να ρωτήσει, να μάθει, να διακρίνει, να υποθέσει, να εμβαθύνει. Και πρέπει βέβαια, πρωτίστως και πάνω απ' όλα να ενδιαφέρεται να οικοδομήσει μιά σχέση σωστή και γιά τους δύο. Να έχει δηλαδή ως πρώτο στόχο το να καταλάβει πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το "όσο πρέπει". Κι όχι να τραβάει προς κάποια κατεύθυνση όπου δεν βρίσκεται η ολοκλήρωση και γιά τους δυό, αλλά η εκπλήρωση κάποιας δικής του φαντασίωσης...

Από τα παραπάνω πιστεύω πως προκύπτει σαφώς η άποψή μου: Έστω κι αν μπορεί, κανείς δεν πρέπει να επιχειρεί να μετατρέψει κάποιον άλλο, σε κάτι που δεν είναι (πράγμα που βέβαια, δεν παύει να είναι εξαιρετικά δύσκολο, ούτως ή άλλως). Δουλειά του Κ δεν είναι να αλλάζει ριζικά ανθρώπους κατά τα γούστα του (ούτε ακόμη και αν έχει τις καλύτερες -θεωρητικά- προθέσεις, και πιστεύει πως οι ριζικές αλλαγές θα είναι και προς δικό τους συμφέρον). Δουλειά του είναι, αφού διαπιστώσει ποιός είναι πραγματικά ο άνθρωπός του, να προσπαθήσει να αναδείξει εκείνα τα στοιχεία του που θα βοηθήσουν να γίνει η μεταξύ τους σχέση όσο γίνεται πιό ουσιώδης, και αμφίπλευρα απολαυστική. Δουλειά του είναι να καθοδηγήσει έτσι που να ξεπεραστούν φοβίες, ανασφάλειες, αγκυλώσεις, αβεβαιότητες, να δείξει τρόπους και τεχνικές που θα προσφέρουν και στους δυό ηδονή, να θέσει το πλαίσιο (και να φροντίσει να τηρηθεί) μέσα στο οποίο θα μπορέσει ν' "ανθίσει" τόσο η σχέση, όσο κι ο υποτακτικός σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, και σ' όλο τους το εύρος... Αλλαγές στον υ ο Κ σαφώς και θα επιβάλλει και θα επιφέρει, αυτές θα πρέπει να είναι όμως σε επίπεδο συμπεριφοράς, και όχι βασικής δομής χαρακτήρα και ψυχοσύνθεσης... Αυτό που θέλει ένας Κ εν ολίγοις, οφείλει να ξέρει πού μπορεί και πού δεν μπορεί να βρεθεί, πού υπάρχουν ή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις γιά να χτίσει, κι όχι να προσπαθεί να το συνθέσει εκ του μη όντος, ή να το επιβάλλει (ή υποβάλλει, έστω) σε κάποιον που δεν του ταιριάζει...

Καλά όλ' αυτά... Έχω βέβαια τις επιφυλάξεις που εξέφρασα πριν επί μακρόν, περί του κατά πόσον το "άρδην", πρέπει ντε και καλά να είναι άρδην... Εάν δηλαδή "όλα αυτά" δεν αλλάξουν πολύ αλλά λιγότερο ή και λίγο (εάν αυτό είναι το ορθό γιά κάποιους ανθρώπους), είναι κακό;

Έχω επίσης σοβαρές επιφυλάξεις, γιά το κατά πόσο από κάποιους Κ (ή "Κ") επιφυλάσσεται όντως η θέση του συνοδηγού, γιά τους υποτακτικούς... Από τη σπουδή που συχνά επιδεικνύεται και από την προχειρότητα κι επιφανειακότητα με τις οποίες όπως πιστεύω αντιμετωπίζονται και παρουσιάζονται κάποιες καταστάσεις, φοβάμαι πως σε πολλές περιπτώσεις είναι πιθανότερο να επιφυλάσσεται μιά θέση στο πορτ μπαγκάζ... Αν και ίσως, η αυτοκινητιστική μεταφορά, δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη... Με την τάση που έχουν πολλοί Κ να συλλέγουν όσο περισσότερες υ μπορούν σωρευτικά και ταυτοχρόνως (και πολλάκις ερήμην της μιάς γιά τις υπόλοιπες), μάλλον γιά αμαξοστοιχία θα έπρεπε να μιλάμε, και γιά θέση στη σκευοφόρο...

Δεν μπορώ να πω ότι είναι λάθος αυτό, γενικά, και έτσι όπως είναι διατυπωμένο... Θα παρατηρήσω όμως ότι ο στοχασμός θέλει κάποιο χρόνο, κι ίσως γι' αυτό είναι είδος εν ανεπαρκεία, στις μέρες μας... Ξέρω δυστυχώς αρκετούς Κ (ή "Κ") που δεν χάνουν στιγμή πριν αρχίσουν να κάνουν λόγο γιά Κυριαρχίες, υποταγές, D/s και M/s. Καλό θα ήταν προφανώς να πατάνε λίγο φρένο κάπου-κάπου κι αυτοί, γιά να στοχαστούν λιγάκι...


- - - - - - - - -

@ Seduction: Θα σε παρακαλέσω όταν κάνεις quote σε δικά μου λόγια, να το κάνεις σωστά, γιά να μου έρχεται ειδοποίηση.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Εγω παλι ...δεν!

Παντως χαιρομαι που βρισκω στο φορουμ και μερικες που δηλωνουν σκλαβες και το αισθανονται.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Θα κάνεις πάντα αυτό που θέλω
με μάτια κλειστά
αλλιώς στο λέω, στο προαναγγέλλω
θα κλάψεις πικρά
αυτό που λέω εγώ, εσύ θα τ' ακούς
θα μάθεις να υπακούς

Γιατί το ξέρεις καλά
δεν βρίσκεις εύκολα σωστά παιδιά
και πρέπει όταν τα βρεις
να κάνεις άσκηση υποταγής

Υποταγή
πάει να πει θα γίνεις χώμα
υποταγή
πάει να πει θα γίνεις γη
υποταγή
και με την ψυχή στο στόμα
ότι λέω εγώ
για σένα θα 'ναι ηδονή

Κακά τα ψέματα, δεν είμαστε ίσοι
εσύ είσαι μωρό
και το μωράκι μου αν ατακτήσει
γλυκά τιμωρώ
μην πεις κουβέντα τώρα, μόνο ν' ακούς
να μάθεις να υπακούς

Υποταγή
πάει να πει όλα αναμμένα
υποταγή
πάει να πει γερή φωτιά
υποταγή
και μη ντρέπεσαι κανένα
σήκω, κάτσε εκεί
και σήκω πάλι ξανά

ο Ρουβάς το λέει  

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Sakiiiiiiiiiiiis