sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Με διασκεδάζεις αρκετά. Συνέχισε με τις εμμονές σου do (Μέχρι να δηλώσεις ότι ξανααποχωρείς από το φόρουμ και ματαξαναεπιστρέψεις ή μέχρι να τις γιατρέψεις. Οποια και να είναι η επιλογή σου, είναι δικό σου θέμα. Φρόντισε όμως να μη με ξαναβάλεις σε αυτό.)

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

[quote='lara[E-p]
Οκ, να μιλά μπορεί, ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, αλλά έχω την εντύπωση πως οι πλείστες αναφέρονται στην υποταγή ως επιθυμία μελλοντικής κατάληξης, πολύ πριν φτάσουν,αν φτάσουν[/quote]
Διαβαζοντας το νημα οπως εξελισσεται νοιωθω στο στομα συνεχεια, σαν ρητορικο χαλικι τη λεξη αυτογνωσια.Το προβλημα ειναι πως οταν τεθει το ερωτημα η απαντηση των περισσοτερων ειναι καταφατικη και δη μονολεκτικη,με ενα ναι.Παντα το ενδιαφερον μου αυξανοταν κατακορυφα οταν η απαντηση ηταν αρνητικη.Ισως γιατι ειναι το απαραιτητο πρωιμο σταδιο που δειχνει οτι εχει επιλεγει ο σωστος δρομος.Η απαντηση που θα ηθελα εγω να ακουω ειναι ενα ρημα.Προσπαθω.Καπου πιο πανω το ανελυσε πολυ καλα ο MindMaster μιλωντας για εναν διαρκη αγωνα πολυ απαιτητικο και θα προσθετα με ενα κομματι του εαυτου μας να συνομωτει εναντιον του.Η διαρκεια του;Προσωπικα θα απαντουσα,μια ολοκληρη ζωη.

Περα απο την αυτογνωσια,νομιζω πως οι "πλειστες"που αναφερεις κανουν δυο σφαλματα.Αφενος μεν ιεραρχουν τα status ωσαν να επροκειτο περι στρατιωτικης ιεραρχιας και αφετερου(και αυτο ειναι κατανοητο μεχρις ενος σημειου,ισως χρονικου )δεν γνωριζουν τι ειναι αυτο το,φανταχτερο στα ματια τους,πραγμα που επιθυμουν.
Μου θυμιζουν παιδια που μετα την επισκεψη τους στο πλανηταριο(forum; ),μαγεμενα απο το υπερθεαμα,βγαινοντας δηλωνουν πως θελουν να γινουν αστροφυσικοι οταν μεγαλωσουν.Μη εχοντας ιδεα οτι αστροφυσικη σημαινει εξισωσεις,διαφορικος λογισμος,απειροστικος λογισμος και αλλα,σε τετοιο επιπεδο,που να ειναι συναρπαστικα και κυριως προσιτα σε ελαχιστους.Οταν μαθουν περι τινος προκειται,συνηθως μενουν οι λιγοι απο τους οποιους θα προκυψουν οι ελαχιστοι.Αυτοι που εκτος του οτι θελουν,μπορουν..

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

@Flowform οι απαντήσεις δόθηκαν.
Όποιος ενδιαφέρεται να τις διαβάσει είναι εκεί. Όποιος απλά απολαμβάνει να επαναλαμβάνει τα ίδια ερωτήματα, με την ελπίδα πως αν επιμένει πολύ, θα πάρει διαφορετική απάντηση, ας ρωτά.

Ειλικρινά προτιμώ να μην διαλέγομαι μαζί σου, ποτέ δεν είχαμε και ποτέ δεν θα έχουμε κοινό σημείο αναφοράς και απ ότι βλέπω απ την πλευρά σου, ούτε διάθεση.
Με προσέβαλες και το κατάπια και με ευγένεια σου απάντησα κι εδώ και με πριβέ.
Συνεχίζεις το ίδιο βιολί.
Λυπάμαι δεν έχω τίποτα να σου πω από δω και πέρα.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Παιζει θεμα παντως με τους Κυριαρχους στο forum.

Σαν τα κοκορια ολοι τους.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Παρακαλώ να σταματήσουν οι προσωπικοί διαπληκτισμοί. Αφήστε το νήμα να κυλήσει.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Δεν θα διαφωνήσω,κάπως έτσι φαντάζει στα μάτια των πιό πολλών υποτακτικών.Και όπως λέω εγώ, σαν το παιδάκι στο λούνα παρκ που δεν ξέρει σε ποιό παιχνιδι να πρωτοανέβει.
Ευτυχώς αυτοί που πραγματικά νοιώθουν την ανάγκη να ισορροπήσουν και να ολοκληρωθούν μέσα από την υποταγή τους,την παράδοσή τους,θα μείνουν και θα παλέψουν με την βοήθεια του Κυρίαρχού τους.
Σημασία έχει ότι θα μείνουν αυτοί που θέλουν να μπορούν....

 

Αν και ήδη έχουν δοθεί εκτενείς εξηγήσεις, με παραπομπές σε παλαιότερα νήματα, και κυρίως με παραπομπές σε όσα έχουν πει άτομα των οποίων οι γνώσεις είναι, θα έλεγα, γενικώς αποδεκτές (π.χ του MasterJp), συνεχίζονται οι ερωτήσεις, κυρίως απο πλευράς Flowform. Δεν κατανοώ πώς το sang froid μετατράπηκε σε μνησικακία που διατηρείται επί σειρά μηνών - δεν είναι κάπως αντι-Ντομικό αυτό; Εγώ αν ήμουν Ντομ θα ντρεπόμουν να κρατώ κακίες - έχω ήδη συγχωρέσει τον μεγαλύτερο λελέ του φόρουμ...

Συμφωνώ πολύ εμφατικά με τη Λάρα. Ο Flowform αναφέρθηκε ξεκάθαρα στην καύλα της υποτακτικής. Εφόσον καυλώνει, είπε...Παρόμοιο νήμα άνοιξε και ο Arioch, ουσιαστικά περί συναίνεσης. Εάν λοιπόν κάνουμε τα χατίρια της bottom και εάν λειτουργούμε μέσα στα όρια της υποτακτικής, μπορούμε τότε να μιλούμε για Κυριαρχία; Το είπε και ο Anacreon, στο υβριστικό του υποσημείωμα (μα δεν είχε άδικο - όμως δύο είναι οι μετέχοντες στην κωμωδία παιδιά...) Όχι, δεν μπορούμε να μιλούμε για υποταγή και για Κυριαρχία. Μπορούμε να μιλούμε για μία συμφωνημένη υποταγή και Κυριαρχία, πράγμα που αναιρεί την υποταγή και την κυριαρχία (αλλά θα ήθελα και την άποψη της tender lilly, που δηλώνει sub, αν και κακώς κατ' εμέ δηλώνει sub...)

Επί του θέματος:

Ακριβώς. Υπάρχουν αρκετοί που ήδη απευθύνονται σε μένα, λες και είμαι η γιαγιά του BDSM - oh God, μπας και γέρασα - και με ρωτάνε πώς θα ξέρουν ότι η σουμπίτσα έχει υποταχθεί. Αφού είναι μαζοχίστρια, αφού γουστάρει, αφού "καυλώνει με την Κυριαρχία μου", που λέει και ο Flowform...

Η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια: Βρες τί είναι αυτό που δεν θέλει να κάνει. Αν την βάλεις να το κάνει, έχει αρχίσει η υποταγή της. Μετά, απλά συνέχισε...Βρες τα υπόλοιπα...(Άκου ΚΑΥΛΩΝΕΙ! Τί άλλο θα ακούσω, η κωλόγρια...) 

Όχι. Είναι bottom.

Το τεστ είναι: της ζητούμε να κάνει αυτό που δεν την συγκινεί...Εκεί θα φανεί εάν έχει παραδοθεί ψυχικά σε μας ή εάν απλά κάνει αυτό που γουστάρει, μπας και καυλώσει, το γαμημένο πουτανάκι.

 

Για μένα δεν είναι έτσι. Κάποιες σκλάβες ίσως περνάνε από την φάση της υποτακτικότητας πριν καταλήξουν στο στάτους τους, αλλά η σουμπιά είναι αυτοτελής, όχι ένα κατώτερο/ενδιάμεσο level σε ένα συνεχές. Με τον ίδιο τρόπο, ένα Dom δεν είναι ανώτερος από έναν Top ή κατώτερος από έναν/προετοιμαζόμενος για να γίνει Master.

    Ελπίζω όχι τα υ που περνάνε από το δικά μου χέρια.

Στα δικά μου είναι ένα απλό στάτους.

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?



Έχω κάτι χρωστούμενα εδώ...:

Γιατί είναι κάτι το "υπεράνθρωπο" η αυτογνωσία γιά τους υποτακτικούς; Δύσκολο ναι, γιά τον καθένα (γιά να μην πω ότι είναι δυσκολότερο γιά κάποιους Κ ή "Κ"), θέλει χρόνο και προσπάθεια, αλλά υπεράνθρωπο; Πόσο αδύναμοι είναι αλήθεια αυτοί οι "αδύναμοι" που "ζουν ανάμεσά μας", εάν όντως ισχύει το "υπεράνθρωπο"; Κι αν είναι πολύ αδύναμοι, πρέπει έτσι να παραμείνουν; Και πρέπει μήπως οι "δυνατοί", να εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους; Ή μήπως η Κυριαρχία η βασισμένη στην αδυναμία, δεν είναι εκμετάλλευση;

Προσωπικά δεν θά 'χα καμμιά όρεξη να κυριαρχώ πάνω σε κάποιον, που δεν ξέρει ποιός είναι και τί θέλει... Το να του λείπουν κάποια κομμάτια γιά να συμπληρώσει το παζλ ή να τα ξέρει μεν αλλά να φοβάται να τα προσθέσει μην τολμώντας ίσως να δει την πλήρη εικόνα είναι κατανοητό και σεβαστό, και ναι, σ' αυτή την περίπτωση να επιδράσω γιά να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, τόσο γιά το δικό του καλό, όσο και γιά το δικό μου (αν μιλάμε γιά σχέση)... Το να το παίζω όμως μάγκας και Αφέντης σε κάποιον τόσο αδύναμο που να μην ξέρει πού του πάν' τα τέσσερα, όπως είπα, δεν τό 'χω καθόλου όρεξη...

Και ξέρεις, τί γίνεται; Εδώ, μιλάμε βασικά γιά σκλάβους/σκλάβες, κι όχι γιά υποτακτικούς ή bottom (εάν θυμάσαι, το θέμα του νήματος είναι το κατά πόσο η σκλαβιά θα πρέπει να αποτελεί "όραμα" γιά τον κάθε άνθρωπο με υποτακτικές τάσεις). Εγώ σ' αυτή τη βάση έγραψα αυτά που έγραψα, και θεωρώ πως κι εσύ σ' αυτή τη βάση σχολίασες, αυτά που είχα γράψει... Τί λέμε λοιπόν εδώ, εάν πράγματι μιλάμε γιά σκλάβους, κι όχι γιά τίποτε κίνκηδες που ψιλοϋποτακτικογέρνουν; Ότι γιά τους ανθρώπους αυτούς που μπορούν να καταφέρουν κάτι τόσο δύσκολο όσο το να είναι όντως σκλάβοι, είναι υπεράνθρωπο το να γνωρίσουν τον εαυτό τους; Ή μήπως πως είναι σκόπιμο να μπει κάποιος σε μιά θέση που απαιτεί την πλήρη υποταγή και παράδοση, ενώ δεν έχει τη δυνατότητα να ξέρει ποιός είναι και τί θέλει; Κι αν δεν ξέρει ποιός είναι και τί θέλει ο ίδιος, υπάρχει περίπτωση να μπορεί να κρίνει το ποιός είναι, τί θέλει, πού πάει και πού θα τον πάει, αυτός στον οποίο -πλήρως- θα υποταχθεί/παραδοθεί; Μου φαίνονται τουλάχιστον οξύμωρα, όλ' αυτά... Ή μάλλον, σωστότερα (μιά και δεν ζούμε σ' έναν αγγελικά πλασμένο κόσμο), μου φαίνονται έως και επικίνδυνα...



Και μιά απορία ακόμη: Πότε ακριβώς κατέληξες σ' αυτή την εικόνα των υποτακτικών ως τόσο αδύναμων ανθρώπων, που τώρα προβάλλεις; Ρωτάω γιατί πριν λίγους μήνες η εικόνα που παρουσίαζες ήταν πολύ διαφορετική (και κατ' εμέ, πολύ σωστότερη):

- - - - - - - - - - -

Έχεις ένα πρόβλημα με το χρόνο, είναι προφανές... Πολύ άγχος, και βιασύνη... Μπας και σου έχει πει καμμιά τσιγγάνα, πως η γραμμή της ζωής σου είναι κοντή;

Αστειεύομαι... Ας το δούμε πιό σοβαρά:

Όχι, δεν προτείνω να φάει κανείς ολόκληρη τη ζωή του ομφαλοσκοπών και αυτοδιερευνούμενος... Προτείνω όμως να το πάει πάρα πολύ προσεκτικά, ώριμα, ψύχραιμα και υπομονετικά στην αρχή (δεν είναι νόμος ότι πρέπει ντε και καλά να πέφτει ο καθένας με τα μούτρα στο χυλό - και συνήθως να καίγεται, και να φυσάει μετά και το γιαούρτι), και να φρενάρει και κάπου-κάπου αν είναι αναγκαίο ενδιάμεσα, γιά να μπορεί ν' αναλογίζεται, ίσως ν' αναθεωρεί και να χαράζει εκ νέου -σωστότερη- πορεία...

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω καθόλου όλο αυτό το άγχος και τη βιασύνη που διαπιστώνω πάρα πολλές φορές... Εδώ μιλάμε γιά επιλογές πολύ δύσκολες, και αποφάσεις τεράστιες, απ' αυτές που μπορούν να καθορίσουν την πορεία ολόκληρων ζωών... Είναι σκόπιμο τη στιγμή που κάποιος πρόκειται να πάρει τέτοιες αποφάσεις, να κάνει βιαστικά βήματα; Κατ' εμέ, δεν είναι. Αντίθετα, είναι μεγάλη επιπολαιότητα... Και καλά, εντάξει αν είναι και κάποιος επιδιώκει απλά και μόνο να ζήσει κάποιες έντονες στιγμές κι από δω πάν' κι οι άλλοι. Η κάθε βιασύνη μπορεί να δικαιολογείται και να συγχωρείται. Εάν όμως σκέφτεται υποτίθεται σοβαρά γιά Κυριαρχίες και υποταγές (και δη εάν φιλοδοξεί και προσδοκά σκλαβιές), είναι δυνατό να μην ψάχνει να βρει το κατάλληλο όχημα, αλλά να καβαλάει όποιο βρεθεί μπροστά του; Μπορεί να ξεκινάει κανείς γιά τέτοιο ταξίδι χωρίς να έχει δώσει πρώτα χρόνο στον εαυτό του να κατασταλάξει στα βασικά, χωρίς να σκεφτεί αρκετά, χωρίς να μάθει πέντε πράγματα, χωρίς να συνειδητοποιήσει ποιός και τί είναι αυτός ο χώρος που θα κινηθεί, χωρίς -τελικά- να φροντίσει να κάνει τις κατά το δυνατό σωστότερες επιλογές, γιά να μη βουλιάξει;


Γιά να μη νομισθεί ότι θεωρητικολογώ ασύστολα αραδιάζοντας λόγια του αέρα, θα δώσω ένα παράδειγμα γιά το τί θεωρώ υπερβολική βιασύνη και αποφευκτέα επιπολαιότητα (μιά έκφανσή τους δηλαδή, σαφώς υπάρχουν και πολλές άλλες... Και θα παρακαλέσω όσους πιθανώς αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους στα παρακάτω να μη θιγούν. Ονόματα δεν θ' αναφέρω φυσικά, μιά και όντως σκοπός μου δεν είναι να θίξω πρόσωπα, αλλά να υποστηρίξω τα λεγόμενά μου με γεγονότα):

Πολύ πρόσφατα, ενεγράφη στο φόρουμ κάποια νεαρά (δεν αναφέρω ημερομηνία, γιά να μην κατηγορηθώ γιά "φωτογραφίσεις"). Το ποιά μέρα ενεγράφη φαίνεται, όπως και η ημερομηνία εγγραφής όλων μας... Αυτό που δεν είναι σαφές είναι η ώρα που γράφτηκε, αλλά θα πρέπει να ήταν λίγο πριν τις έξη το απόγευμα, μιά και στις 18.01 διάβασε το πρώτο της νήμα... Στις 9 περίπου το βράδυ έτυχε να δω το πρώτο της ποστ (ελαχίστων λέξεων, σημειώνω), που το είχε κάνει περίπου 2 ώρες νωρίτερα (και μέχρι εκείνη την ώρα που το είδα, ήταν και το μόνο)... Αφού διάβασα εκείνες τις ελάχιστες λέξεις, μπήκα και στο προφίλ της. Και είδα -ω, του θαύματος, θα έλεγα, αλλά είναι τόσο συνήθη τέτοια θαύματα, που μάλλον ζούμε στη χώρα των θαυμάτων- μόλις 3 ώρες μετά την εγγραφή της και 2 από το υποτυπώδες ποστ της, να βρίσκονται ήδη στη λίστα φίλων της, 4 Κ/κύριοι...

Εκφράζω λοιπόν την απορία, που βεβαίως εμπεριέχει άποψη: Τί βιάζεστε τόσο, ρε παιδιά;;;

Δεν ρωτώ τους Κ/κυρίους, αλλά την κυρία, και όσες συχνά-πυκνά διαπιστώνω να κινούνται με τον ίδιο τρόπο... Γιατί τόση σπουδή; Γράφεστε σ' ένα φόρουμ με αντικείμενο ερωτικό και μάλιστα όχι από τα εύκολα, και ξαφνικά, χωρίς να σας ξέρει κανείς και χωρίς να έχει κανένα στοιχείο γιά να σας επιλέξει, προφανώς λοιπόν μόνο και μόνο επειδή είστε γυναίκες και μόνο και μόνο επειδή υπάρχετε, κάποιοι σκοτώνονται να γίνουν "φίλοι σας" (συνήθως είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αυτό μπορώ να υποθέσω ότι δεν το ξέρετε, και δεν σας το καταλογίζω)... Γιατί, σ' αυτές τις περιπτώσεις πατάτε "αποδοχή"; Πώς σκέπτεσθε; Δεν σας περνάει απ' το μυαλό πως πιθανότατα αυτοί που πριν καλά-καλά εμφανισθείτε σας προσέγγισαν, το έκαναν γιατί έχουν κάνει ακριβώς το ίδιο με ΟΛΕΣ τις άλλες γυναίκες σ' αυτό το χώρο;

Κι αν το σκέπτεσθε ή το υποψιάζεσθε αυτό, είναι κάτι που σας προσελκύει, αντί να σας απωθεί; Και υπάρχει περίπτωση να πιστεύετε σοβαρά πως κάτι που σας σκάει κατακέφαλα με το που ανοίξατε την πόρτα, μπορεί να είναι το τζακ-πότ; Ή ότι αυτός που σας κουνάει αμέσως-αμέσως το οποιοδήποτε καρότο κάτω απ' τη μύτη, μπορεί να είναι ο πρίγκιπας του παραμυθιού; Του παραμυθιού ίσως δηλαδή, πολύ πιθανό, αλλά πρίγκιπας;;;

Επαναλαμβάνω πως δεν θέλω να θίξω κανέναν. Τους Κ/κυρίους του παραδείγματος δεν τους κρίνω (προσωπικά το κάνω βέβαια, αλλά κάτι τέτοιο εδώ δεν έχει θέση), και οπωσδήποτε κι η κίνηση της αποδοχής των "φιλιών" από τη νεαρά κυρία, δεν είναι και κανένα έγκλημα (κάτι τέτοια άλλωστε πολλές φορές αποδεικνύονται παντελώς κενά. Όλοι έχουμε στις λίστες μας νομίζω κάποιους ανθρώπους, με τους οποίους δεν έχουμε καμμία σχέση)... Θεωρώ όμως το παράδειγμα ενδεικτικό μιάς νοοτροπίας: Της νοοτροπίας "βουρ στον πατσά". Κι εδώ είναι η σύνδεση με τα προηγούμενα, και η αντίστιξη με το "τί προτείνετε; Να φάνε όλη τη ζωή τους στη διερεύνηση;", του Seduction... Όχι, επαναλαμβάνω. Να μη φάνε όλη τη ζωή τους. Αλλά να μη βιάζονται και τόσο. Και να σκέφτονται. Και να κοιτάζουν και μέσα και έξω τους, με μάτια -το ξαναλέω- ορθάνοιχτα, και να τα διατηρούν πάντα ορθάνοιχτα. Και να επιλέγουν όσο μπορούν σωστότερα, και μόνες τους, και όχι να τα περιμένουν όλα από τους φωστήρες-σωτήρες (του παραμυθιού)...

Αυτές νομίζω πως είναι οι ορθές συμβουλές γιά να δίνουμε (και έμπρακτα μάλιστα, όχι μόνο στα λόγια), και όχι το "ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε, κι ό,τι αρπάξει ο κώλος σας, και μη ζορίζεστε να βρείτε το σωστό, θα σας το δείξει ο επερχόμενος 'Μεσσίας', που θα σας οδηγήσει στη Γη της Επαγγελλίας"... Γιατί μπορεί να φάνε και να πιούνε, και σίγουρα σχεδόν κάτι θ' αρπάξει ο κώλος τους, οι Μεσσίες όμως -ανεξαιρέτως- έχουνε τις δικές τους ατζέντες και προορισμούς. Και το "ποίμνιο", δεν θα πάψει ποτέ να σημαίνει στην ουσία "πρόβατα"... Ας μην είναι τουλάχιστον, "επί σφαγήν"...

Γιά το ότι υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν την παράδοση, την υποταγή κλπ κλπ, δεν αμφιβάλλω καθόλου... Το να υπάρχουν κάποιοι που να είναι αυτές ακριβώς οι ανάγκες τους και να μην έχουν ιδέα γι' αυτό θα το δεχτώ ως ενδεχόμενο, πολύ απίθανο ενδεχόμενο, όμως... Αυτό που είναι πολύ πιθανό -ή μάλλον σίγουρο- γιά μένα, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν ακριβώς ποιοί είναι ή τί ακριβώς θέλουν, ή που τα ξέρουν αυτά αλλά δεν τολμούν να τα αποδεχθούν ή να τα βιώσουν, και πως χρειάζονται ώθηση και βοήθεια γιά να ξεκαθαρίσουν, να τολμήσουν, να βιώσουν, ν' απολαύσουν... Και υπάρχουν βεβαίως και κάποιοι που μπορούν να δώσουν αυτή την ώθηση και τη βοήθεια... That's it... Σε παντογνώστες Κ που βλέπουν ως τα βαθύτερα μύχια της ψυχής των υ κι ανακαλύπτουν πράγματα που εκείνοι δεν είχαν καν υποψιαστεί (και μάλιστα σε βαθμό που να δημιουργούν τέλειους σκλάβους από τελείως βανίλλες), δεν πιστεύω... Ή μάλλον πιστεύω πως υπάρχουν κάποιοι, που φιλοδοξούν να παίζουν τέτοιους ρόλους. Αλλά προσωπικά, δεν τους έχω καμμιάν εμπιστοσύνη...

Γιά την περίπτωση που όντως δεν κατάλαβες τί έγραψα, σου απαντώ: Κανένα/-νας νοήμον/-μων.

Ρητά και κατηγορηματικά, όχι. Ούτε ρόλος του Κ δεν είναι ν' ασχοληθεί ή να προσπαθήσει να "διορθώσει" πράγματα όπως αυτά που αναφέρεις στα παραδείγματά σου, ούτε δουλειά του, πολλώ δε μάλλον, υποχρέωσή του... Όχι περισσότερο τουλάχιστον από του οποιουδήποτε ανθρώπου (βανίλλα εννοώ, απόλυτα) που σχετίζεται με κάποιον άλλο, και νοιάζεται γι' αυτόν και γιά τη σχέση τους... Καμμιά απολύτως σημασία δεν έχει το εάν σ' εμάς το ένα μέλος της σχέσης μπορεί να ονομάζεται Master και το άλλο slave. Και καμμιά απολύτως μεγαλύτερη αρμοδιότητα δεν έχει ένα μέλος μιάς σχέσης (έστω κι αν αυτή λέγεται M/s ή D/s) από οποιοδήποτε άλλο μέλος σχέσης σ' αυτό τον κόσμο, στο να παρεμβαίνει σε θέματα που κατά 99,999% δεν μπορεί να χειριστεί...

Όλοι οι άνθρωποι μέσα στις σχέσεις τους αλληλεπιδρούν, και (αν θεωρήσουμε πως ο καθένας θέλει το καλύτερο γιά το σύντροφό του) αλληλοστηρίζονται, αλληλοβοηθούνται, αλληλοσυμβουλεύονται. Εάν κάποιος ξέρει κάτι παραπάνω, το μαθαίνει και στον άλλο. Εάν κάποιος καταλαβαίνει κάτι παραπάνω, το εξηγεί και στον άλλο. Εάν ο ένας υπολείπεται αυτοπεποίθησης ο άλλος προσπαθεί να του την τονώσει, εάν ο ένας έχει φοβίες ο άλλος προσπαθεί να τις αμβλύνει, εάν ο ένας είναι αδύναμος, ο άλλος προσπαθεί να τον ενισχύσει... Αυτά κάνουν όλοι οι άνθρωποι, σε όλες τις υγιείς σχέσεις...

Και γιά να παραμείνουν υγιείς ή γιά να γίνουν υγιέστεροι κι αυτοί και οι σχέσεις τους, εάν κάποια από τα παραπάνω θέματα ή κάποια άλλα είναι σοβαρά και προβληματίζουν σοβαρά, απευθύνονται στους ειδικούς (ψυχολόγους, ψυχαναλυτές και τα τοιαύτα)... Την τελευταία φορά που τσέκαρα μόνον αυτοί ήταν αρμόδιοι γιά να ασχολούνται σε βάθος με τον ανθρώπινο ψυχισμό, κι όχι ο καθένας που μπορεί να θεωρεί εαυτόν Κυρίαρχο, Μάστερ, Αφέντη ή μετεμψύχωση του Φρόιντ και του Άντλερ σε οικονομικό πακέτο 2 σε 1... Όποιον λοιπόν νομίζει πως διά του Μαστεριλικιού μπορεί να λύνει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, εγώ τον έχω γιά τα σίδερα. Κι όποιον του κάθεται βεβαίως, επίσης γιά τα σίδερα... Όπως είπα και πρίν:

"Δουλειά του Κ δεν είναι να αλλάζει ριζικά ανθρώπους κατά τα γούστα του (ούτε ακόμη και αν έχει τις καλύτερες -θεωρητικά- προθέσεις, και πιστεύει πως οι ριζικές αλλαγές θα είναι και προς δικό τους συμφέρον). Δουλειά του είναι, αφού διαπιστώσει ποιός είναι πραγματικά ο άνθρωπός του, να προσπαθήσει να αναδείξει εκείνα τα στοιχεία του που θα βοηθήσουν να γίνει η μεταξύ τους σχέση όσο γίνεται πιό ουσιώδης, και αμφίπλευρα απολαυστική. Δουλειά του είναι να καθοδηγήσει έτσι που να ξεπεραστούν φοβίες, ανασφάλειες, αγκυλώσεις, αβεβαιότητες, να δείξει τρόπους και τεχνικές που θα προσφέρουν και στους δυό ηδονή, να θέσει το πλαίσιο (και να φροντίσει να τηρηθεί) μέσα στο οποίο θα μπορέσει ν' "ανθίσει" τόσο η σχέση, όσο κι ο υποτακτικός σύμφωνα με τις δυνατότητές τους, και σ' όλο τους το εύρος... Αλλαγές στον υ ο Κ σαφώς και θα επιβάλλει και θα επιφέρει, αυτές θα πρέπει να είναι όμως σε επίπεδο συμπεριφοράς, και όχι βασικής δομής χαρακτήρα και ψυχοσύνθεσης..."

Κατ' εμέ ούτε στην (υπόσχεση γιά) αναγέννηση δεν θά 'πρεπε να συναινέσει εκτός και είχε Αφέντη μαιευτήρα ή καλύτερα αν τον λέγαν Λάζαρο, και τον Αφέντη Ιησού... Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση την εντάσσω στη Μυθολογία του BDSM, γιά την οποία έχω ξαναμιλήσει...

Όπως είπα πιό πάνω όχι, να μην επιβάλλει και να μην επιφέρει (γιατί μπορεί να θέλει, αλλά είναι σχεδόν απόλυτα σίγουρο πως δεν θα γνωρίζει και κατά συνέπεια, ουσιαστικά, δεν θα μπορεί)... Να κάτσει στ' αυγά του λοιπόν ο κ. Κ, και ν' ασχολείται μόνο μ' αυτά που τον αφορούν, και που τον παίρνει ν' ασχοληθεί: Με τις πιθανές φοβίες και εμμονές δηλαδή, που άπτονται των ερωτικών. Γιά οτιδήποτε πέραν αυτών, εάν πραγματικά ενδιαφέρεται, ας ανοίξει το Χρυσό Οδηγό, κι ας συστήσει στο υ έναν καλό ψυχολόγο...

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Καλύτερα νομίζω δε θα μπορούσαν να ειπωθούν. Οσον αφορά το ρόλο που καλείται να παίξει ο Κ στις εμμονές, φοβίες, ανασφάλειες και λοιπά προβλήματα βρίσκω την προσέγγιση σου ορθή, μετρημένη και ρεαλιστική. Ειδικά τώρα τελευταία που πλασσάρεται αρκετά το μοντέλο Κυριάρχου-ψυχοθεραπευτή (άμα λάχει και αστρολόγου και ιερέα/καθάρτη)..

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Συνομιλώ με μια sub μου στο MSN. Είναι κοντά στα δυο χρόνια μέλος στο φόρουμ. Ανάμεσα στα άλλα, μου γράφει τα εξής:
Μεταφέρω το απόσπασμα επι λέξη
"Εχει επέλθει το bdsm σε ένα υπέρτατο επίπεδο παραφιλολογίας και ΥΠΕΡανάλυσης. Ακόμα και γιατί η υ κούνισε το δεξί της φρύδι! Εχει χαθεί η ουσία... Απορώ, και είναι και μεγάλοι άνθρωποι οι περισσότεροι που γράφουν"

Από την πλευρά της, έχει δίκαιο. Πολλές γυναίκες, είναι αυτές που έχουν την ίδια αντίληψη για το πως κινείται το φόρουμ. Απλά το καταθέτω

Φυσικά και είναι εκμετάλλευση! Γιατί στο λεξιλόγιο σου υπάρχει μόνο η λέξη εκμετάλλευση και η όχι η λέξη βοήθεια; Που ακριβώς είναι η εκμετάλλευση της υ, όταν ο Κ της, (το ισχυρό μέλος της ασύμμετρης σχέσης) την βοηθά σε ένα η περισσότερα σημεία και ζητήματα;

Mήπως δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες που είναι δυνατές ως άνθρωποι σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής τους, αλλά στον ερωτικό τομέα είναι πολύ αδύναμες;!!! Αυτή η αδυναμία τους, στον συγκεκριμένο τομέα, τις κάνει χαζές, αμόρφωτες, ακαλλιέργητες και μη ζωντανές; Αυτές δεν έχουν δικαίωμα στην ερωτική ζωή;

Ποτέ δεν υποστήριξα πως οι γυναίκες υποτακτικές είναι αδύναμοι άνθρωποι(!) Οπως πάρα πολλοί άνθρωποι είναι αδύναμοι σε κάποιους τομείς της ζωής τους, έτσι υπάρχουν και ανάμεσα τους, γυναίκες υποτακτικές που είναι αδύναμες στον ερωτικό τομέα. Κάποιες, όχι όλες! Διάβαζε προσεκτικά τα γραπτά μου, από τη στιγμή που τα σχολιάζεις. Σε ότι δεν καταλαβαίνεις, καλό είναι να ρωτάς επεξηγηματικά, παρά να απαντάς βασιζόμενος σε αυθαίρετα συμπεράσματα.

Ας σου απαντήσουν γυναίκες που είναι ή υπήρξαν σκλάβες σε αυτό το ερώτημα σου. Εχω γνωρίσει κάποιες που ναι, γνώρισαν πραγματικά και ουσιαστικά τον εαυτό τους, μέσα από τον αφέντη τους και τη ζωή τους υπό την πλήρη καθοδήγηση του.

Οπως και πολλοί άνθρωποι γνώρισαν σε βάθος τον εαυτό τους, μέσα από διαδικασίες στις οποίες τάχθηκαν ολοκληρωτικά.

Αυτό ακριβώς προτείνω στο νήμα μου "Μπροστά στον "καθρέφτη"!

Αμφιβάλλεις* ότι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις;! Αυτοί οι “βιαστικοί-ες” βιώνουν το DBSM ή όχι;

Στα περισσότερα νήματα μου, και έχω κάνει κάμποσα για αυτό το θέμα, ακριβώς το ίδια γράφω και ξαναγράφω.

Ο καθένας μας σ' αυτή τη ζωή, πιστεύει ή δεν πιστεύει, σύμφωνα με τα όσα έχει ζήσει και τα όσα γνωρίζει ΜΜ. Απλά. Αν σου έλεγα πως μπορεί κάποιος να κάνει 1000 push ups σε μια ώρα θα με πίστευες; Μάλλον όχι. Δες λοιπόν εδώ που ένα παιδί 5 ετών κάνει 1482 push ups σε 40 λεπτά! To πίστευες;
Για την ιστορία, το παγκόσμιο ρεκόρ είναι 3,877 σε 60 λεπτά και 10.507 push ups non stop!

Ρητά και κατηγορηματικά, διαφωνούμε

*Εγραψα, επίτηδες, το αμφιβάλεις με δύο λ. Τι θέλω να τονίσω, με αυτό; Mείνε σε όσα σου γράφει-απαντά ο συνομιλητής σου, ξεκόλλα από την ορθογραφία. Χάνεται η όποια ουσία υπάρχει στην συζήτηση. Εν πάση περιπτώσει, τέτοιου είδους "πνεύμα" δεν βοηθά. (Είναι η δεύτερη φορά που το κάνεις σε συνομιλία μας)
Μάλλον, καταλάβες ότι κάνω και εγώ "πνεύμα", με τα δήθεν δύο λ που δήθεν είναι το λάθος! ΔΕΝ γίνεται συζήτηση έτσι!

 

Απάντηση: sub,ένα βήμα πριν την μεταμόρφωση σε slave?

Αυτό, ως πληροφορία, δεν είναι και πολύ ενδιαφέρον. Ούτως ή άλλως, το υποπτευόμασταν...

Αυτό, που μας λες ότι "είπε μία sub σου", είναι όντως πιό ενδιαφέρον, κατά τι... Θα ήταν όμως πολύ πιό ουσιαστικό εάν είχαμε στοιχεία γιά να κατανοήσουμε το σκεπτικό και τη λογική της γενικότερα... Θα κάνεις λοιπόν τον κόπο να μας μεταφέρεις και τί έλεγε καμμιά βδομάδα νωρίτερα που πιθανώς δεν ήταν sub σου ακόμη, όπως και το τί θα λέει την επόμενη βδομάδα, που πιθανώς δεν θα είναι sub σου πλέον;

Όσο γι' αυτό, είναι διασκεδαστικότατο... Εμένα μ' έκανε να ευθυμήσω πάρα πολύ διαβάζοντάς το πρωί-πρωί (μου έφτιαξε, μπορώ να πω, τη μέρα), και είμαι σίγουρος πως το ίδιο θα συμβεί και με πολλούς άλλους... Πολύ καλά έκανες που το κατέθεσες, ευχαριστούμε!  

- - - - - - - - - - -

Εάν νομίζεις ότι δεν υπάρχει στο λεξικό μου η "βοήθεια", εσύ είσαι αυτός που -προφανώς- δεν διαβάζει προσεκτικά. Ιδού:

Ούτως ή άλλως πάντως, ακόμη κι αν δεν είχα γράψει τη λέξη "βοήθεια", η έννοιά της ήταν παρούσα στο κείμενο. Έτυχε να επιλέξω αυτήν, αλλά σαν άνθρωπος με αρκετά πλούσιο λεξιλόγιο θα μπορούσα να είχα χρησιμοποιήσει άλλην ή άλλες στη θέση της, από πολλές που είναι συνώνυμες ή σχεδόν συνώνυμες. Όπως π.χ. αρωγή, ενίσχυση, ενθάρρυνση, επικουρία, υποστήριξη, συμβολή, συνδρομή κλπ κλπ... Στο μέλλον λοιπόν, μη βάζεις μιά λέξη στο μυαλό σου, και ψάχνεις να τη βρεις με το ψαχτήρι. Προσπάθησε να κατανοείς καλύτερα το κείμενο...

Όσο γιά το εάν είπες ή δεν είπες πως οι υποτακτικοί είναι αδύναμοι άνθρωποι και τα λοιπά, scripta manent ευτυχώς, Seduction, και δεν είναι λίγοι οι αναγνώστες που όντως κατανοούν τι διαβάζουν... Εσύ λοιπόν προσπάθησες εδώ ν' ανασκευάσεις αυτά που είχες πει πιό πριν, αλλά εγώ δεν χρειάζεται να προσπαθήσω γιά να ανατρέψω αυτή σου την προσπάθεια. Παραθέτω απλώς εδώ αυτά που όντως είχες πει νωρίτερα, γιά νά 'ναι κοντά-κοντά με τα καινούρια, και να διευκολύνεται η παραβολή κι σύγκριση:

- - - - - - - - - - - -

ΟΚ, συμφωνώ. Ας απαντήσουν οι σκλάβες λοιπόν, που έχουν την από πρώτο χέρι εμπειρία, και τα ξαναλέμε...

- - - - - - - - - - - -

Αυτό ακριβώς πρότεινες σ' αυτό το νήμα, πράγματι; Γιατί η δική μου αίσθηση (κι απ' ότι κατάλαβα όχι μόνον η δική μου) ήταν πως κάποια πρόταση βεβαίως κατέθεσες εκεί, η οποία ήταν όμως, μάλλον προσωποπαγής... Anyway μπορεί και να παρεξηγήσαμε τις προθέσεις σου, αλλά

να ρωτήσω, εν παρόδω: Εκείνη η sub σου γιά την οποία λέγαμε πιό πάνω, αυτή που ενοχλείται από την ΥΠΕΡανάλυση και την παραφιλολογία, αυτό το νήμα σου, το είδε; Κι αν το είδε, πώς το σχολιάσε; Διότι, εάν όντως εγώ γράφω κάτι κι εσύ μου λες πως "τα ίδια ακριβώς" γράφεις κι εσύ και δη επανειλημμένως (βλ. παραθέσεις άνωθι και κάτωθι), γιατί είμ' εγώ -όπως υπονοείται εμμέσως πλην σαφέστατα- ο "παραφιλολογών" κι ο υπέρ-το-δέον-αναλυτικός, ενώ εσύ –που «ακριβώς τα ίδια λες» –, δεν είσαι;

Έχω γράψει κάτι ήδη από χθες, Seduction, που μάλλον δεν το πρόσεξες, κι είναι σημαντικό: Τα ίδια και τα ίδια μπορεί να τα γράφουμε, αλλά τα λόγια, αν είναι μόνο λόγια, είναι φτηνά. Πολλές φορές, είναι και παρελκυστικά. Μπορούν κάλλιστα, να είναι μόνο γιά το θεαθήναι (ή γιά τη δημιουργία και συντήρηση κάποιου image). Γι' αυτό καλό είναι να τα λέμε μεν, αλλά καλύτερο ακόμη, να τα επιβεβαιώνουν και οι πράξεις μας... Μιά και όπως λες λοιπόν τα ίδια συμβουλεύεις κι εσύ όπως κι εγώ, πολύ καλά κάνεις και τα συμβουλεύεις. Τα έργα όμως, συμβαδίζουν με τα λόγια;

Μήπως (λέω, μήπως) η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζεσαι εσύ κι αυτά που γράφεις (και η οποία εκδήλως βέβαια δεν σ’ αρέσει και την επικρίνεις), δεν οφείλεται μόνο σε κάποιαν αναίτια κι ανεξήγητη κακία και ζηλοφθονία του κόσμου, αλλά και σε ασυνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τα έργα σου, που κάμποσος κόσμος έχει διαπιστώσει; Το κύκλωμα εδώ –το ξέρεις- είναι κλειστό, και ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο της Ελληνικής bdsmικής σκηνής. Όλα (είτε καλά είτε κακά) κυκλοφορούν, κι όλα μαθαίνονται. Και κυκλοφορούν και μαθαίνονται, πολλά... και διάφορα... Στη θέση σου θα προβληματιζόμουν, εάν δεχόμουν διαρκώς τόσα πυρά, από τόσους πολλούς και τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Εσύ δεν προβληματίζεσαι, γιατί άραγε όλοι αυτοί σε κάθε νήμα που γράφεις έρχονται και (κατά την προσφιλή σου έκφραση) «νηματογαμούν»; Δεν προβληματίζεσαι κατά πόσο κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς σου, τα έχουν προκαλέσει όλ’ αυτά; Γιατί η παρουσία σου και μόνο, είναι ως φαίνεται γιά όλους αυτούς, προκλητική; Γιατί η πρόκληση αυτή (της παρουσίας σου και μόνης) αρκεί γιά να «γαμήσει» το κάθε νήμα; Γιά το εάν τυχόν η ευθύνη στη ρίζα αυτού του δεινού του φόρουμ που καυτηριάζεις, είναι δική σου; Γιατί τόσων πολλών η προφανής επιθυμία, είναι πρωτίστως, να μην συμμετέχεις εσύ στις κουβέντες; Γιατί, τελικά, όλοι αυτοί σε θεωρούν προφανώς σαν ξένο σώμα, σαν το σάπιο μήλο στο βαρέλι; Τί διάολο; Γιατί να τά ’χουν βάλει μαζί σου όλοι αυτοί, εάν όντως δεν υπάρχουν κάποιοι λόγοι; Όλοι έχουμε τις αντιπάθειές μας εδώ μέσα που εκφράζονται με ειρωνίες, υπονοούμενα, συγκαλυμμένες ύβρεις ή και ευθέως, μερικές φορές. Όλα αυτά όμως συμβαίνουν σ’ εσένα στο υπερδεκαπλάσιο. Είναι τυχαίο αυτό ή είναι μήπως, όλο αυτό, αποτέλεσμα ψευδών διαδόσεων; Κι αν είναι τέτοιο, μα πόσοι είναι πιά αυτοί οι ψεύτες διαδοσίες, γιά να κάνουν τόση ταραχή; Και πως είναι δυνατό εάν τα όσα σ’ έχουν όλοι αυτοί χρεωμένο είναι ψευδή, να έχουν τόσο πλατιά αποδοχή;

Θα προβληματιζόμουν, ειλικρινά, εάν συνέβαιναν όλα αυτά σ’ εμένα... Κι αν ήθελα να παραμείνω στο θέατρο όλων αυτών (γιατί νομίζω πως δεν θα τ’ άντεχα επί μακρόν), θα σκεφτόμουν σοβαρά μήπως πρέπει κάτι ν’ αλλάξω... Κι αν όχι ν’ αλλάξω τα έργα (που μάλλον είναι και το βασικό ζητούμενο) τουλάχιστον να κόψω μερικά λόγια, γιά ν’ αποφύγω τη ρετσινιά της ασυνέπειας μεταξύ των έργων και των λόγων... Με άλλα λόγια, θα έκοβα μερικές συμβουλές και "διδασκαλίες". Γιατί ως φαίνεται είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως μεταξύ αυτών και της πρακτικής, υπάρχει σαφής αναντιστοιχία...



Ίσως θα μου πεις όμως: «Μόνο λόγια λες κι εσύ, κι όπως ο ίδιος έγραψες, τα λόγια είναι φτηνά»... Σε μιά τέτοια περίπτωση, δεν έχω αντίρρηση να βάλουμε και τα έργα επί τάπητος: Παραπάνω καλέσαμε τις σκλάβες να μιλήσουν, ως έχουσες από πρώτο χέρι εμπειρία γιά ένα θεματάκι. Να καλέσουμε τώρα κι αυτούς/αυτές που είχαμε ή έχουμε «από κάτω μας», να μεταφέρουν εδώ τις (από πρώτο χέρι) εμπειρίες τους, σχετικά με τη σύμπτωση των λόγων και των έργων μας; Ή και τις εμπειρίες τους από την επαφή μαζί μας, γενικά;

- - - - - - - - - - - -

Δεν αμφιβάλλω καθόλου, γιά το ότι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις... Το ζήτημα είμαι όμως τί ακριβώς ψάχνει κανείς, και τί θέλει να βιώσει...

Γιά κάποιους που επιζητούν λοιπόν να βιώσουν (π.χ.) το σενάριο "πέντε σφαλιάρες μέσα στ' αυτοκίνητο και μετά ένα 'ρούφα τον, σκύλα' και μετά μιά πίπα", αυτό, είναι μιά χαρά. Και βεβαίως κομμάτι του bdsm είναι κι αυτό, γιά όποιον του αρκεί. Κι αν αυτό είναι που θέλει, καλά θα κάνει να το πάρει όπου το βρει, και να το απολαύσει όσο μπορεί.

Όσοι όμως επιζητούν κάτι παραπάνω, όσοι σκέφτονται Κυριαρχήσεις, υποταγές, παραδόσεις, σκλαβιές και τα λοιπά και αυτό που τελικά αποκομίζουν είναι το παραπάνω "σφαλιάρες, ‘σκύλα’ και πίπα", αυτοί όχι, δεν βιώνουν το bdsm... Παπάρια βιώνουν (μετά συγχωρήσεως)...


- - - - - - - - - - - - -

Είτε δεν έχεις καθόλου καλή αίσθηση περί παραδειγμάτων, είτε δεν έχεις καθόλου αίσθηση του σε ποιόν απευθύνεσαι... Μου φέρνεις ως παράδειγμα βλακώδη κατορθώματα ανθρώπων που μόνη τους φιλοδοξία είναι να γραφτούν στο Γκίνες; Ας μη σχολιάσω, καλύτερα...

- - - - - - - - - - - - - - -

Ας διαφωνούμε, μέχρι που να μας καλέσει ο Κύριος και να πάρουμε ο καθείς τη θέση του εκ δεξιών ή εξ ευωνύμων Του...

Γιά μένα όποιος γιά να λύσει τα σοβαρά (και άσχετα με τα ερωτικά) ψυχολογικά του προβλήματα δεν απευθύνεται σε ψυχολόγο αλλά σε Μάστερ, δεν θέλει ψυχολόγο (και βέβαια ούτε Μάστερ), αλλά ψυχίατρο.

Όπως και όποιος Μάστερ νομίζει πως μπορεί να υποκαταστήσει τους ψυχοθεραπευτές, θέλει επίσης ψυχίατρο...


Πρέπει κάποτε επιτέλους να μάθουμε να διαχωρίζουμε αυτά που κάνουμε γιά την κάβλα μας (που είναι σοβαρά βεβαίως, δεν είναι μικρά πράγματα) από άλλα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε γιά τους εαυτούς μας, που είναι ίσως σοβαρότερα... Καλό το παραμύθι του Μάστερ-παντογνώστη που ξέρει το φάρμακο γιά πάσα νόσο και πάσα μαλακία, αλλά σιγά μην πρέπει να κάτσει κανείς να του κάνει ο Μάστερ και εγχείριση, εάν εκείνος νομίζει ότι ξέρει και μπορεί...

- - - - - - - - - - - -


Και πάμε και στο κερασάκι της τούρτας...:

Τί είναι πάλι τούτο;;;

Όχι, δεν κατάλαβα ούτε το «πνεύμα» σου, ούτε τίποτε απ’ αυτά τα χαζά... Σε ποιό πρόσφατό μου ποστ και πού ακριβώς ασχολήθηκα εγώ με την ορθογραφία σου (ή έστω, με κάποιον τρόπο, την ειρωνεύτηκα); Πού ακριβώς είναι αυτή «η δεύτερη φορά που το κάνω»;

Κάν’ το μου λιανά αυτό, γιατί αν και ξέρω πως χαζομαρίτσες παρεμβάλλεις κάθε τόσο στα κείμενά σου σε μιάν απέλπιδα προσπάθεια να με μειώσεις ή να με διαβάλλεις, αυτό εδώ δεν το βλέπω γιά χαζομαρίτσα, αλλά μάλλον γιά πολύ χοντρή μπαρούφα... Για πες λοιπόν, ευθέως και σαφώς: Τί είναι και πού είναι, αυτό γιά το οποίο με κατηγορείς;