Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

οι αναμαρτητοι λιθοβολουν ...

κατσε να παω λιγο πιο κει μην με χτυπησει και μενα καμια πετρα και αρχισω να μιλαω χωρις σταματημό.. γιατι τοτε δεν νομιζω να υπαρχει κανενα χωριο να μπορει να κρυψει μερικους ( ακομα και το αβατο των Ζωνιανων επεσε...)
Αλλωστε οπως καθε χωριο εχει και τον τρελλο του ετσι και Εγω...


Υ.Γ. Να χεσω Κυριαρχικοτητα.... Απο ποτε οι Κυριαρχοι εκδικουντε και μαλιστα με τετοιο τροπο???? Και αντε και το εκαναν... τι καταλαβαν???

 

Απάντηση: Re: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

καντους τρεις τους τρελλους...

 

Re: Απάντηση: Re: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

I Love this Game.... 

 

Re: Απάντηση: Re: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

Χωραει 4ος???

 

Απάντηση: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

5ος μιπος?

 

Απάντηση: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

female part

ολοι οι... τρελλοί.. χωρανε!

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την λογοτεχνική ανάλυση που επιχειρείς να κάνεις. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για παραμύθι. Είναι ένα κείμενο που σατιρίζει ακριβώς αυτούς που περνάνε τις μέρες τους και τις νύχτες τους ως περιπλανώμενοι μπακιρτζήδες, πουλώντας "παραμύθια" όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, πιστεύοντας ότι οι περισσότεροι θα αγοράσουν την πραμάτεια τους, το μπακίρι για χρυσό, τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, πιστεύοντας ότι θα έπρεπε (για ποιο λόγο άραγε; ) να αμαυρώνουν την εικόνα ανθρώπων που δεν γνωρίζουν, να τους λοιδωρούν σε όσους τους αγαπούν και να δημιουργούν εντυπώσεις σε μία μικρή κοινωνία ανθρώπων που απλά θέλησαν να κυνηγήσουν τους στόχους τους και τα όνειρά τους. Ο σεξισμός, η ίντριγκα και η βλακεία είναι εργαλεία αυτών ακριβώς των ανθρώπων.

Το σατιρικό κείμενο που επιχείρησες να ερμηνεύσεις ανωτέρω απεικονίζει την μικρότητα και την αδυναμία αυτών των παραμυθάδων να πείσουν όσους έχουν μία στοιχειώδη κριτική ικανότητα. Γιατί άλλο ο παραμυθάς που λέει όμορφες ιστορίες, που όλοι τρέχουν να διαβάσουν, από όπου μαθαίνουν αλήθειες για την ζωή και την φύση των ανθρώπων, και άλλο ο παραμυθάς που έχει πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο και θέλει απλά να πληγώνει τους αθώους.

Πώς να αντιμετωπίσει κανείς την βλακεία με λογικά επιχειρήματα; Ο μικρόνους αδυνατεί να κατανοήσει το σφάλμα του, ακόμη και όταν το κατανοήσει αδυνατεί να πει ότι έσφαλε, ότι πρόκειται περί λάθους του, ο δε απατεών ποτέ δεν θα παραδεχτεί την απατεωνιά του. Και τί θα μπορούσε να πει άλλωστε; Το έκανα για πλάκα; Για να περάσουμε καλά εγώ και το σινάφι μου;

Δυστυχώς η ειρωνία είναι το τελευταίο οχυρό των ανόητων και των άτολμων. Πόσο απολαυστικό πράγματι να κλείνεις την πόρτα στα μούτρα της δικιάς σου αλήθειας, να σπας τον καθρέφτη που σου δείχνει το δικό σου πρόσωπο σε χίλια κομμάτια και να γελάς υστερικά στην απομόνωση της άγνοιας...


Όσο για την Βίβλο, είναι ένα κείμενο που βρίθει αλληγοριών. Ο νοών νοήτω και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Θα σε απογοητεύσω ίσως, αλλά δεν είναι όπως τόσο απλοϊκά και χαριτωμένα το έθεσες ένα κείμενο "κατά των Εβραίων." Πρόκειται για την ιστορία της Εβραϊκής φυλής στο πρώτο κομμάτι της, την Παλαιά Διαθήκη, για το "συμβόλαιο" (Covenant) ανάμεσα στον Θεό και την επιλεγμένη φυλή και την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στην Καινή Διαθήκη, η οποία δεν είναι "κατά των Εβραίων" αλλά αφηγείται την ιστορία ενός απλού Εβραίου ο οποίος επωμίσθηκε τις αμαρτίες ΟΛΩΝ των ανθρώπων διδάσκοντας μόνο μία αλήθεια, μία αλήθεια που θα ένωνε όλες τις φυλές, συμπεριλαμβανομένης αυτής του Ισραήλ, μία αλήθεια που θα ήταν αρκετή για να σβήσει όλα τα πράσινα ανθρωπάκια από το πρόσωπο της γης: Αγαπάτε αλλήλους. Δεν είναι τόσο δύσκολο ως ανάγνωσμα. Είναι δύσκολο στην πράξη. Άμα δεν καταλαβαίνει κανείς ούτε το ανάγνωσμα, την βάψαμε.

Αλλά μην τρελαίνεσαι Εύα μου, δεν ξαναγράφω την Βίβλο, δεν φιλοδοξώ να γίνω ο Σαραμάγκου. Μια ιστοριούλα για να γελάσουμε με τις πλακίτσες σου ήταν. Τί, μόνο εσύ θα κάνεις; Και δεν απαιτεί τρομακτικές διανοητικές δυνατότητες, ούτε καν μία υποτυπώδη αντίληψη της ηθικής, ούτε καλλιέργεια, ούτε φιλοσοφικούς στοχασμούς, ούτε τις υπόλοιπες κοτσανοειδείς φρασούλες που νομίζεις ότι χρησιμοποιούν στην ανάλυση λογοτεχνικού κειμένου. Δεν απαιτεί απολύτως τίποτα πέρα από την βασική προϋπόθεση, αυτή που απαιτείται από κάθε ανθρώπινο όν: την σκέψη. Θα ήθελα όσο τίποτε στον κόσμο να μπορούν όλοι να είναι σαν τους αθώους, καλωσυνάτους Γαλάτες, που κακό λόγο δεν έχουν για κανέναν, που κοιτάζουν τις δουλίτσες τους και την απόλαυση της μικρής τους ζωής, ενωμένοι σε έναν κοινό στόχο. Να μην υποταχθούν στις δυνάμεις του βλάκα του Καίσαρα.

Με αυτή την έννοια θα μπορούσες να πεις ότι η ιστοριούλα που παρέθεσα χάριν αστεϊσμού, ως απάντηση στην δική σου πλακίτσα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ακόμη μία απεικόνιση (με χαρακτήρες παρμένους από κόμικ, προς τέρψη των αναγνωστών και προς αποφυγή ενός ολοκληρωτικού ξεχέσματος έξω από τα δόντια αυτών που έχουν λερωμένη την φωλιά τους) της αρχέγονης διαμάχης του καλού και του κακού. Άντε καλά, να μην το παρασοβαρέψω: είναι η διαμάχη (κι αυτή αρχέγονη) της σύνεσης και της βλακείας.

ΥΓ. Το πράσινο είναι ένα πολύ όμορφο χρώμα πράγματι. Συνήθως συμβολίζει την ελπίδα. Διατηρώ τις ελπίδες μου ως αισιόδοξο άτομο ότι θα επικρατήσει η σύνεση στην κοινωνική μας ομάδα. Αυτό προσπάθησα να πω με την μικρή μου ιστορία.

 

Αφού όλοι χωράνε κάντους 6 τους τρελούς.

 

dora_salonica άλλη μια ιστορία στις ιφανταστικές ιστορίες σου... Κωμικοτραγική βέβαια όπως και άλλες ...αλλά όπως πάντα διασκεδαστική. Γράφε...στο τέλος θα χύσω ...δάκρυα, που θα πάει?

 

Απάντηση: Re: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

Fanshaw είσαι εκτος θέματος:icon16:
αυτός είναι το μπλέ πρόσωπο του μπαμπαστρουμφ:lol:

 

Re: Απάντηση: Tο Πράσινο Πρόσωπο της Διχόνοιας

οκ μπαίνω με το κόλο !

χαμρμρχμρχμρχμρχαμραμρχαμραμραχρχαρχ

 

Ο Χριστός όμως Ντορα μου είπε κάτι ακόμα πιο προχωρημένο
Αγαπάτε τους εχθρούς υμών
Αλλήλους γενικός μπορεί να είναι και εύκολο να αγαπάς
Αλλά με τους εχθρούς ? Τι γίνεται?