Tο μήνυμα σου …

Πώς την ερχόμενη Τετάρτη στις 2.30 το βράδυ θα ξαναμιλήσουμε κοιτώντας ο ένας τον άλλο στα μάτια και όχι στο τηλέφωνο. Όπως κάνουμε εδώ κι ένα μήνα μέχρι και σήμερα. Μας πήρε καιρό αλλά στο τέλος έγινε, εκείνο που από πάντα έπρεπε να γίνει. Ευχαριστώ το Θεό που επέστρεψες για τα καλά στη ζωή μου @Ana Steel. Δεν γίνεται να μην σε λατρεύω, για όσα έκανες και κανείς για μένα και κατά συνέπεια για το παιδί μου.

Υ.Γ. Οι δικοί μου δεν βλέπουν κι εκείνοι την ώρα, να σε ξαναγκαλιάσουν.

 

Η κριτική είναι πρόοδος, η αυτοκριτική είναι αυτογνωσία.

 

Η ζωή κάνει κύκλους...και κάποιες φορές έρχεται να ολοκληρώσει ότι άφησε μετέωρο στο παρελθόν μας.
Ήρθε λοιπόν η στιγμή να συνεχίσουμε...μαζί!
Και αυτή την φορά με την εμπειρία και την γνώση, τα αισθήματα τα έχουμε έτσι και αλλιώς!!!
Λίγες ώρες έμειναν...

 

Τα είπες όλα