The day of a desperate house-milf.

Η πρώτη εικόνα που "βλέπω" όταν ξυπνήσω πριν καν ανοίξω τα μάτια είναι η δική σου. Χαμογελάω μελαγχολικά... Πάλι ήρθες απρόσκλητος στο νου μου...

Σε διώχνω γρήγορα. Αρχίζω να τρέχω. Πρέπει να ετοιμάσω το παιδί να το πάω σχολείο. Μπαίνω στο αμάξι βιαστική. Το ραδιόφωνο παίζει "The bitter end". Placebo. Κι εγώ θυμάμαι εσένα. Σου άρεσε πολύ...

Επιστρέφω γρήγορα να προλάβω να κάνω τον κήπο. Έρχεται ο σκύλος. Μου μυρίζει τα πόδια. Μου γλείφει τα δάχτυλα... Κι εγώ θυμάμαι εσένα... Τις ατέλειωτες ώρες που έγλειφες τα πόδια μου κι εγώ έλιωνα...

Βλέπω τα λουλούδια μου. Η μαργαρίτα έχει γείρει. Θέλει νερό, διψάει. Την ποτίζω. Μετά από λίγο ορθώνεται... Κι εγώ θυμάμαι εσένα... Πώς ορθωνόσουν όταν σε πότιζα...

Έχει αρχίσει και φυσάει. Νιώθω τον αέρα. Ένας ξηρός, ζεστός λίβας. Ανασηκώνει το φόρεμα μου. Ανεβαίνει χαϊδεύοντας το εσωτερικό των μηρών μου και φτάνει στα απόκρυφα σημεία μου... Με δροσίζει και με καίει ταυτόχρονα... Κι εγώ θυμάμαι εσένα... Πόσο με άναβες και πόσο με δρόσιζες την ίδια στιγμή με τη γλώσσα σου...

Φεύγω από τον κήπο. Πάω ν' απλώσω τα ρούχα. Παίζω το μανταλάκι στα χέρια μου πριν το πιάσω στο σχοινί. Θυμάμαι εσένα... Που ελλείψει άλλων αξεσουάρ βγήκες στο μπαλκόνι και γύρισες με σχοινί και μανταλάκια, μ' ακινητοποίησες και μου έκανες τόσα και τόσα...

Ώρα για φαγητό. Παστίτσιο σήμερα. Ξεκινώ. Και θυμάμαι εσένα. Είχα πάρει τα εύσημα για το παστίτσιο μου μια φορά. Θυμάσαι;... Κόβω σαλάτα. Παρατηρώ τα λαχανικά. Αγγούρι, καρότο... Σε θυμάμαι ξανά. Πόσα παιχνίδια είχαμε κάνει κάποτε...

Και η μέρα συνεχίζεται... Και το μυαλό όλο αφορμές ζητάει κι όλο σε φέρνει ολοζώντανο μπροστά μου.

Κατάκοπη το βράδυ, μόνη μου στη βεράντα, βάζω ένα ποτό να πιω. Είναι Άνοιξη. Η λεύκα έχει ανθίσει. Έχεις μυρίσει λεύκα που οργάζει; Μυρίζει σαν σπέρμα. Κι εγώ θυμάμαι εσένα. Ξανά...

Σηκώνομαι ταραγμένη. Πηγαίνω μέσα να ξαπλώσω. Το χέρι μου γλιστράει κάτω από το σεντόνι, μέσα από το κιλοτάκι. Και φυσικά... τι πρωτότυπο; Πάλι θυμάμαι εσένα...

Η μέρα της μαρμότας ή μια μέρα της Μαίρης ή απλά μια μέρα μιας desperate housemilf...

 

Εξαιρετικό!

Γλυκόπικρο και μελαγχολικό μου έφερε στο μυαλό το τραγούδι των Domenica.

Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δεν θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.

 

... απ' την άλλη, τι νόημα έχει ο βίος, αν δεν έχεις τίποτα να θυμάσαι;

 

Ενα like ειναι λιγο!!!

   

 

Ευχαριστώ. Εξαιρετικό το κομμάτι. Εμένα πάλι μου έρχεται στο νου η Χαρούλα. "Όλα σε θυμίζουν"...

 

Ευχαριστώ πολύ!

 

<< Κατάκοπη το βράδυ, μόνη μου στη βεράντα, βάζω ένα ποτό να πιω. Είναι Άνοιξη. Η λεύκα έχει ανθίσει. Έχεις μυρίσει λεύκα που οργάζει; Μυρίζει σαν σπέρμα. Κι εγώ θυμάμαι εσένα. Ξανά... >>

Εντυπωσιακό, τα σέbη μου

 

Ζητάω πρωκαταβολικά συγγνώμη για την άσχετη ερώτηση αλλά δεν αντέχω με την απορία.

Πότε είναι κιλοτάκι και πότε βρακάκι;

 

Οταν ειναι με δαντελιτσα χαριτωμενο ειναι κιλοτάκι οταν ειναι σκετο βαμβακερο ειναι βρακακια

 

Εισαι σιγουρη; γιατι έχω ακούσει και χαριτωμένα να τα λενε βρακάκια...αλλα τι να πω...αβυσσος το μυαλό της γυναίκας

 

"Kick the chair right down under me
Leave me hanging alone in misery"

Ευτυχώς που μου φτιάχνεις τη διάθεση!  
Πέρα απο την πλάκα, ωραίο κομμάτι. Πολύ σκοτεινό για τα ακούσματά μου, αλλά ωραίο! Σ' ευχαριστώ!

 

Εξαιρετικό. Like είναι όντως λίγο!