The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

RE: Η υγιής υποτακτική

Φυσικά και συμφωνώ πως υπάρχουν ομοιότητες, όσο για το νέο thread φοβάμαι πως Σας πρόλαβα Κυρία Αλίκη λολ

 

RE: Η υγιής υποτακτική

zinnia, από μόνο του το γεγονός οτι η φύση έχει ορίσει τη Γυναίκα να γίνει Μητέρα, αυτό την καθιστά αυτομάτως ανώτερη από τον άνδρα και όχι κατώτερη.Άρα, ποιά "πραγματα" είναι ευκολότερα γι'αυτήν και γιατί θεωρείς πως έχοντας αυτήν την τεράστια ευθύνη της τεκνοποίησης σημαίνει πως δέχονται ευκολότερα να είναι υποτακτικές?
Καμμία σχέση το ένα με το άλλο!
Οι άνδρες φυσικά και δε θα μπορούσαν να γεννήσουν διότι βιολογικά είναι κατώτεροι από τις Γυναίκες.
Αυτό το θέμα είναι ένα από τα πολλά τα οποία επισημαίνουν την Γυναικεία Ανωτερότητα αλλά δε θα συνεχίσω σ'αυτό το thread γιατί ξεφεύγει από το θέμα του.

 

RE: RE: Η υγιής υποτακτική

Συμφωνω απόλυτα μαζι σας.. ειμαστε δυνατες δεν χωρα καμμια αμφιβολια αυτο..κατωτερες(?) δεν θα το βρειτε να το λεω πουθενα γιατι ειναι απο τις λεξεις που σπανια τις λεω και φυσικα δεν με εκφραζουν....ομως η δυναμη μας δεν εκφραζεται ίδια με αυτη των ανδρων.. Αυτο και μονο ηθελα να πω, τιποτα παραπανω και τιποτα λιγοτερο.

Αναγνωριζω πως μεσα απο την *αδυναμία* και τη *παθητικοτητα* του φυλλου μας είμαστε το ιδιο δυνατες μ αυτους, αλλα το εκφραζουμε με διαφορετικους τροπους.. Παντως σε καμμια περιπτωση δεν ενοιωσα ποτέ κατωτερη απο εναν ανδρα.,απλα διαφορετικη και χαιρομαι γι αυτη τη διαφορετικοτητα...

 

 

RE: Η υγιής υποτακτική

Είναι πράγματι πολύ ωραία εικόνα αυτή που έχετε DreamMaster  )

Προσωπικά θα προτιμούσα να είχα πει, με τα μάτια χαμηλωμένα, «εκτέλεσα τις εντολές σας Κύριε, λίγο καλύτερα από τα μίνιμουμ όρια που μου είχατε θέσει, μόλις 30% επιπλέον. Τους λιώσατε όλους, Κύριε και χαίρομαι πολύ γι αυτό».

Αφήνω να εννοηθεί ότι δεν υπάρχουν αντιφάσεις του τύπου «επαγγελματική συμπεριφορά vs. υποτακτική ψυχοσύνθεση» στη ζωή της υγιούς υποτακτικής, από τη στιγμή που έχει αποδεχτεί στην πράξη τον πλήρη έλεγχο του Κυρίαρχου στη ζωή της.

Σκεφτείτε λίγο τη διαφορά ανάμεσα στις δύο παρακάτω εντολές:

α) «Πήγαινε στο Λονδίνο, κοίτα να κανονίσεις τις πωλήσεις τουλάχιστον στο τόσο και γύρνα πίσω»

και

β) «Δε θα επιστρέψεις από το Λονδίνο αν δεν κανονίσεις τις πωλήσεις τουλάχιστον στο τόσο»

Στην πρώτη εντολή η έμφαση είναι στη δραστηριότητα που θα αναπτύξει η femsub. Στη δεύτερη εντολή, της υπογραμμίζεται διακριτικά ότι το επίκεντρο της προσοχής της είναι η εστία της, η επιστροφή από το Λονδίνο.

Γιατί; Επειδή στη δεύτερη περίπτωση τον έλεγχο τον έχει πλέον ο Κυριάρχος. Αυτός Έθεσε τα πρότυπα, τα όρια, τους στόχους, τα ζητούμενα της femsub. Έχει το δικαίωμα να περιμένει από αυτήν ορισμένα πράγματα που σχετίζονται με τις δραστηριότητές της έξω από τα στενά όρια της προσωπικής Τ/τους σχέσης.

Με αυτό τον τρόπο η femsub ακόμα και την ώρα που ασκεί διπλωματία, που ελέγχει, που δίνει κατευθύνσεις, που εξουσιάζει, που κατορθώνει, που δημιουργεί, συνεχίζει να ανήκει και να είναι υπόλογη στον Κυρίαρχο.

Στην πραγματικότητα, μπορεί μία ανήσυχη μεν, υγιής δε femsub να έχει ανάγκη να ανήκει στον Κυρίαρχο, ακόμα και την ώρα που αυτή, φαινομενικά, αυτενεργεί.

Προσωπικά, πιστεύω ότι το να νιώθω πραγματικά αυτόνομη, έστω και για λίγο, θα με στενοχωρούσε, θα με γέμιζε με απορίες για το αν πράγματι έχω ανάγκη υποταγής, θα με έκανε να νιώθω ενοχές. Θα με έκανε να νιώθω σχεδόν τόσο άσκημα όσο αν είχα φτάσει σε οργασμό χωρίς άδεια από τον Κυρίαρχο.

 

RE: Η υγιής υποτακτική

Διορθώνω την εικόνα: να γίνει διπλό το malt, έτσι κι αλλιώς οι “μιζούρες” τους είναι μίζερες, κι ένα νερό on the side. (Δεν πιστέυω κανείς εδώ μέσα να χαλάει τα malt βάζοντας παγάκια, ε 

Το πανταχού παρόν βλέμμα που είδαμε και στο personal experience της timandra.

Στέκω και σε αυτό: Η ρύθμιση της ζωής, ως ρύθμιση της απόλαυσης.

Θα πρέπει να ζεις πολύ απολαυστική ζωή για να λες κάτι τέτοιο tender_lilly. Είναι έτσι και για τις υπόλοιπες femsub;

 

RE: RE: Η υγιής υποτακτική

Παιδιά… ας έρθουμε λίγο στα ίσα μας και ας μην καταντάμε γραφικοί. Καλό είναι πριν γράψουμε κάτι να κουνάμε λίγο και το κεφάλι μας.

 

RE: RE: Η υγιής υποτακτική

Εμένα στο σχολείο μου έμαθαν ότι οι άντρες γεννούν και οι γυναίκες τίκτουν. Γιατί μου διαλύετε τον κόσμο?  

 

RE: Η υγιής υποτακτική

ξεφεύγουμε από το θέμα...

 

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Λοιπόν... γιατί εγώ κατάλαβα από τα παραπάνω όλα πως μια υποτακτική είναι ένα άτομο πως όπως όλοι μας κατοικεί τον πλανήτη μας και ζει ανάμεσά μας, ως είδος διαφορετικό αφού λόγω ευαισθησιών και πιθανόν αλλοτριωμένης εκ συνθηκών, ως ένα βαθμό, συναισθηματικής νοημοσύνης, αντιλαμβάνεται πως έχει μικρό περιθώριο προσωπικής εξέλιξης και ως εκ τούτου οφείλει να αναζητήσει σε εναν αρσενικό την όποια κα8οδήγηση ώστε να φτάσει ενα κλικ πιο πάνω?
Αυτόματα λοιπόν δεν ορίζεται ως υποτακτική, αλλά ως σαπρόφυτο που μπορεί να αναπτυχθεί μόνον κατω από αυτή την αναγκαία και ικανή συνθήκη, μόνον που όμως τώρα επειδή μπορεί να αναπτυχθεί υπό την επίτευξη του στόχου της, κάθε άλλο παρά υποτακτική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού η δύναμή της μπορεί να τσακίσει και το δυναμικότερο a-male, βραχυκυκλώνοντάς το σε ένα πρακτικά αυτιστικό πεδίο αναφοράς γιατί εκ των πραγμάτων μπορεί να αναπτυχθεί αποκλειστικά μονομερώς.
Η όποια νοημοσύνη πιθανόν να αποκτήσει είναι τοσο απελπιστικά μονομερής που ουσιαστικά μπορεί να καταλάβει κορωνίδα θέση στην πυραμίδα των βλακών (οι βλάκες για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσω στο παρόν δεν είναι "στόκοι", παρακαλώ αναλογιστείτε πόσοι βλάκες εάν και εφόσον θεωρείτε τον εαυό σας μη βλάκα, σας έχουν οδηγήσει εν εξάλλω καταστάσει, ίνα μη τι χείρον είπω).
Ουσιαστικά λοιπόν πρόκειται για ένα άτομο που έχει σαφή στόχευση, όχι απαραίτητα συνειδητή, που εξελίσσεται μέσω άλλων (με κάποια αρχετυπικά δεδομένα που στο συγκεκριμένο μοντέλο δραστηριοποιούνται/αποδίδουν με κάποιο μηχανισμό, που δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως η επιστήμη μέχρι τώρα έχει προσεγγίσει).
Αυτή, κατά την άποψή μου ειναι η generic υποτακτική. Έχω γνωρίσει τέτοιο άτομο και πιστέψτε με πως εν προκειμένω πέραν της όποιας εξωτερικής εμφάνισης που είναι μια χαρά, είναι τόσο κραυγαλέα βλαξ, που δεν νομίζω πως φυσιολογικό αρσενικό θα μπορούσε να έχει έστω και υποψία περαιτέρω επαφής μαζί της πέραν απλής κοινωνικής συναναστροφής, τελεία και παύλα.
Από την άλλη μεριά, έχουσα ουδεμία σχέση με το προαναφερθέν μοντέλο υποτακτικής, υπάρχει ένα μοντέλο σαφώς πιο δυναμικό και σε αναζήτηση της προσωπικής ολοκλήρωσης που δια μέσου της αποδοχής ρόλου (διότι ας μην βαυκαλιζόμαστε, όλοι μας ένα ρόλο παίζουμε και πιστα υπηρετούμε) συνεχώς κινείται προς αυτήν την προσέγγιση. Χρειάζεται να πώ πως επιλέγει τους αρσενικούς συντρόφους της? Απλά βασικό της κριτήριο είναι η συνειδητή αμοιβαιότητα, δηλαδή οι ρόλοι και των δύο βρίσκονται σε διαρκή δυναμική εξέλιξη με όλα τα ωραία και τα ζόρικα που συνοδεύουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Πρός επίρρωση των ανωτέρω έχετε αναρρωτηθεί γιατί οι καρχαρίες φαίνεται πως έχουν μηδενική εξέλιξη τα τελευταία 200 εκατ. χρόνια?
Γιατί δεν έχουν κάποια ανάγκη να εξελιχθούν, έχουν καλύψει όλα τα ενδεχόμενα επιβίωσης του είδους τους! ...Και είναι τόσο ευαίσθητοι αλήθεια...!

 

Re: Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Χαίρομαι που βάλατε ερωτηματικό. Εγώ δεν είδα πουθενά να λέει τέτοια πράγματα. Δεν είναι αλλοτριωμένη η συναισθηματική νοημοσύνη της υποτακτικής, είναι αλλοτριωμένοι όσοι χρησιμοποιούν αλλοτριωμένα κριτήρια για να παίρνουν τις αποφάσεις τους και για να αξιολογούν άτομα και καταστάσεις. Το μέτρο είναι ο άνθρωπος, όχι ο Νόμος (όπως υποδεικνύει η έρευνα της Gilligan σε αντιπαραβολή με το πείραμα του Dr. Cole). Η υποτακτική το γνωρίζει αυτό, με το σώμα της πρωτίστως, το οποίο αντιδρά άμεσα, πριν εισέλθει ο παράγων Νόμος στην εξίσωση. (Και όχι μόνο η υποτακτική, αλλά ο οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν είναι αλλοτριωμένο κάθαρμα.) Αντιλαμβάνεται την κατάσταση στον πυρήνα της, όχι μέσω της ερμηνείας της κατάστασης. Εάν δω ένα πληγωμένο ζώο στο δρόμο, δεν είναι δυνατόν να σκεφτώ ότι δεν έχω την δυνατότητα αυτή τη στιγμή να το βοηθήσω, ότι θα το κάνει κάποιος άλλος, ότι υπάρχουν εκατομμύρια τέτοιες καταστάσεις στον κόσμο, ότι η πράξη καλοσύνης δεν θα επιφέρει καμία διαφορά στο συνολικό σχέδιο πραγμάτων, ότι θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθώ με τα παιδιά μου, τους φίλους μου κλπ αντί με ένα ζωάκι κ.ο.κ. Υπάρχει μόνο μία σωστή αντίδραση στην παρούσα κατάσταση: σκύβω και βοηθώ το ζωάκι. Το παίρνω σπίτι μου. Είτε με βολεύει είτε όχι. Το κάνω όχι για να αισθανθώ καλά, για την τεράστια απόλαυση της προσφοράς, για να πάω στον παράδεισο, για τον έπαινο των γύρω μου (όσοι έχουν το κριτήριο του Νόμου ως yardstick, δεν θα επαινέσουν), αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Το σώμα μου έχει ήδη πάρει την απόφασή του. Αυτό είναι συναισθηματική νοημοσύνη.

Αυτό μπορείτε άνετα να το μεταφέρετε στις ανθρώπινες σχέσεις και στην επιθυμία για προσωπική εξέλιξη. Το δικό μου "κλικ πιο πάνω" δεν έχει καμία σχέση με το "κλικ πιο πάνω" όσων χρησιμοποιούν το μέτρο του Νόμου και όχι το μέτρο του Ανθρώπου. Το ότι κάποια θα «προσκολληθεί», όπως θα έλεγε κάποιος που δεν έχει αυτό το μέτρο, δηλαδή θα αφοσιωθεί σε κάποιον (είτε στο σύντροφο είτε στη μητέρα της είτε στα παιδιά της είτε σε οτιδήποτε άλλο, θρησκεία, φιλανθρωπία, τέχνη κλπ) είναι προϊόν της συναισθηματικής της νοημοσύνης, η οποία δρα ως καταλύτης σε όλες τις αποφάσεις της. Κάποιοι ίσως χλευάσουν, “L' emozione e donna”, και πολύ καλά θα κάνουν, εφόσον αναγνωρίζω ότι το αντιλαμβάνονται από διαφορετική οπτική γωνία. Αλλά από την δική μου οπτική γωνία, δεν χλευάζω τόσο εύκολα τις καταστάσεις των άλλων. Θεωρώ λοιπόν ότι η υποτακτική αφουγκράζεται το σώμα της και πράττει εν αρμονία με τούτο, ως μία μονάδα, σώμα, πνεύμα, ψυχή, σύμφωνα με αυτό που το σώμα της ήδη γνωρίζει ως καλό και αληθινό και όμορφο. Αυτή ξέρει σε ποιον ή σε τι θα αφοσιωθεί και γιατί. Πάντως, το κίνητρο δεν είναι η «προσωπική εξέλιξη», σύμφωνα με το κριτήριο των μη «συναισθηματικά αλλοτριωμένων». Η προσωπική εξέλιξη προκύπτει φυσικά και αβίαστα και έρχεται μέσα από την πλήρωση, μέσα από την δυνατότητα ευημερίας και δημιουργίας που προσφέρει η επίτευξη της αρμονίας αυτής.

Το πρόβλημα δεν είναι της υποτακτικής, αλλά των υπολοίπων. Υπάρχουν ελάχιστοι άνθρωποι σήμερα οι οποίοι έχουν αυτό το μέτρο ηθικής και αισθητικής (και αμφιβάλλω αν υπήρχαν και στις άλλες εποχές, πλην ίσως του 5ου π.Χ αιώνα, ή της αρχής του εικοστού, αλλά γι αυτό δεν είμαι βέβαιη, καθώς οι γνώσεις ιστορίας που έχω είναι περιορισμένες). Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μία υποτακτική αυτού του είδους (όχι ντεμέκ καταστάσεων) δεν μπορεί να βρει το κατάλληλο περιβάλλον αρμονίας και ευημερίας, εκτός εάν ζήσει σε απομόνωση, με τα ζώα της και τα βιβλία της και την μουσική της και δυο τρεις καλούς φίλους και φίλες. Ποιος «λογικός» άνθρωπος δεν θα δει το δικό της μέτρο ως αλλοτρίωση; Ποιος δεν θα το εκμεταλλευτεί; Ποιος δεν θα την περιφρονήσει; Ποιος δεν θα αδιαφορήσει; Δεν επιχειρώ καν να υπεισέλθω στον ερωτισμό της και στον τρόπο με τον οποίο αυτός θα εκφράζεται. Δεν θα εκφράζεται, διότι δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Δεν υπάρχει σύντροφος αρκετά «ανοιχτός» που να μετράει σύμφωνα με τον άνθρωπο. Ποιος θα μπορούσε να δεχθεί την έκφραση της σεξουαλικότητας μιας υποτακτικής που μετράει τα πάντα τόσο διαφορετικά; Όχι, ο αυνανισμός είναι η μόνη τίμια έκφραση της σεξουαλικότητάς της. Ειδάλλως κινδυνεύει να κάνει ψευτιές.

Επιβεβαιώνετε απλά τον ανωτέρω συλλογισμό μου. Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Ότι η υποτακτική δεν μπορεί να βρίσκεται σε αρμονία με το σώμα της, το πνεύμα της και την ψυχή της και να παραμένει σε συσχέτιση με άλλους. Θα την δουν ως σαπρόφυτο, στην καλύτερη περίπτωση, ή θα την εκμεταλλευτούν στην χειρότερη. Μπορεί και να γίνει όντως σαπρόφυτο, μπρρρ...

Όσο για το βραχυκύκλωμα των αντρών, απόρροια ασφαλώς της αίσθησης ότι ευνουχίζονται από την ενέργεια της υποτακτικής, έχετε δίκιο. Υπάρχουν άντρες οι οποίοι αντλούν την έννοια του ανδρισμού τους μόνο μέσα από την συσχέτισή τους με την γυναίκα. Αλλά αυτοί έχουν «τσακιστεί» εξ ορισμού. Και μόνο ότι το βλέπουν έτσι, αρκεί για να τους αφαιρέσει την ιδιότητα του άντρα, αφού τους αφαιρέσει πρώτα την ιδιότητα του ανθρώπου. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να λογίζεται άντρας, όταν η ενέργειά του δεν πηγάζει από μέσα του αλλά εξαρτάται από την ενέργεια της γυναίκας. And vice versa.

Πριν λίγο καιρό μία βανίλλα φίλη μου, από τον χώρο της δουλειάς μου, με συμβούλεψε να παριστάνω την χαζή στις σχέσεις μου με τους άντρες. Να μετριάζω την ενέργειά μου και να κρατώ την υπερχειλίζουσα προσωπικότητά μου υπό έλεγχο. Γιατί φοβούνται. Έχει δίκιο. Το κατάλαβα κι εγώ. Γίνεται ίσως ασυναίσθητα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αποτραβιούνται. Προτιμούν τις εύκολες καταστάσεις, εκεί όπου ο Φαλλός τους μετράει ασχέτως της ενέργειάς τους. Εκεί όπου η τρύπα είναι μικρή, δηλαδή η ανάγκη ουρλιάζει τόσο εκκωφαντικά, ώστε anyone will do. Το βρίσκετε θλιβερό αυτό ή απλά αντι-αισθητικό όπως εγώ;

Και πάλι επιβεβαιώνετε την θέση μου. Να σας γνωρίσω την μητέρα μου, κι αυτή χαϊβάνι με λέει. Αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό και τον ενστερνίζομαι. Επιθυμώ να είμαι βλάκας και θα συνεχίσω να είμαι χαϊβάνι. Δεν θα αλλάξω το μέτρο μου επειδή η πλειοψηφία έχει διαφορετικό. Και ναι, είναι όντως εξοργιστικό. Τόσο εξοργιστικό όσο ήταν η άρνηση των εξορίστων στη Μακρόνησο να υπογράψουν τη δήλωση μετάνοιας για να σώσουν το τομάρι τους. Γι αυτό άραγε έχω την φήμη του παλιοτόμαρου;

Σαφέστατη στόχευση. Αλλά η επιστήμη δεν μπορεί να την προσεγγίσει. Είναι ένα καθαρά μεταφυσικό θέμα. Προσεγγίζεται εκ των έσω, όχι ερμηνευτικά.

Δεν υπάρχουν πολλά φυσιολογικά αρσενικά στις μέρες μας. Τα περισσότερα ευνουχίζονται από την υπέρμετρη ενέργεια μιας γυναίκας – πηγής. Αναζητούν επομένως γυναίκες ανδροποιημένες, που ζουν άνευ ενέργειας, που έχουν στόχους «προσωπικής εξέλιξης» με μέτρο το Νόμο και όχι τον άνθρωπο. Λειτουργούν με εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ενέργειας και οι μεν και οι δε, τα οποία προσδίδουν την απαιτούμενη ασφάλεια, προσφέρουν την απαιτούμενη λειτουργικότητα μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο και είναι για τα σκουπίδια, και οι δυο τους, μαζί και το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

Δεν συμφωνώ. Δεν είναι ρόλος το να είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου και να αναγνωρίζεις ότι το περιβάλλον σου είναι σαθρό και επομένως πρέπει να μην το αφήσεις να σε διαβρώσει. Είναι αγώνας, με νύχια και με δόντια. Είναι πόνος, είναι δύναμη, είναι πείσμα, είναι ΜΟΝΑΞΙΑ. Είναι προσήλωση σε βαθιές εσωτερικές φωνές. Καλά κάνουν και παίζουν ρόλους όσοι παίζουν ρόλους. Οι περισσότεροι από τους ελάχιστους που αφουγκράζονται τις εσωτερικές φωνές τους πεθαίνουν σχετικά νέοι. Και συνήθως μόνοι.

Ναι. Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ. Τί συνέβη; Αιφνίδια αναλαμπή; 

Οι καρχαρίες είναι μέρος της αρμονίας του σύμπαντος. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα μέτρα. Για να εκτιμήσω πρέπει να συγκρίνω. Για να συγκρίνω, πρέπει να αντιληφθώ ερεθίσματα γύρω μου τα οποία είναι ανομοιογενή. Για να καταλάβω τι είναι η ομορφιά και η αλήθεια, πρέπει αναγκαστικά να αντιληφθώ τι είναι η ασχήμια και το ψέμα. Η αρμονία του σύμπαντος βασίζεται στο γεγονός ότι το κάθε στοιχείο επιτελεί διαφορετική λειτουργία. Όπως ο καρχαρίας δεν αποτελεί ρόλο, έτσι και η υποτακτική δεν αποτελεί ρόλο. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα ήταν τόσο χαζός ώστε να θεωρήσει ότι κάποια είδη θα έπρεπε να μην υπάρχουν επειδή δεν είναι αρκετά ευαίσθητα; Και άλλα επειδή είναι;

ΥΓ. Οι Κυρίαρχοι που τα διαβάζουν αυτά κατά καιρούς, περί σαπρόφυτων και λοιπά, γιατί δεν αντιδρούν ποτέ; Προσωπικά θα το θεωρούσα προσβολή εάν μου έλεγαν ότι συνάπτω ερωτικές σχέσεις με σαπρόφυτα και θα αντιδρούσα εξαιρετικά έντονα. Μήπως είναι μπουμπουνοκέφαλοι και δεν τα πιάνουν; Ή δεν αποτελούν μέλη του παρόντος φόρουμ; Θεωρώ ότι όποιος είναι μέλος και δηλώνει Μάστερ οφείλει να ξεκαθαρίζει τέτοιες καταστάσεις αντί να αδιαφορεί. Οφείλει να υπερασπίζεται τις επιλογές του και να τις τιμά. Αλλιώς τι να τον κάνουμε; Να αλλοιώνει τα στατιστικά μας στοιχεία; Ας δηλώσει εξ αρχής μπουμπουνοκέφαλος, μουγκός, αδιάφορος, ή δειλός, έτσι ώστε να ξέρουμε τι μας γίνεται. Από μένα περιμένετε να καθαρίζω στα δύσκολα; Τι είμαι εγώ, το μαντρόσκυλο των Μάστερ;

 

Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

• Ποιός μιλησε για Νόμο?
• Καλά είναι στην χώρα του Marlboro, αλλά δεν έχω πάει ποτέ εκεί...
• Μετά από 60 χρόνια φαίνεται να λειτουργεί ως τόπος ανάνηψης! Επιχειρημάτων!
• Η μεταφυσική δεν είναι χώρος καταπίστευσης της άγνοιας.
• Λιγοστεύουμε...
• ρόλος = "συμβολή, συμμετοχή κάποιου σε υπόθεση"
• Η διαδρομή μετράει. Το τέρμα μπορεί να είναι και σύμπτωση, ως γνωστόν
• Περί καρχαριών ...ουδεμία σχέση
• (ΥΓ): Δεν αφίστανται οι μαστεροαφεντοπασάδες της λογικής της υποτακτικής. Υπάρχει ζήτηση χωρίς προσφορά? Υπάρχει νόμισμα με μια όψη?

---------- Post added at 16:14 ---------- Previous post was at 16:12 ----------

Εκ παραδρομής δεν ανέφερα πως η παραπάνω απάντηση αφορά στην τοποθέτηση της dora_salonica.

 

Re: Απάντηση: The Healthy Submissive - Η υγιής υποτακτική

Στην μετάφραση του άρθρου, δεν έχει συμπεριληφθεί ένα βασικό -κατά την άποψή μου, και από την δική μου οπτική γωνία - τμήμα του. Συγχωρείστε με αλλά δεν είχα διαβάσει την μετάφραση και δεν πρόσεξα ότι έλειπε αυτό το κομμάτι. Το μεταφράζω παρακάτω για όσους δεν γνωρίζουν αγγλικά.

Δεν κατανοώ την αναφορά. Κάτι σε πλέξιμο, σε κέντημα, δεν έχετε;

Α για ένα λεπτό. Εσείς ανασύρατε το νεκρό νήμα από το μνήμα του. Και χωρίς να το διαβάσετε κιόλας στο σύνολό του.

Δεν είπα κάτι τέτοιο. Προσπάθησα να κάνω μια αναλογία για να εξηγήσω κάτι που θεωρούσα αυτονόητο. Προφανώς δεν ήταν. Ας προσπαθήσω λοιπόν ξανά: πιστεύετε πραγματικά ότι το BDSM μπορεί να τύχει μίας ερμηνευτικής προσέγγισης; Μπορούμε να ανακαλύψουμε μία μεταγλώσσα ώστε να μιλήσουμε - με νόημα - για το BDSM; Μα τότε θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο και για το θρησκευτικό παραλήρημα, τους αναστενάρηδες του Λαγκαδά, την έκσταση στην οποία οδηγεί το όπιο, το πεγιότ κ.ο.κ. Η άποψή μου είναι ότι το BDSM μπορεί να τύχει ίσως μίας λογοτεχνικής προσέγγισης κι αυτό όχι πάντα με επιτυχία. Εάν αναζητάτε συμπαντικούς κανόνες και επιστημονικές φόρμουλες που να ερμηνεύουν το BDSM - το οποίο ανήκει στον χώρο της έκστασης, όπως το γνώρισα εγώ - μάλλον ματαιοπονείτε. Θα ήταν μάλλον πιο εύκολο να περπατήσετε σε αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καείτε. Εάν έρθετε προς τα μέρη μας, ευχαρίστως να σας ξεναγήσω.

Όταν λιγοστεύουν οι πόροι, μία είναι η λύση: ανακυκλώνουμε.

Δεκτό. Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Καταντήσαμε να αρπαζόμαστε και μόνο με την χρήση της λέξης εδώ μέσα... 

Ναι, αλλά με ενδιαφέρει και το τέρμα. Είμαι ένα πολύ πρακτικό άτομο.

Το εύχομαι ειλικρινά. Πρέπει να ομολογήσω ότι έχω ήδη γευθεί σούπα από καρχαρία. Shark fin soup, για την ακρίβεια. Την βρήκα υπερτιμημένη. Προτιμώ την καλαμποκόσουπα.

Χαίρομαι πολύ που γνωρίζετε κι εσείς τους κανόνες της συγκεκριμένης αγοράς. Η γνώση είναι δύναμη. Ιδίως όταν είναι inside information.

Ακολουθεί η μετάφραση περί Νόμου (εάν μπερδευτήκατε, με συγχωρείτε, εγώ φταίω, εννοούσα "νόμο").

"...χρησιμοποιώντας το δικό της κριτήριο για την αποτίμηση της ζωής της και όχι τα πολιτισμικά μας κριτήρια.

Βλέπουμε πώς η οπτική γωνία είναι κρίσιμη στην κατανόηση ενός φαινομένου. Για παράδειγμα, ο Δρ. Robert Coles, σέ μία έρευνα στην ηθική εξέλιξη των παιδιών, διερεύνησε πώς τα παιδιά αποφασίζουν τι είναι καλό και σωστό. Για να το κάνει αυτό, παρουσίασε διάφορα σενάρια που περιέγραφαν ένα ηθικό δίλημμα, παρουσίασε το σενάριο σε παιδιά σχολικής ηλικίας και ανέλυσε τα αποτελέσματα. Η περιγραφή του σεναρίου εδώ ειναι να αναδείξει την φύση των κοινωνικών προκαταλήψεων και το αντίκτυπό τους στους ανθρώπους.

Ένα από τα σενάρια του Δρ. Cole ήταν το ακόλουθο:

Ένας άντρας έχει μία πολύ άρρωστη σύζυγο, τόσο άρρωστη που μπορεί να πεθάνει αν δεν πάρει ένα συγκεκριμένο, πολύ ακριβό φάρμακο. Ο άντρας δεν έχει τα λεφτά για το φάρμακο, κι έτσι, σε απόγνωση, το κλέβει από ένα φαρμακείο.

Στα παιδιά γίνονται ερωτήσεις γι αυτό το σενάριο. Ο Coles βρήκε ότι τα αγόρια συνήθως συμπέραναν ότι ο άντρας πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί ο νόμος είναι νόμος, και κανένας δεν πρέπει να παραβιάζει τον νόμο. Ο Coles το είδε αυτό σαν μία ανώτερη τάξη ηθικού συλλογισμού, ο οποίος αντανακλούσε την δήλωση, "ένα έθνος νόμων, όχι ανθρώπων". Δηλαδή, ότι κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου, και ο κανόνας των νόμων δεν καθορίζεται από την περίσταση. Τα αγόρια εφήρμοσαν μία αφηρημένη συμπαντική αρχή σε μία συγκεκριμένη περίσταση. Ο Coles ερμήνευσε αυτή την ικανότητα υπέρβασης του προσωπικού στοιχείου ως μία "πιο εξελιγμένη" μορφή ηθικής εξέλιξης.

Τα κορίτσια ήταν βαθύτατα προβληματισμένα από το σενάριο και τα περισσότερα αναζήτησαν τρόπους να λύσουν το πρόβλημα του άντρα μέσα στο πλαίσιο των σχέσεων: αναρωτήθηκαν αν ο άντρας μπορούσε να ζητήσει το φάρμακο από τον φαρμακοποιό και να του προσφέρει να εργαστεί γι αυτόν ως πληρωμή ή να τον πληρώσει αργότερα. Αναρωτήθηκαν αν ο άντρας είχε φίλους που μπορούσαν να τον βοηθήσουν να πληρώσει για το φάρμακο και πίστευαν ότι δεν πρέπει να τιμωρηθεί για αυτή την πράξη απόγνωσης. Η αίσθησή τους περί σωστού ήταν περιστασιακή και οριζόταν μέσα στο πλαίσιο των σχέσεων. Δεν έφτασαν στο σημείο να αρθρώσουν μία αφηρημένη συμπαντική αρχή αλλά προσπάθησαν να λύσουν το πρόβλημα μέσα στο πλαίσιο που παρουσιάστηκε. Ο Coles το είδε αυτό ως μία λιγότερο λογική, κατώτερη τάξη ηθικής εξέλιξης γιατί τα κορίτσια δεν μπορούσαν να απεμπλακούν συναισθηματικά από το κεντρικό ανθρώπινο δράμα του σεναρίου.

Μετά τη δημοσίευση της εγασίας του Coles, μία γυναίκα, η Carol Gilligan, εξέτασε τις έρευνες του Cole και τις ανέλυσε ξανά, σε ένα βιβλίο με τίτλο,"In a Different Voice" ("Με διαφορετική φωνή"). Αντί να δει τις αντιδράσεις των αγοριών ως τεκμήριο "ανώτερης" εξέλιξης και των κοριτσιών ως "κατώτερης", τις όρισε εκ νέου ως διαφορετικές. Και επεσήμανε ότι οι αντιδράσεις των κοριτσιών, τόσο βαθιά ριζωμένες στο ανθρώπινο πλαίσιο και στις σχέσεις, υποτιμούνται από μία κοινωνία όπου το κατεξοχήν αρσενικό είναι μεγαλύτερης πολιτισμικής αξίας από το κατεξοχήν θηλυκό. Διατύπωσε την ερώτηση, "Γιατί θεωρείται ανώτερης τάξης στην ηθική εξέλιξη να εκτιμούμε τις συμπαντικές αρχές περισσότερο από το ανθρώπινο πλαίσιο;" Κάνοντάς το αυτό, τόνισε τον σεξισμό που υποφώσκει στην ανάλυση αυτή.

Αυτού του είδους η ανάλυση είναι πολύ χρήσιμη στο να κατανοήσουμε τις αντινομίες που νιώθει μέσα της μια υποτακτική. Τείνουμε να ρωτάμε τις λάθος ερωτήσεις: «είμαι άρρωστη, ανώμαλη, αδύναμη;» αντί να ρωτάμε: «μήπως λείπει κάτι από τα κριτήρια με τα οποία με κρίνω;»

...................

Επομένως τώρα ίσως καταλαβαίνετε τι εννοώ με αυτό: Δεν είναι αλλοτριωμένη η συναισθηματική νοημοσύνη της υποτακτικής, είναι αλλοτριωμένοι όσοι χρησιμοποιούν αλλοτριωμένα κριτήρια για να παίρνουν τις αποφάσεις τους και για να αξιολογούν άτομα και καταστάσεις. Το μέτρο είναι ο άνθρωπος, όχι ένας αφηρημένος συμπαντικός νόμος (όπως υποδεικνύει η έρευνα της Gilligan σε αντιπαραβολή με το πείραμα του Dr. Cole).